101

Sonnet 101

Hoe, lakse Muze, praat jij goed dat jij

De trouw ontkend hebt en de pracht verzwegen?

Mijn liefde kan niet zonder allebei;

Beschrijf ze dus, het zal je glorie geven.

Geef antwoord, Muze, wil jij soms beweren,

Dat trouw al mooi gekleurd is zonder verf,

Dat pracht ook zonder pen kan gloriéren,

Dat gaafheid door een ingreep juist bederft?

Vind jij het daarom fout hem lof te geven?

Denk toch niet zo, want het ligt in jouw macht

Dat hij zijn gouden graf zal overleven

En wordt geprezen door het nageslacht.

Dus Muze, doe je plicht, leer dat van mij,

Opdat wie na ons komt hem eert als wij.

Sonnet 102

O truant Muse what shall be thy amends

For thy neglect of truth in beauty dyed?

Both truth and beauty on my love depends;

So dost thou too, and therein dignified.

Make answer Muse: wilt thou not haply say,

'Truth needs no colour, with his colour fixed;

Beauty no pencil, beauty's truth to lay;

But best is best, if never intermixed'?

Because he needs no praise, wilt thou be dumb?

Excuse not silence so, for't lies in thee

To make him much outlive a gilded tomb

And to be praised of ages yet to be.

Then do thy office, Muse; I teach thee how

To make him seem, long hence, as he shows now.