Devojka na studencu
Девојка на студенцу
Kад сам синоћ овде била
И водице заитила,
Дође момче црна ока
На коњицу лака скока,
Поздрави ме, зборит оде:
„Дајде, селе, мало воде!“
Ове речи — слатке стреле —
Минуше ми груди беле,
Скочи млада, њему стиго,
Диго крчаг, руку диго,
Рука дркта — крчаг доле —
Оде на две — на три поле.
Још од њега леже црепи,
Али де је онај лепи?
Кад би сада опет дошô,
Ма и овај други прошô!
(1843, јул)
A la Fintaine
Hier soir, j’étais là
A puiser l’eau fraîche.
Survint un gars à l’œil noir,
Sur son cheval fringant.
Il m’a saluée et m’a dit :
« Petite sœur, donne-moi à boire ! »
Ces paroles, douces flèches,
Ont percé ma blanche poitrine.
Légère, je m’élançai
Pour lui tendre la cruche.
Mais la main a tremblé,
La cruche s’est brisée !
Les morceaux sont là toujours,
Mais où est le beau cavalier ?
S’il pouvait revenir encore,
J’en casserais bien une autre.
1843
(Traduit par Miodrag Ibrovac)