In jou zie je een zachte grond in mei,
En alle bloemen van de lentepracht,
Het stofpad zonder distels en de nacht,
Waarin de maan traag aan de kim verschijnt,
De vogelzang, die met de herfst verdwijnt,
De nesten waar op lente wordt gewacht,
En alle winden die het weer ons bracht,
En alle stormen van elk jaargetij.
Jij loopt niet enkel juichend in het rond
Over een nevelpad met ochtenddauw,
Zoekend naar wind en luisterend naar de trom
Van vleugelslagen, hoog in ’t hemelblauw;
Nee, jij bent wel iets meer dan knap en jong –
Het hele jaar herinnert zich in jou!
Mindful of you the sodden earth in spring,
And all the flowers that in the springtime grow,
And dusty roads, and thistles, and the slow
Rising of the round moon, all throats that sing
The summer through, and each departing wing,
And all the nests that the bared branches show,
And all winds that in any weather blow,
And all the storms that the four seasons bring.
You go no more on your exultant feet
Up paths that only mist and morning knew,
Or watch the wind, or listen to the beat
Of a bird's wings too high in air to view,--
But you were something more than young and sweet
And fair,--and the long year remembers you.