048 Affliction (III)

Droefheid III

Mijn hart ging op en neer, door U geraakt,

Ik wist dat u hier was in mijn gekreun

U leidde mij als gids en gaf mij steun,

Tot scepter werd de staf gemaakt;

Had U daarin geen part,

Dan brak mijn tomeloze zucht mijn hart

Uw adem gaf mij vorm en een bestaan,

U kent mijn schuld; als ik betalen ga

Met al mijn ademzucht, wat komt daarna?

Of vluchten jaren met mij saam,

Dan is de zucht vooral

Een windvlaag die mij bij U brengen zal

Uw leven was een lijden hier op aard,

En nog altijd; ‘t is eervol dat ik weet

Dat U leeft in mijn smart en dat Uw leed

Hier binnen in mijn lichaam waart.

Wie doet aan zelfbeklag

Eert Uw verlies, want U sterft elke dag.

Affliction III

My heart did heave, and there came forth, O God!

By that I knew that thou wast in the grief,

To guide and govern it to my relief,

Making a scepter of the rod:

Hadst thou not had thy part,

Sure the unruly sigh had broke my heart.

But since thy breath gave me both life and shape,

Thou knowst my tallies; and when there’s assign’d

So much breath to a sigh, what’s then behinde?

Or if some yeares with it escape,

The sigh then onely is

A gale to bring me sooner to my blisse.

Thy life on earth was grief, and thou art still

Constant unto it, making it to be

A point of honour, now to grieve in me,

And in thy members suffer ill.

They who lament one crosse,

Thou dying dayly, praise thee to thy losse.