162 Love III

God van Liefde

God zei: wees welkom, maar mijn ziel kromp in

Door wat ik had misdaan,

Maar liefdevol zag Hij mijn aarzeling

Bij het naar binnen gaan,

En lief was ook de toon waarop Hij sprak:

Of er nog iets ontbrak.

Een gast, zei ik, die hier een plaats verdient.

Hij zei: die gast ben jij.

Ik die zo zondig ben? U hier te zien

Is al te hoog voor mij.

Maar wie zorgde ervoor dat jij Mij ziet,

Vroeg Hij, was ik dat niet?

Jawel Heer, maar vertroebeld is mijn blik;

Mijn schuld verdient geen eer.

Wie anders, zegt Hij, draagt die schuld dan ik?

U zal ik dienen, Heer.

Kom, eet zo vaak mijn Lichaam als het kan.

Ik kwam en at ervan.

Love III

Love bade me welcome, yet my soul drew back,

Guilty of dust and sin.

But quick-ey'd Love, observing me grow slack

From my first entrance in,

Drew nearer to me, sweetly questioning

If I lack'd anything.

"A guest," I answer'd, "worthy to be here";

Love said, "You shall be he."

"I, the unkind, the ungrateful? ah my dear,

I cannot look on thee."

Love took my hand and smiling did reply,

"Who made the eyes but I?"

"Truth, Lord, but I have marr'd them; let my shame

Go where it doth deserve."

"And know you not," says Love, "who bore the blame?"

"My dear, then I will serve."

"You must sit down," says Love, "and taste my meat."

So I did sit and eat.