Ik weet dat tussen wolken wijd
Mijn levenslot al is beslecht;
Ik haat niet tegen wie ik strijd,
Ik houd niet van voor wie ik vecht.
Kiltartan Cross, dat heb ik lief,
Kiltartan's volk, in armoe één,
Geen enkele slag doet hen verdriet
Of maakt hen blijer dan voorheen.
Ik werd door wet noch plicht gestuurd,
Geen volk, geen staatsman die mij vroeg,
Een zucht naar eenzaam avontuur
Is wat mij in de wolken joeg.
Ik wikte, woog, wat rest er mij?
Vergeefse adem; het was ook
Vergeefse adem vóór die tijd:
Bij zo'n bestaan past deze dood.
I know that I shall meet my fate
Somewhere among the clouds above;
Those that I fight I do not hate,
Those that I guard I do not love;
My county is Kiltartan Cross,
My countrymen Kiltartan's poor,
No likely end could bring them loss
Or leave them happier than before.
Nor law, nor duty bade me fight,
Nor public men, nor cheering crowds,
A lonely impulse of delight
Drove to this tumult in the clouds;
I balanced all, brought all to mind,
The years to come seemed waste of breath,
A waste of breath the years behind
In balance with this life, this death.