34. Suplikacje w chwili troski i smutku
I
اللّهُـمَّ إِنِّي عَبْـدُكَ ابْنُ عَبْـدِكَ ابْنُ أَمَتِـكَ نَاصِيَتِي بِيَـدِكَ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤكَ أَسْأَلُـكَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّـيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أِوْ أَنْزَلْتَـهُ فِي كِتَابِكَ، أَوْ عَلَّمْـتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِـكَ أَوِ اسْتَـأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الغَيْـبِ عِنْـدَكَ أَنْ تَجْـعَلَ القُرْآنَ رَبِيـعَ قَلْبِـي، وَنورَ صَـدْرِي وجَلَاءَ حُـزْنِي وذَهَابَ هَمِّـي.
Allahumma innii ‘abduk, ibnu ‘abdik, ibnu amatik, naaṣijatii bi Jadik, maaḍin fijja ḥukmuk, ‘adlun fijja qaḍaa’uk, as’aluka bikulli ismin huła laka sammajta bihi nafsak, ał anzaltahu fii Kitabik, ał ‘alamtahu aḥadan min khalqik, ałista’sarta bihi fii ‘ilmil-ghajbi ‘indak, an tadż‘alal-Qur’aana rabii‘a qalbii, ła nuura ṣadrii, ła dżalaa’a ḥuznii, ła dhahaaba hammii.
Allahu, jam jest Twym sługą, dzieckiem Twoich sług. Przód mej głowy jest w Twym Ręku (tzn. masz absolutną władzę nade mną), Twój rozkaz spełnia się na mnie i sprawiedliwe są Twoje wyroki dla mnie. Proszę Cię przez każde imię, jakim Siebie nazwałeś, lub objawiłeś w Twej Księdze, lub nauczyłeś któregoś z Twoich stworzeń, bądź o którym wiedzę zachowałeś dla Siebie, abyś ożywił i oświecił me serce Koranem i poprzez niego usunął mój smutek i ulżył mej trosce.[1]
II
اللّهُـمَّ إِنِّي أَعْوذُ بِكَ مِنَ الهَـمِّ وَ الْحُـزْنِ، والعًجْـزِ والكَسَلِ والبُخْـلِ والجُـبْنِ، وضَلْـعِ الـدَّيْنِ وغَلَبَـةِ الرِّجال.
Allahumma innii a‘uudhu bika minal-hammi łal-ḥuzn, łal-‘adżzi łal-kasali łal-bukhli łal-dżubn, ła ḍal‘id-dajni ła ghalabatir-ridżaal.
Allahu, pod Twoją obronę uciekam się przed troską i smutkiem, niemocą, lenistwem, skąpstwem i tchórzostwem, ciężarem długów i dostaniem się pod panowanie ludzi.[2]
[1] Ahmad 1/391
[2] Buchari 7/158