Droefheid IV
Stuk en gebroken, vraag ik U:
Jaag mij niet op,
Ik was een vod,
Een zielig schepsel ooit, een wonder nu,
Gemangeld tussen aardse pracht
En waar mij straks genade wacht.
Want als een mes zijn mijn gedachten;
Het steekt mijn hart,
En snijdt met smart,
Als bloemen die op water wachten
Niets wat hun boosheid temmen kon
Als wat mijn ziel prikt en verwondt.
Kwaad is nu elke onderdaan,
En schuift van plaats
Naar mijn gelaat,
Vergeet zijn taak in mijn bestaan;
Vergeten is nu het gevecht
Ik leef, zijn staan nu op hun recht.
Oh help mij, God! Laat geen komplot
Mij doden nu
En daarmee U,
U bent mijn leven: maak mij los
Zoals de zon schijnt door Uw kracht
Breek de rebellen van de nacht.
Dan komt de kracht van smarten vrij,
Die dag na dag,
Mij helpen mag,
Tot lof van U en steun van mij;
U maakt mij nieuw, met zorg en moed,
Totdat ik U straks daar ontmoet.
Affliction V
Broken in pieces all asunder,
Lord, hunt me not,
A thing forgot,
Once a poore creature, now a wonder,
A wonder tortur’d in the space
Betwixt this world and that of grace.
My thoughts are all a case of knives,
Wounding my heart
With scatter’d smart,
As watring pots give flowers their lives.
Nothing their furie can controll,
While they do wound and prick my soul.
All my attendants are at strife,
Quitting their place
Unto my face:
Nothing performs the task of life:
The elements are let loose to fight,
And while I live, trie out their right.
Oh help, my God! let not their plot
Kill them and me,
And also thee,
Who art my life: dissolve the knot,
As the sunne scatters by his light
All the rebellions of the night.
Then shall those powers, which work for grief,
Enter thy pay,
And day by day
Labour thy praise, and my relief;
With care and courage building me,
Till I reach heav’n, and much more, thee.