It was not Death

Het was geen Dood, ik stond rechtop,

En Doden, liggen plat –

De klokken sloegen met hun tong,

‘t Was Drie Uur, Overdag.

Het was geen Kou, want langs mijn Huid

Streelden Sirocco’s – zwoel –

Geen Vuur – mijn voet van Marmer

Hield de Altaar koren koel –

En toch trok alles, heel die rits

Figuren mij Voorbij,

Een Stoet, voor een Begrafenis,

Zij dachten terug, aan mij –

Alsof mijn leven over was,

En klaar om ingelijst,

Ik kreeg geen lucht, mijn keel zat vast,

‘t Leek Middernacht, die tijd –

Als al wat tikte – is gestopt –

Als leegte loert – rondom –

Of Grauwheid vriest – het Najaar briest,

En Aardse Hartslag stopt –

Maar, ‘t meest, als Chaos – Eeuwig – koud –

Geen Kans, geen Houvast ook –

Geen Land in Zicht – geen vastigheid

Alleen maar – Radeloos

It was not Death, for I stood up,

And all the Dead, lie down -

It was not Night, for all the bells

Put out their Tongues, for Noon.

It was not Frost, for on my Flesh

I felt Siroccos - crawl -

Not Fire ¾ for just my Marble feet

Could keep a Chancel, cool -

And yet, it tasted, like them all,

The Figures I have Seen

Set orderly, for Burial,

Reminded me, of mine -

As if my life were shaven,

And fitted to a frame,

And could not breathe without a key,

And ‘twas like Midnight, some -

When everything that ticked - has stopped -

And space stares all around -

Or Grisley frosts - first Autumn morns,

Repeal the Beating Ground -

But, most, like Chaos - Stopless - cool -

Without a Chance, or Spar -

Or even a Report of Land -

To justify - Despair