Droefheid III
Mijn hart ging op en neer, door U geraakt,
Ik wist dat u hier was in mijn gekreun
U leidde mij als gids en gaf mij steun,
Tot scepter werd de staf gemaakt;
Had U daarin geen part,
Dan brak mijn tomeloze zucht mijn hart
Uw adem gaf mij vorm en een bestaan,
U kent mijn schuld; als ik betalen ga
Met al mijn ademzucht, wat komt daarna?
Of vluchten jaren met mij saam,
Dan is de zucht vooral
Een windvlaag die mij bij U brengen zal
Uw leven was een lijden hier op aard,
En nog altijd; ‘t is eervol dat ik weet
Dat U leeft in mijn smart en dat Uw leed
Hier binnen in mijn lichaam waart.
Wie doet aan zelfbeklag
Eert Uw verlies, want U sterft elke dag.
Affliction III
My heart did heave, and there came forth, O God!
By that I knew that thou wast in the grief,
To guide and govern it to my relief,
Making a scepter of the rod:
Hadst thou not had thy part,
Sure the unruly sigh had broke my heart.
But since thy breath gave me both life and shape,
Thou knowst my tallies; and when there’s assign’d
So much breath to a sigh, what’s then behinde?
Or if some yeares with it escape,
The sigh then onely is
A gale to bring me sooner to my blisse.
Thy life on earth was grief, and thou art still
Constant unto it, making it to be
A point of honour, now to grieve in me,
And in thy members suffer ill.
They who lament one crosse,
Thou dying dayly, praise thee to thy losse.