W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!
25. KSIĘGA O JAŁMUŻNIE Z OKAZJI KOŃCA POSTU W RAMADANIE(sadaqa Al-fitr[1])
1. Rozdział: Obowiązek przekazywania jałmużny z okazji końca postu w ramadanie
Abu Al-Alija, Ata i Ibn Sirin uznawali sadaqę Al-fitr - jałmużnę z okazji końca postu - za obowiązkową.
1432. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nałożył na każdego muzułmanina - niewolnika i wolnego, mężczyznę i kobietę, młodego i starszego - obowiązek przekazania w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie - jednego sa’[2] daktyli lub jęczmienia; i polecił przekazywać ją [potrzebującym] przed udaniem się na modlitwę świąteczną.
2. Rozdział: Przekazanie jałmużny z okazji końca postu w ramadanie obowiązuje każdego muzułmanina, wolnego i niewolnika
1433. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nałożył na każdego muzułmanina - niewolnika i wolnego, mężczyznę i kobietę - obowiązek przekazania w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie - jednego sa’ daktyli lub jęczmienia.
3. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie wynosi jeden sa’ jęczmienia
1434. Przekazał Abu Sa’id: Przekazywaliśmy w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie po jednym sa’ jęczmienia [od głowy].
4. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie wynosi jeden sa’ pożywienia [od głowy]
1435. Przekazał Abu Sa’id Al-Chudri: Przekazywaliśmy [od głowy] w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie jeden sa’ – pożywienia - jęczmienia, daktyli, suszonego sera (aqit) lub rodzynków.
5. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie wynosi jeden sa’ daktyli
1436. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, polecił muzułmanom przekazywać w jałmużnie z okazji końca postu jeden sa’ daktyli lub jęczmienia. Ludzie równali to z dwoma mudd[3] ziarna.
6. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie wynosi jeden sa’ rodzynków
1437. Przekazał Abu Sa’id Al-Chudri: Za życia Proroka przekazywaliśmy w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie jeden sa’ pożywienia, lub daktyli, jęczmienia lub rodzynków [od głowy]. A za kalifatu Mu’awiji, gdy pod dostatkiem było ziarna pszenicy, Mu’awija rzekł: „Wydaje mi się, że jeden mudd (ziarna) równa się dwóm mudd (wyżej wymienionego pożywienia).
7. Rozdział: Jałmużnę z okazji końca postu w ramadanie należy przekazać przed modlitwą świąteczną
1438. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, polecił przekazywać jałmużnę z okazji końca postu w ramadanie przed udaniem się na modlitwę świąteczną.
1439. Przekazał Abu Sa’id Al-Chudri: Za życia Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, przekazywaliśmy [potrzebującym] w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie po sa’ pożywienia [od głowy]. A żywiliśmy się wtedy jęczmieniem, rodzynkami, suszonym serem [aqit] i daktylami.
8. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie - niewolnika i wolnego[4]
Według Az-Zuhriego, obowiązuje również niewolników na sprzedaż – i dotyczy to wypłaty zakatu od majątku (zakat Al-mal), jak i jałmużny z okazji końca postu w ramadanie (zakat Al-fitr).
1440. Przekazał Nafi, że Ibn Umar powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nałożył na każdego muzułmanina, mężczyznę i kobietę, wolnego i niewolnika obowiązek przekazania w jałmużnie z okazji końca postu w ramadanie jednego sa’ daktyli lub jęczmienia.
Ludzie uznawali, że odpowiadała temu połowa sa’ ziarna pszenicy.
Ibn Umar przekazywał daktyle [w ramach jałmużny z okazji końca postu]. Nafi dodał, że pewnego razu zabrakło w Medynie daktyli i Ibn Umar przekazał w zamian jęczmień. Ibn Umar dawał jałmużnę z okazji końca postu w ramadanie za każdego - dzieci i starców. Dawał nawet w imieniu dzieci Nafiego. Ibn Umar dawał też jałmużnę z okazji końca postu tym, którzy zostali oficjalnie wyznaczeni do jej poboru. Ludzie dawali jałmużnę z okazji końca postu w ramadanie na dzień lub dwa przed Świętem Końca Postu (Id Al-Fitr).
9. Rozdział: Jałmużna z okazji końca postu w ramadanie obowiązuje dzieci i osoby w podeszłym wieku
1441. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, ustanowił obowiązek przekazania jałmużny z okazji końca postu w ramadanie: po jednym sa’ ziarna jęczmienia lub daktyli od [każdego członka gospodarstwa domowego:] dzieci, starców, wolnych i niewolników.
[1] Sadaqa al-fitr, zwana też zakat al-fitr – jałmużna z okazji końca postu w miesiącu ramadanie, należy wypłacić ją co najwyżej na dwa lub jeden dzień przed Świętem Zakończenia Postu (robił tak Umar) lub najpóźniej - w dniu święta przed modlitwą świąteczną. Prorok, pokój i błogosławieństwo Boga z nim, rzekł: „Zakat al-fitr przekazany przed modlitwą świąteczną, uznawany jest za przyjęty (przez Boga), a wypłacony po modlitwie, za zwykłą jałmużnę”. [Abu Dawud]
[2] Sa’ - miara objętości ciał sypkich i cieczy, garniec (odpowiadający 4 mudd - kwartom), mieścił za czasów Proroka 3,03 litra; Simplified Table of Measuring Units - Shaykh ‘Abdul Azīz b. ‘Abdur-Raẓẓāq Al-Ghudayān
[3] Mudd - miara objętości ciał sypkich i cieczy, równa dwóm garściom mężczyzny, kwarta (czwarta część garnca) mudd za czasów Proroka wynosił 0,7575 litra; Simplified Table of Measuring Units - Shaykh ‘Abdul Azīz b. ‘Abdur-Raẓẓāq Al-Ghudayān.
[4] Właściciel niewolnika wyznającego islam musi w jego imieniu przekazać potrzebującym jałmużnę z okazji zakończenia postu w ramadanie, albowiem jest za niego odpowiedzialny; tak samo, jak obowiązkiem męża jest przekazanie tego rodzaju jałmużny w imieniu żony i dzieci; jeśli niewolnik lub żona nie wyznają islamu, jest z tego zwolniony; za: Ibn Qudamah, Al-Mughni.