Kerstmis
Wij waren na een dag van rijden moe,
Mijn paard en ik, lichaam en geest, bekaf;
Geheel verdwaald en aan versterking toe
Nam ik de eerste herberg die ik zag;
Toen ik daar kwam, wie vond ik als mijn lief,
Mijn Lieve Heer, van wie mijn leed verwacht
Dat ik bij Hem gebracht zal worden, die
De smart van alle reizigers verzacht.
U lag daar in een voerbak, nog verhulde
De mantel van de nacht Uw heerlijkheid;
Omdat mijn ziel zich in ’t duister hulde,
Is het Uw recht dat U de kudde leidt.
Voed en verzorg mijn ziel, dan heeft U straks
’n Beter woning dan een kruis of graf.
De herders zingen - moet ik zwijgen Heer?
Verdient U niet mijn eer?
Mijn ziel leidt ook een kudde, die bestaat
Uit spinsels, woord en daad.
De weide is uw woord, een stroom die mooi
Alles met rijkdom tooit.
Herder en kudde zingt, met alle macht,
Zing ik tot aan de nacht.
Wij vitten op de zon omdat het duistert
Neem zijn plaats in en luister:
Eén Heer bezingen wij; en daarom draagt
Hij zelf de kandelaar.
Ik zoek een zon die pas zal ondergaan
Als alles is gedaan;
Een blije zon, die straalt, niet zo bedroefd
Als één door kou beproefd.
De dag door zingen wij en schijnen wij
Met nut voor hem en mij:
Vereend met Hem die mijn hart warmte biedt,
Zoals zijn stralen zingen, straalt mijn lied.
Christmas.
All after pleasures as I rid one day,
My horse and I, both tir’d, bodie and minde,
With full crie of affections, quite astray,
I took up in the next inne I could finde,
There when I came, whom found I but my deare,
My dearest Lord, expecting till the grief
Of pleasures brought me to him, readie there
To be all passengers most sweet relief?
O Thou, whose glorious, yet contracted light,
Wrapt in nights mantle, stole into a manger;
Since my dark soul and brutish is thy right,
To Man of all beasts be not thou a stranger:
Furnish & deck my soul, that thou mayst have
A better lodging then a rack or grave.
The shepherds sing; and shall I silent be?
My God, no hymn for thee?
My soul ’s a shepherd too; a flock it feeds
Of thoughts, and words, and deeds.
The pasture is thy word: the streams, thy grace
Enriching all the place.
Shepherd and flock shall sing, and all my powers
Out-sing the day-light houres.
Then we will chide the sunne for letting night
Take up his place and right:
We sing one common Lord; wherefore he should
Himself the candle hold.
I will go searching, till I finde a sunne
Shall stay, till we have done;
A willing shiner, that shall shine as gladly,
As frost-nipt sunnes look sadly.
Then we will sing, shine all our own day,
And one another pay:
His beams shall cheer my breast, and both so twine,
Till ev’n his beams sing, and my musick shine.