04. KSIĘGA O ABLUCJI RYTUALNEJ (WUDU)
Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh
Wszelkie prawa zastrzeżone.
W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!
4. KSIĘGA O ABLUCJI RYTUALNEJ (WUDU[1])
1. Rozdział: Co przekazano o wudu
I słowa Wszechmocnego Boga:
{O wy, którzy wierzycie! Kiedy stajecie do modlitwy, to obmyjcie wasze twarze i ręce aż do łokci; przetrzyjcie lekko wasze głowy, a nogi myjcie aż do kostek}. [5:6]
Abu Abd Allah powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, objaśnił, że obowiązkowym podczas wudu jest jednokrotne obmycie określonych części ciała. Prorok obmywał te części ciała również dwu lub trzykrotnie, lecz nigdy ponad trzy razy. Uczeni w religii nie zalecają przekraczania granic ustalonych przez Proroka w kwestii ablucji jak i przewyższania Proroka w aktach czci i innych dziełach.
2. Rozdział: Modlitwa bez wudu nie zostanie przyjęta
135. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Modlitwa tego, kto popełni hadas[2], nie zostanie przyjęta, dopóki nie wykona ponownie wudu”. Mężczyzna z Hadaramout zapytał Abu Hurajrę: „Co to jest hadas?”. Abu Hurajra odpowiedział: „Hadas to ciche lub głośne oddawanie gazów”.
3. Rozdział: Wyższość ablucji; al-ghurr al-muhadżdżalun[3] przez wzgląd na ślady po wudu
136. Przekazał Nu’ajm al-Mudżmir: Pewnego razu wszedłem na dach meczetu z Abu Hurajrą. Wykonał wudu i powiedział: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, mówił: „W Dniu Zmartwychwstania, moi współwyznawcy otrzymają miano al-ghurr al-muhadżdżalun przez wzgląd na ślady po wudu, toteż starajcie się zwiększyć obszar waszego blasku (wykonując doskonale wudu)”.
4. Rozdział: Nie trzeba powtarzać wudu z powodu wątpliwości; pewność że ablucja została unieważniona wymaga jej powtórzenia
137. Przekazał Abbad Ibn Tamim: Mój wuj zapytał Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, o tego, komu wydawało się, że oddał gazy w trakcie modlitwy. Posłaniec Boga odrzekł: „Niech nie przestaje się modlić, chyba że usłyszy odgłos lub poczuje woń”.
5. Rozdział: Lekkie (skrócone) wudu
138. Przekazał Kuraib, że Ibn Abbas powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, spał i dało się słyszeć jego chrapanie, potem obudził się na modlitwę.
Później Sufjan przekazał to samo od Amra, zaś ten od Kurajba, iż Ibn Abbas powiedział: Nocowałem w domu mojej ciotki, Majmuny, i Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, spał przez część nocy. Wstał późną nocą, wykonał skrócone (dosł. lekkie) wudu używając wody z bukłaka i stanął do modlitwy. Ja również wykonałem tak samo wudu i zająłem miejsce po jego lewej stronie. Przeciągnął mnie na prawą i modlił się tak długo, jak chciał Bóg. Potem położył się i dobiegło mnie jego chrapanie. Kiedy przyszedł do niego muezzin powiadamiając o nastaniu czasu modlitwy (fadżr), Prorok wyszedł z nim na modlitwę nie powtarzając wudu”.
Sufjan powiedział Amrowi, że ludzie rzekli: Oczy Posłańca Boga śpią, ale jego serce czuwa.
Amr odpowiedział: Słyszałem, jak Ubajd Ibn Umajr mówił, że objawienia przychodzą do Proroków [również] we śnie, a potem wyrecytował: {Synu mój ! Oto widziałem siebie we śnie, zabijającego ciebie na ofiarę [Bogu]} [37:102].
6. Rozdział: Pełne wudu
Ibn Umar powiedział: Pełne wudu to doskonałe oczyszczenie.
139. Przekazał Usama Ibn Zajd: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wyruszył z Arafa i kiedy dotarł do przełęczy, zsiadł ze zwierzęcia, załatwił potrzebę i wykonał skrócone wudu. Powiedziałem: „Modlitwa, Posłańcu Boga!”. Rzekł: „Modlitwa jest przed wami”. W Al-Muzdalifa zsiadł i wykonał pełne wudu. Kiedy ogłoszono iqamę, poprowadził modlitwę maghrib. Ludzie zostawili wielbłądy na ich miejscach i ogłoszono drugą iqamę i Prorok poprowadził modlitwę isza. Nie odmawiano między nimi innych [zalecanych] modlitw.
7. Rozdział: Obmycie twarzy dłońmi używając garści wody
140. Przekazał Ata Ibn Jasar: Ibn Abbas wykonał wudu i obmył twarz, nabrał garść wody, przepłukał usta, umył nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Ponownie nabrał garść wody, złączył dłonie i obmył twarz; nabrał garść wody i obmył prawe przedramię. Nabrał garść wody i obmył lewe przedramię, przetarł dłońmi głowę, nabrał garść wody, polał nią prawą stopę i umył ją dokładnie (do kostki) i tak samo obmył lewą. Rzekł: „Widziałem, jak Posłaniec Boga wykonywał w ten sposób wudu”.
8. Rozdział: Mówienie: „W imię Boga (bi-smi Allahi)”, przed rozpoczęciem każdej czynności nawet współżycia
141. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli przed zbliżeniem z żoną powiecie: ‚W imię Boga (bi-smi Allahi)! Boże, uchroń nas przed szatanem i uchroń przed szatanem potomstwo, którym nas obdarzysz’, i pisane jest wam dziecko [tej nocy], szatan nigdy go nie skrzywdzi”.
9. Rozdział: Co należy powiedzieć przed udaniem się do miejsca ustronnego
142. Przekazał Anas: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udawał się za potrzebą i wchodził do miejsca ustronnego, mawiał: „Boże, oddaję się pod Twą ochronę przed wszelkim złem i szatanami [lub przed niegodziwymi dżinnicami i dżinnami]”.
Według Ghandara Szu’by: Kiedy wchodził do miejsca ustronnego.
Musa przekazał od Hammada: Kiedy wchodził do miejsca ustronnego.
Sa’id Ibn Zajd przekazał od Abd Al-Aziza: Przed udaniem się do miejsca ustronnego.
10. Rozdział: Zapewnianie wody w miejscach ustronnych
143. Przekazał Ibn Abbas: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, oddalił się za potrzebą, a ja postawiłem dla niego wodę na wudu. Zapytał: „Kto ją tu postawił?”. Kiedy go powiadomiono, rzekł: „Boże, spraw, by [Ibn Abbas] został uczonym w religii”.
11. Rozdział: Zwrócenie się w kierunku innym niż qibla[4] podczas załatwiania potrzeby fizjologicznej, chyba że jest się zasłoniętym [w budynku, za ścianą, itp.]
144. Przekazał Abu Ajjub al-Ansari: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli załatwiacie się na otwartej przestrzeni, nie zwracajcie się twarzą ani plecami ku qibli; zwracajcie ku wschodowi lub zachodowi”.
12. Rozdział: Załatwianie potrzeby siedząc na dwóch cegłach
145. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Ludzie powiedzieli: Kiedy siadacie, by się załatwić, nie zwracajcie się twarzą ku qibli ani ku Jerozolimie. Powiedziałem: Pewnego razu wszedłem na dach naszego domu i ujrzałem Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, który załatwiał się siedząc na dwóch cegłach, skierowany ku Jerozolimie (był zasłonięty).
13. Rozdział: Wychodzenie kobiet z domów za potrzebą
146. Przekazała Aisza: Nocą żony Proroka udawały się za potrzebą na Al-Manasi, otwarte pole [w pobliżu Baqi w Medynie]. Umar mawiał Prorokowi, żeby polecił swym żonom pozostać za zasłoną (przestrzegać hidżabu), lecz Posłaniec Boga tego nie uczynił. Pewnej nocy Sauda Bint Zam’a, żona Proroka, a była postawną niewiastą, wyszła z domu o czasie modlitwy nocnej (isza) i Umar rzekł jej: „Wiem, że to ty, Saudo!” – a rzekł tak, albowiem pragnął, by przyszło objawienie wersetów nakazujących kobietom przestrzeganie hidżabu[5]. I Bóg objawił wersety hidżabu.
Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł swoim żonom: „Wolno wam wychodzić za potrzebą”. Według Hiszama, miał na myśli potrzeby fizjologiczne.
14. Rozdział: Załatwianie potrzeb fizjologicznych w domach
147. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Wszedłem po coś na dach domu Hafsy, i ujrzałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, załatwiał się skierowany twarzą ku Jerozolimie, a plecami ku qibli.
148. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Pewnego razu wszedłem na dach naszego domu i ujrzałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, siedział na dwóch cegłach, zwrócony twarzą ku Jerozolimie.
15. Rozdział: Istindża – podmywanie się po załatwieniu potrzeby
149. Przekazał Anas Ibn Malik: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udawał się za potrzebą, towarzyszyłem mu z jeszcze jednym chłopcem niosąc skórzane naczynie (idawa)[6] z wodą, aby mógł się podmyć.
16. Rozdział: Użycie podanej wody do higieny intymnej
Abu ad-Darda zapytał (Irakijczyków): „Czy jest wśród was mężczyzna, którego przezywają sahib an-nalajn, sahib at-tahur i sahib al-wisad?”. Miał na myśli Abd Allaha Ibn Masuda, który nosił dla Proroka sandały (nalajn), wodę do oczyszczenia i ablucji (tahur) oraz dywanik (wisad); stąd powyższe przezwiska.
150. Przekazał Anas: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udawał się za potrzebą, szedłem za nim z innym chłopcem, niosąc skórzane naczynie (idawa) z wodą.
17. Rozdział: Noszenie dzirytu (anaza) i wody do oczyszczenia po załatwieniu potrzeby
151. Przekazał Anas Ibn Malik: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udawał się za potrzebą, szedłem za nim z innym chłopcem niosąc naczynie z wodą (do podmycia) i krótką włócznię.
18. Rozdział: Zakaz oczyszczania intymnych części ciała prawą dłonią
152. Przekazał Abu Qatada: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Kiedy pijecie wodę, nie dmuchajcie do naczynia z którego pijecie, a kiedy udajecie się do miejsca ustronnego, nie trzymajcie prawą dłonią narządu ani nie używajcie jej do podmywania”.
19. Rozdział: O nietrzymaniu narządu prawą dłonią oddając mocz
153. Przekazał Abu Qatada: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Kiedy oddajecie mocz, nie trzymajcie narządu prawą dłonią ani nie używajcie jej do podmywania, i nie dmuchajcie do naczynia, z którego pijecie”.
20. Rozdział: O używaniu kamyków do oczyszczania po załatwieniu potrzeby
154. Przekazał Abu Hurajra: Ruszyłem za Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, kiedy wyszedł za potrzebą i nie rozglądał się na boki. Kiedy podszedłem bliżej, rzekł: „Przynieś mi kamyków, którymi mógłbym się oczyścić. I nie przynoś kości ani odchodów zwierząt”. Zebrałem kamyki w rąbek mej szaty, położyłem obok niego i oddaliłem. Gdy skończył, oczyścił się nimi.
21. Rozdział: Nie wolno używać do oczyszczania intymnych części ciała odchodów zwierząt
155. Przekazał Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udał się za potrzebą i poprosił, bym przyniósł trzy kamienie. Znalazłem dwa i nie mogłem znaleźć trzeciego, wziąłem więc zaschnięty kawałek łajna i zaniosłem mu. Wziął kamienie, łajno odrzucił i rzekł: „To jest nieczystość (riks)”.
22. Rozdział: Jednokrotne obmywanie części ciała podczas wudu
156. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wykonał wudu obmywając jednokrotnie każdą z części ciała.
23. Rozdział: Dwukrotne obmywanie części ciała podczas wudu
157. Przekazał Abd Allah Ibn Zajd: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wykonał wudu obmywając każdą z części ciała dwa razy.
24. Rozdział: Trzykrotne obmywanie części ciała podczas wudu
158. Przekazał Humran, wyzwoleniec Usmana: Widziałem, jak Usman Ibn Affan poprosił o naczynie z wodą, którą polał dłonie i obmył trzy razy, po czym zanurzył prawdą dłoń w naczyniu, przepłukał usta i umył nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Potem obmył twarz i ręce do łokci – trzy razy, przetarł dłońmi głowę i trzy razy obmył obie stopy do kostek. Powiedział, że Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli ktoś wykona wudu, tak jak ja i odmówi dwurakatową modlitwę podczas której nie będzie myślał o niczym innym, odpuszczone zostaną mu grzechy, które popełnił”.
Przekazał Humran: Usman powiedział wykonując wudu: Przekażę wam hadis, którego nie wspomniałbym, gdyby nie jeden werset Koranu. Słyszałem, jak Prorok mówił: „Jeśli mężczyzna wykonuje doskonale ablucję, a potem odmawia obowiązkową modlitwę w zgromadzeniu, Bóg przebaczy mu grzechy, które popełni między tą a następną modlitwą”.
Jeden z przekazicieli, Urwa powiedział: Ten werset to: {Zaprawdę, tych, którzy ukrywają to, co zesłaliśmy z dowodów jasnych i drogi prostej…} [2:159].
25. Rozdział: Przepłukiwanie nosa wodą i jej wydmuchiwanie podczas wudu
Usman, Abd Allah Ibn Zajd i Ibn Abbas przekazali to od Proroka.
159. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Niech ten, kto wykonuje wudu, przepłucze nos wciągając do niego wodę i wydmuchując, a ten, kto podciera się kamykami, niech użyje ich nieparzystej liczby”.
26. Rozdział: Użycie nieparzystej liczby kamieni do oczyszczenia intymnych części ciała
160. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Ten z was, kto wykonuje wudu, niech wciągnie wodę do nosa a potem ją wydmucha, a ten, kto podciera się kamykami, niech użyje ich nieparzystej liczby. A ten, kto obudzi się ze snu, niech obmyje dłonie zanim zanurzy je w wodzie do ablucji, albowiem nie wie, gdzie były, gdy spał”.
27. Rozdział: Obmywanie stóp - przetarcie ich wilgotnymi dłońmi nie wystarczy
161. Przekazał Abd Allah Ibn Amr: Pewnego razu w podróży, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, został w tyle i dołączył do nas, gdy wykonywaliśmy wudu przed zaległą modlitwą asr przecierając pobieżnie dłońmi stopy. Zwrócił się do nas i głośno powtórzył dwu lub trzykrotnie: „Chrońcie wasze stopy przed Ogniem Piekielnym!”.
28. Rozdział: Płukanie ust wodą podczas wudu
162. Przekazał Humran, wyzwoleniec Usmana Ibn Affana: Widziałem, jak Usman Ibn Affan poprosił o naczynie z wodą, by wykonać wudu i polał wodą dłonie obmywając je trzykrotnie. Potem zanurzył prawdą dłoń w naczyniu i przepłukał wodą usta oraz nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Następnie obmył trzykrotnie twarz, tyleż samo przedramiona i przetarł dłońmi głowę. Po tym obmył trzykrotnie każdą ze stóp do kostki i rzekł: Widziałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wykonywał wudu w ten sposób, i powiedział: „Temu z was, kto wykona w ten sposób wudu i odmówi dwurakatową modlitwę, podczas której nie będzie o niczym rozmyślał, Bóg przebaczy jego przeszłe grzechy”.
29. Rozdział: Mycie pięt podczas wudu
Ibn Sirin wykonując wudu, zawsze obmywał miejsce pod pierścieniem.
163. Przekazał Muhammad Ibn Zijad: Ludzie wykonywali wudu wodą z naczynia, i słyszałem, jak Abu Hurajra mijając nas rzekł: Wykonujcie wudu doskonale i dokładnie albowiem Abu al-Qasim [Prorok] powiedział: „Chrońcie wasze pięty przed Ogniem!”.
30. Rozdział: Obmywanie stóp w sandałach, ich przetarcie nie wystarczy
164. Przekazał Ubajd Ibn Dżurajdż: Zapytałem Abd Allaha Ibn Umara: Abu Abd ar-Rahmanie, widziałem, jak robiłeś cztery rzeczy, a nigdy nie zauważyłem, by robił je któryś z twoich towarzyszy. Abd Allah Ibn Umar zapytał: Jakie to rzeczy, Ibn Dżurajdżu? Powiedziałem: Nie widziałem, byś dotykał innych rogów [Kaby] poza dwoma skierowanymi na południe [jemeńskimi] i widziałem cię w sandałach z garbowanej skóry i jak farbowałeś włosy za pomocą sufry[7]. Zauważyłem również, że gdy w Mekce ludzie przyjmują stan uświęcenia (tu: ihlal[8]) widząc nów księżyca (1. dnia miesiąca zu al-hidżdża), ty go nie przyjmujesz (aż do 8. zu al-hidżdża - dnia tarwija). Abd Allah odrzekł: Odnośnie rogów [Kaby], nigdy nie widziałem, by Posłaniec Boga dotykał innych poza tymi ku południu [jemeńskimi]… Co do sandałów z garbowanej skóry, zaprawdę, widziałem, jak Posłaniec Boga nosił je i wykonywał w nich wudu (obmywał stopy a potem nakładał sandały) i dlatego je noszę. Jeśli chodzi o farbowanie sufrą, widziałem jak Posłaniec Boga farbował nią włosy i dlatego to czynię. Odnośnie stanu uświęcenia (ihlal), zaprawdę, nie widziałem, by Posłaniec Boga przyjmował go przed wyruszeniem na pielgrzymkę hadżdż.
31. Rozdział: Zaczynanie ablucji - wudu i ghusl - od prawej strony
165. Przekazała Umm Atijja, że kiedy obmywano zwłoki córki Proroka, powiedział on: „Zacznijcie od prawej strony, od tych części ciała, które są obmywane podczas wudu”.
166. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, zaczynał wszystko, jeśli tylko było to możliwe, od prawej strony - na przykład kiedy się mył, czesał i nakładał sandały.
32. Rozdział: Szukanie wody [na ablucję] o czasie modlitwy
Aisza powiedziała: Pewnego razu nastał czas modlitwy fadżr i szukano wody [na ablucję], lecz jej nie znaleziono. I zostały objawione wersety o ablucji na sucho - tajammum.
167. Przekazał Anas Ibn Malik: Widziałem Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, kiedy nastał czas modlitwy asr i nie było wody na ablucję. Przyniesiono Posłańcowi Boga wodę w naczyniu i włożył do niego dłoń, po czym polecił ludziom wykonać wudu. Widziałem, jak woda tryskała spod jego palców i wszyscy wykonali wudu.
33. Rozdział: O wodzie, której użyto do mycia włosów
Ata nie widział nic złego w wyrabianiu nici i sznurów (lin) z włosów.
Oraz używanie tego, co polizał pies lub z czego zjadł, i przechodzenie psów przez meczet.
Az-Zuhri powiedział: Wolno wykonać ablucję wodą, którą polizał pies pod warunkiem, że nie ma innej.
Sufjan powiedział: Oto prawdziwa reguła prawna - Bóg powiedział: {… nie znaleźliście wody, to posłużcie się czystym piaskiem i obcierajcie sobie twarze i ręce.} [4:43].
168. Przekazał Ibn Sirin: Rzekłem do Abida: Mam kilka włosów Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, które dostałem od Anasa lub od jego rodziny. Abid rzekł: Zaprawdę, gdybym miał choć jeden, byłby mi droższy niż cały świat i wszystko co na nim jest.
169. Przekazał Anas: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, ogolił głowę, Abu Talha pierwszy wziął kilka jego włosów.
34. Rozdział: Naczynie z którego napije się pies należy umyć siedem razy
170. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli z naczynia wypije pies, umyjcie je siedem razy”.
171. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Mężczyzna ujrzał psa, który spragniony chłeptał błoto, wziął zatem but, napełnił wodą i podał psu, który zaspokoił pragnienie. Bóg przyjął jego uczynek i wpuścił go do Raju”.
172. Przekazał Hamza Ibn Abd Allah: Mój ojciec powiedział: Za życia Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, psy oddawały mocz i przechodziły przez meczet, ale nigdy nie polewano tego [moczu psów] wodą.
173. Przekazał Adi Ibn Hatim: Zapytałem Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, [o psy łowcze] i odpowiedział: „Kiedy wypuszczasz po zwierzynę [mówiąc: bi-smi Allahi - w imię Boga] psa łowczego i on ją upoluje, możesz z niej jeść, ale jeśli zje z niej [choć trochę], nie czyń tego, albowiem upolował ją dla siebie”. Dodałem: „Czasami posyłam mego psa na polowanie i znajduję z nim innego”. Powiedział: „Nie jedz zwierzyny [przy której je znalazłeś], albowiem wspomniałeś imię Boga wysyłając tylko twojego psa i nie wymieniłeś go nad innym”.
35. Rozdział: Kto uważał, że nie trzeba powtarzać wudu, chyba że coś wydostanie się z intymnych części ciała
I słowa Wszechmocnego Boga:
{…albo jeśli ktoś z was przyszedł z ustronnego miejsca}. [5:6]
Ata powiedział: Jeśli z odbytu wydostanie się kał tak mały jak robak, a z członka kropla wydzieliny tak mała, jak wesz [należy wykonać ablucję – wudu].
Dżabir Ibn Abd Allah powiedział: Jeśli ktoś roześmieje się na głos podczas modlitwy, musi odmówić ją ponownie, ale nie musi powtarzać wudu.
Al-Hasan powiedział: Jeśli usunie się kilka włosów, obetnie paznokcie lub zdejmie skórzane skarpety, nie trzeba powtarzać wudu.
Abu Hurajra powiedział: Nie trzeba powtarzać wudu, chyba że po udaniu do miejsca ustronnego lub oddaniu gazów.
Dżabir stwierdził: W trakcie wyprawy wojennej Zat ar-Riqa[9] Proroka, pewien mężczyzna został ranny i krwawił obficie, a mimo to kłaniał się i wyciągał w pokłonach do ziemi, kontynuując modlitwę.
Al-Hasan powiedział: Ranni muzułmanie odmawiali regularnie modlitwy.
Tawus, Muhammad Ibn Ali, Ata i ludzie z Hidżazu stwierdzili: Upływ krwi (z rany) nie wymaga powtórzenia wudu.
Ibn Umar wycisnął wyprysk i pojawiła się krew, ale nie powtórzył wudu.
Ibn Abu Aufa wypluł krew i modlił się dalej.
Ibn Umar i Al-Hasan powiedział: Jeśli ktoś upuszcza sobie krew, musi obmyć tylko miejsce nacięcia.
174. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Sługa odmawia modlitwę tak długo, jak długo czeka na nią w meczecie i tak długo, jak długo nie popełni hadas”. Mężczyzna, który nie był Arabem, zapytał: Abu Hurajro, co to jest hadas? Odpowiedziałem: Oddawanie gazów.
175. Przekazał Abbad Ibn Tamim od swego wuja: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Nie należy przerywać modlitwy, chyba że usłyszy się odgłos [oddania gazów] lub poczuje woń”.
176. Przekazał Ali: Doświadczałem często mazij[10] pod wpływem emocji i nie miałem śmiałości, by zapytać o to Posłańca Boga. Poprosiłem, więc Al-Miqdada Ibn Al-Aswada, by go o to zapytał. Prorok rzekł Al-Miqdadowi: „Należy wykonać po tym wudu”.
177. Przekazał Zajd Ibn Chalid: Zapytałem Usmana Ibn Affana o mężczyznę, który obcował z żoną, lecz nie miał wytrysku. Usman odpowiedział: Powinien wykonać wudu, tak jak przed modlitwą, ale musi też obmyć narząd. Usman dodał, że słyszał to od Posłańca Boga. Zapytałem o to Alego, Az-Zubajra, Talhę i Ubajja Ibn Kaba i udzielili takiej samej odpowiedzi.[11]
178. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, posłał po ansara, a kiedy ten przyszedł, z głowy skapywała mu woda. Prorok rzekł: „Czyżbyśmy zmusili cię do pośpiechu [podczas stosunku]?”. Ansar odpowiedział twierdząco. Posłaniec Boga rzekł: „Jeśli musicie się pośpieszyć lub nie doświadczycie wytrysku, wykonajcie wudu”.[12]
36. Rozdział: Pomaganie przy wudu
179. Przekazał Usama Ibn Zajd: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wyruszył z Arafa, skierował się ku przełęczy, gdzie załatwił potrzebę. Kiedy skończył, polałem mu wodę i wykonał wudu. Rzekłem: „Posłańcu Boga, modlitwa!”. Odpowiedział: „Miejsce modlitwy jest przed wami [w Muzdalifa, między Arafa a Miną]”.
180. Przekazał Al-Mughira Ibn Szuba: Kiedy towarzyszyłem Posłańcowi Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, w podróży, udał się za potrzebą - gdy skończył polałem mu wodę i wykonał wudu: obmył twarz, przedramiona, przetarł mokrymi dłońmi głowę i z wierzchu obie skórzane skarpety (chuff).
37. Rozdział: Recytacja u lub wznoszenie suplikacji po załatwieniu potrzeby fizjologicznej lub oddaniu gazów
Mansur przytoczył słowa Ibrahima: Nie ma nic złego w recytowaniu Koranu w hammam – łaźni, ani w pisaniu listów nie wykonawszy uprzednio wudu.
Hammad zacytował Ibrahima: Pozdrówcie ich, jeśli będą mieli na sobie izary, w przeciwnym razie nie czyńcie tego.
181. Przekazał Abd Allah Ibn Abbas, że spędził noc w domu swej ciotki, Majmuny, żony Proroka. Powiedział: „Leżałem w poprzek posłania, zaś Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, z żoną wzdłuż. Posłaniec Boga obudził się w połowie nocy i starł dłońmi ślady snu z twarzy. Wyrecytował dziesięć ostatnich wersetów sury Rodzina Imrana, wstał i podszedł do wiszącego bukłaka z wodą. Wykonał nią wudu - i była to doskonała ablucja - po czym stanął do modlitwy. Ja również wstałem, zrobiłem to samo, co Prorok i zająłem miejsce u jego [lewego] boku. Wziął mnie prawdą dłonią za me prawe ucho i ścisnął je [przeciągając na swą prawą stronę]. Odmówił dwa rakaty, potem dwa rakaty, potem dwa rakaty i dwa rakaty, potem dwa rakaty i dwa rakaty [sześć par rakatów] i na końcu jeden rakat (witr). Potem położył się. Kiedy przyszedł po niego muezzin, wstał, odmówił zwięzłą dwurakatową modlitwę, wyszedł i poprowadził modlitwę fadżr.
38. Rozdział: O nie powtarzaniu wudu, jak tylko po głębokim śnie
182. Przekazała Asma Bint Abu Bakr: Przyszłam do Aiszy, żony Proroka, kiedy miało miejsce zaćmienie słońca. Ludzie odmawiali modlitwę i ona również ją odmawiała. Zapytałam ją, co się dzieje, a ona wykonała ruch głową ku niebu i rzekła: Bogu niech będzie sława! Zapytałam, czy to jakiś znak, a ponieważ odpowiedziała twierdząco, i ja stanęłam do modlitwy. [Była tak długa, że] o mało co nie zemdlałam i polałam głowę wodą. Po modlitwie Posłaniec Boga wychwalił i wysławił Boga, i rzekł: „Ujrzałem w tym oto miejscu to, czego nigdy wcześniej nie widziałem. Ujrzałem Raj i Piekło, i zostało mi objawione, że zostaniecie poddani w waszych grobach próbom niczym próba Antychrysta, lub prawie takim jak ona - przekaziciel nie jest pewien, co powiedziała Asma. Aniołowie przyjdą do każdego z was i zapytają: Co wiesz o tym mężu? Wierny odpowie: To Muhammad, Posłaniec Boga. Przybył do nas z jasną prawdą i wskazówką, i przyjęliśmy jego nauki, uwierzyliśmy i podążyliśmy za nim. Potem aniołowie powiedzą mu, by spał spokojnie, albowiem wiedzieć będą, że jest wierzącym. Zaś obłudnik lub człowiek wątpiący powie: Nie wiem, słyszałem jak ludzie coś mówili i mówiłem to samo”.
39. Rozdział: Przetarcie całej głowy mokrymi dłońmi podczas wudu
- zgodnie ze słowami Boga:
{…przetrzyjcie lekko [mokrymi dłońmi] wasze głowy} [ 5:6]
Ibn al-Musajjab powiedział: Kobieta jest jak mężczyzna i powinna przetrzeć głowę. Zapytano Malika, czy przetarcie części głowy mokrą dłonią wystarczy, a on zaprzeczył i poparł to hadisem Abd Allaha Ibn Zajda.
183. Przekazał Jahja al-Mazini: Pewien mężczyzna poprosił Abd Allaha Ibn Zajda, dziadka Amra Ibn Jahji, by pokazał mu jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wykonywał wudu. Abd Allah Ibn Zajd zgodził się i poprosił o wodę. Polał nią dłonie, obmył je dwa razy, przepłukał trzy razy usta i trzy razy nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Obmył trzy razy twarz, dwa razy przedramiona, przetarł mokrymi dłońmi głowę od przodu do tyłu i z powrotem, i umył stopy [do kostek].
40. Rozdział: Mycie stóp po kostki
184. Przekazał Amr: Mój ojciec byś świadkiem, jak Amr Ibn Abu Hasan pytał Abd Allaha Ibn Zajda o wudu Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem. Abd Allah Ibn Zajd poprosił o [miedziany lub kamienny] duży kubek z wodą i wykonał przy nich wudu, jak Prorok. Wylał trochę wody z kubka na dłoń, obmył trzykrotnie obie, po czym zanurzył w nim dłoń i nabraną wodą przepłukał usta oraz nos [wciągając do niego za każdym razem wodę i ją wydmuchując]używając trzech garści. Ponownie nabrał wody z kubka, obmył trzykrotnie twarz i dwukrotnie przedramiona, po czym nabrał wody z kubka i przetarł głowę od czoła do tyłu i z powrotem. Na końcu umył stopy do kostek.
41. Rozdział: Użycie resztek wody po wudu
Dżarir Ibn Abd Allah polecił swej rodzinie wykonać wudu używając wody, w której zanurzył wcześniej gałązkę drzewa arakowego.
185. Przekazał Abu Dżuhajfa: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przyszedł do nas w południe i przyniesiono mu wodę na wudu. Kiedy wykonał ablucję, ludzie wzięli resztki wody i zaczęli nacierać nią ciała. Prorok odmówił dwa rakaty modlitwy zuhr i po nich dwa rakaty modlitwy asr, a przed nim wbita była krótka włócznia [pełniącą rolę przeszkody – sutry].
Abu Musa powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, poprosił o kubek (miskę)[13] z wodą, obmył obie dłonie i twarz, potem wypluł do niego wodę i polecił nam [Abu Musie i Bilalowi]: „Napijcie się z niego i polejcie wodą wasze twarze i piersi”.
186. Przekazał Ibn Szihab: Mahmud Ibn ar-Rabi, którego twarz Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, opryskał wodą zaczerpniętą z rodzinnej studni Mahmuda, kiedy ten był małym chłopcem, oraz Urwa rzekli, poświadczając swoje słowa: Kiedy Prorok wykonywał wudu, towarzysze niemalże bili się o resztki wody.
187. Przekazał As-Sa’ib Ibn Jazid: Moja ciotka zabrała mnie do Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i powiedziała: Posłańcu Boga, mój siostrzeniec ma chore nogi. Prorok dotknął ręką mej głowy i prosił Boga o błogosławieństwo dla mnie. Potem wykonał wudu, a ja wypiłem resztki wody. Kiedy za nim stanąłem, ujrzałem pieczęć proroctwa między jego ramionami przypominającą guzik (zatrzask) hadżala [małego namiotu, według niektórych: jajko kuropatwy].
42. Rozdział: Użycie garści wody do płukania ust i oczyszczania nosa
188. Przekazał Amr Ibn Jahja od swego ojca: Abd Allah Ibn Zajd polał dłonie wodą z naczynia i obmył je, potem przepłukał garścią wody usta i nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Powtórzył to trzykrotnie. Obmył przedramiona do łokci, przetarł mokrymi dłońmi głowę od czoła do tyłu i odwrotnie, obmył stopy do kostek i powiedział: Tak wyglądało wudu Posłańca Boga.
43. Rozdział: Jednokrotne przetarcie mokrymi dłońmi głowy
189. Przekazał Amr Ibn Jahja, że jego ojciec powiedział: Byłem przy tym, jak Amr Ibn Abu Hasan zapytał Abd Allaha Ibn Zajda o wudu Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem. Abd Allah Ibn Zajd poprosił o gliniane naczynie z wodą i wykonał przed nami ablucję. Polał wodą dłonie i obmył je trzykrotnie. Potem włożył prawicę do naczynia, przepłukał trzema garściami wody usta i nos wciągając do niego wodę i wydmuchując. Ponownie zanurzył dłoń w wodzie i obmył trzykrotnie twarz. Zanurzył dłoń w naczyniu i obmył trzykrotnie przedramiona; ponownie zanurzył dłoń w wodzie i przetarł mokrymi dłońmi głowę od czoła do tyłu [i z powrotem]. Raz jeszcze zanurzył dłoń w naczyniu i umył stopy [do kostek]”.
Wuhajb przekazał, że [Prorok] przetarł dłońmi głowę jeden raz.
44. Rozdział: Wykonanie przez mężczyznę wudu z żoną oraz resztki wody po wudu kobiety
Umar wykonał wudu ciepłą wodą i wodą przyniesioną z domu chrześcijanki.
190. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Za życia Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, mężczyźni wykonywali wudu razem z żonami.
45. Rozdział: Spryskanie nieprzytomnego mężczyzny przez Proroka wodą po wudu
191. Przekazał Dżabir: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, odwiedził mnie w chorobie, gdy leżałem nieprzytomny. Wykonał wudu i pokropił mnie pozostała po ablucji wodą. Odzyskałem przytomność i powiedziałem: „Posłańcu Boga, komu przypadnie mój spadek? Nie mam ani przodków ani potomstwa”. Po tym zostały objawione wersety o dziedziczeniu (udziale w spadku).
46. Rozdział: Wykonanie rytualnej ablucji - ghusl lub wudu – wodą z michdabu[14] lub qadaha [kubek lub miseczka] – z drewna lub kamienia
192. Przekazał Anas: Nastał czas modlitwy i ci, którzy mieszkali w pobliżu udali się do swych domów [by wykonać ablucję], a część ludzi została. Przyniesiono Posłańcowi Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, zdobiony kamienny dzbanek (michdab) z wodą [na wudu], i choć był zbyt wąski by zanurzyć w nim dłoń, wszyscy wykonali wudu. Jeden z przekazicieli powiedział, że zapytano Anasa, ilu ich było, a Anas odrzekł: Osiemdziesięciu lub więcej.
193. Przekazał Abu Musa: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, poprosił o duży drewniany kubek (qadah) z wodą. Obmył dłonie i twarz, i wypluł do niego wodę.
194. Przekazał Abd Allah Ibn Zajd: Pewnego razu przyszedł do nas Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i przynieśliśmy mu wodę w mosiężnym naczyniu (tur). Tak oto wykonał wudu: obmył trzy razy twarz i przedramiona, przetarł [mokrymi] dłońmi głowę od czoła do tyłu i z powrotem i obmył stopy [do kostek].
195. Przekazała Aisza: Kiedy stan Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, się pogorszył i jego choroba się nasiliła, poprosił żony o pozwolenie na doglądanie w mym domu i zgodziły się. Wyszedł powłócząc nogami po ziemi, wsparty na dwóch mężczyznach. Jednym z nich był Abbas”.
Ubajd Allah, jeden z przekazicieli, rzekł: Opowiedziałem o tym Abd Allahowi Ibn Abbasowi, i Ibn Abbas zapytał, czy wiem, kim był ten drugi mężczyzna, a gdy zaprzeczyłem, powiedział: Ali [Ibn Abu Talib].
Aisza kontynuowała: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przyszedł do mego domu, jego stan się pogorszył, polecił nam: „Wylejcie na mnie siedem pełnych bukłaków wody, chciałbym wygłosić dla ludzi kazanie”. Usiadł w miednicy (michdab) Hafsy, żony Proroka, a my polewałyśmy go wodą z bukłaków dopóki nie skinął, byśmy przestały, co uczyniłyśmy. Potem wyszedł do ludzi.
47. Rozdział: Wykonanie wudu wodą z kubka
196. Przekazał Amr Ibn Jahja od ojca: Mój wuj wykonywał nadmiernie wudu. Pewnego razu zapytał Abd Allaha Ibn Zajda, jak wyglądała ablucja – wudu - Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem. Ten poprosił o kubek z wodą, polał nią dłonie i obmył trzy razy, zanurzył w nim dłoń i trzy razy przepłukał garścią wodą usta oraz nos - wciągając ją do niego i wydmuchując. Ponownie zanurzył dłoń w naczyniu, nabrał garść wody i obmył trzy razy twarz, po czym obmył dwa razy przedramiona, nabrał wody i przetarł dłońmi głowę od przodu do tyłu a potem od tyłu do przodu; obmył stopy [do kostek] i rzekł: „Widziałem, jak Prorok wykonywał tak wudu”.
197. Przekazał Sabit, że Anas powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, poprosił o naczynie z wodą i przyniesiono mu niezbyt głęboką miseczkę [lub kubek – qadah] o szerokim dnie, w której było niewiele wody. Zanurzył w nim palce i ujrzałem, jak zaczęła spomiędzy nich tryskać woda. Obliczyłem, że wykonało nią wudu od siedemdziesięciu do osiemdziesięciu ludzi.
48. Rozdział: Użycie kwarty (mudd[15]) wody do wudu
198. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, brał kąpiel (ghusl) używając od garnca (sa)[16] do pięciu kwart wody i wykonywał wudu używając kwarty wody.
49. Rozdział: Przetarcie mokrymi dłońmi chuffajn[17] - skórzanych skarpet
199. Przekazał Abd Allah Ibn Umar, że Sad Ibn Abu Waqqas powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przetarł mokrymi dłońmi skórzane skarpety. Abd Allah Ibn Umar zapytał o to Umara i ten to potwierdził i dodał: „Kiedy Sad przekazuje hadis od Proroka, nie ma potrzeby pytać o to nikogo więcej”.
200. Przekazał Al-Mughira Ibn Szuba: Pewnego razu Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, oddalił się za potrzebą, a ja podążyłem za nim z małym bukłakiem (idawa) na wodę. Gdy skończył, polałem mu wodę, a on wykonał wudu i przetarł mokrymi dłońmi skórzane skarpety.
201. Przekazał Dżafar Ibn Amr Ibn Umajja ad-Damri, że jego ojciec powiedział: Widziałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przecierał mokrymi dłońmi skórzane skarpety.
202. Przekazał Dżafar Ibn Amr, że jego ojciec powiedział: Widziałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przecierał mokrymi dłońmi turban i skórzane skarpety.
50. Rozdział: Jeśli ktoś nałoży chuffajn - skórzane skarpety - od razu po wudu[18]
203. Przekazał Urwa Ibn Al-Mughira, że jego ojciec powiedział: Pewnego razu towarzyszyłem Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, w podróży i rzuciłem się, by zdjąć mu skórzane skarpety. Polecił mi je zostawić, albowiem nałożył je po wudu i tylko przetarł je z wierzchu mokrymi dłońmi.
51. Rozdział: Nie trzeba powtarzać wudu po zjedzeniu baraniny i sawiqu[19]
Abu Bakr, Umar i Usman jedli te potrawy i nie powtarzali wudu.
204. Przekazał Abd Allah Ibn Abbas: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, zjadł kawałek gotowanej baraniny z łopatki, i odmówił modlitwę nie powtarzając wudu.
205. Przekazał Dżafar Ibn Amr Ibn Umajja, że jego ojciec powiedział: Widziałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wziął kawałek (gotowanej) baraniny z łopatki i ogłoszono wezwanie na modlitwę. Odłożył nóż i odmówił modlitwę nie powtarzając wudu.
52. Rozdział: Płukanie ust (wodą) po zjedzeniu sawiqu nie powtarzając wudu
206. Przekazał Suwajd Ibn an-Numan: Wyprawiłem się z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, na Chajbar[20] i gdy dotarliśmy do Sahba, w pobliżu Chajbaru, Posłaniec Boga poprowadził modlitwę asr i poprosił o posiłek i podano mu tylko sawiq. Polecił zmieszać go z wodą i zjedliśmy go, po czym Prorok podniósł się do modlitwy maghrib. Przepłukał usta wodą i my zrobiliśmy tak samo; następnie odmówił modlitwę nie powtarzając wudu.
207. Przekazała Majmuna: Zjadłszy kawałek mięsa z baraniej łopatki, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, odmówił modlitwę nie powtarzając wudu.
53. Rozdział: Czy należy płukać usta po wypiciu mleka
208. Przekazał Ibn Abbas: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wypił mleko, przepłukał usta i rzekł: „Tłuste”.
54. Rozdział: Wudu po śnie i ten, kto uważał, że nie trzeba powtarzać wudu po jednym lub dwóch kiwnięciach głową (drzemce)
209. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli ogarnie was senność podczas modlitwy, wyśpijcie się, albowiem ten, kto senny odmawia modlitwę nie wie, o co prosi dla siebie - o przebaczenie czy o zło”.
210. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Jeśli ogarnie was senność podczas modlitwy, prześpijcie się, abyście w pełni byli świadomi tego, co recytujecie”.
55. Rozdział: Wykonanie wudu, jeśli nie załatwiono potrzeby ani nie oddano gazów
211. Przekazał Amr Ibn Amir, że Anas powiedział, iż Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wykonywał wudu przed każdą modlitwą. Zapytałem Anasa, jak oni postępowali, i Anas odparł: Wykonywaliśmy wudu, jeśli oddaliliśmy się za potrzebą lub oddaliśmy gazy.
212. Przekazał Suwajd Ibn Numan: Wyprawiłem się z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, na Chajbar, i kiedy dotarliśmy do Sahba, Posłaniec Boga poprowadził modlitwę asr i poprosił o posiłek. Przyniesiono mu tylko sawiq i zjedliśmy go, popijając wodą. Prorok wstał, przepłukał usta wodą i poprowadził modlitwę maghrib nie powtarzając wudu.
56. Rozdział: Jednym z grzechów głównych jest nieprzykładanie należytej wagi do zabrudzenia moczem
213. Przekazał Ibn Abbas: Pewnego razu, w Medynie lub Mekce, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przechodził obok ogrodu i dobiegły go głosy dwóch mężczyzn, doświadczających kary w grobach. Prorok rzekł: „Doświadczają kary, lecz nie za rzecz wielką (trudną do uniknięcia)”, po czym dodał: „Jeden nigdy nie uchronił się przed zabrudzeniem moczem, zaś drugi rozpowiadał kalumnie (siejąc wśród ludzi wrogość)”. Następnie poprosił o zieloną gałąź (plamy daktylowej), podzielił ją na dwa kawałki i wsadził po jednym w każdy z grobów. Kiedy zapytano go, dlaczego tak uczynił, powiedział: „Mam nadzieję, że ich męczarnie zelżeją zanim one uschną”.
57. Rozdział: Co powiedziano o obmywaniu miejsc zanieczyszczonych moczem
Prorok wspomniał o mężczyźnie złożonym w grobie, który nigdy nie uchronił się od zabrudzenia moczem; i wspomniał tylko o moczu ludzi.
214. Przekazał Anas Ibn Malik: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udawał się za potrzebą, nosiłem mu wodę, której używał do podmywania.
215. Przekazał Ibn Abbas: Mijając dwa groby, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Obaj [zmarli] są karani, i to nie za wielką rzecz… Ten – tu Prorok wskazał na jeden z grobów - nie uchronił się od zanieczyszczenia moczem, a drugi rozpowiadał kalumnie (siejąc wśród ludzi wrogość)”. Po tym Prorok poprosił o zieloną gałąź plamy daktylowej, podzielił ją na dwa kawałki, wsadził po jednym w każdy z grobów i rzekł: „Mam nadzieję, że ich męczarnie zelżeją zanim one uschną”.
58. Rozdział: O postawieniu przez Proroka i ludzi Beduina oddającego mocz w meczecie
216. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, widząc Beduina oddającego mocz w meczecie, rzekł: „Dajcie mu dokończyć w spokoju”. Potem polecił przynieść wodę i polał nią zanieczyszczone moczem miejsce.
59. Rozdział: Polewanie wodą miejsca w meczecie zanieczyszczonego moczem
217. Przekazał Abu Hurajra: Beduin wstał i zaczął oddawać mocz w meczecie. Ludzie chcieli przywołać go do porządku, lecz Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Dajcie mu spokój. Wylejcie wiadro lub kubeł wody na miejsce, w którym oddał mocz. Powinniście nieść ludziom ułatwienie, a nie trudność”.
218. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok rzekł jak wyżej.
60. Rozdział: Polanie wodą miejsca zanieczyszczonego moczem
219. Przekazał Anas Ibn Malik: Pewnego razu Beduin wszedł do meczetu i zaczął oddawać w rogu mocz. Ludzie zaczęli na niego krzyczeć, lecz Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, polecił, by przestali. Gdy tamten skończył, polecił polać wodą z wiadra na zanieczyszczone moczem miejsce, co też uczyniono.
61. Rozdział: Mocz dzieci
220. Przekazała Aisza, Matka Wiernych: Przyniesiono do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, dziecko, które zmoczyło moczem jego ubranie. Prorok poprosił o wodę i polał nią zabrudzone miejsce.
221. Przekazała Umm Qajs Bint Mihsan: Przyniosłam mego synka, który nie zaczął jeszcze jeść [stałych pokarmów] do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem; ten wziął go i posadził sobie na kolanach. Dziecko zmoczyło moczem ubranie Proroka, więc poprosił o wodę i pokropił nią zabrudzone miejsce, i nie prał go (nie tarł).
62. Rozdział: Oddawanie moczu na stojąco i siedząco
222. Przekazał Huzajfa: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, udał się do śmietniska i oddał mocz stojąc, po czym poprosił o wodę. Przyniosłem mu ją, a on wykonał wudu.
63. Rozdział: Oddawanie moczu w obecności towarzysza, za murem
223. Przekazał Huzajfa: Szedłem z Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i kiedy dotarliśmy do śmietniska jakiś ludzi, stanął za murem, tak jak staje każdy z was, i oddał mocz. Oddaliłem się, ale skinął na mnie, toteż podszedłem bliżej i stałem za nim dopóki nie skończył.
64. Rozdział: Oddawanie moczu przy śmietnisku
224. Przekazał Abu Wa’il: Abu Musa al-Aszari przykładał wielką wagę do kwestii oddawania moczu i mawiał: Jeśli któryś z Izraelitów zabrudził ubranie moczem, odcinał ten kawałek. Słysząc to, Huzajfa powiedział Abu Wa’ilowi: Wolałbym, aby [Abu Musa] nie przykładał aż tak wielkiej wagi do tej kwestii. Huzajfa dodał: Posłaniec Boga udał się do śmietniska jakiś ludzi i oddał tam mocz stojąc.[21]
65. Rozdział: Spieranie krwi
225. Przekazała Asma: Do Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, przyszła kobieta i powiedziała: „Co powinna zrobić kobieta, jeśli doświadczy krwawienia miesięcznego i zanieczyści się jej ubranie?”. Odpowiedział: „Powinna je [zanieczyszczone miejsce] zaprać, zamoczyć i potrzeć, by usunąć ślady krwi oraz polać wodą. Po tym może się w nim modlić”.
226. Przekazała Aisza: Fatima Bint Abu Hubajsz przyszła do Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i powiedziała: „Posłańcu Boga, krwawię nieustannie. Czy mam przestać odmawiać modlitwy?”. Posłaniec Boga odrzekł: „Nie, albowiem to nie jest krwawienie miesięczne, tylko z naczynia. Gdy zacznie się krwawienie miesięczne przestań odmawiać modlitwy, a gdy zakończy, obmyj krew z twego ciała [weź kąpiel rytualną] i módl się”.
Ojciec Hiszama, jednego z przekazicieli, dodał: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł jej: „Wykonuj wudu przed każdą modlitwą dopóki nie doświadczysz [właściwego] krwawienia miesięcznego”.
66. Rozdział: Spieranie i ścieranie nasienia oraz wydzielin kobiet
227. Przekazała Aisza: Spierałam dżanaba [tutaj – nasienie] z szat Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i kiedy wychodził na modlitwę, widać było jeszcze mokre plamy.
228. Przekazał Sulajman Ibn Jasar: Zapytałem Aiszę o ubranie, na którym znalazło się nasienie. Odpowiedziała: „Spierałam je z ubrania Posłańca Boga, i gdy udawał się na modlitwę, widać było jeszcze mokre plamy”.
67. Rozdział: Jeśli dżanaba (nasienie) lub inne wydzieliny nie zostaną całkowicie usunięte lub sprane z ubrania
229. Przekazał Amr Ibn Majmun: Słyszałem, jak Sulajman Ibn Jasar mówił o szatach zabrudzonych nasieniem. Powiedział, że Aisza przekazała, że spierała je z ubrania Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i gdy udawał się na modlitwę, widać było jeszcze na nim mokre plamy”.
230. Przekazała Aisza: Spierałam nasienie z szat Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, i można było ujrzeć na nich jedną lub więcej mokrych plam.
68. Rozdział: O moczu wielbłądów, owiec i innych zwierząt oraz o ich zagrodach
Abu Musa odmówił modlitwę w dar al-barid (budynku poczty w Kufa), gdzie były odchody zwierząt, choć obok był rozległy kawałek ziemi. Powiedział: „Miejsca te niczym się nie różnią”.
231. Przekazał Abu Qilaba, że Anas powiedział: Ludzie z plemienia Ukl lub Urajna przybyli do Medyny i jej klimat im nie służył, toteż Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, polecił im udać się do stada (mlecznych) wielbłądzic i napić się ich mleka i moczu. Podążyli za jego radą, lecz gdy wyzdrowieli, zabili pasterza Proroka i uprowadzili wielbłądzice. Dowiedziawszy się o tym, Prorok wysłał za nimi pogoń i gdy ich ujęto i przyprowadzono w południe, polecił uciąć im dłonie i stopy, a oczy wypalić rozgrzanymi kawałkami żelaza. Zostawiono ich w Al-Harra, a kiedy prosili o wodę, nie dano im jej”.
Abu Qilaba dodał: Ci ludzie popełnili kradzież, morderstwo, odstąpili od islamu, po tym, jak go przyjęli, i walczyli przeciwko Bogu i Jego Posłańcowi.
232. Przekazał Anas: Nim zbudowano meczet, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, modlił się w zagrodzie dla owiec.
69. Rozdział: O brudach i nieczystościach, jeśli dostaną się do tłuszczu (jadalnego) i wody
Az-Zuhri powiedział: Nie ma nic złego w używaniu wody, jeśli jej smak, zapach i kolor nie uległy zmianie.
Hammad powiedział: Nie ma nic złego, jeśli wpadnie do niej pierze, pióro lub martwy ptak.
Az-Zuhri powiedział odnośnie kości martwych zwierząt takich jak słonie: Spotkałem kilku uczonych w religii, którzy używali ich (kości) jako grzebieni i naczyń na oliwę (olejki, itp.), i nie widzieli w tym nic złego.
Ibn Sirin i Ibrahim powiedzieli: Nie ma nic złego w handlu kością słoniową.
233. Przekazała Majmuna: Zapytano Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, o tłuszcz, do którego wpadła mysz. Powiedział: „Wyjmijcie mysz, wyrzućcie tłuszcz dookoła niej i zużyjcie resztę”.
234. Przekazała Majmuna: Zapytano Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, o tłuszcz, do którego wpadła mysz. Powiedział: „Wyjmijcie mysz i wyrzućcie tłuszcz dookoła niej [i zużyjcie to, co zostało]”.
235. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Rana, którą odnosi muzułmanin na drodze Boga pojawi się w Dniu Zmartwychwstania taką, jaką była, gdy ją zadano. Będzie krwawić a kolor krwi będzie taki sam, lecz pachnieć będzie niczym olejek piżmowy”.
70. Rozdział: Oddawanie moczu w stojącej wodzie
236. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „My [muzułmanie] jesteśmy ostatnimi [którzy przyszli], ale będziemy pierwszymi [w Dniu Zmartwychwstania]”.
Z takim samym isnadem (łańcuchem przekazicieli), powiedział, że Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Nie oddawajcie moczu w stojącej wodzie - takiej która nie płynie. Możecie musieć się w niej umyć.
71. Rozdział: Jeśli na plecach tego, kto odmawia modlitwę, położona zostanie nieczystość lub padlina, jego modlitwa jest ważna
Jeśli Ibn Umar ujrzał podczas modlitwy na ubraniu krew, zdejmował je i kontynuował modlitwę.
Ibn al-Musaijjab i Asz-Szabi powiedzieli: Kiedy ktoś odmawia modlitwę w ubraniu poplamionym krwią lub nasieniem, lub zwrócony w stronę inną niż Kaba w Mekce [nieumyślnie] lub wykonał wcześniej tajammum a znajdzie wodę przed końcem obowiązującego czasu modlitwy, w żadnej z powyższych sytuacji nie musi modlitwy powtarzać.
237. Przekazał Abd Allah Ibn Masud: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, modlił się obok Kaby, i siedział tam, w otoczeniu swych towarzyszy, Abu Dżahl. Jeden z niech rzekł: „Kto przyniesie wnętrzności wielbłąda od Banu takiego a takiego i położy na plecach Muhammada, kiedy wyciągnie się w pokłonie do ziemi?”. I przyniósł je najpodlejszy z nich [Uqba Ibn Abu Mu’ajt] i kiedy Prorok wyciągnął się w pokłonie do ziemi, położył je między jego łopatkami. Widziałem to, lecz nie mogłem nic zrobić. Żałowałem, że nikogo ze mną nie było, by im stawić czoła, a oni zaśmiewali się i pokładali jedni na drugich. Posłaniec Boga podniósł głowę z pokłonu dopiero wówczas, gdy nadeszła Fatima [jego córka] i zrzuciła wnętrzności z jego pleców. Powiedział trzy razy: „Boże, ukarz [niewiernych spośród] Kurajszytów!”. Suplikacje Proroka do Boga były ciężkie dla Abu Dżahla i jego towarzyszy, albowiem wierzyli, że modlitwy i prośby w tym mieście [Mekce] są spełniane. Prorok rzekł: „Boże, ukarz Abu Dżahla, Utbę Ibn Rabi‘a, Szajba Ibn Rabi‘a, Al-Walida Ibn Utbę, Umajja Ibn Chalafa i Uqbę Ibn Abu Mu’ajta - i wymienił siódmego, którego imienia nie pamiętam. Na Boga, w Którego Dłoni jest moje życie, widziałem ich ciała, kiedy Posłaniec Boga liczył je w studni w Badr.
72. Rozdział: Splunięcie, wydmuchanie nosa i im podobne - w ubranie
Przekazali Miswar i Marwan: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wyruszył o czasie [traktatu] Hudajbiji (i przytoczyli dalszą cześć hadisu), a kiedy splunął i jego ślina trafiła do ręki jednego z nich [towarzyszy], ten pocierał nią twarz i skórę.
238. Przekazał Anas: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, splunął w swoje szaty.
73. Rozdział: Nie wolno wykonywać wudu za pomocą nabizu[22] ani napojów odurzających
Hasan i Abu al-’Alija nie aprobowali tego.
Ata powiedział: Wolę wykonać ablucję czystym piaskiem (tajammum) niż wudu jogurtem lub nabizem - napojem z owoców.
239. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Każdy napój, który odurza jest zabroniony”.
74. Rozdział: Obmywanie twarzy ojca z krwi przez córkę
Abu al-’Alija powiedział: Podrapcie moją nogę, bo swędzi.
240. Przekazał Abu Hazim: Zapytano Sahla Ibn Sada as-Sa’idi, czym leczono ranę Proroka, i Sahl odpowiedział: Nie ma takiego, kto wiedziałby o tym więcej ode mnie. Ali przynosił wodę w tarczy, zaś Fatima obmywał krew z jego (Proroka) twarzy. Potem spalono matę z liści palmowych i posypano popiołem ranę.
75. Rozdział: Siwak - miękka gałązka drzewa arakowego[23]
Ibn Abbas powiedział: Pewnej nocy, której towarzyszyłem Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, widziałem, jak czyścił zęby gałązką drzewa arakowego.
241. Przekazał Abu Burda, że jego ojciec (Abu Musa) powiedział: Kiedy przyszedłem do Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, ujrzałem, że trzymał w dłoni gałązkę drzewa arakowego i czyścił nią zęby, wydając odgłos: „u,u,” – z gałązką w ustach - jakby miał nudności”.
242. Przekazał Huzajfa: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, wstawał w nocy, czyścił zęby gałązką drzewa arakowego.
76. Rozdział: Siwak - gałązkę drzewa arakowego - należy dać najstarszemu ze zgromadzonych
243. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł: „Przyśniło mi się, że czyściłem zęby gałązką drzewa arakowego i podeszli do mnie dwaj mężczyźni. Jeden był starszy, a ja dałem gałązkę młodszemu. Powiedziano mi, że powinienem dać ją starszemu i tak zrobiłem”.
77. Rozdział: Wyższość tego, kto wykonuje przed snem wudu
244. Przekazał Al-Bara’ Ibn Azib: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, rzekł mi: „Przed snem wykonaj wudu tak, jak na modlitwę, połóż się na prawym boku i powiedz: ‚Boże, Tobie się poddałem, Tobie zawierzyłem moje sprawy, na Tobie polegam w nadziei [na Twą nagrodę] i w obawie [przed Twą karą]. Nie ma ucieczki ani schronienia przed Tobą, jak tylko u Ciebie. Wierzę w Twą Księgę, którą objawiłeś i w Twego Proroka, którego posłałeś’. Jeśli umrzesz tej nocy, umrzesz w wierze [jako wyznawca islamu]. Niechaj te słowa będą ostatnimi, jakie wypowiesz [przed snem]”. Powtórzyłem je przed Prorokiem, a kiedy dotarłem do: „Boże! Wierzę w Twą Księgę, którą objawiłeś” - dodałem: i w Twojego Posłańca. Prorok rzekł: „Nie, mów: w Twego Proroka, którego posłałeś”.
[1] Wudu – jeden z rodzajów rytualnej ablucji polegający na obmyciu określonych części ciała.
[2] Termin hadas [ḥadaṯ] w islamie obejmuje załatwienie potrzeby fizjologicznej oraz oddawanie gazów - czynności te wymagają wykonania ablucji pod postacią wudu (lub tajammum, jeśli nie ma wody) w celu rytualnego oczyszczenia się ze stanu mniejszej nieczystości przed odprawianiem określonych aktów czci; A dictionary of Islamic Terms, Deeb Al-Khudrawi.
[3] Ghurr to l.mn. od agharr – słowo to oznacza błysk lub biel, używa się go przeważnie w odniesieniu do zwierząt (jak konie) – opisując białą plamę na łbie. Tutaj odnosi się do blasku, jaki wydzielać będą czoła wierzących w Dniu Zmartwychwstania, dzięki którym będą się wyróżniać. Muhadżdżalun pochodzi od słowa tahdżil, które również oznacza biel [białe znamię, plamę], lecz znajdującą się na czterech lub co najmniej trzech nogach konia. Tu odnosi się do blasku bijącego od stóp wierzących, którzy w zwyczaju mieli wykonywanie wudu. To oznacza, iż wierzący będą wyróżniać się wśród muzułmanów w Dniu Zmartwychwstania dzięki blaskowi bijącemu z ich twarzy, rąk i stóp, tak jak konie o białych plamach (znamionach) wyróżniają się spośród innych koni; Riyad us-Saliheen, Al-Imam Abu Zakariya Yahya bin Sharaf An-Nawawi Ad-Dimashqi t. 2, s. 812.
[4] Pierwotnie muzułmanie zwracali się podczas modlitw ku Jerozolimie - do ok. 623 r.; po siedemnastu miesiącach od 622 r. - emigracji do Medyny - qiblę – zgodne z objawieniem od Boga - wyznaczać zaczęła Kaba w Mekce.
[5] Hidżab – dosł. oznacza m.in. zasłonę, osłonę, rel. obejmuje kodeks postępowania oraz określony strój mężczyzn i kobiet, mający za zadanie ochronę cnoty i moralności.
[6] Idwa – małe naczynie [lub woreczek] ze skóry na wodę, lub wg niektórych dwa złożone ze sobą kawałki skóry; Edward W. Lane, Arabic-English Lexicon, t. 1, s. 38.
[7] Sufra - Tu rodzaj barwnika o żółtej barwie; od wyrazu asfar (żółty).
[8] Ihram nosi również miano ihlal, słowo to oznacza „głośne wołanie” ponieważ pielgrzym przyjmując stan uświęcenia musi recytować na głos określone frazy zwane talbiją; więcej w Księdze Hadżddż.
[9] Zat ar-Riqa – tzw. wyprawa „dywaników” przeciwko rozproszonym plemionom beduińskim – głównie Banu Ghatafan zamieszkującym Nadżd, miała miejsce w 625 r./4 roku hidżry, prawdopodobnie po podboju Chajbaru.
[10] Zob. H. 132
[11] To zalecenie zostało później unieważnione i obowiązkowa stała się w takiej sytuacji kąpiel – ghusl.
[12] Ibidem.
[13] Qadaḥ – duży kubek lub miska, kubełek lub bukłak z wielbłądziej skóry lub drewna; naczynie wystarczająco duże, by zaspokoić pragnienie dwóch mężczyzn lub naczynie używane do picia i dojenia wielbłądów. E. W. Lane, English Arabic Lexicon, s. 2493.
[14] Miḥḍab – słowo to oznaczać może dwa rodzaje naczyń, jedno – wg Muhammada Muhsin Khana w jego angielskim przekładzie – to zdobione naczynie, prawdopodobnie dzban o wąskiej szyi [co wynika z hadisu]; drugie bardziej popularne, które przytacza E.W. Lane w Arabic English Lexicon: – naczynie służące do prania ubrań (balia) i w tym znaczeniu pojawia się w hadisie 195.
[15] Mudd – miara objętości ciał sypkich i cieczy, równa dwóm garściom mężczyzny, w przekładzie jako kwarta (czwarta część garnca) kwarta za czasów Proroka wynosiła 0,7575 litra; Simplified Table of Measuring Units - Shaykh ‘Abdul Azīz b. ‘Abdur-Raẓẓāq Al-Ghudayān
[16] Sa’ – miara objętości ciał sypkich i cieczy, w przekładzie jako: garniec (równy 4 kwartom), mieścił za czasów Proroka 3,03 litra; Simplified Table of Measuring Units - Shaykh ‘Abdul Azīz b. ‘Abdur-Raẓẓāq Al-Ghudayān
[17] Chuff (l.p.), chuffajn (l. podwójna) – za czasów Proroka terminem tym określano skarpety wykonane ze skóry, wg uczonych w islamie dzisiaj termin ten można też odnieść do wszelkich grubych skarpet wykonaych z materiału przez który nie prześwituje skóra; na podstawie fatwy szejcha Muhammada Saliha Ibn Usajmina.
[18] Nie musi myć stóp podczas kolejnej ablucji; rezydent przez dobę, podróżny przez trzy dni.
[19] Sawiq – prażony, mielony jęczmień lub pszenica rozrabiany z wodą przed spożyciem; Edward W. Lane, Arabic English Lexicon, s. 1472.
[20] Chajbar - oaza palm daktylowych położona około 100 km od Medyny, zamieszkiwana przez żydowskie plemię – Banu Nadir; zdobyta przez muzułmanów w 5 r. hidżry/ 628 r.
[21] Posłaniec Boga oddawał mocz siedząc. Aisza powiedziała, że Prorok nigdy nie oddawał moczu stojąc, ale uczynił to, by potwierdzić, że jest to dozwolone. Umar, Ali i Zajd bin Sabit i inni Towarzysze oddawali mocz stojąc. Należy jednak uważać, by nie zabrudzić się moczem; Ibn Hadżar, Fath al-Bari, t. I, s. 330
[22] Nabiz - tradycyjny napój z owoców (daktyli, winogron) i wody – kompot; może - lecz nie musi - mieć właściwości odurzające w zależności od stopnia fermentacji.
[23] Siwāk lub miswāk - gałązka drzewa arakowego (arāk) – zielonego, przyjemnie pachnącego drzewa krzewiastego, o dużej ilości gałęzi i liści, pełniąca funkcję szczoteczki do zębów i używana przez muzułmanów po dziś dzień. Jeden koniec gałązki się rozgryza rozdzielając włókna, następnie pociera nim zęby i dziąsła, poziomo i pionowo.