ROZDZIAŁ 28. UKRYWANIE GRZECHÓW MUZUŁMANÓW
Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):
{Zaprawdę, tych, którzy pragną, aby bezeceństwo/cudzołóstwo rozpowszechniło się wśród wierzących - czeka kara bolesna w życiu na tym świecie i w życiu ostatecznym} (Koran 24:19)
240. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah w Dniu Sądu Ostatecznego ukryje błędy tych, którzy na tym świecie/za życia na ziemi/ ukrywali błędy innych”.
(Muslim)
Komentarz:
Do dobrych manier należy tuszowanie błędów innych i takie zachowanie jest miłe Allahowi. W Dniu Sądu Ostatecznego Najwyższy odpowiednio nagrodzi takie dobre uczynki. Hadis oznacza, że grzechy zostaną wybaczone i dana osoba nie zostanie wezwana do rozliczenia się z nich, lub zostaną rozliczone, ale nie będą ujawnione (by uniknąć wstydu przed innymi) - w takim wypadku grzesznik będzie musiał odpokutować przez tymczasowy pobyt w Ogniu.
241. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Każdemu z moich naśladowców będzie wybaczone, poza tymi, którzy ujawniali swoje grzechy (innym). Przykładem jest mężczyzna popełniający grzech w nocy, który Allah ukrywa, a rankiem mężczyzna ten mówi ludziom: ‘Minionej nocy popełniłem taki grzech’, podczas gdy Allah utrzymywał go w tajemnicy. Przez noc Allah ukrył go, ale rankiem człowiek zdarł okrycie ustanowione przez Najwyższego”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Na podstawie hadisu wiadomo, że popełnienie grzechu powinno być związane ze wstydem i nadzieją na wybaczenie go przez Allaha, i nie należy się z popełnionego grzechu zwierzać - w takiej sytuacji można się spodziewać przebaczenia. Co więcej, jego odpuszczenie jest prawie pewne po szczerym okazaniu skruchy. Jeśli zaś grzech popełniono jawnie: serce takiego grzesznika jest pozbawione obawy przed Allahem i nie ma on poszanowania dla zasad przez Niego ustalonych. Ponadto osoba grzesząca w ten sposób często nie żałuje swojego postępowania, a przez jawne naruszenie zasad powoduje gniew Allaha i ściąga na siebie Jego karę.
242. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Kiedy niewolnica popełnia cudzołóstwo i fakt ten staje się jawny, musi zostać ukarana przez chłostę (50 batów) bez innych (dodatkowych) wyrzutów względem niej; jeśli popełni je ponownie, powinna zostać ponownie ukarana bez reprymendy. Jeśli popełni cudzołóstwo trzeci raz należy ją sprzedać, nawet za sznurek z włosia (tzn. rzecz o małej wartości)”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Hadis jest adresowany do posiadaczy niewolników, wśród nich kobiet. Jeśli niewolnica popełni cudzołóstwo powinna otrzymać karę 50 batów, wymierzonych przez jej właściciela. Zakaz wyrzutów jest najprawdopodobniej związany z tym, że kara fizyczna wystarczy i następująca po niej łagodność może skuteczniej powstrzymywać przed grzechem niż nagana słowna. Jeśli łagodność jest nieskuteczna i niewolnica popełnia ten sam grzech ponownie, powinna być tanio sprzedana.
243. Przekazał Abu Hurajra, że do Proroka (pokój z nim) przyprowadzono mężczyznę, który pił wino i (Prorok) kazał nam go zbić. Niektórzy uderzali go rękami, inni kawałkami odzieży (zwijając ją w sznur), a jeszcze inni sandałami. Kiedy pijak odszedł, niektórzy powiedzieli (za nim): „Niech Allah okryje cię hańbą!”. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Nie mówcie tak, nie wspomagajcie szatana przeciwko niemu”.
(Al-Buchari)
Komentarz:
Przeklinanie muzułmanów wspiera działanie szatana, który może wprowadzać ludzi w błąd i upokarzać ich w tym życiu i przyszłym. Ludzie, którzy uważają, że nie ma ustalonej kary (hadd*) za pijaństwo opierają swoją opinię na tym hadisie. Utrzymują oni, że kara ta jest rzeczą pozostawioną woli (władz) i jej wysokość może być uzależniona od okoliczności. Inni uczeni, którzy utrzymują, że jest to przestępstwo podlegające ustanowionej prawnie karze (hadd) i jest nią czterdzieści batów, argumentują, iż opisane w hadisie zajście miało miejsce w okresie, kiedy kara za pijaństwo nie została jeszcze ustalona, zaś w momencie, kiedy Prorok (pokój z nim) wyznaczył karę czterdziestu batów, wtedy stało się to hadd. Abu Bakr trzymał się tego w czasie swojego kalifatu. Umar również stosował tą karę we wczesnym okresie swojego panowania, później podwyższył ją do osiemdziesięciu batów. Uczeni, którzy uważają, że karą jest czterdzieści batów, twierdzą, że pierwotnie taka jest jej wysokość, i że dodatkowe czterdzieści stanowiło dobrowolną karę, o wymierzeniu której może w pełni zdecydować głowa państwa, jeśli tak uzna, i od jej decyzji również zależy charakter (wysokość) tej kary. Ta ostatnia opinia, że za pijaństwo ustalono hadd czterdziestu batów i nie zależy ona od woli, decyzji władz, wydaje się być poprawniejsza. Kara (hadd) może zostać powiększona o inną (dodatkową) karę. Allah wie najlepiej.
*hadd - kara ustanowiona w Koranie i hadisach za przewinienia uznawane za sprzeczne z Boskim Prawem.