Kerk-Monumenten
Terwijl mijn ziel herstelt van haar devotie,
Begraaf ik hier mijn vlees, opdat bijtijds
Het kennis neemt van al die hopen stof;
Daar drijven onze laatste ademstoten,
Gevuld met lucht van onze zondigheid,
Alles naartoe. Daarom vertrouw ik toch
Mijn lichaam toe aan deze school, opdat
Het leert zijn elementen te benoemen,
Zijn afkomst kent in heraldieke lijn;
Welke ontbinding toont het beste dat,
Stof wordt tot stof, en aarde wordt tot aarde.
Zij lachen om Graniet en Marmer tekens,
Ten dienste van het Broederschap van stof,
Bederven het gebed. Wat redt hen dan,
Als zij straks buigen, knielen, op de grond
Om stof te kussen, die zij trouw zijn nog ?
Lief Vlees, terwijl ik bid, leer hier je stam
En ware afkomst; ben je eenmaal rond,
En vurig van verlangen, weet dan wel
Dat vlees slechts glas is, dat de stof bevat
Die onze tijd meet, maar die ook vergaat
Tot kruimels stof. Dus merk hieronder op
Hoe tam de as is, hoe vrij van verlangen,
En dat je voorbereid ten ondergaat.
(concept-vertaling)
Church-monuments
While that my soul repairs to her devotion,
Here I intombe my flesh,1 that it betimes
May take acquaintance of this heap of dust;
To which the blast of deaths incessant motion,
Fed with the exhalation of our crimes,
Drives all at last. Therefore I gladly trust
My bodie to this school, that it may learn
To spell his elements, and finde his birth
Written in dustie heraldrie and lines;
Which dissolution sure doth best discern,
Comparing dust with dust, and earth with earth.
These laugh at Jeat and Marble put for signes,
To sever the good fellowship of dust,
And spoil the meetings. What shall point out them,
When they shall bow, and kneel, and fall down flat
To kisse those heaps, which now they have in trust?
Deare flesh, while I do pray, learn here thy stemme
And true descent; that when thou shalt grow fat,
And wanton in thy cravings, thou mayst know,
That flesh is but the glasse, which holds the dust
That measures all our time; which also shall
Be crumbled into dust. Mark here below
How tame these ashes are, how free from lust,
That thou mayst fit thy self against thy fall.