Aspaldian ez zaitut ikusten

Bi esaldi hauen artean zein dago ondo?

Aspaldian ez dut ikusten zure lankidea.

Aspaldian ez dut ikusi zure lankidea.

Zenbait tokitan txartzat hartzen da, baina testu zaharretan forma biak agertzen dira. Guk, Euskaltzaindiak ezer esaten ez duen bitartean, biak erabiliko ditugu.

IVAPeko estilo liburua

IRITZIA

Ez al da askoz errazagoa haur jaio berriak gurekin ohean sartzea? Ez al da naturalagoa elkarrekin lo egitea? Horren alde egiten du Nahia Alkortak bere blogean.

Lo, txikia, lo. Elkarrekin?

Badirudi geroz eta gizarte “aurreratuagoa” izan, geroz eta urrunago izan behar ditugula gure haurrak. Hemen ere, ugaztun izaera albo batera utzi nahia agerian geratzen da. Akaso ikusi al duzu inoiz bere kumeak urrun lotan uzten dituen ugaztunik? Kumeak basoaren ertz batean lo utzi eta handik 20-30 metrora lo egitera joaten denik?

Pentsaezina litzateke naturan. Pentsaezina eta oso arriskutsua. Gure kumeak ez dira gai euren burua defendatzeko, eta berehala edozein animali goseturen afari bilakatuko lirateke. Orduan, zergatik utzi haurrak sehaska batean, bakarrik, guregandik urrun dagoen gelan? Noski, zoragarri eta polit-polit dagoen gela da, gure mimo eta diruz prestaturikoa. Baina haurra gosez, hotzez, beldurrez edo jolasteko gogoz esnatzen denean jarriko al da guk paretan margoturiko iratxoari begira?

Ez. Haurtxoek gu behar gaituzte. Ez gehiago ez gutxiago. Gu. Hortaz, ez al da errazagoa gurekin izatea? Haurrek “mikroesnatzeak” izaten dituzte, helduok bezala, baina une horietan amaren bularra bilatzen dute normalean. Amaren taupadak gertu-gertu sentitzearekin soilik lasaituko dira maiz, beste askotan bularra hartu nahiko dute, unetxo batez, hor gaudela eta ziur daudela jakiteko soilik. Esne produkzioa mantentzen laguntzeko. Atxikimendua errazteko. Elkarren arteko harremana indartzeko.

Mikroesnatze horietan, behar dutena gertu ez badute, guztiz esnatu eta antsietatez negarrez hasten dira haurrak, eta orduan lasaitzen lagundu beharko diogu, eta berriro lokartu dadin lortu beharko dugu. Horretarako haurraren negarrak esnatu beharko gaitu, gure ohetik altxa, eta bera dagoen gelaraino joan. Haurra lasaitu, bularra behar badu eman eta lokartzean berriro gure ohera bueltatzeko.

Ez al da askoz errazagoa gurekin ohean sartzea? Ez al da naturalagoa elkarrekin lo egitea?

Aurrerago hitz egingo dut ohe partekatzeaz sakonago, baina bitartean, gazteleraz dagoen arren, Ibone Olzaren (haur psikiatra ezaguna) blogeko sarrera hau zuentzat opari: Dormid con ellos.

http://www.argia.com/blogak/nahia-alkorta/category/edoskitze-naturala/