Arginina
Arginina to naturalna substancja należąca do grupy aminokwasów. Znajduje się w codziennym pożywieniu – od nabiału po produkty mięsne a zwłaszcza ziarna. Jest również wytwarzana w naszym organizmie, jednakże w szczególnych warunkach, np. szybkiego wzrostu, choroby, stresu lub w podeszłym wieku jej synteza jest niewystarczająca. Arginina bierze m.in. udział w syntezie tlenku azotu – substancji, która rozszerza naczynia krwionośne, a więc wpływa na prawidłowe krążenie krwi w organizmie, obniżając przy tym ciśnienie i tętno. Tlenek azotu wpływa również na zwiększenie sił witalnych człowieka i jak wiadomo pomaga zwalczyć impotencję – poprawia i przedłuża erekcję.Jest to aminokwas konieczny do prawidłowego funkcjonowania przysadki mózgowej. Wraz z ornityną, fenyloalaniną oraz innym czynnikami neurotropowymi arginina jest potrzebna do syntezy uwalniania przysadkowego hormonu wzrostu. Nadmiar argininy może z kolei przyczynić się do rozwoju tej choroby, w związku z tym należy też zadbać o przyjmowanie odpowiednich dawek lizyny.
Arginina – cudowny aminokwas?
Arginina jest jednym z 3 aminokwasów (pozostałe to metionina i glicyna), które odgrywają rolę prekursorów lub substancji wyjściowych do syntezy kreatyny w organizmie;Odgrywa też kluczową rolę w cyklu mocznika – to pod jej wpływem toksyczne produkty przemiany materii są przekształcane w nieszkodliwy mocznik i wyprowadzane przez nerki ;Jest to aminokwas konieczny do prawidłowego funkcjonowania przysadki mózgowej. Wraz z ornityną, fenyloalaniną oraz innymi czynnikami neurotropowymi arginina jest potrzebna do syntezy i uwalniania przysadkowego hormonu wzrostu ( tzw. czynnik budowy mięśni) ;Szczególne zapotrzebowanie na argininę występuje u mężczyzn, ponieważ aminokwas ten stanowi 80% białka płynu nasiennego. Niedobór argininy może doprowadzić do bezpłodności;Jest prekursorem tlenku azotu – związku rozluźniającego ściany tętnic, co zwiększa ich średnicę. W konsekwencji suplementy argininowe pomagają w nadciśnieniu oraz chorobie wieńcowej. Jak wiadomo, pochodna tlenku azotu – nitrogliceryna- znajduje zastosowanie w leczeniu dusznicy bolesnej (bólu w klatce piersiowej, który jest wynikiem niewydolności tętnic wieńcowych). Arginina bywa też pomocna w leczeniu astmy, ponieważ tlenek azotu rozluźnia także mięśnie dróg oddechowych ;Tlenek azotu ma zasadnicze znaczenie dla procesów prowadzących do wzwodu – przyczynia się do poprawy erekcji u mężczyzn z dysfunkcjami seksualnymi i dlatego też przez niektórych naukowców arginina została ochrzczona mianem naturalnej wiagry !Arginina może poprawić odporność organizmu, przyspieszyć gojenie się ran,oparzeń, powrót do zdrowia po urazach. Badania dowiodły, że pacjenci, którzy przyjmowali suplementy argininy krócej pozostawali w szpitalach na rekonwalescencji po zabiegach chirurgicznych;Utrzymywanie równowagi pomiędzy argininą a lizyną (innym aminokwasem) w organizmie może w skuteczny sposób zapobiegać infekcji wirusem opryszczki. Do najważniejszych czynników uwalniających hormon wzrostu należą działające synergistycznie aminokwasy: arginina, ornityna, tryptofan, glicyna i tyrozyna. Współdziałają one z witaminą B6, B3, cynkiem, wapniem, magnezem, potasem i witaminą C.
Poziom naturalnego hormonu wzrostu obniża się wraz z wiekiem ( już od 30-go roku życia) a jego sekrecja około 50-go roku życia wygasa całkowicie.Podsumowując: obniża poziom mocznika we krwi i moczu zapewnia prawidłowe wytwarzanie płynu nasiennego u mężczyznpobudza układ immunologiczny zwiększa odporność na chorobyułatwia gojenie ran – wpływa na odnowę tkanekpomaga metabolizować tłuszcz zapasowyzapewnia prawidłową pracę mięśni – wzmacnia tkankę łączną w ścięgnach i wiązadłachzwiększa odporność umysłową i fizyczną może zwiększać wydzielanie insuliny i hormonu wzrostu.Występowanie: orzechy, prażona kukurydza, ryż, czekolada, rodzynki, słonecznik, ziarno sezamowe, żywność bogata w białko, chleb świętojański, kokos, produkty mleczne, żelatyna, mięso, owies, orzeszki ziemne, soja, orzechy, pszenica, kiełki pszenicy, brązowy ryż, płatki owsiane, wszelkiego rodzaju muesli oraz czekolada.
Dawkowanie – Ile L-Argininy można zażywać?
Jaka jest wskazana dawka?
Czy można zażywać L-Arginine razem z lekami przepisanymi od lekarza?
Czy na pewno nie będzie żadnych skutków ubocznych?
Dr Louis Ignarro (farmakolog amerykański, laureat Nagrody Nobla z medycyny 1998 roku) odpowiada:
Eksperci mówią, że powinniśmy zażywać przynajmniej 5 gramów L-Argininy jako codzienny suplement. Wielu moich pacjentów pyta mnie, czy można przedawkować L-Arginine? 5 gramów jest dawką podstawową. Wszelkie wyniki badań i artykuły medyczne, jakie czytałem na ten temat, nie wykazują żadnej możliwości jakiejkolwiek szkodliwości, czy możliwości przedawkowania tego aminokwasu. Nawet osobom starszym podawano dawki powyżej 30 gramów i nie wynikały z tego żadne komplikacje. W przypadku wszystkich, którzy chcą naturalnie wyregulować sobie ciśnienie, ważne jest, aby zażywać L-Arginine o zupełnie innej, to znaczy przeciwnej porze dnia niż leki farmakologiczne na nadciśnienie, dopóki ten problem się nie unormuje. Jeżeli leki na nadciśnienie zażywasz rano, L-Arginine zażyj wieczorem i odwrotnie.
Źródło: Zdrowie Uroda i Życie July/August 2009 no. 6/240
Uwaga! Suplementacji argininą nie wolno stosować u dzieci w okresie wzrostu, gdyż może to doprowadzić do gigantyzmu, ani u osób chorych na schizofrenię.
Spożywanie żywności bogatej w argininę oraz jej suplementów przeciwwskazane jest dla osób mających opryszczkę.
Nie poleca się dawek przekraczających 20-30 g. dziennie gdyż mogą wywołać powiększenie stawów i zniekształcenie kości.
Z argininą nie wolno brać jednocześnie protein i innych aminokwasów. Podobnie osłabiające działanie mają tłuszcze i węglowodany – hormon wzrostu wydziela się najlepiej gdy poziom tłuszczu i glukozy we krwi jest niski. Najlepszy czas stosowania suplementu lub mieszanki aminokwasowej to okres przed snem ( koniecznie na pusty żołądek) oraz przed i po treningu.
Trzeba jednak pamiętać, że przyjmując jakiekolwiek aminokwasy (nie tylko argininę) należy jednocześnie połknąć witaminy z grupy B, ponieważ biorą one udział w metabolizmie aminokwasów.
Rady
Suplementy argininą są wskazane dla osób dorosłych ponieważ po trzydziestym roku życia prawie całkowicie wygasa jej wydzielanie prze przysadkę mózgową.
Stwardnienie i szorstkość skóry oznaczają zbyt duże spożycie argininy. Objawy takie mogą wystąpić po kilku tygodniach stosowania maksymalnej dawki. Zmiany te mają charakter odwracalny i ustępują po obniżeniu dawki.
W następstwie doznanych urazów fizycznych (np.bokserzy) wzrasta zapotrzebowanie na argininę w diecie.
L- arginina przyjmowana razem z L- ornityną może przyspieszyć spadek masy ciała.
Po pierwsze serce
Stwierdzono niepodważalnie, że dzięki unikalnemu mechanizmowi działania, arginina prowadzi do uwolnienia w organizmie tlenku azotu, substancji o niezwykle korzystnym wpływie na naczynia krwionośne. To właśnie niedobór tlenku azotu stwierdza się w wielu schorzeniach, takich jak miażdżyca, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, czy niewydolność nerek. Otwiera więc to nową drogę potencjalnego zastosowania argininy także w leczeniu tych chorób cywilizacyjnych.
Dzieje się tak dlatego, że zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych związane są z dysfunkcją śródbłonka. A jest w nim szereg substancji o przeciwstawnym działaniu, czyli takich, które powodują skurcz naczyń i ich rozkurcz. W procesach miażdżycowych zdecydowaną przewagę uzyskują substancje powodujące skurcz naczyń. W tej sytuacji mechanizmy kompensacyjne, rozkurczowe szybko wyczerpują się. Sama więc miażdżyca powoduje wyczerpanie.
Żeby wspomóc ten mechanizm podaje się substancje uzupełniające poziom tlenku azotu. Takimi klasycznymi lekami są tu nitraty. Ich znaczenie jednak, co podkreślał na konferencji między innymi prof. Ryszard Gryglewski z Krakowa jest w pewien sposób ograniczone, nie można podawać ich pacjentom ze zmianami niewielkimi, ze względu na rozległe działania uboczne. Jest to krótko mówiąc silny lek, który można zastosować w ciężkich stanach, i to nie u każdego pacjenta, ponieważ wyłączyć trzeba z całą pewnością kobiety w ciąży, chorych z niskim ciśnieniem krwi. Nitraty mają więc cały szereg ograniczeń dla zastosowania klinicznego.
W tej sytuacji możliwość zastosowania tu argininy stwarza dużą szansę. Nie powoduje ona działań niepożądanych nawet przy dużych dawkach (sporadycznie jedynie odnotowywano przy stosowaniu dużych dawek jedynie zaburzenia żołądkowo-jelitowe). A że arginina nie jest lekiem, jest substancją naturalnie występująca w pożywieniu (i w naszym organizmie), to czyni z niej preparat bezpieczny. Na tyle, iż Instytut Leków dopuścił ją do obrotu bez recepty.
Szeroko o zastosowaniu owego aminokwasu jako leku znajdującego zastosowanie w rozmaitych sytuacjach klinicznych pisze w swoich pracach, wspartych bogatą bibliografią krajową i zagraniczną prof. Elżbieta Kostka-Trąbka z Katedry Farmakologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
dużo na temat można znaleźć na stronie Arginina
Klinika Chirurgii Ogólnej i Naczyń przy współpracy z Zakładem Farmakologii Klinicznej i Katedry Fizjologii Akademii Medycznej w Poznaniu przeprowadziła badania, które wykazały, że doustne podawanie argininy pacjentom z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych wpływa na poprawę ich stanu zdrowia:
istotnie wydłuża dystans przejścia bez bólu,
skraca czasu trwania bólu po przejściu maksymalnego odcinka,
poprawia wskaźnik ABI (badanie ciśnienia skurczowego na poziomie kostek i w ramieniu u chorych z chromaniem przestankowym),
poprawia ukrwienie kończyn dolnych u chorych.
Żadnych działań niepożądanych stosowania L-argininy nie odnotowano.
Prowadzone są badania możliwości wspomagającego stosowania argininy w leczeniu jaskry. Uzyskane wyniki są zachęcające. Dotychczasowe doświadczenia w tej mierze przedstawiła prof. Maria Starzycka z Krakowa. Badano tam wybraną grupę pacjentów cierpiących natak zwaną jaskrępierwotnąśryzującą się powolnym, acz stałym postępem, wykazuje widoczne zmiany w obrębie nerwu wzrokowego i charakterystyczne objawy w polu widzenia. Przez długi czas przebiega bezobjawowo. Choroba ta dotyka 2% populacji na świecie. Połowa chorych, nawet w krajach rozwiniętych, nie jest zdiagnozowana. Około 100 milionów ludzi na świecie ma podwyższone ciśnienie śródgałkowe.
Jaskra Pierwsze doniesienia o obecności NO w gałce ocznej opublikował Neufeld i wsp. w 1997 r. (55). Autorzy ci wykazali ponadto obecnośćNOS-3 w śródbłonku naczyń tarczy nerwu wzrokowego. Enzym ten, jak się przypuszcza, może mieć istotne znaczenie w neuroprotekcji, gdyż poprzez zwiększenie syntezy NO może powodować rozszerzenie naczyń i zwiększać przepływ krwi w tkankach. Ten rozszerzający efekt działania NO na naczynia tarczy nerwu II udowodniono w badaniach przeprowadzonych na zwierzętach (56). Również u chorych na jaskrę stwierdzono obecnośćNOS-3 w śródbłonku dużych i małych naczyń (55), przy równoczesnym zmniejszeniu prędkości przepływu krwi w tkance środkowej siatkówki, tkance ocznej i tkankach rzęskowych tylnych (57). Wpływ na ciśnienie wewnątrzgałkowe, którego wzrost jest głównym objawem jaskry, badali Kojima i wsp. (58), podając królikowi do ciałka szklistego donor NO – SNAP. Zaobserwowali oni proporcjonalny do podanej dawki spadek ciśnienia śródbłonkowego. Wyniki tego doświadczenia stanowiły podstawę do podjęcia klinicznych prób wprowadzenia L-argininy do terapii chorych cierpią cych na jaskrę. Wyniki badań pilotażowych okazały się bardzo obiecujące. Skłoniło to klinicystów z Krakowskiej Kliniki Okulistycznej CM UJ do rozpoczęcia w ramach podwójnie ślepej próby podawania L-argininy u 60 chorych z jaskrą pierwotną otwartego kąta przesączania i jaskrą z normalnym ciśnieniem śródgałkowym przez dwa lata.
Potencjalne kierunki klinicznego zastosowania L-argininy:
• nadciśnienie tętnicze samoistne,
• nadciśnienie indukowane ciążą,
• nadciśnienie płucne,
• miażdżyca tętnic kończyn dolnych,
• fenomen Raynauda,
• hipercholesterolemia,
• stabilna choroba niedokrwienna serca,
• niewydolność krążenia,
• jaskra,
• cukrzyca,
• przewlekła niewydolność nerek,
• prewencja restenozy po przęsłach naczyń wieńcowych,
• po angioplastyce przezskórnej PTCA,
• prewencja udarów mózgu i zakrzepowych incydentów naczyniowych.
Pamiętajmy, że przy sporych niedoborach argininy pojawiają się zaniki mięśni, osłabienie siły mięśniowej, zahamowanie wzrostu i rozwoju, otyłość, zaburzenia regeneracji tkanek, zaburzenia lipidowe i w wydzielaniu insuliny, obrzęki, nadciśnienie i niewydolność oraz toksyczne uszkodzenie wątroby. Bardzo ważna wiadomość szczególnie dla osób stosujących dietę ubogą w argininę.
Arginina zmniejsza lepkość krwi (przez ograniczenie agregacji krwinek), co ogranicza ryzyko powstania skrzepów, które są najczęstszą przyczyną zawałów serca i udarów mózgu.
Pamiętaj, przewlekłe zaburzenia metabolizmu NO mogą prowadzić do zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń (Hampl i Herget, 2000). Odpowiednio wcześnie rozpoczęta suplementacja argininy może temu zapobiec. Arginina jest niezbędnym substratem w syntezie tlenku azotu (NO), nazywanego w świecie nauki „cząsteczką życia”. Tlenek azotu powoduje zwiększenie światła naczyń krwionośnych poprzez rozluźnienie ich mięśni gładkich oraz zmniejszenie „lepkości” ścian naczyń.
Co się dzieje w naszym organizmie, kiedy brakuje argininy?
Zamiast tlenku azotu powstaje anionorodnik ponadtlenkowy – łatwo reagujący z tlenkiem azotu i tworzący związek zaliczany do grupy wolnych rodników. Może spowodować znaczne uszkodzenia w obrębie naczyń krwionośnych.
Czy wiesz, że połączenie argininy i tauryny jest w stanie zatrzymać wszystkie najczęściej występujące nieregularności bicia serca??? Naukowcy stwierdzili, że 10 do 20 gramów tauryny na dobę ogranicza przedwczesne skurcze przedsionków o 50% i zapobiega wszystkim przedwczesnym skurczom komorowym. Nie eliminuje jednak wydłużonych przerw między uderzeniami serca. Dodanie 4 do 6 gramów argininy niemal natychmiast usuwa praktycznie wszystkie wydłużone przerwy i likwiduje przedwczesne skurcze przedsionków. Według doktora Georga Eby, produkcja argininy i tauryny w organizmie maleje wraz z wiekiem, sprawiając, że rytm serca staje się „nerwowy”. Tauryna i arginina są nam niezbędne i należy je uzupełniać, by zmniejszyć zachorowalność i śmiertelność.
Czy wiesz, że… arginina wspomaga odchudzanie poprzez ułatwianie wzrostu masy mięśniowej i redukcję tkanki tłuszczowej?! Jest również zaangażowana w produkcję enzymów i hormonów. Suplementacja argininy może zwiększyć poziom HGH, hormonu, który sprzyja zdrowiu, wigorowi i spowalnia proces starzenia się. Pomaga budować nowe komórki kości i ścięgien, może być pomocna dla osób z zapaleniem stawów i tkanki łącznej.
Arginina pomocna cukrzykom. Aminokwas ten może pomóc diabetykom poprzez szereg mechanizmów. Na przykład może zmniejszyć ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i choroby serca. Arginina może też pomóc diabetykom w poprawie wyników sportowych, przez wspomaganie budowy mięśni i redukcje tkanki tłuszczowej.
Argininę znamy i stosujemy. Nasuwa się jedno pytanie – jak dawkować? Dr Louis Ignarro (farmakolog amerykański, laureat Nagrody Nobla z medycyny 1998 roku) odpowiada:
„Eksperci mówią, że powinniśmy zażywać przynajmniej 5 gramów L-Argininy jako codzienny suplement. Wielu moich pacjentów pyta mnie, czy można przedawkować L-Argininę? 5 gramów jest dawką podstawową. Wszelkie wyniki badań i artykuły medyczne, jakie czytałem na ten temat, nie wykazują żadnej możliwości jakiejkolwiek szkodliwości, czy możliwości przedawkowania tego aminokwasu. Nawet osobom starszym podawano dawki powyżej 30 gramów i nie wynikały z tego żadne komplikacje. W przypadku wszystkich, którzy chcą naturalnie wyregulować sobie ciśnienie, ważne jest, aby zażywać L-Argininę o zupełnie innej, to znaczy przeciwnej porze dnia niż leki farmakologiczne na nadciśnienie, dopóki ten problem się nie unormuje. Jeżeli leki na nadciśnienie zażywasz rano,
L-Argininę zażyj wieczorem i odwrotnie„.
Zapraszamy do zapoznania się z interesującą pracą naukową dotyczącą argininy. Szczególnie polecamy rozdziały na temat suplementacji.
Prof. dr hab. Elżbieta Kostka-Trabka
Arginina – znany aminokwas o nowych możliwościach zastosowań klinicznych
(reprint z „Ordynatora Leków” 3/2002)
Doc. dr hab. Paweł Chęciński
Badania nad skutecznością suplementacji L-argininy u chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych
Doc. dr hab. Anna Jabłecka
Suplementacja L-argininy w chorobach układu sercowo-naczyniowego
Praca dostępna jest pod adresem: http://arginina.info.pl/artykuly/arginina.pdf
Powyższe źródło: Facebook https://www.facebook.com/argininainfo?ref=stream&hc_location=stream
Arginina
L-Arginina (kwas 2-amino 5-guanidynowalerianowy) występuje w sposób naturalny w organizmie człowieka. Jest to aminokwas endogenny, więc taki, który może być wytworzony przez nasz organizm z innych związków. Teoretycznie więc organizm nie potrzebuje dostarczania tego aminokwasu z pożywieniem. Niestety, jak pokazały badania, wraz z wiekiem zdolność syntezy argininy w organiźmie człowieka zaczyna maleć. Niedobory argininy prowadzą zaś do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu. Właściwa suplementacja diety przywraca odpowiedni poziom aminokwasu, co jest istotne ze względu na jego życiowe funkcje.
Arginina jest niezbędnym substratem w syntezie tlenku azotu (NO), nazywanego w świecie nauki "cząsteczką życia". Tlenek azotu powoduje zwiększenie światła naczyń krwionośnych poprzez rozluźnienie ich mięśni gładkich oraz zmniejszenie "lepkości" ścian naczyń. Wykazano również, że przewlekłe zaburzenia metabolizmu NO mogą prowadzić do zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń (Hampl i Herget, 2000).
Odkrywcy znaczenia NO dla serca i naczyń: Robert F. Furchgott, Luis J. Ignarro i Ferido Murado otrzymali w 1998 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.
Gdy brakuje argininy, zamiast tlenku azotu powstaje anionorodnik ponadtlenkowy, łatwo reagujący z tlenkiem azotu i tworzący związek zaliczany do grupy wolnych rodników, który może spowodować znaczne uszkodzenia w obrębie naczyń krwionośnych. To jest bardzo niekorzystne, brak argininy ogranicza ilość tlenku azotu i dodatkowo go neutralizuje! Światło naczyń nie może się poszerzać, a działanie wolnych rodników prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych, sprzyja osadzaniu się cholesterolu na ich ściankach.
Suplementacja argininy przywraca zatem właściwy przebieg syntezy tlenku azotu, a co za tym idzie - wspomaga profilaktykę i terapię miażdżycy, nadciśnienia, choroby wieńcowej ale również arytmii.
Dieta bogata w argininę
Należy pamiętać, że najlepszą metodą dostarczenia organizmowi wszelkich potrzebnych składników, jest prawidłowe odżywianie, właściwie zestawiona dieta. Dopiero potem, kiedy z różnych względów nie możemy stosować się do wskazań dietetycznych, rozglądamy się za suplementami dostępnymi w handlu.
Czerwone mięso
Mięso jest najlepszym naturalnym źródłem białka i wszystkich aminokwasów, w tym argininy. Jednak znaczący wzrost spożycia mięsa w celu zwiększenia zawartości argininy w diecie, skutkuje nadmiernym obciążeniem wątroby i nerek. Ponadto mięso, zwykle o wysokiej zawartości tłuszczu, zwiększa ryzyko otyłości i chorób układu krążenia.
Nasiona i orzechy
Spośród wszystkich produktów roślinnych jednym z najbogatszych źródeł argininy są nasiona mające nawet do 7 gramów l-argininy na 100 g masy, oraz orzechy zawierające od około 1 do 3 g argininy na 100 g. Najlepszym źródłem argininy są: nasiona sezamu (7,5 g na 100g), ziarno słonecznikowe łuskane i nasiona dyni (ok. 5 g na 100 g), orzeszki [ziemne] (3,1 g na 100 g), migdały (2,5 g na 100 g), orzechy włoskie (2,3 g na 100 g), orzechy laskowe (2,2 g na 100 g) i orzechy nerkowca (2,1 g na 100 g ). W arginine bogate są też orzechy brazylijskie, pistacje i orzechy pekan. Oczywiście ze spożywaniem nasion i orzechów nie należy przesadzać, wszyscy wiemy, jak bardzo są ciężkostrawne i... tuczące.
Szpinak i soczewica
Generalnie warzywa nie są dobrym źródłem białka, a argininy w szczególności. Wyjątkiem jest szpinak i soczewica. Mrożony szpinak ma zawartość argininy 3,3 g na 100 g, a soczewica ma około 2,1 g argininy na 100 g surowych warzyw.
Pełnoziarniste
Pieczywa i makarony z mąki pszennej razowej są bogate w argininę. Pełnoziarniste zawierają ok. 650 mg argininy na 100 gramów.
Soja
Białka otrzymywane z soi są jednym z najbogatszych źródeł argininy. Porcja białka sojowego o wartości 200 kkalorii zawiera przeszło 4 g argininy. Jednak, co ciekawe i zaskakujące, np. 100 g tofu ma tylko 600 mg argininy, choć wytwarzane jest z ziarna sojowego.
Owoce morza
Poza czerwonym mięsem, skorupiaki są najlepszym zwierzęcym źródłem argininy.
Porcja krabów, krewetek czy homarów o wartości 200 k kalorii ma zazwyczaj od 3,6 do 3,8 g argininy.
Ryby o najwyższej zawartości argininy to tuńczyk (1,7 g na 100 g) i łosoś (1,2 g na 100 g).
Niektóre źródła podają, że tuńczyk jest lepszym źródłem argininy niż kurczaki i wieprzowina.
Jaja
Jaja, szczególnie żółtka, są również bogatym źródłem argininy. Surowe żółtko zawiera 1,10 g na 100 g argininy, natomiast surowe białko jajka zawiera 0,65 g na 100 g.
Warto też zapoznać się ze szczegółową tabelą na stronie www.dietaryfiberf...
Informacje pochodzą ze strony http://arginina.i... Tam też znajduje się wiele publikacji lekarzy na temat argininy do pobrania (pliki w formacie pdf)
Na stronie znajdują się również artykuły prasowe, wypowiedzi lekarz na temat Argininy.
