Gehoorzaamheid
Ik zag de deugden daar, verdeeld naar rang
Gezeten op een troon van hemelblauw,
En alle dieren kwamen bij hen langs
Gaven presentjes als bewijs van trouw.
Gehoorzaamheid zat op de laagste rij,
Nam de geschenken aan,
Die alle dieren brachten, waarna hij
Ze verder rond liet gaan.
De wilde leeuw gaf hem zijn klauw,
Die was, vond ieder, voor Zachtmoedigheid;
De haas kwam met zijn oren en dat zou,
Volgens de wet, iets zijn voor Dapperheid.
Het bloedkoraal van de kalkoen zou zijn
Voor Matigheid, terecht;
Rechtvaardigheid die kreeg het vossenbrein,
Zijn dood was toeval slechts.
Ten slotte bracht de kraai een pauwenveer,
(Zelf had hij niets), en bij het zien ontstond
Daarover flink gekijf, over en weer,
Dat men dat meer iets voor een staatshoofd vond,
Toen zagen ze het pas, de troon was leeg
Dan nemen wij die toch!
En als de slimme vos nog had geleefd,
Dan zaten ze er nog.
Gehoorzaamheid zat daar met in zijn hand
De veer, die door zijn wenen werd betraand
En lelijk; en hij zei: Dit is het dan
Waar je om kijft, hij spoorde ieder aan
De toorn te richten op de dierenmacht;
Die werden daarna snel verdreven
En moesten hen de keer daarop, als straf,
Dubbel presentjes geven.
Humilitie
I saw the Vertues sitting hand in hand
In sev’rall ranks upon an azure throne,
Where all the beasts and fowl by their command
Presented tokens of submission.
Humilitie, who sat the lowest there
To execute their call,
When by the beasts the presents tendred were,
Gave them about to all.
The angrie Lion did present his paw,
Which by consent was giv’n to Mansuetude.
The fearfull Hare her eares, which by their law
Humilitie did reach to Fortitude.
The jealous Turkie brought his corall-chain;
That went to Temperance.
On Justice was bestow’d the Foxes brain,
Kill’d in the way by chance.
At length the Crow bringing the Peacocks plume,
(For he would not) as they beheld the grace
Of that brave gift, each one began to fume,
And challenge it, as proper to his place,
Till they fell out: which when the beasts espied,
They leapt upon the throne;
And if the Fox had liv’d to rule their side,
They had depos’d each one.
Humilitie, who held the plume, at this
Did weep so fast, that the tears trickling down
Spoil’d all the train: then saying, Here it is
For which ye wrangle, made them turn their frown
Against the beasts: so joyntly bandying,
They drive them soon away;
And then amerc’d them, double gifts to bring
At the next Session-day.