ROZDZIAŁ 30. WSTAWIENNICTWO
Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):
{Kto wstawia się w dobrej sprawie, ten będzie miał w niej udział} (Koran 4:85)
246. Abu Musa Al-Aszari przekazał, że jeśli potrzebujący przychodził do Proroka (pokój nim), ten zwracał się do obecnych mówiąc: „Jeśli wstawicie się za nim, będziecie nagrodzeni, ponieważ Allah przekazał, co jest mu miłe, językiem Swojego Posłańca”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Zalecenie wspomniane w hadisie dotyczy rzeczy dozwolonych, zgodnych z prawem. Zabronione jest wstawiennictwo w sprawach niedozwolonych lub złagodzenia ustalonej przez prawo kary (hadd).
247. Ibn Abbas w związku ze sprawą Bariry i jej męża przekazał, że Prorok (pokój nim) powiedział do niej: „Powrót do męża jest dla ciebie lepszy.”, a ona spytała: „Posłańcu Allaha, czy nakazujesz mi tak uczynić?”. Odpowiedział: „Tylko wstawiam się (za nim)”, na co ona odparła: „Nie potrzebuję go”.
(Al-Buchari)
Komentarz:
Barira była wyzwoloną niewolnicą Aiszy, żoną niewolnika nazywanego Mughis. Po wyzwoleniu islam pozwalał jej na zerwanie więzi małżeńskich, jeśli nie chciała żyć dalej ze swoim mężem. Mughis kochał ją do szaleństwa i ciągle prosił, aby nie odchodziła od niego. Kiedy Prorok (pokój z nim) dowiedział się o sytuacji Mughisa, wstawił się w jego imieniu u Bariry, aby zachowała więź małżeńską. Ponieważ była to jedynie rada, mogła się do niej nie zastosować, odrzucając ją. Hadis udowadnia, że islam w ramach szariatu szanuje niezawisłość, wolność i prawa jednostki. Wolność osobista nie może być na siłę ograniczana.