37. Etap drugi: nowe stadium działań islamskich
Pakt w al-Hudajbija zapoczątkował nowy etap w życiu muzułmanów i ich działaniach na rzecz islamu. Kurajszyci, zaciekły wróg islamu, wycofali się teraz ze sceny wojennej i żyli z muzułmanami w pokoju, przez co jedno z odgałęzień trójstronnego wroga (Kurajszyci, Ghatfan i Żydzi) złamała się, a ponieważ byli oni głównymi poganami w Arabii, to i agresywne uczucia innych wobec islamu znacznie zmalały. Plemię Ghatfan już więcej nie stanowiło zagrożenia, a ich prowokacyjne czyny zdarzały się głównie za namową Żydów. Żydzi po wygnaniu z Medyny udali się do Chaibar, by uczynić je siedliskiem intryg skierowanych przeciwko Prorokowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Tam przygotowywali swoje spiski, siali niezgodę i zachęcali Arabów zamieszkujących okolice Medyny, by przyłączyli się do nich, aby zniszczyć państwo islamskie albo chociaż spowodować wśród muzułmanów poważne straty. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) świadomy ich niecnych planów wytoczył im wojnę zaraz po zawarciu wspomnianego wyżej paktu. Pakt Hudajbija pozwalał muzułmanom wzmacniać ich pozycję i wzmagać wysiłki w propagowaniu Da'wah, a w konsekwencji dawać tego rodzaju akcjom wyższość nad działaniami militarnymi. Toteż uważamy za konieczne podzielić te etapy po zawarciu paktu na dwa rozdziały:
1) Nieustanne pokojowe wysiłki w propagowaniu islamskiej Da'wah (wezwania) i rozpoczynanie pewnego rodzaju korespondencji z królami i książętami okolicznych jednostek politycznych;
2) Działania militarne.