ROZDZIAŁ 64. DOSKONAŁOŚĆ WDZIĘCZNOŚCI CZŁOWIEKA ZASOBNEGO
Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):
{Ale ten, kto daje (jałmużnę, wypełnia swoje obowiązki wobec Allaha) i jest bogobojny, i uznaje za prawdę nagrodę najpiękniejszą - temu My ułatwimy dostęp do szczęścia.}[Koran 92:5-7]
{Lecz zostanie odsunięty od niego (Ognia) bogobojny (muttaqun), który daje swój majątek, by się oczyścić. On nie wyświadcza nikomu dobrodziejstwa, po to by otrzymać nagrodę, lecz jedynie z tęsknoty do oblicza swego Pana - Najwyższego! On z pewnością będzie zadowolony}[Koran 92:17-21]
{Jeśli dajecie jawnie jałmużnę, to jest dobrze; ale jeśli ją ukrywacie i dajecie biednym, to jest lepsze dla was i to zmazuje wam nieco waszych złych czynów. Bóg jest w pełni świadomy tego, co czynicie!}[Koran 2:271]
{Nigdy nie osiągniecie prawdziwej pobożności, dopóki nie będziecie rozdawać z tego, co kochacie. Cokolwiek rozdacie, Bóg wie o tym doskonale!}[Koran 3:92]
571. Przekazał Ibn Masud, że Prorok powiedział: „Zazdrość jest dozwolona w dwóch przypadkach: człowieka, którego Allah obdarzył bogactwem i rozporządza nim w prawy sposób, oraz człowieka, któremu Allah dał wiedzę (z zakresu religii - przyp. tłum.), którą wprowadza w życie, i którą przekazuje”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Powyższy hadis został przytoczony (zob. 544), jednak jego przesłanie skłania do powtórzenia go w tym rozdziale. Po pierwsze: jeżeli Allah obdarza kogoś majątkiem wdzięczność powinna być wyrażona przez rozporządzanie nim zgodnie z szariatem. Po drugie: jeżeli Allah da komuś mądrość i wiedzę, podziękowaniem za to powinno być praktykowanie jej i przekazywanie następnym osobom. Oznacza to, że można dążyć do pogłębiania wiedzy, jeżeli motywacją jest pomoc innym.
Zazdrość to naganne uczucie, którego muzułmanie powinni unikać. W arabskiej wersji hadisu użyto słowa ghibtah, oznaczającego uczucie pragnienia posiadania czegoś, co posiadają inni, lub pragnienie bycia jak ktoś inny, pozbawione życzenia odebrania tym osobom błogosławieństw Allaha.
572. Przekazał Ibn Umar, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Zazdrość jest usprawiedliwiona jedynie w stosunku do dwóch rodzajów osób: człowieka, któremu Allah dał wiedzę o Koranie a on go recytuje w ciągu dnia i w ciągu nocy, oraz człowieka, któremu Allah dał bogactwo, a on je wydaje w ciągu nocy i w ciągu dnia”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Przekaz dopuszcza zazdrość w dobrym znaczeniu tego słowa – zob. komentarz do poprzedniego hadisu.
Pod względem gramatycznym tekst odnosi się do zarówno do kobiet jak i mężczyzn. W tekście użyto słowa wiedza w powiązaniu ze Słowem Allaha, a więc stosowanie i przekazywanie wiedzy dotyczy recytacji Koranu (również w czasie modlitwy), nauczania go i wydawani opinii (prawnych – przyp.tłum.) zgodnych ze Słowami Allaha.
573. Przekazał Abu Hurajra, że niektórzy z biednych imigrantów powiedzieli: „Bogaci zajęli najwyższe pozycje (w Raju – przyp.tłum.) i wieczną nagrodę”. Prorok (pokój z nim) spytał: „Jak to?”, a oni odpowiedzieli: „Modlą się jak my, poszczą jak my, ale przekazują jałmużnę - a my nie, wyzwalają niewolników - a my nie możemy tego zrobić”. Prorok odparł: „Nauczyć was czegoś, dzięki czemu dogonicie wyprzedzających was i będziecie przez tymi, którzy będą za wami, i nikt was nie uprzedzi, chyba, ze zrobi to samo?”. (Biedni) powiedzieli: „Oczywiście” więc Prorok pouczył ich: „Mówicie trzydzieści trzy razy: Subhan Allah, Allahu akbar i al-Hamdulillah po każdej modlitwie”. Jednak (biedni) wrócili do Proroka (pokój z nim) ze słowami: „Nasi bogaci bracia usłyszeli co robimy i zaczęli robić tak samo”, na co Prorok (pokój z nim) odparł: „To łaska Allaha i On udziela jej temu, komu chce”.
(Al-Buchari i Muslim)
Komentarz:
Hadis wskazuje, ze słowa Subhan Allah, Allahu akbar i al-Hamdulillah powinny być wypowiadane trzydzieści trzy razy. Gdyby każde z nich powtarzać jedenaście razy suma wynosiłaby trzydzieści trzy, jednak hafiz Ibn Hadżar określił, że każde ze sformułowań powinno być wypowiedziane trzydzieści trzy razy.
Ponadto wg imama an-Nałałi Allahu Akbar powinno być powtórzone trzydzieści cztery razy a na końcu należy dodać La ilaha illallahu łahdahu la szarika Lahu, Lahul-mulku ła Lahul-hamdu, ła Huła `ala kulli szai'in Nadir (nikt nie ma prawa do czci, poza Allahem, On jest Jedyny, nie ma towarzyszy, Jemu należy się chwała i cześć, On ma władzę nad każdą rzeczą).
Czy omawiane frazy należy recytować naprzemiennie, czy kolejno po 33 razy? Al-Qadi Ijad był zdania, że powinno się je powtarzać kolejno, ale an-Nałałi uznał, że oba sposoby są poprawne, ponieważ prowadzą o 33 trzech powtórzeń, a dodania (opisane wcześniej) nie są konieczne.
Wiadomo, że konieczne jest stosowanie się do kuracji zaleconej przez lekarza, bez zmian, ponieważ może nie zadziałać. Podobnie jest z korzyściami duchowymi – błogosławieństwo i skuteczność leży w ilości opisanej przez Proroka (pokój z nim) a wszelkie zmiany mogą umniejszyć efekt (Fath Al-Bari).
Ponadto hadis dowodzi, jak Towarzysze Proroka byli zdeterminowani, by prześcignąć innych w ilości dobrych uczynków. Muzułmanie są równi pod względem możliwości praktyk religijnych, ale osoby zamożne mają dodatkowo możliwość udziału finansowego: rozdawania jałmużny i pomoc, czego ubodzy nie są w stanie zrobić.