De Vensters
Wie preekt over Uw heilig Woord, o Heer?
Geen mens, want breekbaar glas is hij;
Toch heeft U in Uw tempel hem met eer
Een glorieuze plek bereid;
Een venster naar Uw Heerlijkheid.
Slechts als U Uw verhaal, in glas gebrand,
Laat stralen, dan gloeit in wie preekt
Een nog heiliger licht van binnen, want
Zijn glorie groeit, die eerst nog bleek
En dun en waterig soms leek.
Uw leer en leven, licht en kleur zijn één;
Zo zorgt hun samensmelting voor
Meer aanzien en ontzag; want spraak alleen
Geeft wel een flits, maar klinkt niet door
In het geweten, slechts in ‘t oor.
The Windows
Lord, how can man preach thy eternall word ?
He is a brittle crazie glasse :
Yet in thy temple thou dost him afford
This glorious and transcendent place,
To be a window, through thy grace.
But when thou dost anneal in glasse thy storie,
Making thy life to shine within
The holy Preachers, then the light and glorie
More rev'rend grows, and more doth win ;
Which else shows watrish, bleak, and thin.
Doctrine and life, colours and light, in one
When they combine and mingle, bring
A strong regard and aw : but speech alone
Doth vanish like a flaring thing,
And in the eare, not conscience ring.