Ik eis dat elke dichter
Ik eis van elke dichter, die ‘t hemelblauw bezingt,
Met sprankelende geest, door lichtkransen omringd,
Die voor de meute uit loopt, het twijfelpad verlicht
En het geheim bezingt, waarnaar elk mens zich richt:
De vrouwen en geliefden, de wijze en de dwaas,
Dat hij ons af en toe verschrikkelijk verbaast.
Soms, als je zachtjes wegdroomd met wat hij heeft geschreven,
En je gewiegd betoverd wordt en zachtjes meegedreven,
En stap voor stap de ziel haar zoete honing vindt
In elke donkere hoek de hemel stralend blinkt,
Het nederigste vers tot grote hoogte stijgt,
De uitverkoren bloem zich wijdt in vredigheid,
Als men het stromen van de bron en regen hoort
Als men de vogels ziet, die in een kleurig koor
De liefde gaan bezingen, de vreugde en de hoop,
Dan wil ik dat men even, voordat men verder loopt,
Heel even schrikken moet, opeens, totaal verstomd,
Omdat een brullend vers wild uit het donker komt!
Ik eis van elke dichter, waarin het vers opbloeit,
Dat hij lijkt op een oerwoud, heel diep en dichtgegroeid,
Waar zang en liefdesbries de hemel stralen doet,
Zo mooi, maar waar men ook, opeens, een leeuw ontmoet.
Il faut que le poète
Il faut que le poète, épris d'ombre et d'azur,
Esprit doux et splendide, au rayonnement pur,
Qui marche devant tous, éclairant ceux qui doutent,
Chanteur mystérieux qu'en tressaillant écoutent
Les femmes, les songeurs, les sages, les amants,
Devienne formidable à de certains moments.
Parfois, lorsqu'on se met à rêver sur son livre,
Où tout berce, éblouit, calme, caresse, enivre,
Où l'âme à chaque pas trouve à faire son miel,
Où les coins les plus noirs ont des lueurs du ciel,
Au milieu de cette humble et haute poésie,
Dans cette paix sacrée où croit la fleur choisie,
Où l'on entend couler les sources et les pleurs,
Où les strophes, oiseaux peints de mille couleurs,
Volent chantant l'amour, l'espérance et la joie,
Il faut que par instants on frissonne, et qu'on voie
Tout à coup, sombre, grave et terrible au passant,
Un vers fauve sortir de l'ombre en rugissant !
Il faut que le poète aux semences fécondes
Soit comme ces forêts vertes, fraîches, profondes,
Pleines de chants, amour du vent et du rayon,
Charmantes, où soudain l'on rencontre un lion.
Zie ook: https://youtu.be/McWZHaxZl4I