136

Sonnet 136

Ben ik soms voor je ziel wat te nabij,

Bezweer haar dan geen blindeman te spelen,

Want ik ben Wil en Wil is altijd vrij;

Ik kan mijn wil van harte aanbevelen.

Wil wil de schatkist van je liefde vullen,

Ach, vul haar vol met Willen en met mij,

Want bij een aantal met voldoende nullen

Daar kan er altijd nog wel eentje bij.

Ach, laat mij in het aantal ongeteld,

Hoewel je mij wel in de boeken vindt;

Hou me voor niets, maar lief, beschouw me wel

Als 'niets' dat jij met heel je hart bemint.

Bemin alleen mijn naam, heel lief, heel stil

Dan houd je ook van mij, want ik heet Wil.

Sonnet 136

If thy soul check thee that I come so near,

Swear to thy blind soul that I was thy Will,

And will, thy soul knows, is admitted there;

Thus far for love, my love-suit, sweet, fulfil.

Will, will fulfil the treasure of thy love,

Ay, fill it full with wills, and my will one.

In things of great receipt with ease we prove

Among a number one is reckoned none:

Then in the number let me pass untold,

Though in thy store's account I one must be;

For nothing hold me, so it please thee hold

That nothing me, a something sweet to thee:

Make but my name thy love, and love that still,

And then thou lovest me for my name is 'Will.'