Ons spel is nu ten einde. De acteurs,

Ik zei het u al eerder, zijn maar geesten,

Zij gaan nu op in lucht, in ijle lucht:

Het waanbeeld gaat ten onder, net zoals

De hoge torens en de pronkpaleizen,

De eretempels, ja de hele aardbol

Met alles wat daarop aan leven is.

Als deze loze luchtbel uit elkaar spat,

Is alles over. Want wij zijn van stof

Waar dromen van gemaakt zijn; en ons leven

Begint en eindigt met een diepe slaap.

Our revels now are ended. These our actors,

As I foretold you, were all spirits, and

Are melted into air, into thin air:

And like the baseless fabric of this vision,

The cloud-capp'd tow'rs, the gorgeous palaces,

The solemn temples, the great globe itself,

Yea, all which it inherit, shall dissolve,

And, like this insubstantial pageant faded,

Leave not a rack behind. We are such stuf

As dreams are made on; and our little life

Is rounded with a sleep.

Weg is nu mijn tovermacht

Slechts mijn eigen kleine kracht,

Is nog over; u beslist

Of mijn plek dit eiland is,

Of dat ik naar Napels mag,

Waar het graafschap op mij wacht.

Vijanden heb ik vergeven,

Laat mij in dit oord niet leven,

Maar bevrijdt me van mijn banden

Met uw liefdevolle handen.

Vul mijn zeil met uw gejoel,

Anders faalt mijn heilig doel:

Dat ik u hier amuseer.

Toverkunst heb ik niet meer

Er rest wanhoop, ware 't niet

Dat gebed verlossing biedt;

Dat genade in het leven

Alle zonden zal vergeven.

Ook de uwe, dus schenk mij

Uw genade: laat mij vrij.

Now my charms are all o'erthrown,

And what strength I have's mine own,

Which is most faint: now, 'tis true,

I must be here confined by you,

Or sent to Naples. Let me not,

Since I have my dukedom got

And pardon'd the deceiver, dwell

In this bare island by your spell;

But release me from my bands

With the help of your good hands:

Gentle breath of yours my sails

Must fill, or else my project fails,

Which was to please. Now I want

Spirits to enforce, art to enchant,

And my ending is despair,

Unless I be relieved by prayer,

Which pierces so that it assaults

Mercy itself and frees all faults.

As you from crimes would pardon'd be,

Let your indulgence set me free.