Berriako Ahomentan erreportaje interesgarri bat egin diete Athleticeko jokalari Iñaki Williamsi eta Senegaletik etorritako Cheikhouna Diengi. Hemen daukazue pasarte bat, baina osorik irakurtzea gomendatzen dizuet.

Cheikhouna Dieng

Tenerifera iritsi nintzenean poliziek ez zuten nire hizkuntza ulertzen. Izena galdetu, eta Cheikhouna Dieng esaten nien, eta haiek, belarriz, Cheikh Nadie [inor ez, gaztelaniaz] idatzi zuten.

Ni bizitza hobe baten bila etorri nintzen, nire familiari lagundu nahi nion. Europa aukeratu nuen, lan bat bilatu, lagundu... Hasiera batean, ez nuen txaluparik hartzeko asmorik. Orduan hasi zen jendea txalupak hartzen, baina nire asmoa bisa lortzea zen Europara etortzeko. Garai hartan, Maliko, Ghanako, Nigeriako... jendea iristen hasi zen txalupak hartzeko, eta nire aitak esan zidan: «Cheikh, ez hartu sekula ontzirik, aditu!». Nik ezetz esaten nion beti, baina behin burura etorri zitzaidan, eta «goazen», esan nuen. Irailaren 9an joan nintzen etxetik, eta irailaren 20an hartu nuen ontzia, eta hamar egun barru erregairik gabe gelditu ginen. Arrantzontzi batek ikusi gintuen, haiek Gurutze Gorriari deitu zioten, eta Tenerifera [Espainia] eraman gintuzten. Irailaren 30ean iritsi ginen, eta urriaren 27ra arte egon ginen han. Eta, handik, Madrilen libratu gintuzten. Madril ez zitzaidan gustatu, polizia asko zegoen. Iparraldean Euskal Herria zegoela esan zidaten, etortzeko tokirik onena, eta hala suertatu da; hau da tokirik onena.