Umm Kulsum
"Biographies Of The Women Companions of the Holy Prophet", Maulana Saeed Ansar Nadvi, Abdul-Salam Nadvi, Allama Syed Suleman Nadvi
wydawnictwo: Darul-Ishaat, Pakistan
Przekład z angielskiego Ukhti Hagar
plemię: Umaja
rodowód: Uqba < Abu Muit < Abu Amr < Umaja < Abd Szams < Abd Manaf
Matką Umm Kulsum była Arła bint Kuraisz. Ojciec, będący wybitną osobistością plemiona Umaja, miał wielką urazę do islamu, a mimo to jego córka skwapliwie przyjęła religię Jedynego Boga.
W 7 roku po emigracji, po zawarciu Traktatu w Al-Hudaibija, Umm Kulsum uciekła do Medyny. Cały dystans pokonała pieszo w towarzystwie mężczyzny o imieniu Chuza’a. Ponieważ oddaliła się bez wiedzy i pozwolenia rodziny, bracia ścigali ją i dotarli do Mekki zaledwie dzień po jej przybyciu. Umm Kulsum błagała Proroka, aby wbrew z warunkom porozumienia nie odsyłano jej do Mekki, ponieważ była słabą kobietą i obawiała się odejść od wiary pod naciskiem rodziny. Wg zawartego traktatu wszyscy muzułmanie (mężczyźni), jacy przybyliby do Medyny, mieli być zawracani do Mekki – nie było wyszczególnionych warunków dotyczących kobiet. Prorok był bardzo zakłopotany zaistniałą sytuacją, ale jako rozwiązanie nadeszło objawienie:
{O wy, którzy wierzycie! Kiedy przyjdą do was kobiety wierzące, które razem wywędrowały, to wybadajcie je. - Bóg zna najlepiej ich wiarę! - Jeśli uznacie je za wierzące, to nie odsyłajcie ich do niewiernych: one nie są już im dozwolone ani oni nie są dozwoleni dla nich…} [Koran 60:10]
więc Prorok odmówił wydania kobiety braciom.
Do czasu tego zajścia Umm Kulsum była panną. Wyszła za mąż za Zaida ibn Harisa, towarzysza Proroka. Kiedy Zaid zginął w bitwie Muta, jako wdowa wstąpiła w związek małżeński z Zubairem ibn Ałam, który rozwiódł się z nią po jakimś czasie. Wyszła ponownie za mąż za Abdur Rahmana ibn Auf. Po śmierci kolejnego męża związała się z Amrem ibn Al-As, będącego w tym czasie zarządcą Egiptu. Zmarła miesiąc po ślubie.
Małżeństwa z Zaidem, Amrem i Al-Asem były bezdzietne. Owocem związku z Zubairem była córka - Zejnab. Abdur Rahman był ojcem jej synów: Ibrahima, Hamida, Mohammeda i Ismaila. Jej dwaj synowie, Hamid i Ibrahim, przekazali kilka tradycji Proroka, na podstawie jej autorytetu.