114 The Holdfast

Houvast

Ik wilde graag, met al mijn macht en kracht,

Mij onderwerpen aan Gods strenge plicht;

Maar iemand zei, dat dat onmogelijk was.

Toch wil ik God beschouwen als mijn licht.

'Ik zal Hem', zei ik, 'mijn vertrouwen schenken.'

'Nee, jouw vertrouwen is van Hem', zei hij,

'Wij hebben niets, dat moet je steeds bedenken.'

'Wel, dan bedenk ik: al mijn steun is Hij.'

'Niets hebben wij, dus moeten we niet zeggen:

Dat we niets hebben'; ‘k was totaal verward;

En meer nog toen hij trachtte uit te leggen

Dat alles meer van ons werd, als Hij ‘t had.

Wat Adam ooit verspeelde voor ons allen,

Won Christus, die niet falen kan of vallen.

The Holdfast

I threatened to observe the strict decree

Of my deare God with all my power and might:

But I was told by one, `It could not be;

Yet I might trust in God to be my light.'

`Then will I trust,' said I, `in Him alone.'

`Nay, ev'n to trust in Him, was also His:

We must confesse that nothing is our own.'

`Then I confesse that He my succour is.'

`But to have nought is ours, not to confesse

That we have nought.' I stood amaz'd at this,

Much troubled, till I heard a friend expresse

That all things were more ours by being His:

What Adam had, and forfeited for all,

Christ keepeth now, Who cannot fail or fall.