Wat zit je toch onder de wilg?
Wat zit je toch onder de wilg
Treurig te zijn, mijn vriend?
Denken, maar niet doen, dat is zielig,
Denk dan maar liever niet!
De plek waar jij je verschanst
Is niks waard,
Doe weg die kaart
Van je treurige niemandsland.
De klokken luiden over de weiden
Uit een sombere torenspits
Luiden over de schaduwzijde
Waar geen liefde is;
Waar leven is, wordt ook bemind;
Wacht niet af,
Aan de slag,
Vecht tot je overwint.
De ganzen op trektocht weten
Waar ze naartoe moeten gaan,
Het water in ijskoude beken
Vult de oceaan.
Jij doolt in het domme duister rond
Kom maar mee,
Zeg geen nee
Als de liefde in je komt.
VII - Underneath an abject willow
Underneath an abject willow,
Lover, sulk no more:
Act from thought should quickly follow.
What is thinking for?
Your unique and moping station
Proves you cold;
Stand up and fold
Your map of desolation.
Bells that toll across the meadows
From the sombre spire
Toll for these unloving shadows
Love does not require.
All that lives may love; why longer
Bow to loss
With arms across?
Strike and you shall conquer.
Geese in flocks above you flying.
Their direction know,
Icy brooks beneath you flowing,
To their ocean go.
Dark and dull is your distraction:
Walk then, come,
No longer numb
Into your satisfaction.