Abu Bakr As-Siddiq

The Rightly Guided Caliphs, MSA National Publication

"Gdybym miał wybrać sobie przyjaciela innego niż Allah, wybrałbym Abu Bakra."

(hadis – słowa Proroka Muhammada)

Wybór pierwszego kalifa

Najbliższy Towarzysz Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) - Abu Bakr - nie był obecny, kiedy Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) umierał w domu swojej umiłowanej żony Aiszy, córki Abu Bakra. Kiedy dotarła do niego wiadomość o śmierci Wysłannika (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), pospieszył do ich domu.

"Błogosławione było twoje życie i błoga jest twoja śmierć", wyszeptał i pocałował policzek swojego ukochanego przyjaciela i nauczyciela, którego już nie było pośród żywych.

Kiedy Abu Bakr wyszedł z domu Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), by przekazać tą smutną wiadomość, niedowierzanie i przerażenie ogarnęło całą społeczność muzułmańską Medyny. Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był przywódcą, przewodnikiem i przekazicielem Bożego objawienia, dzięki któremu z bałwochwalców stali się ludźmi kroczącymi prostą drogą Allaha. Wszyscy zadawali sobie jedno pytanie: "Jak mógł on umrzeć?" Nawet Umar, jeden z najodważniejszych i najsilniejszych Towarzyszy Proroka, stracił panowanie nad sobą, wyciągnął swój miecz i zagroził, że zabije każdego, kto odważy się powiedzieć, że Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie żyje. Abu Bakr delikatnie popchnął Umara w stronę meczetu; kiedy znaleźli się w środku, stanął on na mimbarze i powiedział do zgromadzonego tłumu:

"Ludzie, ktokolwiek z was czcił Muhammada, zaprawdę powiadam wam, że Muhammad nie żyje. Lecz ktokolwiek z was czcił Allaha, zaprawdę powiadam wam, że Allah żyje i nigdy nie umrze".

Następnie wyrecytował:

{Muhammad jest tylko posłańcem. Posłańcy przeminęli już przed nim. Czy jeśli on umrze lub zostanie zabity, wy obrócicie się na piętach?} [Koran, 3:144]

Ludzie uspokoili się po usłyszeniu tych jakże pięknych i mądrych słów. Przygnębienie ustąpiło miejsca zaufaniu i spokojowi. Kiedy krytyczny moment wszyscy mieli już za sobą, najważniejszym problemem dla społeczności muzułmańskiej stał się wybór nowego przywódcy. Towarzysze Proroka zebrali się, żeby przedyskutować wybór kalifa, jednak dla wszystkich stało się oczywiste, że najlepszą osobą do objęcia tak odpowiedzialnego stanowiska będzie Abu Bakr.

Życie Abu Bakra

Abu Bakr w okresie przedislamskiej ignorancji nazywany był Abdul Ka’aba (Niewolnik Kaby), później Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zmienił ten przydomek na Abdullah (Niewolnik Allaha) a do prawdziwego imienia dodał tytuł Siddik czyli ten, który mówi prawdę.

Abu Bakr był uczciwym kupcem, i jeszcze przed przyjęciem islamu był jednym z bardziej szanowanych obywateli Mekki. Trzy lata młodszy od Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) pozostał jednym z jego najbliższych Towarzyszy. Kiedy Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zachęcał swoich bliskich przyjaciół i krewnych do islamu, Abu Bakr był drugą osobą (po Chadiży, żonie Proroka) która zaakceptowała nową religię. Z jego rąk islam przyjęli między innymi Usman ibn Affan i Bilal. W pierwszych dniach misji Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), kiedy garstka muzułmanów poddawana była nieustającym prześladowaniom i torturom, Abu Bakr dzielił z nimi trudności i biedę. W końcu, kiedy nadeszło pozwolenie Allaha na opuszczenie przez wiernych Mekki, został on wybranym przez Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) do wspólnej podróży do Medyny. Pierwszy kalif był zawsze przy boku Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), we wszystkich wojnach i ważnych wydarzeniach jakie miały miejsce za czasów Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Pewnego dnia, Abu Bakr przyniósł wszystko co posiadał do Wysłannika, kiedy ten zbierał pieniądze na obronę Medyny. Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zapytał: "Abu Bakrze co zostawiłeś dla twojej rodziny?" On odpowiedział: "Zostawiłem im Boga i Jego Wysłannika".

Jeszcze przed przyjęciem islamu, Abu Bakr znany był ze swojej prawowitości, uprzejmości i litości dla innych ludzi. Przez całe swoje życie pomagał biednym i potrzebującym, był bardzo wrażliwy na ludzkie cierpienie. Mimo iż był bogaty, wiódł proste życie, wydawał pieniądze na wykup niewolników, pomoc potrzebującym i na sprawy związane z islamem. Spędzał noce na modlitwie i wspominaniu Allaha. Był kochającym i troskliwym ojcem i mężem.

Kalifat Abu Bakra

Jego kalifat przypadł na najtrudniejszy i najbardziej wrażliwy okres w historii muzułmanów. Kiedy rozeszła się wiadomość o śmierci Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), kilka rodów zbuntowało się i odmówili płacenia podatku zakat, twierdząc, że opłata ta obowiązywała tylko za czasów Wysłannika (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Inni zaczęli rozgłaszać, że są prorokami, czym wywołali kolejne bunty i akty nieposłuszeństwa. W dodatku nowemu islamskiemu państwu zaczęło zagrażać Imperium Rzymskie i Persja.

Wobec takich okoliczności, większość Towarzyszy Proroka, w tym także Umar ibn al-Chattab, opowiedzieli się za wprowadzeniem ustępstw w płaceniu podatku zakat dla tych wszystkich, którzy nie chcieli dłużej tego robić. Abu Bakr stanowczo się temu sprzeciwił. Twierdził, że nakazy objawione przez Boga muszą być dokładnie wykonywane, nie można wprowadzać żadnych różnic pomiędzy nakazami i przykazaniami, obowiązek modlitwy jest takim samym obowiązkiem jak zakat i nie można tego zmieniać, ponieważ wpłynęłoby to negatywnie na dalszy rozwój islamu. Umar i inni Towarzysze szybko zrozumieli swoje błędne rozumowanie. Zbuntowane plemiona zaatakowały Medynę, ale muzułmanie byli przygotowani na obronę. Abu Bakr stanął na czele armii i zmusił rebeliantów do odwrotu, wytoczył bezwzględną wojnę wszystkim fałszywym prorokom, z których większość poddała się i na nowo przyjęła islam.

Groźby ze strony cesarstwa rzymskiego miały miejsce jeszcze za czasów Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Zorganizował on armię pod wodzą Usamy, syna swego wyzwolonego niewolnika. Jednak wojsko nie odeszło daleko zatrzymane wiadomością o chorobie i śmierci Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Abu Bakr jako prawowity kalif musiał podjąć decyzję o kontynuowaniu wyprawy albo o wycofaniu wojsk. Kolejny raz Abu Bakr okazał się wspaniałym przywódcą. Powiedział: "Wysyłam armię Usamy, żeby dokończyła to, co nakazał im Prorok, nawet jeśli nikt z was nie podziela mojej decyzji".

Ostateczne instrukcje dane Usamie zostały zapisane jako kodeks dowodzenia wojskiem na wojnie, które obowiązują w prawie islamskim po dzień dzisiejszy. Oto część nakazów obowiązujących armię:

"Nie bądźcie zdrajcami ani nieposłusznymi. Nie zabijajcie starych mężczyzn, kobiet i dzieci. Nie niszczcie drzew palmowych ani też nie ścinajcie drzew owocowych. Nie zarzynajcie owiec, krów albo wielbłądów jak tylko dla pożywienia. Jeżeli spotkacie na waszej drodze ludzi, którzy żyją w klasztorach i zakonach, zostawcie ich w spokoju i nie róbcie im krzywdy".

Chaled ibn Łalid był wielokrotnie wybierany przez Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) na przywódcę armii muzułmańskiej. Był mężczyzną niesamowicie odważnym, wspaniałym dowódcą, którego okres wojskowego geniuszu przypadł na czas kalifatu Abu Bakra. Podczas rządów pierwszego kalifa, Chaled wiódł wojska muzułmańskie od jednego zwycięstwa do drugiego.

Abu Bakr podczas swojego kalifatu zebrał wszystkie wersety (ajaty) Koranu w jedną całość.

Pierwszy kalif zmarł 21 Dżumada al-Achir 13 roku hidżry (23 sierpnia 634 roku) w wieku sześćdziesięciu trzech lat i został pochowany obok Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Abu Bakr był kalifem tylko przez dwadzieścia siedem miesięcy. Mimo tak krótkiego czasu, z pomocą Allaha, zjednoczył i umocnił państwo i społeczeństwo muzułmańskie dając im poczucie bezpieczeństwa.

> Drugi kalif, UMAR IBN AL-CHATTAB