ROZDZIAŁ 38. O OBOWIĄZKU NAKAZYWANIA RODZINIE POSŁUSZEŃSTWA ALLAHOWI I POWSTRZYMYWANIA JEJ OD ZŁA

Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):

{Nakaż swojej rodzinie modlitwę i bądź w niej wytrwały!} (Koran 20:132)

{O wy, którzy wierzycie! Strzeżcie się sami i wasze rodziny od ognia, którego strawą będą ludzie i kamienie!} (Koran 66:6)

298. Przekazał Abu Hurajra, że Al-Hasan bin Ali wziął jeden z daktyli przeznaczonych na jałmużnę [sadakę] i włożył do ust. Widząc to Prorok (pokój z nim) powiedział: „Zostaw to, zostaw to, wyrzuć! Czyż nie wiesz, że my nie zjadamy jałmużny?”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

  1. Prorok (pokój z nim) i jego rodzina (Banu Haszim i Banu Abdul-Muttalib) nie mogli przyjmować jałmużny.

  2. Bardzo ważne jest należyte wychowanie dzieci; rodzice powinni im zabraniać rzeczy nieodpowiednich.

  3. Zebrana jałmużna stanowi majątek narodowy; miejsca gdzie jest gromadzona i instytucje zbierające ją powinny bardzo uważnie nią dysponować, ponieważ obowiązkiem poborców jałmużny jest strzeżenie jej i przekazywanie w całości potrzebującym.

299. Przekazał Umar bin Abu Salama, że jako chłopiec przebywał pod opieką Proroka (pokój z nim) i jedząc, wędrował dłonią po całym talerzu (z którego również jedli inni – przyp. tłum.). Pewnego razu Prorok (pokój z nim) powiedział do niego: „Wspomnij Imię Allaha (tzn. powiedz: „Bismillahi’ przed jedzeniem), jedz prawą ręką i nabieraj to, co jest blisko ciebie”. Po tym incydencie Umar bin Abu Salama zawsze jadł w ten sposób.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Przekaz zwraca uwagę na kilka ważnych kwestii:

  1. uczenie dzieci dobrych manier,

  2. rozpoczynanie posiłku od powiedzenia: „Bismillahi” i jedzenie z tego, co znajduje się najbliżej, jeśli wszyscy jedzą z jednego naczynia. Jeśli posiłek składa się z różnych dań można swobodnie wybierać;

  3. jeśli dziecko popełnia błędy, należy je od razu poprawić, ponieważ w ten sposób łatwiej się uczy.

300. Przekazał Ibn Umar, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Każdy z was jest opiekunem i jest odpowiedzialny za swoich podopiecznych. Rządzący jest opiekunem swoich poddanych i jest za nich odpowiedzialny, mąż jest opiekunem swojej rodziny, żona jest opiekunką domu męża i odpowiedzialna za swoich wychowanków; służący jest opiekunem majątku pracodawcy i odpowiedzialny za podlegające mu osoby. Tak więc każdy z was jest opiekunem i jest odpowiedzialny za przedmiot swojej opieki.”

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Przekaz podkreśla, że każdy członek społeczeństwa, władca państwa czy też kobieta zajmująca się domem, ma swoje obowiązki do spełnienia.

301. Przekazał Amr bin Szuajb na podstawie relacji swojego ojca i dziadka, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Każcie dzieciom modlić się, kiedy skończą siódmy rok życia, a bijcie je (lekko – przyp, tłum. - jeśli tego nie robią) kiedy skończą lat dziesięć i oddzielcie miejsca do spania chłopców i dziewczynek (po osiągnięciu tego wieku – przyp. tłum.)”.

[Abu Dałud]

Komentarz:

Przekaz zwraca uwagę na poniższe kwestie:

  1. Konieczność odmawiania wszystkich pięciu modlitw obowiązkowych.

  2. W zależności od sytuacji można (lekko – przyp. tłum.) bić dzieci w celach wychowawczych, ale nie może być to przejaw przemocy ani agresji. Kara fizyczna powinna być stosowana, jeśli w dziecko jest podatne na tą metodę wywoławczą, w sposób nie generujący dodatkowego psychicznego obciążenia. Absurdem jest twierdzenie, że dziecko nie powinno być karane i nie należy zwracać mu uwagi, gdy zrobi coś nieodpowiedniego. Odpowiednie kary są kluczowe w procesie wychowawczym.

  3. Dzieci należy nauczać islamskich obowiązków takich, jak modlitwa oraz inne wynikające z szarijatu, i w miarę możliwości powinny je praktykować. Na przykład, powinny pościć częściowo w zależności od wieku w ramadanie, aby obowiązek postu wcześnie zakorzenił się w ich umysłach i sercach. Takie ćwiczenia będą bardzo owocne po osiągnięciu przez nie dorosłości.

  4. Dziecko nie osiąga dojrzałości w wieku dziesięciu lat, ale nabywa pewnych przyzwyczajeń, dlatego chłopcy i dziewczynki powinni spać w osobnych łóżkach.

302. Przekazał Sabra bin Mabad Al-Dżuhani, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Uczcie chłopca modlitwy, gdy skończy siedem lat i każcie go, (jeśli się nie modli) w wieku dziesięciu lat”.

[Abu Dałud i Tirmidhi]

Według przekazu Abu Dałuda, Prorok (pokój z nim) powiedział: „Każcie chłopcu modlić się, kiedy skończy siedem lat”.

Komentarz:

Tylko stanowczy nauczyciele i rodzice, którzy sami przestrzegają zasad, są w stanie nakłonić dziecko do odmawiania modlitw obowiązkowych. We wczesnym okresie islamu było nie do pomyślenia, aby ktoś zaniedbywał modlitwy, niestety obecnie wielu muzułmanów lekko podchodzi do obowiązków religijnych. W takiej sytuacji, jak dziecko ma ich przestrzegać, skoro rodzice tego nie robią?

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 39. PRAWA SĄSIADÓW