ROZDZIAŁ 17. POSŁUSZEŃSTWO NAKAZOM ALLAHA JEST OBOWIĄZKOWE
Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):
{Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą, dopóki nie uczynią ciebie sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś, i poddadzą się całkowicie.} (Koran 4:65)
{Przecież mowa wierzących - kiedy oni są wzywani do Boga i Jego Posłańca, aby rozsądził między nimi - jest taka: „Usłyszeliśmy i jesteśmy posłuszni!”. Tacy jak oni są szczęśliwi!} (Koran 24:51)
168. Przekazał Abu Hurajra, że kiedy zostało objawione (przez Allaha – przyp. tłum.) Prorokowi (pokój z nim) {Do Boga należy to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi! I czy wy ukazujecie to, co jest w waszych duszach, czy też ukrywacie, Bóg z tego zażąda od was rachunku.} (Koran 2:284), Towarzyszom Proroka wydało się to bardzo trudne i poszli do Proroka (pokój z nim), siedli na kolanach i powiedzieli: „Posłańcu Allaha, wyznaczono nam niektóre obowiązki, będące dla nas możliwymi do wypełnienia jak modlitwa, post, walka w imię Allaha i jałmużna. Potem (wymieniony) werset został Ci objawiony i jest ponad nasze siły stosowanie się do niego”. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Chcecie powiedzieć to, co Ludzie Księgi (żydzi i chrześcijanie) powiedzieli przed wami: ‘Słyszymy i jesteśmy nieposłuszni’? Powinniście raczej powiedzieć ‘Usłyszeliśmy i jesteśmy posłuszni, szukamy przebaczenia u naszego Pana, do Niego powrócimy’”. Więc powiedzieli: „Usłyszeliśmy i jesteśmy posłuszni, szukamy przebaczenia (u Ciebie) Panie, do Ciebie powrócimy”. Ledwie skończyli to mówić, Allah objawił: {Posłaniec i ludzie wierzący uwierzyli w to, co im zostało zesłane od ich Pana. Wszyscy uwierzyli w Boga i w Jego aniołów, w Jego Księgi i w Jego posłańców. My nie czynimy różnicy między żadnym z Jego posłańców! Oni powiedzieli: Usłyszeliśmy i posłuchaliśmy! Twoje przebaczenie! Panie nasz! Do Ciebie zmierza wędrowanie!} ( Koran 2:285). A kiedy zrobili tak, Allah anulował poprzedni werset objawiając: {Bóg nie nakłada na duszę niczego więcej nad jej możliwości. Dla niej będzie to, co dla siebie zyskała; i przeciwko niej będzie to, co ona zyskała!} [Koran 2:286]. (Prorok powiedział) „Tak”. {Panie nasz! nie nakładaj na nas ciężaru, jak nałożyłeś na tych, którzy byli przed nami!}* . (Prorok powiedział) „Tak”. {Panie nasz! Nie nakładaj na nas tego, czego my nie jesteśmy w stanie unieść!}* (Prorok powiedział) „Tak”. {Odpuść nam, przebacz nam i zmiłuj się nad nami! Ty jesteś naszym Panem! Dopomóż nam przeciw ludowi niewiernych!}* (Prorok powiedział) „Tak”.
(Muslim)
Komentarz:
Na podstawie tego hadisu wiemy, że początkowo każdy człowiek był odpowiedzialny za myśli i wątpliwości, nawet te, które przemykały mu przez umysł, nad którymi nikt nie ma kontroli. Zaniepokoiło to i poruszyło Towarzyszy Proroka (pokój z nim), aczkolwiek kiedy się temu podporządkowali (posłuchali) i zmusili do posłuszeństwa Allahowi Najwyższemu i Prorokowi, Allah odwołał ów nakaz wyjaśniając, że nie nakłada na nikogo więcej niż ten, jest w stanie udźwignąć. Jest istotne, aby muzułmanie byli posłuszni wszystkim rozkazom Allaha, albowiem przestrzeganie każdego z nich nie jest rzeczą niemożliwą.