44. KSIĘGA O SPORACH

Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh

Wszelkie prawa zastrzeżone

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

1. Rozdział: O ludziach oraz o sporach między muzułmanami a Żydami

2279. Przekazał Abd Allah Ibn Masud: Usłyszałem mężczyznę recytującego werset Koranu inaczej niż czynił to Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, toteż zaprowadziłem go za dłoń do Posłańca Boga, a on rzekł nam: „Obaj macie rację”.

Według Szuby, jednego z przekazicieli, rzekł im: „Nie różnijcie cię, albowiem ci, którzy byli przed wami poróżnili się i zostali zgubieni”.

2280. Przekazał Abu Hurajra: Dwaj mężczyźni, muzułmanin i Żyd spierali się. Muzułmanin rzekł: Na Tego, Który wybrał Muhammada nad rodzaj ludzki, a Żyd rzekł: Na Tego, Który wybrał Mojżesza nad rodzaj ludzki! – na co muzułmanin uniósł dłoń i uderzył Żyda w twarz. Ten udał się do Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i rzekł o tym, co zaszło, toteż Prorok posłał po muzułmanina i rzekł mu: „Nie wynoście mnie nad Mojżesza, albowiem w Dniu Zmartwychwstania wszyscy padną nieprzytomni, i ja będę wśród nich, choć jako pierwszy odzyskam świadomość i ujrzę Mojżesza trzymającego bok Tronu. I nie wiem, czy był on wśród tych, którzy stracili przytomność i odzyskał ją przede mną, czy Bóg go z tego wyłączył”.

2281. Przekazał Abu Sa’id Al-Chudri: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, siedział, przyszedł Żyd i rzekł: Abu Al-Qasimie, jeden z twoich towarzyszy mnie spoliczkował! Prorok zapytał, kim był ten mężczyzna, zaś Żyd odparł: Jeden z ansarów. I Prorok posłał po niego, a gdy ten przybył, zapytał go, czy uderzył Żyda. Ten zaś rzekł: Usłyszałem jak przysięgał na rynku słowami: Na Tego, Który wybrał Mojżesza nad rodzaj ludzki - toteż rzekłem mu: Niegodziwcze! Nawet nad Muhammada?! – i ogarnął mnie gniew i wymierzyłem mu policzek. Na to, Prorok rzekł: „Nie wynoście jednego proroka nad drugiego, albowiem w Dniu Zmartwychwstania wszyscy padną nieprzytomni… I jako pierwszy powstanę i ujrzę Mojżesza trzymającego się nogi Tronu. I nie wiem, czy będzie jednym z tych, którzy padli nieprzytomni, czy pierwsza utrata przytomności wystarczyła”.

2282. Przekazał Anas: Żyd zmiażdżył dziewczynce głowę dwoma kamieniami i zapytano ją, kto to był wymieniając imiona mężczyzn. I przy imieniu Żyda, skinęła głową. Ujęto go, a gdy wyznał winę, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, polecił zmiażdżyć mu głowę dwoma kamieniami [w odwecie].

2. Rozdział: Unieważnienie czynu głupca i słabego na umyśle, nawet jeśli władca go nie ubezwłasnowolnił

Dżabir przekazał, że Prorok, niechaj Bóg mu błogosławi i obdarza pokojem, odmówił przyjęcia w podarunku jałmużny [od ubogiego], nim mu tego zabronił.

Malik powiedział: Jeśli ktoś ma długi i nie ma nic poza niewolnikiem, nie wolno mu go wyzwalać.

Jeśli w imieniu słabego na umyśle sprzedano cokolwiek i wypłacono mu cenę i doradzono, by zużytkował pieniądze należycie i nie marnotrawił ich, a ten je marnotrawi, można go przed tym powstrzymać, albowiem Prorok zabronił marnotrawienia majątku.

Prorok nakazał mężczyźnie, który powiedział, że zawsze oszukiwano go, gdy kupował, mówić o czasie transakcji: „Bez oszukiwania!”.

Prorok nie wziął jego pieniędzy.

2283. Przekazał Ibn Umar: Był mężczyzna, którego często oszukiwano na rynku, toteż Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł mu: „Gdy będziesz kupował, rzeknij: Bez oszukiwania!”. I odtąd mężczyzna ten tak mówił.

2284. Przekazał Dżabir: Mężczyzna wyzwolił niewolnika, a nie miał żadnego majątku poza nim, toteż Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, unieważnił jego wyzwolenie i wykupił tego niewolnika Nu’ajm Ibn An-Nahham.

3. Rozdział: Przemowa oponentów

2285. Przekazał Abd Allah Ibn Masud: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kto popełnia krzywoprzysięstwo, by zagrabić majątek muzułmanina, spotkawszy Boga doświadczy Jego gniewu”.

Al-Aszas powiedział: Na Boga, te słowa odnosiły się do mnie. Dzieliłem ziemię z Żydem, który później zaparł się mej własności. Zabrałem go zatem do Proroka, a on zapytał, czy mogę dowieść, że dzieliłem z nim ziemię. Gdy zaprzeczyłem, poprosił Żyda, by przysiągł, ja zaś rzekłem: Posłańcu Boga! On przysięgnie [nieprawdę] i pozbawi mnie majątku, i przyszło objawienie od Boga: {Zaprawdę, ci, którzy handlują za niską cenę przymierzem Boga i ich przysięgami...} [3:77]

2286. Przekazał Abd Allah Ibn Kab Ibn Malik: Kab domagał się spłaty długu od Ibn Abu Hadrada w meczecie i gdy unieśli głosy, usłyszał ich w swym domu Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem. Wyszedł do nich unosząc zasłonę izby i zawołał: „Kabie!”. Kab odrzekł: Do twoich usług, Posłańcu Boga. Prorok rzekł mu: „Zmniejsz dług” – i wykonał gest dłonią, który oznaczał połowę. Kab rzekł: Już to uczyniłem, Posłańcu Boga. Na to Prorok rzekł do Ibn Abu Hadrada: „Idź i spłać mu dług”.

2287. Przekazał Umar Ibn Al-Chattab: Słyszałem, jak Hiszam Ibn Hakim Ibn Hizam recytował surę Rozróżnienie inaczej niż ja, a uczył mnie jej recytacji Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem. I już miałem wdać się z nim w dyskusję (podczas modlitwy), lecz powstrzymałem się i zaczekałem aż skończy. Wtedy to złapałem go za izar i zaciągnąłem do Posłańca Boga. Rzekłem: Słyszałem, jak recytował surę Rozróżnienie na inny sposób, niż ten, którego mnie uczyłeś. Prorok kazał mi go puścić i poprosił Hiszama, by ją wyrecytował. A gdy to zrobił, Posłaniec Boga rzekł: „Została objawiona w ten sposób”. I poprosił mnie o to samo. Gdy ją wyrecytowałem, rzekł: „Została objawiona w ten sposób. Koran został objawiony na siedem różnych sposobów recytacji [ahruf], zatem recytujcie go tak, jak jest wam łatwiej”.

4. Rozdział: Odprawianie grzeszników i adwersarzy z domów, gdy ujawni się niestosowność ich postępowania

Umar odprawił siostrę Abu Bakra za jej lament nad zmarłym.

2288. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg mu błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Zaprawdę, już miałem zamiar polecić ogłosić wezwanie na modlitwę i ruszyć ku domom tych, którzy się na nią nie stawili i podłożyć pod nie ogień”.

5. Rozdział: Przedłożenie sprawy o wypełnienie woli zmarłego

2289. Przekazała Aisza: Abd Ibn Zam’a i Sad Ibn Abu Waqqas przedłożyli Prorokowi sprawę dotyczącą ich sporu o syna niewolnicy Zam’a. Sad rzekł: Posłańcu Boga, mój brat przed śmiercią rzekł mi, że gdy wrócę [do Mekki], mam odszukać syna niewolnicy Zam’a i wziąć go pod moją opiekę, albowiem jest on jego synem. Na to, Abd Ibn Zam’a rzekł: On jest moim bratem i synem niewolnicy mego ojca zrodzonym na jego łożu. Prorok zauważył podobieństwo między Utbą a chłopcem, lecz rzekł: „Chłopak należy się tobie, Abd Ibn Zam’a, albowiem syn przynależy do łoża, a ty Saudo [zwrócił się do swej żony] przestrzegaj przed nim hidżabu”.

6. Rozdział: Krępowanie tych, z których strony zachodzi obawa czynów niegodnych

Ibn Abbas zakuł Ikrimę w kajdany, by nauczać go Koranu, sunny Proroka i wiedzy o udziałach w spadku.

2290. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wyprawił jezdnych ku Nadżdowi, by przywiedli naczelnika ludzi Jamama zwanego Sumama Ibn Usal. Gdy wrócili, przywiązali go do jednego z filarów w meczecie. I Posłaniec Boga zbliżył się do niego i rzeekł: „Cóż nam powiesz, Sumamo?”. Ten odparł: Przybywam z dobrymi wieściami, Muhammadzie! Abu Hurajra przekazał cały hadis, według którego Prorok polecił uwolnić jeńca.

7. Rozdział: Uwiązanie i uwięzienie w haram [Świętym Meczecie lub obszarze świętym w Mekce]

Nafi Ibn Al-Haris kupił dom od Safwana Ibn Umajja zamierzając przekształcić go w więzienie za aprobatą Umara, zaś gdyby ten nie wyraził zgody, Safwan miał wziąć czterysta (dinarów).

Ibn Az-Zubajr uwięził sprawców przestępstwa w Mekce.

2291. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wyprawił jezdnych ku Nadżdowi, by pojmali mężczyznę zwanego Sumama Ibn Usal z Banu Hanifa. Gdy go przywiedli, przywiązali go do jednego z filarów w meczecie.

8. Rozdział: Ujęcie dłużnika

2292. Przekazał Abd Allah Ibn Kab Ibn Malik Al-Ansari od Kaba Ibn Malika, że Abd Allah Ibn Abu Hadrad Al-Aslami miał u niego dług i gdy Kab go ujrzał, ujął go i rozprawiając unieśli głosy. Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mijając ich, skinął Kabowi dłonią, by zmniejszył dług o połowę. I Kab otrzymał połowę należności, darując dłużnikowi drugą część długu.

9. Rozdział: Domaganie się należności

2293. Przekazał Chabbab: Za dżahiliji przed islamem pracowałem jako kowal, i As Ibn Wa’il winien był mi pewną kwotę, toteż udałem się do niego z prośbą o zwrot, lecz on rzekł: Nie zapłacę ci pokąd nie wyprzesz się Muhammada. Rzekłem mu: „Na Boga, nie zaprę się pokąd Bóg nie uśmierci cię i nie wzbudzi do żywych. A on rzekł: Zatem czekaj aż umrę i zmartwychwstanę, albowiem wtedy dane mi będą i majątek i dzieci, i wtedy ci zapłacę”. I przyszło objawienie: {Czy ty widziałeś tego, który nie wierzy w Nasze znaki? On mówi: Z pewnością dane mi będą majątek i dzieci [jeśli zmartwychwstanę]} [19:77].