Verzekering
O bittere gedachte!
Bittere wraakgedachte! O, heb jij
Die vreselijke kwelling soms bedacht?
Kocht jij dat gif? Zeker, als straf voor mij.
Zou jij met geestkracht samengaan,
Dan zou geen groter gif bestaan.
Zoëven zei je nog,
Dat het niet goed zat tussen mijn God en mij
En dat ik, zo begreep ik, recht heb op
Meer hoop, maar dat ik word misleid;
Dat het verbond (haast) opgezegd is;
En dat mijn angst daarvoor terecht is.
Wat nou? Als gif kon praten,
Had het zich dan nog krachtiger geuit?
Wat is jouw doel? De deuren openmaken
Naar wanhoopskou, knagen aan somberheid?
Een duivelsopstand? ’t Is bekend,
Ooit onderschreef ik wat jij wenst.
Maar ik wil naar mijn Vader,
Heer, vol genade, U die alles hoort,
Als alle hoop en troost die ik verzamel,
Van mij was, dan zet slechts één half woord,
Eén halve letter, al weer recht,
Wat door mijn vijand is gezegd.
Maar door U ben ik rijk;
In dit Verbond, door vijanden belaagd,
Beperkt Uw plicht Uw deel niet, het bestrijkt
Mijn deel ook; toen het werd gemaakt
Tekende U, en bij mijn deel,
Hield U mijn hand vast toen ik schreef.
Als U nooit faalt, waarom
Ik en Uw waarheid wel; de rots blijft staan,
Rivieren stromen, U gaat ook niet om:
Zelfs, als de rots en alles is vergaan,
Zult u mijn rots en toren blijven
En uw macht door hun bouwval prijzen.
Gedachte, weg jij, dwaas;
Spin toch jouw draad, en maak daarvan een kleed
Om zo jouw schande te verbergen; je hebt graat
Die dwars zit, want hij gaat niet door je keel
Waar liefde voor zichzelf verdwijnt,
Vindt liefde in de mens zijn eind.
Assurance
O Spiteful bitter thought!
Bitterly spitefull thought! Couldst thou invent
So high a torture: Is such poyson bought?
Doubtlesse, but in the way of punishment.
When wit contrives to meet with thee,
No such rank poyson can there be.
Thou said’st but even now,
That all was not so fair, as I conceiv’d,
Betwixt my God and me; that I allow
And coin large hopes, but that I was deceiv’d:
Either the league was broke, or neare it;
And, that I had great cause to fear it.
And what to this? what more
Could poyson, if it had a tongue, expresse?
What is thy aim? wouldst thou unlock the doore
To cold despairs, and gnawing pensivenesse?
Wouldst thou raise devils? I see, I know,
I writ thy purpose long ago.
But I will to my Father,
Who heard thee say it. O most gracious Lord,
If all the hope and comfort that I gather,
Were from my self, I had not half a word,
Not half a letter to oppose
What is objected by my foes.
But thou art my desert:
And in this league, which now my foes invade,
Thou art not onely to perform thy part,
But also mine; as when the league was made
Thou didst at once thy self indite,
And hold my hand, while I did write.
Wherefore if thou canst fail,
Then can thy truth and I: but while rocks stand,
And rivers stirre, thou canst not shrink or quail:
Yea, when both rocks and all things shall disband,
Then shalt thou be my rock and tower,
And make their ruine praise thy power.
Now foolish thought go on,
Spin out thy thread, and make thereof a coat
To hide thy shame: for thou hast cast a bone
Which bounds on thee, and will not down thy throat:
What for it self love once began,
Now love and truth will end in man.