69. KSIĘGA O RYTUALNE Z OKAZJI NARODZIN DZIECKA

Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh

Wszelkie prawa zastrzeżone

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

69. KSIĘGA O RYTUALE Z OKAZJI NARODZIN DZIECKA (AQIQA[1])

1. Rozdział: Nadanie imienia dziecku w dniu narodzin; aqiqa oraz tahnik[2]

5150. Przekazał Abu Musa: Urodził mi się syn, toteż zaniosłem go do Proroka, i ten nadał mu na imię Ibrahim i [wykonał tahnik:] natarł sokiem z daktyla jego dziąsła, prosząc Boga o błogosławieństwo dla niego. Potem przekazał mi chłopca. Jeden przekazicieli dodał, że był to najstarszy syn Abu Musy.

5151. Przekazała Aisza: Chłopczyk, którego przyniesiono do Proroka na tahnik, zmoczył go, toteż Prorok polał zabrudzone (moczem) miejsce wodą.

5152. Przekazała Asma Bint Abu Bakr: Poczęłam z (mym mężem) Abd Allahem Ibn az-Zubajrem w Mekce i wywędrowałam z niej przed rozwiązaniem. Tuż przed Medyną, zatrzymałam się w Quba, i tam powiłam. Potem zaniosłam niemowlę do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i położyłam mu na kolanach. Poprosił o daktyla, przeżuł go i natarł sokiem dziąsła dziecka, i tak pierwszą rzeczą, jaka trafiła do jego brzucha, była ślina Posłańca Boga. Potem Prorok prosił Boga o błogosławieństwo dla niego. Było to pierwsze dziecko, które narodziło się w erze islamu, co uradowało niezmiernie muzułmanów, albowiem mówiono, że żydzi rzucili na nich czary i będą bezpotomni.

5153. Przekazał Anas Ibn Malik: Syn Abu Talhy zachorował i zmarł, gdy Abu Talha był z dala od domu. Po powrocie, Abu Talha, zapytał żonę, jak miewa się jego syn. Umm Sulajm rzekła: „Jest spokojniejszy niż zwykle - i podała mu posiłek. Gdy skończył, legł z żoną, i dopiero po tym, rzekła mu, iż należy pochować ich dziecko. Rankiem Abu Talha udał się do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i opowiedział, co się wydarzyło. I Prorok zapytał go: „Czy ległeś z żoną wczorajszej nocy?”. I gdy Abu Talha potwierdził, Prorok rzekł: „Boże! Pobłogosław im tej nocy”, i Umm Sulajm powiła chłopca. Abu Talha kazał mi opiekować się nim pokąd nie zabiorą go do Proroka. Później, Abu Talha zabrał synka do Proroka, a Umm Sulajm przesłała przez niego daktyle. Prorok wziął dziecko na kolana i zapytał, czy przyniesiono coś jeszcze. Powiedziano, że daktyle, i Prorok wziął jednego, przeżuł i potarł sokiem dziąsła niemowlęcia i dał mu na imię Abd Allah.

2. Rozdział: Aqiqa usuwa to, co dla dziecka szkodliwe

5154. Przekazał Salman Ibn Amir ad-Dabbi: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przeprowadzajcie aqiqę dla chłopców”.

5155. Przekazał Salman Ibn Amir ad-Dabbi: Słyszałem, jak Posłaniec Boga mówił: „Przeprowadzajcie aqiqę dla chłopców, składajcie zań zwierzę w ofierze i ujmijcie mu cierpień”[3].

3. Rozdział: Fara[4]

5156. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nie ma ani fara ani atira”. Fara było to pierwsze potomstwo [wielbłądzicy lub owcy], które bałwochwalcy składali w ofierze bożkom, zaś atira [była to owca, którą składano w ofierze] w miesiącu radżabie.

4. Rozdział: Atira

5157. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Zabronione są wam fara i atira”. Fara było to pierwsze potomstwo [wielbłądzicy lub owcy], które bałwochwalcy składali w ofierze bożkom. A atira [była to owca, którą] składano w ofierze] w miesiącu radżabie.

[1] Aqiqa - ofiarowanie jednej lub dwóch owiec z okazji narodzin dziecka w oznace wdzięczności Bogu zazwyczaj 7 dni po narodzinach, mięso rozdaje się w jałmużnie; jest to rytuał zalecany (mustahab).

[2] Tahnik - natarcie dziąseł niemowlęcia pulpą z przeżutych daktyli, wg niektórych uczonych towarzyszy temu recytacja azanu do prawego ucha dziecka, aczkolwiek wg innych nie ma autentycznych (sahih) hadisów wskazujących na zasadność takiej praktyki, jedyny hadis od Abu Raafi’ego został uznany przez badacza hadisów, szejcha Albaniego za słaby.

[3] Według Fath Al-Bari większość uczonych zgadza się co do hadisu At-Tirmiziego, wg którego Prorok nakazał, by za chłopca dokonano uboju dwóch owiec, a za dziewczynkę jednej.

[4] Al-Fara – może oznaczać trzy rzeczy: a) pierwsze potomstwo wielbłądzic lub owiec, które przed islamem ofiarowywano idolom; b) ofiara, która składano gdy liczba wielbłądów wzrastała do pożądanej przez właściciela; c) przyjęcie wydawane z okazji powicia potomstwa przez wielbłądzicę.