Drukte
Niks te doen, en speel je graag?
Ziel, die zondigde vandaag?
Bronnen weten: stromen gaan
Elk hun weg en komen aan.
Vloeit er wel of niet een traan?
Weet dat er geen angst bestaat
Als je, ziel, geen tranen laat,
Is er angst, dan komt het kwaad.
Winden waaien, net als riet,
Of het droog is, of het giet;
Zucht je al of zucht je niet?
Is er nog geen zucht geweest,
Heb je dan geen been of vlees!
Dat vergroot de pijn het meest
Niets te doen nog? Zeg me nou:
Dwaze ziel, wie sterft voor jou?
Wie liet God en troon alleen
En ging op in vlees en been?
Had hij een bestaan of geen?
Had hij niet voor jouw geleefd
Was de dood jouw hoon geweest
Tweemaal dood jouw loon geweest
Hij die zo jouw heil nastreefde,
Dat hij zich zelfs weg wou geven;
Stierf hij, of bleef hij in leven?
Als zijn sterven jou niets bood,
Was jouw rampspoed dubbel groot;
Erger dan tienmaal de dood.
En wie heeft geen ademnood
Tussen zonde en Gods dood?
Wie zijn goud mist of zoiets,
Jammert over zijn verlies
Maar wie zondigt, mist die niets?
Wie ooit zilver vond, die denkt
Aan die vondst en denkt dan: brengt
Christus dood ons geen geschenk?
Als je in je hart niet knielt,
Zie je kwaad en Christus niet.
Businesse
Canst be idle? canst thou play,
Foolish soul who sinn’d to day?
Rivers run, and springs each one
Know their home, and get them gone:
Hast thou tears, or hast thou none?
If, poore soul, thou hast no tears,
Would thou hadst no faults or fears!
Who hath these, those ill forbears.
Windes still work: it is their plot,
Be the season cold, or hot:
Hast thou sighs, or hast thou not?
If thou hast no sighs or grones,
Would thou hadst no flesh and bones!
Lesser pains scape greater ones.
But if yet thou idle be,
Foolish soul, Who di’d for thee?
Who did leave his Fathers throne,
To assume thy flesh and bone;
Had he life, or had he none?
If he had not liv’d for thee,
Thou hadst di’d most wretchedly;
And two deaths had been thy fee.
He so farre thy good did plot,
That his own self he forgot.
Did he die, or did he not?
If he had not di’d for thee,
Thou hadst liv’d in miserie.
Two lives worse then ten deaths be.
And hath any space of breath
’Twixt his sinnes and Saviours death?
He that loseth gold, though drosse,
Tells to all he meets, his crosse:
He that sinnes, hath he no losse?
He that findes a silver vein,
Thinks on it, and thinks again:
Brings thy Saviours death no gain?
Who in heart not ever kneels,
Neither sinne nor Saviour feels.