Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh
Wszelkie prawa zastrzeżone
W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!
19. KSIĘGA O MODLITWIE TAHADŻDŻUD[1]
1. Rozdział: Odmawianie modlitwy tahadżdżud nocą i słowa Wszechmocnego Boga:
{A nocą czuwaj na modlitwie, to będzie dla ciebie zasługa dobrowolna }. [17:79]
1069. Przekazał Ibn Abbas: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wstawał w nocy na modlitwę tahadżdżud, mawiał: „Boże! Chwała Tobie, Ty jesteś Tym, Który podtrzymuje Niebo i Ziemię, i wszystko, co w nich się zawiera. Wszelka chwała należy się Tobie! Ty władasz Niebiosami i Ziemią, i wszystkim, co w nich się zawiera. Wszelka chwała należy się Tobie - Ty jesteś światłem Niebios i Ziemi. Wszelka chwała należy się Tobie - Ty jesteś Królem Niebios i Ziemi! Wszelka chwała należy się Tobie - Ty jesteś prawdą i Twoja obietnica jest prawdą, i spotkanie z Tobą jest prawdą, Twoje słowo jest prawdą; Raj jest prawdą i Piekło jest prawdą. I wszyscy Prorocy są prawdą; Muhammad jest prawdą i Dzień Zmartwychwstania jest prawdą. Boże! Tobie się poddaję, w Ciebie wierzę, na Tobie polegam i do Ciebie zwracam ze skruchą, i z Twoją pomocą toczę spory [z wrogami, niewiernymi] i Ciebie biorę za sędziego między nami. Odpuść mi me przeszłe i przyszłe grzechy; to, co uczyniłem skrycie i jawnie… Ty jesteś Jedynym, Który wynosi i poniża- nie ma boga poza Tobą!”. Sufjan powiedział, że Abd al-Karim Abu Umajja dodał do powyższego: „Siła i potęga jest tylko w Bogu”.
2. Rozdział: Wyższość odmawiania modlitwy tahadżdżud
1070. Przekazał ojciec Salima: Za życia Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, każdy, komu przyśnił się jakiś sen, opowiadał go Posłańcowi Boga. I ja pragnąłem, by przyśnił mi się sen, o którym mógłbym mu opowiedzieć. Za życia Proroka byłem młodzieńcem i spałem w meczecie. I przyśniło mi się, że dwaj aniołowie wzięli mnie i zabrali do Ognia Piekielnego, który obudowany był niczym studnia, i były w nim dwa słupy i ludzie, których znałem. Zacząłem powtarzać: „Uciekam się do Boga przed Ogniem Piekielnym”. Potem spotkałem innego anioła, który rzekł mi, bym się nie bał. I opowiedziałem ten sen Hafsie, a ona wspomniała o nim Posłańcowi Boga i Prorok rzekł: „Abd Allah to dobry człowiek... Gdybyż tylko odmawiał modlitwę tahadżdżud”.
Odtąd Abd Allah [ojciec Salima] mało sypiał po nocach.
3. Rozdział: Długie pokłony do ziemi podczas modlitwy tahadżdżud
1071. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał jedenaście rakatów - tak wyglądała jego modlitwa [nocna]. Pozostawał w pokłonie do ziemi tak długo, że można by wyrecytować pięćdziesiąt wersetów Koranu zanim podniósł głowę. Odmawiał dwa rakaty [zalecane] przed [obowiązkową] modlitwą fadżr, po czym kładł się na prawym boku dopóki muezzin nie wezwał go na modlitwę.
4. Rozdział: Nie odmówienie modlitwy tahadżdżud przez chorego
1072. Przekazał Dżundab: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zachorował i nie wstał [na modlitwę tahadżdżud] przed noc lub dwie.
1073. Przekazał Dżundab Ibn Abd Allah: Gabriel nie odwiedzał [przez pewien czas] Proroka i któreś z Kurajszytek rzekły: „Jego szatan go opuścił!”, i przyszło objawienie: {Na jasność poranka! Na noc, kiedy spokojnie zapada! Nie opuścił cię twój Pan ani cię nie znienawidził}. [93:1-3].
5. Rozdział: Zachęcanie ludzi przez Proroka do odmawiania modlitwy tahadżdżud i innych modlitw zalecanych, nie czyniąc ich obowiązkowymi
Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, udał się w nocy do Alego i Fatimy i zapukał do ich drzwi, by obudzić ich na modlitwę [tahadżdżud].
1074. Przekazała Umm Salama: Pewnej nocy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, obudził się i rzekł: „Bogu niech będzie sława (Subhana Allah)! Ileż pokus zostało zesłanych i ileż skarbów zostało objawionych tej nocy! Kto obudzi mieszkanki tych komnat [na modlitwę]? Panie! Dobrze odziany w tym życiu, może stać się nagim w Życiu Przyszłym”.
1075. Przekazał Ali Ibn Abu Talib: Pewnej nocy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, przyszedł do mnie i Fatimy, jego córk, i rzekł: „Nie odmówilibyście modlitwy [nocnej]?”. A ja rzekłem: „Posłańcu Boga! Nasze dusze są w Dłoniach Boga i jeśli taka Jego wola, obudzi nas”. Gdy to rzekłem, wyszedł nie mówiąc ni słowa, i usłyszałem, jak uderzał się w udo i mówił: {Lecz człowiek jest ponad wszystko kłótliwy} [18:54]”.
1076. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, porzucał czasami dobre dzieło, choć chciał je popełnić, z obawy, że ludzie zaczną go naśladować i może zostać na nich nałożone jako obowiązkowe. I choć Posłaniec Boga nie odmawiał modlitwy duha, ja ją odmawiam.
1077. Przekazała Aisza, Matka Wiernych: Pewnej nocy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał w meczecie modlitwy i towarzyszyło mu kilku mężczyzn. I modlił się następnej nocy i ludzi przybyło. Trzeciej i czwartej nocy zgromadziło się ich jeszcze więcej, lecz Posłaniec Boga do nich nie dołączył. Rankiem rzekł: „Widziałem coście uczynili, jednak powstrzymała mnie przed dołączeniem do was obawa, że modlitwa ta może zostać nałożona na was jako obowiązkowa”. I miało to miejsce w ramadanie.
6. Rozdział: Odmawianie przez Proroka modlitw po nocach tak, że puchły mu stopy
Aisza przekazała: Stał tak długo na modlitwach, że pękała mu skóra na stopach.
1078. Przekazał Al-Mughira: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, modlił się w nocy tak długo, że puchły mu stopy. Gdy go zapytano, dlaczego tak robi, odrzekł: „Czyż nie powinienem być wdzięcznym sługą (Boga)?”.
7. Rozdział: Spanie w ostatnich godzinach nocnych
1079. Przekazał Abd Allah Ibn Amr Ibn al-As: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł mi: „Najmilszą Bogu była modlitwa [proroka] Dawida, a najmilszym postem był post [proroka] Dawida. Spał on przez pół nocy, modlił się przez trzecią jej część, spał przez szóstą i pościł co drugi dzień”.
1080. Przekazał Masruq: Zapytałem Aiszę, jakie uczynki Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, umiłował sobie najbardziej. Rzekła: „Takie, w których jest stałość”. Zapytałem: „Kiedy wstawał (w nocy na modlitwę)?”. Rzekła: „Wstawał słysząc pianie koguta”.
1081. Przekazał Al-Aszas: Wstawał na modlitwę słysząc pianie koguta.
1082. Przekazała Aisza: Gdy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, spędzał u mnie noc, zawsze spał tuż przed brzaskiem.
8. Rozdział: Ten, kto zjadł suhur - posiłek przed brzaskiem - w dniu postu i nie kładł się spać przed modlitwą fadżr
1083. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i Zajd Ibn Sabit zjedli razem posiłek przed brzaskiem (sahur). Gdy skończyli, Prorok wstał i odmówił modlitwę fadżr. Zapytaliśmy Anasa: „Jak długa była przerwa między posiłkiem a modlitwą fadżr?”. Anas odpowiedział: „Trwała tyle, ile wystarczyłoby na wyrecytowanie pięćdziesięciu wersetów Koranu”.
9. Rozdział: Pozostanie dłużej w pozycji stojącej w modlitwie tahadżdżud
1084. Przekazał Abu Wa’il, że Abd Allah powiedział: Pewnej nocy odmawiałem w nocy modlitwę z Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i pozostał w pozycji stojącej tak długo, że zła rzecz przyszła mi na myśl. Zapytaliśmy: „Jaka?”. Rzekł: „By usiąść i opuścić Proroka”.
1085. Przekazał Huzajfa: Gdy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wstawał na modlitwę tahadżdżud, czyścił zęby siwakiem [gałązką drzewa arakowego].
10. Rozdział: Jak wyglądała modlitwa [tahadżdżud] Proroka i ile rakatów odmawiał nocą
1086. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Mężczyzna zapytał: „Posłańcu Boga, jak wygląda modlitwa nocna?”. Ten rzekł: „To dwa rakaty, po nich dwa rakaty, i tak dalej, a jeśli zaczniesz się obawiać, że nastanie brzask, odmów jeden rakat jako witr”.
1087. Przekazano, że Ibn Abbas powiedział: „Modlitwa Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, składała się z trzynastu rakatów” – to jest modlitwa nocna, tahadżdżud.
1088. Przekazał Maszruq: Zapytałem Aiszę o modlitwę Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, w nocy, a ona rzekł: „Liczyła siedem, dziewięć lub jedenaście rakatów poza dwoma [zalecanymi] rakatami przed modlitwą fadżr”.
1089. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał trzynaście rakatów w nocy, łącznie z witr i dwoma [zalecanymi] rakatami przed modlitwą fadżr.
11. Rozdział: Budzenie się Proroka w nocy na modlitwę i co zostało odjęte z modlitwy nocnej
i słowa Wszechmocnego Boga:
{O ty [Muhammadzie], owinięty szatą! Czuwaj [na modlitwie] nocą, niewiele wypoczywając. Pół nocy, lub nieco mniej lub trochę więcej; i recytuj Koran wyraźnie. Zaiste, My ześlemy ci słowo wielkiej wagi. Zaprawdę, stanie nocą [na modlitwie zalecanej] jest bardzo ciężkie i bardzo skuteczne i dobre dla dyscypliny, i najbardziej odpowiednie, by zrozumieć słowo [Boga]. Zaprawdę, w ciągu dnia masz liczne zajęcia} [73:1-7]
{Zaprawdę, twój Pan wie, że ty i ci, którzy są z tobą, nie jesteście w stanie modlić się przez całą noc, więc zwrócił się do was (z miłosierdziem). Przeto recytujcie z Koranu tyle, ile będzie dla was łatwe. On wie, że są między wami chorzy, podróżujący przez ziemię, poszukujący dobroci Boga i inni walczący na drodze Boga. Zatem recytujcie z Koranu tyle, ile będzie dla was łatwe, i wykonujcie modlitwę i rozdawajcie zakat, i użyczajcie Bogu pożyczki pięknej a co przygotujecie pierwej dobrego dla samych siebie [zalecane akty czci, modlitwy, jałmużnę, post, hadżdż, umrę, itp.], znajdziecie to u Boga lepszym i większym jako nagrodę}. [73:20]
1090. Przekazał Anas Ibn Malik: Bywało, że Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nie pościł tak długo, że wydawało się nam, iż wcale nie będzie pościł w tym miesiącu, a bywało, że pościł tak długo, że wydawało się nam, iż nie przestanie w tym miesiącu pościć. I jeśli chciałeś zobaczyć jak odmawia modlitwy nocą, mogłeś go oglądać, a jeśli chciałeś zobaczyć jak śpi, mogłeś go oglądać.
12. Rozdział: Szatan wiąże węzły z tyłu głowy temu, kto nie odmawia modlitwy nocnej
1091. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Szatan wiąże trzy węzły z tyłu głowy każdego z was, gdy ten śpi. Przy każdym węźle recytuje i wdmuchuje weń słowa: ‚Noc jest długa, śpij’. A gdy człowiek budzi się i przypomina sobie o Bogu, rozwiązuje się jeden węzeł; gdy wykonuje wudu, rozwiązuje się drugi, a gdy odmawia modlitwę, rozwiązuje się trzeci węzeł i ranek zastaje go pogodnym i pełnym sił. W przeciwnym razie, zastaje go po pochmurnym i gnuśnym.
1092. Przekazał Samura Ibn Dżundab: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł o wizji, jaką ujrzał: „Ten, którego głowa miażdżona była kamieniem, nauczył się Koranu, lecz według niego nie postępował i spał zaniedbując przepisane modlitwy”.
13. Rozdział: Szatan oddaje mocz do ucha tego, kto przesypia modlitwę
1093. Przekazał Abd Allah: Wspomniano w obecności Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, o pewnym mężczyźnie i powiedziano, że śpi do rana i nie wstaje na modlitwę. Prorok rzekł: „Szatan oddał mu mocz do ucha”.
14. Rozdział: Suplikacje i modlitwy do Boga w ostatnich godzinach nocnych
i słowa Wszechmocnego Boga:
{Oni mało sypiali nocą [wzywając Boga i modląc się do Niego], a o brzasku prosili Boga o przebaczenie}. [51:17-18]
1094. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Każdej nocy z nastaniem trzeciej jej części, Pan nasz, błogosławiony i wywyższony zstępuje do najniższego nieba i mówi: „Czy jest ktoś, kto Mnie wzywa, bym mógł odpowiedzieć na jego wezwanie? Czy jest ktoś, kto Mnie prosi, bym mógł spełnić jego prośbę? Czy jest ktoś, kto błaga Mnie o wybaczenie, bym mógł mu wybaczyć?”.
15. Rozdział: Spanie w pierwszej części nocy i przebudzenie w ostatniej
Salman powiedział Abu ad-Dardzie, by poszedł spać, a z nastaniem ostatniej [trzeciej] część nocy, polecił mu wstać. Prorok powiedział: „Salman rzekł słusznie”.
1095. Przekazał al-Aswad, że zapytał Aiszę: „Jak wyglądała modlitwa Proroka w nocy?”. Odpowiedziała: „Kładł się spać wcześnie i budził późną nocą na modlitwę, po czym kładł się. Gdy muezzin ogłaszał azan, wstawał. Jeśli musiał, brał rytualną kąpiel (ghusl); inaczej wykonywał wudu, a potem wychodził [na modlitwę zbiorową]”.
16. Rozdział: Modlitwa nocna Proroka w ramadanie i w innych miesiącach
1096. Przekazał Abu Salma Ibn Abd ar-Rahman, że zapytał Aiszę, jak wyglądała modlitwa Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, w ramadanie. Powiedziała: „Posłaniec Boga nigdy nie odmawiał ponad jedenaście rakatów w ramadanie ani w innych miesiącach. Odmawiał cztery rakaty i nie pytaj mnie o ich piękno i długość, po nich cztery rakaty i nie pytaj mnie o ich piękno i długość, a po nich trzy rakaty”. I Aisza dodała: Zapytałam Posłańca Boga, czy śpi przed modlitwą witr, a on odpowiedział: „Aiszo, moje oczy śpią, lecz moje serce czuwa”.
1097. Przekazała Aisza: Nie widziałam, by Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, recytował Koran w modlitwie nocnej siedząc. Robił tak dopiero wówczas, gdy wkroczył w podeszły wiek, choć gdy zostawało trzydzieści a może czterdzieści wersetów z sury, którą recytował, podnosił się i recytował je na stojąco, po czym pochylał plecy w ukłonie (ruku).
17. Rozdział: Wyższość pozostawania w stanie czystości rytualnej dniem i nocą oraz wyższość odmawiania modlitwy po wykonaniu ablucji dniem i nocą
1098. Przekazał Abu Hurajra: O czasie modlitwy fadżr, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zapytał Bilala: „Powiedz mi o najlepszym z uczynków, jaki spełniłeś po przyjęciu islamu, albowiem w Raju dobiegło mnie z przodu klapanie twych sandałów”. Bilal odparł: „Nie uczyniłem nic, o czym warto by wspominać, poza tym, że dniem i nocą wykonuję ablucję i modlę się po niej tyle, ile zostało mi zapisane”.
18. Rozdział: Przesada w aktach czci jest niepożądana
1099. Przekazał Anas Ibn Malik: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wszedł do meczetu i ujrzał sznur widzący między dwoma filarami. Zapytał: „Co to?”. Ludzie odpowiedzieli: „To sznur Zajnab. Gdy się zmęczy, trzyma się go [by stać podczas modlitwy]”. Prorok rzekł: „Nie używajcie go, zdejmijcie sznur. Módlcie się tyle, ile jesteście w stanie. Gdy poczujecie zmęczenie, usiądźcie”.
1100. Przekazała Aisza: Pewnego razu była u mnie kobieta z Banu Asad, i przyszedł Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem. Zapytał: „Kto to?”. Odrzekłam: „To ta, która nie śpi po nocach odmawiając modlitwy”. Prorok rzekł: „Czyńcie to, co w waszej mocy. Zaprawdę, Bóg nie ustaje [obdarzać miłosierdziem i łaską], póki wy nie ustajecie [pełnić regularnie dobrych dzieł]”.
19. Rozdział: Porzucenie modlitwy nocnej odmawianej regularnie jest niepożądane
1101. Przekazał Abd Allah Ibn Amr Ibn al-’As: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł mi: „Abd Allahu! Nie bądź niczym ów, który odmawiał w nocy modlitwę, a potem ją porzucił”.
1102. Przekazał Abd Allah Ibn Amr: Pewnego razu Posłaniec Boga, niechaj Bóg mu błogosławi i obdarza pokojem, rzekł mi: „Mówiono mi, że modlisz się nocą i pościsz za dnia”. Rzekłem: „Tak czynię”. Rzekł: „Jeśli będziesz tak czynił, twoje oczy osłabną i ty osłabniesz. Zaprawdę, twoje ciało ma swoje prawa, i twoja rodzina ma swoje prawa, toteż pość i przerywaj post, odmawiaj modlitwę i śpij”.
20. Rozdział: Wyższość tego, kto budzi się w nocy i odmawia modlitwy
1103. Przekazał Ubada Ibn as-Samit, że Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ten kto wstaje w nocy i mówi: nie ma boga poza Bogiem Jedynym, Który nie ma Sobie równych. Jego jest królestwo i chwała jest Jego. On panuje nad wszelką rzeczą. Wychwalony i wysławiony niech będzie Bóg. Nie ma boga poza Bogiem. Bóg jest wielki! Siła i potęga jest tylko w Bogu’, po czym mówi: ‚Boże, wybacz mi’, lub wznosi do Boga prośby - otrzyma odpowiedź, a jeśli wykonuje ablucję (i modli się) jego modlitwa zostanie przyjęta”.
1104. Przekazał Abu Hurajra, że pewnego razu Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Twój brat, Abd Allah Ibn Rawaha, nie mówi nic złego: ,Jest wśród nas Posłaniec Boga recytujący Jego Księgę, gdy przeziera brzask dnia. On nam wskazał drogę prostą, gdy błądziliśmy zaślepieni, i z głębi serca wierzymy, że to, co rzecze się ziści. On nocą stroni od łoża, a bałwochwalcy pogrążają się w śnie głębokim”.
1105. Przekazał Nafi, że Ibn Umar powiedział: Za życia Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, przyśniło mi się, że trzymam w ręku kawałek jedwabiu i leciał on ze mną do tej części Raju, do której zapragnąłem. I ujrzałem dwie postaci (aniołów), które przyszły do mnie i chciały zabrać do Piekła. Wtedy spotkał nas anioł i rzekł, bym się nie bał i kazał im mnie zostawić”. Hafsa opowiedziała jeden z moich snów Prorokowi, na co Prorok rzekł: „Abd Allah to dobry człowiek, gdybyś tylko odmawiał modlitwę nocną [tahadżdżud]”. I odtąd Abd Allah [Ibn Umar] odmawiał modlitwy nocne. Gdy towarzysze opowiedzieli Prorokowi, że przyśniło im się, iż [Noc Przeznaczenia] była to dwudziesta siódma noc ramadanu, Prorok rzekł: „Widzę, że wasze sny zgadzają się co do ostatnich dziesięciu nocy ramadanu, toteż wyglądajcie jej w ostatnich dziesięciu nocach ramadanu”.
21. Rozdział: Regularne odmawianie dwóch [zalecanych] rakatów przed modlitwą fadżr
1106. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał modlitwę isza [potem obudził się o czasie modlitwy tahadżdżud] i odmawiał osiem rakatów, a po nich dwa rakaty siedząc. Potem odmawiał dwa rakaty między azanem a iqamą [na modlitwę fadżr], których nigdy nie zaniedbywał.
22. Rozdział: Leżenie na prawym boku po odmówieniu dwóch [zalecanych] rakatów przed modlitwą fadżr
1107. Przekazała Aisza: Odmówiwszy dwa [zalecane] rakaty przed modlitwą fadżr, Prorok kładł się na prawym boku.
23. Rozdział: Rozmawianie po odmówieniu dwóch [zalecanych] rakatów [przed modlitwą fadżr] i nie kładzenie się
1108. Przekazała Aisza: Po odmówieniu dwóch [zalecanych] rakatów przed modlitwą fadżr, Prorok rozmawiał ze mną, jeśli nie spałam; w przeciwnym razie kładł się dopóki nie ogłoszono iqamy (na modlitwę fadżr).
24. Rozdział: Co powiedziano o odmawianiu modlitw zalecanych w parach: dwóch rakatach, po których następują dwa rakaty, i tak dalej
Przekazali Ammar, Abu Zarr, Anas, Dżabir Ibn Zajd, Ikrima, i Az-Zuhri.
Jahja Ibn Sa’id al-Ansari powiedział: Wszyscy uczeni w religii z naszej ziemi [Medyny], z którymi miałem styczność, kończyli talismem każdą [zalecaną] parę rakatów odmówioną za dnia.
1109. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nauczał nas, jak odmawiać modlitwę istichara[2] [o prowadzenie, wskazówkę] we wszystkich kwestiach, tak jak nauczał nas sur Koranu. Powiedział: „Jeśli będziecie się czegoś podejmować, odmówcie dwa rakaty, inne niż modlitwa obowiązkowa, a potem powiedzcie: Boże! Poprowadź mnie Twą wiedzą, umocnij Twą Mocą i pobłogosław Twą niezmierzoną łaską. Zaprawdę, Ty posiadasz moc, której ja nie mam, i Ty masz wiedzę, której ja nie posiadam. Ty jesteś Znawcą Niewidzialnego. Boże, jeśli wiesz, że rzecz ta [tu należy ją wymienić] jest dobra dla mej religii, zaopatrzenia i ostatecznego [rozliczenia] mych spraw - lub: dla mego doczesnego i przyszłego życia - wówczas przeznacz mi ją i ułatw, oraz pobłogosław mi w niej. Jeśli jednak wiesz, że przyniesie zło mej religii, zaopatrzeniu i życiu przyszłemu - lub: memu doczesnemu i przyszłemu życiu – oddal ją ode mnie i przeznacz mi to, co dobre i daj mi zadowolenie”. Prorok dodał, że potem należy określić swe potrzeby.
1110. Przekazał Abu Qatada Ibn Rabi al-Ansari: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Wchodząc do meczetu odmówcie [na jego powitanie] dwurakatową modlitwę nim usiądziecie”.
1111. Przekazał Anas Ibn Malik: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, poprowadził dla nas dwurakatową modlitwę, po czym oddalił się.
1112. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Odmawiałem z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, dwa [zalecane] rakaty przed modlitwą zuhr i dwa [zalecane] rakaty po niej i dwa [zalecane] rakaty po modlitwach dżumu’a, maghrib i isza.
1113. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł wygłaszając kazanie: „Gdy zastaniecie imama na kazaniu lub idącego ku ludziom, by je wygłosić, odmówcie dwa rakaty”.
1114. Przekazał Mudżahid: Ktoś przyszedł do domu Ibn Umara i powiedział, że Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wszedł do Kaby. Ibn Umar powiedział: „Udałem się ku Kabie i zastałem Posłańca Boga, jak z niej wychodził i ujrzałem Bilala, który stał przy wrotach Kaby. Zapytałem: ‚Bilalu! Czy Posłaniec Boga odmówił w Kabie modlitwę?’. Bilal powiedział: ‚Tak’. Spytałem: ‚Gdzie?’. A on odrzekł: ‚Między tymi dwoma filarami, a potem wyszedł i odmówił dwa rakaty przed Kabą’. Abu Abd Allah powiedział, że Abu Hurajra rzekł: „Prorok poradził mi, żebym odmawiał dwa rakaty modlitwy duha[3]”.
Itban (Ibn Malik) powiedział: Posłaniec Boga i Abu Bakr przyszli do mnie po wschodzie słońca i ustawiliśmy się za Prorokiem i odmówiliśmy dwa rakaty.
25. Rozdział: Rozmawianie po dwóch [zalecanych] rakatach [przed modlitwą fadżr]
1115. Przekazała Aisza: Po odmówieniu dwóch [zalecanych] rakatów Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rozmawiał ze mną, jeśli nie spałam, w przeciwnym razie kładł się.
26. Rozdział: Zwyczaj odmawiania dwóch rakatów przed modlitwą fadżr i nazywanie ich zalecanymi [tatawwu]
1116. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nigdy nie przestrzegał bardziej regularnie i rygorystycznie żadnych modlitw zalecanych jak dwóch rakatów przed modlitwą fadżr.
27. Rozdział: Recytacja Koranu podczas dwóch [zalecanych] rakatów przed modlitwą fadżr
1117. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał trzynaście rakatów w modlitwie nocnej, a gdy słyszał azan na modlitwę fadżr, odmawiał dwa zwięzłe rakaty.
1118. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał dwa [zalecane] rakaty przed modlitwą fadżr i skracał je tak, że mawiałam: „Czy w ogóle odmówił w nich Matkę Księgi[4]?”.
28. Rozdział: Odmawianie modlitw zalecanych po obowiązkowych
1119. Przekazał Ibn Umar: Odmawiałem z Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, dwa rakaty przed modlitwą zuhr i dwa rakaty po zuhr, dwa rakaty po modlitwach maghrib, isza i dżumu’a. Te po maghrib i isza odmawiano w jego domu. (Umar dodał:) Moja siostra, Hafsa, powiedziała mi, że Prorok odmawiał dwa krótkie rakaty o brzasku (przed iqamą na modlitwę fadżr), a wtedy nigdy nie bywałem u Proroka.
29. Rozdział: Nieodmówienie modlitwy po obowiązkowej modlitwie (zbiorowej)
1120. Przekazał Amr, że usłyszał do Abu asz-Szasa Dżabir: Słyszałem, jak Ibn Abbas mówił: „Odmawiałem z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, osiem rakatów (połączone modlitwy zuhr i asr) i siedem rakatów (połączone modlitwy maghrib i isza)”. Zapytałem: „Abu asz-Szasa! Myślę, że musiał opóźniać zuhr a asr odmawiać wcześniej, zaś isza odmawiać wcześniej a maghrib opóźniać?”. Abu asz-Szasa powiedział: „Tak sądzę”.
30. Rozdział: Odmawianie modlitwy duha w podróży
1121. Przekazał Muwarriq: Zapytałem Ibn Umara: „Czy odmawiasz modlitwę duha?”. Zaprzeczył. Zapytałem: „Czy Umar [twój ojciec] ją odmawiał?”. Zaprzeczył. Zapytałem: „Czy Abu Bakr ją odmawiał?”. Zaprzeczył. Zapytałem potem: „Czy Prorok ją odmawiał?”. Ibn Umar odparł: „Nie sądzę”.
1122. Przekazał Abd ar-Rahman Ibn Abu Lajla: Tylko Umm Hani powiedziała mi, że widziała, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał [zalecaną] modlitwę duha. Powiedziała: „W dniu podboju Mekki, Prorok wszedł do mego domu, wziął kąpiel rytualną (ghusl) i odmówił osiem rakatów [modlitwy duha]. Nigdy nie widziałam, żeby Prorok odmawiał tak krótkie modlitwy, aczkolwiek doskonale wykonywał ukłony i pokłony”.
31. Rozdział: Nieodmawianie modlitwy duha i nauczanie, że jest dozwolona
1123. Przekazała Aisza: Nigdy nie widziałam, by Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał modlitwę duha, ale ja ją odmawiam.
32. Rozdział: Odmawianie modlitwy [zalecanej] duha, kiedy indziej niż w podróży
1124. Przekazał Abu Hurajra: Mój przyjaciel [Prorok] zalecił mi trzy rzeczy i nie zaniedbam ich do końca życia. Są to post przez trzy dni w miesiącu, odmawianie modlitwy duha [przed południem] i witr przed snem”.
1125. Przekazał Anas Ibn Sirin, że słyszał, jak Anas Ibn Malik al-Ansari mówił: Pewien ansar, który był bardzo gruby, powiedział Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem: „Nie jestem w odmawiać z tobą modlitwy”. Przygotował posiłek dla Proroka i zaprosił go do siebie do domu. Przemył jedną stronę maty wodą i Prorok odmówił na niej dwa rakaty. Taki a taki, syn tego a tego, syna al-Dżaruda zapytał Anasa: „Czy Prorok odmawiał modlitwę duha?”. Anas odrzekł: „Nigdy nie widziałem, aby ją odmawiał (duha), poza tym dniem”.
33. Rozdział: Odmawianie dwóch zalecanych rakatów przed modlitwą zuhr
1126. Przekazał Ibn Umar: Zapamiętałem dziesięć zalecanych rakatów Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem: dwa przed modlitwą zuhr i dwa po niej, dwa po modlitwie maghrib w jego domu i dwa po modlitwie isza w jego domu, i dwa rakaty przed fadżr, choć wtedy nikt nie wchodził do domu Proroka To Hafsa [żona Proroka, siostra Ibn Umara] powiedziała mi, że Prorok odmawiał dwa [zalecane] rakaty po azanie ma modlitwę fadżr.
1127. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nigdy nie opuszczał czterech [zalecanych] rakatów przed modlitwą zuhr i dwóch przed modlitwą fadżr.
34. Rozdział: Dodatkowa modlitwa przed obowiązkową modlitwą maghrib
1128. Przekazał Abd Allah al-Muzani: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Odmawiajcie [zalecaną] modlitwę przed [obowiązkową] modlitwą maghrib”. Powtórzył to, a za trzecim razem rzekł: „Ten, kto chce ją odmówić, może tak uczynić”, aby ludzie nie uznali jej za tradycję.
1129. Przekazał Marsad Ibn Abd Allah al-Jazani: Udałem się do Uqby Ibn Amira al-Dżuhaniego i powiedziałem: „Czy to nie dziwne, że Abu Tamim odmawia dwa rakaty przed modlitwą maghrib?”. Uqba powiedział: „Robiliśmy tak za życia Posłańca Boga”. Zapytałem go: „Co cię teraz przed tym powstrzymuje?”. Odparł: „Handel”.
35. Rozdział: Odmawianie modlitw zalecanych w zgromadzeniu
1130. Przekazał Mahmud Ibn ar-Rabi al-Ansari, że pamiętał, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nabrał w usta wody ze studni, która była w ich domu i opryskał mu nią twarz. Mahmud dodał, że słyszał, jak Itban Ibn Malik, który brał udział z Posłańcem Boga w bitwie pod Badr, mówił: „Prowadziłem dla moich ludzi u Banu Salim modlitwę i była dolina między mną a ludźmi. Kiedy padało, ciężko mi było przejść przez nią do meczetu. Udałem się więc do Posłańca Boga i rzekłem: ‚Mam słaby wzrok a dolina oddzielająca mnie od ludzi wypełnia się wodą w porze deszczowej i trudno mi przez nią przejść; chciałbym, byś przyszedł do mego domu i modlił się w miejscu, które mógłbym obrać za miejsce modlitwy’. Posłaniec Boga rzekł: ‚Dobrze’, i przyszedł z Abu Bakrem do mojego domu [następnego] ranka, po tym jak słońce wzeszło wysoko. Posłaniec Boga poprosił o pozwolenie na wejście i wpuściłem go. Zamiast usiąść, powiedział: ‚W którym miejscu w twoim domu mamy odmówić modlitwę?’. Wskazałem miejsce, w którym chciałem, żeby odmówił modlitwę i Posłaniec Boga stanął do modlitwy i rozpoczął ją od recytacji: „Allahu akbar”, i ustawiliśmy się za nim w rzędzie; odmówił dwa rakaty i zakończył je taslimem, i my również powiedzieliśmy za nim taslim. Zatrzymałem go na chazir [zupę mięsną na łamanej pszenicy], które to danie dla niego przygotowałem. Kiedy sąsiedzi dowiedzieli się, że Posłaniec Boga jest u mnie, zaczęli się gromadzić i dom wypełniło wielu mężczyzn. Ktoś zapytał: ‚Gdzie jest Malik? Dlaczego go tutaj nie ma?’. Ktoś inny rzekł: ‚To obłudnik, on nie miłuje Boga i Jego Posłańca’. Na to Posłaniec Boga rzekł: ‚Nie mów tak! Czyż nie wiesz, że powiedział, że nie ma boga poza Bogiem tylko przez wgląd na Boga?’. Mężczyzna odparł: ‚Bóg i Jego Posłaniec wiedzą lepiej; ale na Boga, wiedzieliśmy jak pomagał obłudnikom i rozmawiał z nimi’. Posłaniec Boga odparł: ‚Zaprawdę! Ten, kto mówi, że nie ma boga poza Bogiem, pragnąc zadowolenia Boga, uchroni się przed Piekłem’”. Mahmud dodał, że opowiedział o tym kilku ludziom, a jednym z nich był Abu Ajjub, który później zginął w bitwie towarzysząc Posłańcowi Boga, i Jazid Ibn Mu’awija dowodził nimi na terytorium Rzymian. Abu Ajjub podważył ten hadis i rzekł: „Wątpię, by Posłaniec Boga powiedział kiedykolwiek to, co rzekłeś”. Bardzo mnie to dotknęło i zobowiązałem się przed Bogiem, że jeśli przeżyję bitwę [udam się do Medyny i] zapytam Itbana Ibn Malika, jeśli zastanę go przy życiu w meczecie jego ludzi. Kiedy wróciłem, przyjąłem stan uświęcenia w intencji hadżdż lub umry i wyruszyłem. Kiedy dotarłem do Banu Salimm Itban Ibn Malik, który był niewidomym starcem, prowadził dla ludzi modlitwę. Gdy skończył, pozdrowiłem go i przedstawiłem się, po czym zapytałem o ów hadis. Powtórzył go w tak samo, jak za pierwszym razem”.
36. Rozdział: Odmawianie modlitw zalecanych w domach
1131. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Odmawiajcie niektóre z waszych modlitw w domach i nie zamieniajcie waszych domów w groby”.
[1] Salat at-tahadżdżud - zalecana, nadobowiązkowa modlitwa odmawiana w nocy – od połowy do ostatniej części nocy a przed czasem modlitwy fadżr (przed brzaskiem).
[2] Istichara - modlitwa błagalna do Boga o wskazówkę, skierowanie, poprowadzenie do najlepszego dla wiernego rozwiązania.
[3] Duha - modlitwa dodatkowa odmawiana po modlitwie fadżr - po pełnym wschodzie słońca a przed nastaniem czasu modlitwy zuhr.
[4] Umm al-Kitab – Matka Księgi, jedna z nazw pierwszej sury Koranu, Otwierającej (Al-Fatiha)