21. PRZYWÓDCA RELIGJNY - IMAM

Prorok powiedział: „Ten, kto prowadzi ludzi w modlitwie, powinien być najbardziej zawansowanym w recytacji Księgi Allaha, jeżeli są w tym równi, ten, który wie więcej o sunnie, jeżeli są w tym równi, ten który uczynił hidżrach wcześniej. Jeżeli uczynili to w tym samym czasie, wówczas ten, który jest starszy; człowiek zaprawdę nie powinien przewodzić w obecności starszych osób, nie powinien też przebywać ich domach bez uzyskania zgody”. [Muslim]

Imamem (prowadzącym modlitwę) powinna być osoba, która jest najbardziej zawansowana w recytacji Koranu, biorąc pod uwagę ilość zapamiętanych sur, znajomość tafsiru, oraz poziom umiejętności zasad recytacji – tadżłid. Jeżeli są dwie osoby, które reprezentują taki sam poziom recytacji, wówczas należy przyjąć kryterium zakresu wiedzy o sunnie, jeżeli wiedza obu osób jest taka sama, wówczas należy ustalić która z nich wyemigrowała wcześniej (hidżrah), następnie, przyjmuje się kryterium wieku (pierwszeństwo ma osoba starsza). Modlitwę powinny prowadzić osoby cieszące się największym autorytetem, aczkolwiek mogą czynić to inni w ich obecności, pod warunkiem uzyskania zezwolenia.

Imamem dla mężczyzn i kobiet (w meczecie) może być jedynie mężczyzna. Należy zaznaczyć, że kobieta w Islamie może pełnić funkcję imama – aczkolwiek tylko w sytuacji, kiedy kobiety modlą się w grupie w domu, wówczas modlitwę prowadzi jedna z nich. Kobieta w żadnym wypadku nie może być imamem dla mężczyzn.

Imam może poprosić wiernego o zastępstwo (istikhlaf) w prowadzeniu modlitwy. (np. z powodu złego samopoczucia, konieczności wykonania łudu).

Imamem może być dziecko. Amir bin Salmah zwykł był prowadzić ludzi w modlitwie, kiedy miał sześć lub siedem lat, albowiem zapamiętał najwięcej wersetów Koranu.

Modlitwę może prowadzić niewidomy. Prorok uczynił podczas swojej nieobecności zarządcą Medyny Ibn Umm Maktum, który był niewidomy i prowadził modlitwę.

Wierny, który odmawia modlitwę obowiązkową może być imamem osoby odmawiającej modlitwę nadobowiązkową, jak również osoba odmawiająca modlitwę nadobowiązkową może prowadzić osobę odmawiającą modlitwę obowiązkową. Oparte jest to na fakcie, że Mu’adh odmawiał isza (modlitwę nocną) za Prorokiem, następnie wracał do swych ludzi, dla których prowadził modlitwę isza. Dla niego modlitwa ta była dobrowolna, zaś dla jego ludzi - obowiązkowa.

Osoba, która oczyściła się przez tajammum, może prowadzić innych w modlitwie. ‚Amr bin al-As tak uczynił, a Prorok dowiedziawszy się o tym, nie zganił go, z czego można wywnioskować, że Amr bin al-As nie uczynił rzeczy niedozwolonej.

Podróżujący może być imamem rezydenta. Prorok prowadził modlitwę w Mekce w czasie jej podboju, odmawiając dwa rakaty w każdej modlitwie za wyjątkiem maghrib. Mówił: „Mieszkańcy Mekki, wstańcie się i odmówcie dwa dodatkowe rakaty, ponieważ my jesteśmy w podróży”. Jeżeli podróżujący modli się za imamem, który jest rezydentem, musi odmówić kompletną modlitwę (cztery rakaty zuhr, asr oraz isza).

Imam, który nie jest w stanie stać, może modlić się siedząc. Prorok podczas choroby prowadził modlitwę siedząc; kiedy zauważył, że wierni za nim stali, nakazał im gestem, aby usiedli, a po modlitwie rzekł: „Imam wyznaczony jest, aby go naśladować, tak więc jeżeli mówi takbir, mówicie takbir, i nie mówcie takbir zanim on tego nie uczyni. Jeżeli czyni ruku, uczyńcie ruku, i nie czyńcie ruku dopóki on tego nie uczyni, a kiedy mówi: „Allah słyszy tych, którzy Go chwalą”, powiedzcie: „Nasz Panie, i cała chwała przynależna jest Tobie”, a kiedy wykona sudżud, wykonajcie sudżud, i nie wykonujcie (go), dopóki on go nie wykona, a jeżeli modli się stojąc, módlcie się stojąc, jeżeli czyni to siedząc, wszyscy powinniście siedzieć”. [Bukhari] Uwaga: Hadis ten został zniesiony przez ostatni czyn Proroka przed śmiercią, i należy modlić się na stojąco za imamem, który siedzi.

Kobieta nie może być imamem dla mężczyzn, aczkolwiek może być imamem dla kobiet, jeśli modlą się one poza meczetem, np. w domu.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ: 22. NAŚLADUJĄCY IMAMA