Het Graf
O Heilig Lichaam, wáár brengt men U heen?
Heeft U geen huis, alleen een koude steen?
Op aarde zoveel harten, maar niet één
Ontvangt U?.
Ja, in ons hart is plek in overvloed;
Voor een dozijn aan zonden als het moet,
En lust, maar ieder zegt, die open doet:
Nee dank U.
Door wat het hart zo ruim maakt, past het niet.
Want welke zonde zit er in ‘t graniet
Waarin U ligt? Van moord wordt dat toch niet
Beschuldigd?
Ons harde hart heeft U met steen belaagd,
Waarna u valselijk werd aangeklaagd,
Maar deze steen heeft U in huis gevraagd;
Omhult U.
Wel is de hemelwet in steen geschreven,
U werd als naam een letter meegegeven,
Maar U heeft nooit een passend hart gekregen
Als woning.
Toch willen wij het laten als weleer,
Wat koud, hard, slecht is, moet dus weer verteerd;
Dan wordt een ieders liefde U niet meer
Ontnomen.
Sepulchre
O Blessed bodie ! Whither art thou thrown ?
No lodging for thee, but a cold hard stone ?
So many hearts on earth, and yet not one
Receive thee ?
Sure there is room within our hearts good store ;
For they can lodge transgressions by the score :
Thousands of toyes dwell there, yet out of doore
They leave thee.
But that which shews them large, shews them unfit.
What ever sinne did this pure rock commit,
Which holds thee now ? Who hath indited it
Of murder ?
Where our hard hearts have took up stones to braine thee,
And missing this, most falsely did arraigne thee ;
Onely these stones in quiet entertain thee,
And order.
And as of old, the law by heav’nly art,
Was writ in stone ; so thou, which also art
The letter of the word, find’st no fit heart
To hold thee.
Yet do we still persist as we began,
And so should perish, but that nothing can,
Though it be cold, hard, foul, from loving man
Withhold thee.