Wat mij beweegt
Men moet de dingen
hun eigen, stille,
ongestoorde ontwikkeling laten,
die diep van binnen komt,
en door niets opgejaagd
of versneld kan worden;
alles is uitdragen –
en dan
ter wereld brengen...
Groeien als een boom, die zijn sap niet stuwt
en die rustig in de stormen
van het voorjaar staat,
zonder angst,
dat er daarna geen zomer
komen zal.
Die komt er!
Maar hij komt alleen voor wie geduld heeft,
voor wie leeft
alsof de eeuwigheid voor hem ligt,
zo zorgeloos stil en wijds...
Men moet geduld hebben
met de onopgeloste zaken in ons hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben, als
gesloten kamers,
en als boeken die in een zeer vreemde taal
geschreven zijn.
Het komt erop aan, alles los te laten.
Als je de vragen los laat,
laat je misschien gaandeweg
zonder het te merken
op een zekere dag
het antwoord binnen.
Was mich bewegt
Man muss den Dingen
Die eigene, stille,
ungestörte Entwicklung lassen,
die tief von innen kommt,
und durch nichts gedrängt
oder beschleunigt werden kann;
alles ist austragen -
und dann
Gebären...
Reifen wie der Baum, der seine Säfte nicht drängt
und getrost in den Stürmen
des Frühlings steht,
ohne Angst,
dass dahinter kein Sommer
kommen könnte.
Er kommt doch!
Aber er kommt nur zu den Geduldigen,
die da sind,
als ob die Ewigkeit vor ihnen läge,
so sorglos still und weit ...
Man muss Geduld haben,
gegen das Ungelöste im Herzen,
und versuchen, die Fragen selber lieb zu haben, wie
verschlossene Stuben,
und wie Bücher, die in einer sehr fremden Sprache
geschrieben sind.
Es handelt sich darum, alles zu leben.
Wenn man die Fragen lebt,
lebt man vielleicht allmählich,
ohne es zu merken,
eines fremden Tages
in die Antwort hinein.