Devojka na studencu

Девојка на студенцу

Kад сам синоћ овде била

И водице заитила,

Дође момче црна ока

На коњицу лака скока,

Поздрави ме, зборит оде:

„Дајде, селе, мало воде!“

Ове речи — слатке стреле —

Минуше ми груди беле,

Скочи млада, њему стиго,

Диго крчаг, руку диго,

Рука дркта — крчаг доле —

Оде на две — на три поле.

Још од њега леже црепи,

Али де је онај лепи?

Кад би сада опет дошô,

Ма и овај други прошô!

(1843, јул)

A la Fintaine

Hier soir, j’étais là

A puiser l’eau fraîche.

Survint un gars à l’œil noir,

Sur son cheval fringant.

Il m’a saluée et m’a dit :

« Petite sœur, donne-moi à boire ! »

Ces paroles, douces flèches,

Ont percé ma blanche poitrine.

Légère, je m’élançai

Pour lui tendre la cruche.

Mais la main a tremblé,

La cruche s’est brisée !

Les morceaux sont là toujours,

Mais où est le beau cavalier ?

S’il pouvait revenir encore,

J’en casserais bien une autre.

1843 

(Traduit par Miodrag Ibrovac)