ROZDZIAŁ 20. WEZWANIE DO WSKAZANIA DOBRA I NIEPRAWOŚCI

Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):

{Wzywaj do twego Pana!} (Koran 28:87)

{Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem!} (Koran 16:125)

{Wspomagajcie się wzajemnie w pobożności i bogobojności!} (Koran 5:2)

{Niech powstanie spośród was naród, który wzywa do dobra} (Koran 3:104)

173. Przekazał Abu Masud Uqbah bin Amr Al-Ansari Al-Badri, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Kto prowadzi innego ku dobru, będzie nagrodzony porównywalnie do tego, kto spełnił ten dobry uczynek”.

(Muslim)

Komentarz:

Hadis odnosi się do sytuacji, kiedy poproszono Proroka (pokój z nim) o zwierzę do jazdy (np. osioł, muł, koń – przyp. tłum), a on odparł, że nie ma żadnego. Mężczyzna obecny przy tym powiedział, że zna kogoś, kto mógłby pomóc. W tej sytuacji Prorok opisał nagrodę za kierowanie ludzi do dobrych czynów.

174. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Jeśli ktoś wzywa innych do podążania za dobrą wskazówką, jego nagroda będzie adekwatna do tej, jaką otrzymają naśladujący go, bez pomniejszenia ich nagrody. A jeśli ktoś wzywa innych do naśladowania błędów, jego grzech będzie adekwatny do grzechów naśladujących go, bez pomniejszenia ich grzechu”.

(Muslim)

Komentarz:

Wzywanie oznacza, że pod czyimś wpływem inni popełniają dobre uczynki lub grzeszą. Na podstawie powyższego hadisu wiemy, że taki przywódca zostanie stosownie nagrodzony lub ukarany przez Allaha.

175. Przekazał Sahl bin Sad, że Prorok (pokój z nim) w dniu bitwy pod Chajbarem powiedział: „Dam chorągiew temu, którego rękom Allah da zwycięstwo; człowiekowi, który kocha Allaha i Jego Posłańca i którego również kochają Allah i Jego Posłaniec”. Ludzie spędzili noc zastanawiając się nad tym, komu zostanie przekazana chorągiew. Kiedy nadszedł ranek pośpieszyli do Proroka (pokój z nim) i każdy z nich miał nadzieję, że dostanie chorągiew. Kiedy Prorok (pokój z nim) spytał, gdzie jest Ali bin Abu Talib, odpowiedzieli: „Posłańcu Allaha, ma chore oczy”. Posłał po niego i kiedy ten przyszedł, Prorok (pokój z nim) położył ślinę na jego oczach i wznosił prośby do Allaha (o uzdrowienie go – przyp. tłum.). Ali wyzdrowiał, jakby w ogóle nie był chory i Prorok (pokój z nim) przyznał mu chorągiew. Kiedy Ali spytał: „Proroku, czy mam z nimi walczyć, dopóki nie staną się tacy, jak my?”, ten (pokój z nim) odpowiedział: „Posuwaj się ostrożnie, dopóki nie staniecie na otwartym polu. Wtedy zachęć ich do przyjęcia islamu, poinformuj, co jest im nakazane z Praw Allaha, ponieważ, na Allaha, jeśli Allah poprowadzi poprzez ciebie chociaż jedną osobę, będzie to lepsze niż gdybyś posiadał całe stado rudych wielbłądów”.

(Al-Bucharii Muslim)

Komentarz:

Hadis wspomina zalety Alego, cud uzdrowienia przez Proroka oraz objaśnia sposób walki w imię Allaha (dżihad). W pierwszej kolejności należy zaprosić politeistów i niewiernych do przyjęcia islamu, a dopiero jeśli je odrzucą, można walczyć przeciwko nim. Walka w imię Allaha w początkowej fazie jest zaproszeniem, dlatego jeśli niektórzy ludzie przyjmą wskazówkę, to osoby biorące udział w walce otrzymają nagrodę za dobre uczynki tych, którzy islam przyjęli.

176. Przekazał Anas bin Malik, że młody mężczyzna z plemienia Aslam powiedział: „Proroku, chcę walczyć w imię Allaha, ale nie mam żadnego ekwipunku”. Prorok (pokój z nim) odpowiedział: „Idź do takiego a takiego, który przygotował ekwipunek dla siebie, ale zachorował”. Młodzieniec poszedł to tej osoby i rzekł: „Prorok (pokój z nim) przesyła ci pozdrowienia i mówi, abyś przekazał mi ekwipunek, jaki przygotowałeś dla siebie”. Mężczyzna powiedział (do swojej żony czy sługi): „Daj mu to, co przygotowałem dla siebie i nic z tego nie zatrzymuj. Na Allaha, jeśli coś zachowasz, nie otrzymamy za to (co przygotowałem) błogosławieństwa”.

(Muslim)

Komentarz:

Na podstawie hadisu wiemy, że jeśli ktoś przygotował się do dobrego uczynku, lecz nie był go w stanie spełnić z powodu choroby lub innego ważnego względu i przekazał innemu materiały, jakich miał do tego celu użyć, także zostanie nagrodzony. Ci, którzy powstrzymują się od wydawania ze swojego majątku na drodze Allaha, powodują niezadowolenia Allaha, a ich dobra zostaną pozbawione Jego błogosławieństwa.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 21. WSPIERANIE POBOŻNOŚCI I BOGOBOJNOŚCI