076
Sonnet 76
Waarom is mijn gedicht zo mat en schraal,
Met weinig variatie in de thema's?
Waarom gebruik ik geen moderne taal?
Waarom geen nieuwe stijl, geen nieuwe schema's?
Waarom is 't altijd eender wat ik zing
En hul ik vondsten in een oude jas,
Zodat in ieder woord mijn naam weerklinkt
En je meteen ziet wie de schepper was?
Maar wat ik schrijf, mijn lief, je weet: het gaat
Alleen maar over liefde, over jou;
Versleten woorden in een nieuw gewaad,
Het is dezelfde stof die ik herkauw.
Zoals men elke dag de zon weer ziet,
Zo nieuw en oud is ook mijn liefdeslied.
Sonnet 76
Why is my verse so barren of new pride,
So far from variation or quick change?
Why with the time do I not glance aside
To new-found methods, and to compounds strange?
Why write I still all one, ever the same,
And keep invention in a noted weed,
That every word doth almost tell my name,
Showing their birth, and where they did proceed?
O! know sweet love I always write of you,
And you and love are still my argument;
So all my best is dressing old words new,
Spending again what is already spent:
For as the sun is daily new and old,
So is my love still telling what is told.