Život
Život
Sve to ne zavisi od mene.
Setim se kako beše lep,
nad vodama dubokim nekim,
kao mesec beo,
sa lukom tankim
jedan most.
I vidiš, to uteši me.
Ne zavisi od mene.
Dosta je da toga dana,
zemlja oko mene zamiriše preorana, ili da oblaci prolete,
malo niže,
pa da me to potrese.
Ne, ne od mene.
Dosta će biti ako, jedne zime,
iz vrta jednog zavejanog
istrči neko ozeblo, tuđe dete, i zagrli me.
Life
None of it depends on me.
I recall how beautiful it was,
a bridge above the deep waters,
like a thin arched
white moon.
And you see, it comforts me.
Not on me.
The other day,
the ground around me smells of plough, or the clouds run
a bit lower,
and it upsets me.
No, not on me.
It will be enough if, one winter,
somebody else's child, shaking from cold,
runs out of a snowy garden and hugs me.
Das Leben
Das alles hängt nicht ab von mir
Ich denke oft daran: Wie schön war doch der Tag
Über tiefen Wassern,
weit wie der Mond
mit dem dünnen und weichen Bogen,
eine Brücke. Siehst du, das
hat mich getröstet.
Das hängt nicht ab von mir.
Es ist genug, daß ich riechen kann
An diesem Tag die umgeackerte Erde,
daß die Wolken fliegen
etwas niedriger,
um mich zu erschüttern.
Es ist genug, wenn im Winter
Auf einem verschneiten Garten
Ein fremdes Kind
herausgelaufen kommt
und einen umarmt.
(Translation from Poezija by Jovica Letic)
Ζωή
Τίποτα δεν εξαρτάται από μένα.
Θυμάμαι πόσο όμορφη ήταν,
η γέφυρα πάνω στα βαθιά νερά,
σαν ένα λεπτό αψιδωτό
λευκό φεγγάρι.
Και βλέπεις, αυτό με παρηγόρησε.
Δεν εξαρτάται από μένα.
Αρκεί την άλλη μέρα,
γύρω μου το χώμα οργωμένο να μυρίσει, ή τα σύννεφα να πετάξουν
λίγο χαμηλότερα,
και αυτό να με ταρακουνήσει.
Όχι, όχι από μένα.
Θα είναι αρκετό άμα, ένα χειμώνα,
απο ένα χιονισμένο κήπο
κάποιου άλλου το παιδί κρυωμένο, τρέξει και μ'αγκαλιάσει.