83. KSIĘGA O UDZIAŁACH W SPADKU

Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh

Wszelkie prawa zastrzeżone

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

83. KSIĘGA O UDZIAŁACH W SPADKU (FARAID)

1. Rozdział: Słowa Boga: [4:11-12]

{I daje wam Bóg przykazanie co do waszych dzieci: synowi przypada udział podobny do udziału dwóch córek. A jeśli będzie córek więcej niż dwie, to pozostanie im dwie trzecie z tego majątku; a jeśli będzie tylko jedna, to dla niej będzie połowa. Jeśli zmarły ma syna, to każdemu z dwojga rodziców zmarłego przypadnie jedna szósta z pozostawionego majątku. A jeśli nie ma syna i dziedziczą po nim rodzice, to jego matce przypada jedna trzecia; a jeśli on ma braci, to jego matce przypadnie jedna szósta - po oddaniu legatu, jaki zalecił w testamencie, lub długu. Albowiem nie wiecie, czy rodzice wasi, czy synowie są dla was bardziej pożyteczni. To jest obowiązek ustanowiony przez Boga. Zaprawdę, Bóg jest wszechwiedzący, mądry! I wam przypada połowa z tego, co pozostawiły wasze żony, jeśli nie mają dziecka. Jeśli mają dziecko, to wam przypada czwarta część z tego, co one pozostawiły, po potrąceniu legatu, który zapisały w testamencie, lub długu. A im przypadnie czwarta część z tego, co wy zostawicie, jeśli nie macie dziecka. A jeśli macie dziecko, to im przypadnie ósma część z tego, co pozostawicie - po potrąceniu legatu, jaki zapisaliście w testamencie, lub długu. A jeśli mężczyzna lub kobieta mają dziedziców w linii bocznej, i on ma brata lub siostrę, to każdemu z nich dwojga przypadnie szósta część. A jeśli jest ich więcej, to oni są współudziałowcami w jednej trzeciej części dziedzictwa, po potrąceniu legatu zapisanego przez zmarłego w testamencie lub długu - bez niczyjej krzywdy. To jest przykazanie od Boga! A Bóg jest wszechwiedzący, mądry!] [4:11-12]

6344. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Kiedy zachorowałem, odwiedził mnie z Abu Bakrem Posłaniec Boga. Zastali mnie nieprzytomnym, toteż Posłaniec Boga wykonał wudu i skropił mnie pozostałą wodą. Gdy odzyskałem świadomość, rzekłem: „Posłańcu Boga! Co mam zrobić z moim majątkiem? W jaki sposób mam go podzielić?” - a Prorok nie odpowiedział, pokąd nie zostały objawione wersety dotyczące udziału w spadku.

2. Rozdział: Znajomość prawa spadkowego (rodowodu i podziału)

Uqba Ibn Amir powiedział: Uczcie się [prawa spadkowego] przed tymi, którzy polegają na przypuszczeniach, to jest tymi, którzy opierają na przypuszczeniach swoje wyroki.

6345. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Wystrzegajcie się podejrzliwości, albowiem jest najbardziej fałszywą z mów i nie doszukujcie się u innych wad, nie szpiegujcie się nawzajem i nie opuszczajcie w potrzebie. Słudzy Boga! Bądźcie sobie braćmi”.

3. Rozdział: Słowa Proroka: „Nasz majątek nie podlega dziedziczeniu; to, co zostawiamy jest jałmużną”.

6346. Przekazała ‎Aisza: Fatima i Al-Abbas przybyli do Abu Bakra prosząc o udział w majątku Posłańca Boga, to jest o ziemię w Fadaku i udział w Chajbarze. Abu Bakr rzekł im: Słyszałem, jak Posłaniec Boga mówił: „Nasz majątek nie podlega dziedziczeniu; to, co zostawiamy jest na jałmużnę, choć rodzina Muhammada może czerpać zaopatrzenie z tego majątku”. Abu Bakr dodał: Na Boga! Nie naruszę zasad dotyczących tego majątku, których przestrzegał za swego życia Posłaniec Boga. I opuściwszy dom Abu Bakra, Fatima nie odezwała się doń po kres swych dni.

Przekazała ‎Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nasz majątek (proroków i posłańców Boga) nie podlega dziedziczeniu - to, co zostawiamy jest na jałmużnę”.

6347. Przekazał Malik Ibn Aus: Udałem się do Umara, a gdy wszedłem, przyszedł jego stróż, Jarfa, i rzekł: Malik, Abd Ar-Rahman, Az-Zubajr i Sad proszą o zgodę na wejście. Wpuścić ich? Umar odparł: Wpuść. I Jarfa tak uczynił. Po pewnym czasie przyszedł i zapytał: Czy wpuścić Alego i Abbasa? Umar rzekł: Wpuść. I Abbas rzekł: Wodzu Wiernych! Rozsądź między mną a tym mężczyzną [Alim]. Umar rzekł: Zaklinam cię na Boga, za Którego pozwoleniem istnieją Niebo i Ziemia, czy wiecie, że Posłaniec Boga rzekł: „Nasz (proroków) majątek nie podlega i to, co zostawiamy jest jałmużną (na drogę Boga)?” - i miał na myśli siebie? Odrzekli mu: Wiemy. I Umar zwrócił się do Alego i Abbasa, i rzekł im: Czy wiecie, że Posłaniec Boga to powiedział? Odrzekli mu: Wiemy. Umar rzekł: A zatem teraz omówię z wami tę kwestię. Bóg obdarzył Swego Posłańca pewną częścią faj’ (zdobyczy wojennych nabytych przez muzułmanów bez walki), której to nie dał nikomu innemu. I Bóg rzekł: {Bóg dał Swemu Posłańcowi od nich taką zdobycz wojenną (faj’)...(do)...nad każdą rzeczą wszechwładny}. [59:6] I dlatego majątek ten należał tylko do Posłańca Boga, a mimo to, na Boga, ani nie gromadził go dla siebie ani wam go nie żałował, lecz rozdawał i rozdzielał między wami, aż zostało z niego obecne mienie, z którego wydawał na roczne utrzymanie rodziny, to zaś co zostało, przeznaczał na drogę Boga (cele dobroczynne). I Posłaniec Boga postępował tak przez całe życie. Teraz zaklinam was na Boga, czy wiecie o tym? Odrzekli: Wiemy. Wówczas Umar zwrócił się do Alego i Abbasa i rzekł im: Zaklinam was na Boga, czy wiecie o tym? Odpowiedzieli: Wiemy. Umar dodał: I po śmierci Proroka, Abu Bakr rzekł: Jestem następcą Posłańca Boga - i wziął na siebie odpowiedzialność za ten majątek i zarządzał nim tak, jak Posłaniec Boga. Potem ja wziąłem zań odpowiedzialność przez dwa lata, podczas których zarządzałem nim tak, jak Posłaniec Boga i Abu Bakr. Potem wy (Ali i Abbas) przyszliście ze mną mówić w tej sprawie, przedkładając taką samą prośbę. Ty, Abbasie, przyszedłeś prosić o udział w majątku twego bratanka, on zaś (Ali) przyszedł prosić o udział jego żony (Fatimy) w majątku ojca. Rzekłem wam: Jeśli chcecie, przekażę go wam warunkowo [że będziecie nim zarządzać tak, jak Prorok i Abu Bakr, i jak ja nim zarządzam]. Teraz prosicie mnie, bym postąpił inaczej? Na Boga, za Którego przyzwoleniem istnieją Niebo i Ziemia, nie postąpię inaczej pokąd nie nastanie Godzina. Jeśli nie jesteście w stanie nim zarządzać, zwróćcie go i będę nim zarządzał w waszym imieniu.

6348. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nawet dinar z mojego majątku nie przynależy się mym spadkobiercom, albowiem to, co zostawiam, za wyjątkiem zaopatrzenia dla żon i sług, jest na jałmużnę”.

6349. Przekazał Urwa, że Aisza powiedziała: Po śmierci Posłańca Boga, jego żony umyśliły wysłać Usmana do Abu Bakra z prośbą o udział w spadku, lecz ‎Aisza rzekła im: Czyż Posłaniec Boga nie rzekł: „Nasz (posłańców) majątek nie podlega dziedziczeniu, a to, co zostawiamy jest na jałmużnę”?

4. Rozdział: Słowa Proroka: „Majątek zmarłego należy się rodzinie”

6350. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bliższy jestem wiernym niż oni są sami sobie, zatem kiedy jeden umiera zadłużony i nic nie zostawia na spłatę długów, my spłacimy je w jego imieniu, jeśli zaś umiera i zostawia majątek, przynależy on spadkobiercom”.

5. Rozdział: Udział w spadku po rodzicach

Zajd Ibn Sabit rzekł: Jeśli mężczyzna lub kobieta zostawia córkę, dziedziczy ona połowę majątku; dwie lub więcej - dziedziczą dwie trzecie; syna i córki – innym spadkobiercom przysługuje pierwszeństwo do ich udziału, zaś resztę należy rozdzielić [miedzy córki i syna] po dwa udziały dla syna a jeden dla córki.

6351. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przekażcie przypisane w Koranie udziały w spadku tym, którym się one należą, a to, co zostanie - najbliższemu krewnemu zmarłego w linii męskiej”.

6. Rozdział: Udział córek w spadku

6352. Przekazał Sad Ibn Abu Waqqas: Powaliła mnie choroba przywodząc na krawędź śmierci i odwiedził mnie Prorok. Rzekłem mu: Posłańcu Boga, mam duży majątek, i tylko jedną córkę. Czy mogę przeznaczyć dwie trzecie majątku na jałmużnę? A on odparł: „Nie”. Rzekłem: Połowę? A on odparł: „Nie”. Rzekłem: Trzecią część? A on rzekł mi: „Trzecią część tak, choć i to za dużo. Lepiej, byś zostawił potomstwo w dobrobycie niż w potrzebie. Otrzymasz nagrodę za to, co wydajesz [ku chwale Boga], nawet za kęs pożywienia darowany żonie”. Rzekłem: Posłańcu Boga, czy pozostanę w tyle i nie uda mi się dopełnić emigracji? Prorok rzekł: „Jeśli zostaniesz w tyle, każdy uczynek, który spełnisz ku chwale Boga, wywyższy cię i wyniesie. Być może będziesz żył długo, by jednym przynieść korzyść a innym zaszkodzić”. Posłaniec Boga żałował Sada Ibn Chaula, który umarł w Mekce. Według Sufjana, jednego z przekazicieli, Sad Ibn Chaula należał do potomków Amira Ibn Lu’ajja.

6353. Przekazał Al-Aswad Ibn Jazid: Mu’az Ibn Dżabal przybył do Jemenu, by nas nauczać i zarządzać. Zapytaliśmy (Jemeńczycy) go o udział w spadku córki i siostry zmarłego mężczyzny. I Mu’az rzekł, że córce przysługuje połowa majątku, i siostrze połowa.

7. Rozdział: Udział wnuków w spadku, jeśli nie żyją ich rodzice [dzieci spadkodawcy]

Zajd rzekł: Wnuki są jak dzieci, jeśli nie zostanie przy życiu żadne z potomstwa [zmarłego]: wnuk jest jak syn, wnuczka jak córka, i dziedziczą tak, jakby dziedziczyli ich rodzice i wykluczają z udziału w spadku tych krewnych, którzy nie mogliby dziedziczyć, gdyby ich rodzice żyli. A zatem wnuk nie dzieli spadku ze swym synem.

6354. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przekażcie udziały w spadku przypisane w Koranie tym, którym przysługują, zaś to, co zostanie - najbliższemu krewnemu zmarłego w linii męskiej”.

8. Rozdział: Udział wnuczki w spadku, jeśli nie ma córki

6355. Przekazał Huzajl Ibn Szurahbil: Zapytano Abu Musę o udział w spadku córki, syna córki i siostry. Rzekł: Dla córki połowa i dla siostry połowa. I jeśli udacie się do Ibn Masuda, powie wam to samo. Zapytano zatem Ibn Masuda o orzeczenie Abu Musy, i Ibn Masud rzekł: Jeśli orzeknę to samo, zbłądzę i nie będę z prawowiernych. Osąd w tej sprawie jest taki, jak Proroka, to znaczy połowa jest dla córki, szósta część dla jej syna, i oba udziały stanowią dwie trzecie spadku; i to, co zostało należy się siostrze. Udaliśmy się potem do Abu Musy i przekazaliśmy słowa Ibn Masuda, a on rzekł nam: Nie przychodźcie do mnie o orzeczenia pokąd ten mędrzec jest wśród was.

9. Rozdział: Udział w spadku dziadka ze strony ojca, ojca i braci zmarłego

Abu Bakr, Ibn Abbas i Ibn az-Zubajr powiedzieli: „Dziadek jest jak ojciec”, i Ibn Abbas wyrecytował:

{O dzieci Adama...} [7:26]

- dotyczy to synów, wnuków i prawnuków.

Również wyrecytował:

{I podążyłem za religią moich ojców – Abrahama, Izaaka i Jakuba} [12:38],

i nie przekazano, aby znalazł się ktoś za życia Abu Bakra, kto by się z nim nie zgadzał, a przy życiu było wielu towarzyszy Proroka.

Ibn Abbas rzekł: Syn mego syna (mój wnuk) dziedziczy po mnie, choć nie dziedziczy po mnie mój brat, ja zaś nie dziedziczę po synu mego syna (mym wnuku).

Umar, Ali, Ibn Masud i Zajd różnili się opiniami w tej kwestii.

6356. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przekażcie udziały w spadku przypisane w Koranie tym, którym przynależą, to zaś co zostanie - najbliższemu krewnemu zmarłego w linii męskiej”.

6357. Przekazał Ibn Abbas: Mężczyzna, odnośnie którego Posłaniec Boga rzekł: „Gdybym miał wybrać chalila (bliskiego przyjaciela) spomiędzy tej społeczności, wybrałbym jego (Abu Bakra), lecz braterstwo w islamie jest lepsze - lub powiedział: wystarczy”, i traktował dziadka jak ojca [w sprawach spadkowych].

10. Rozdział: Dziedziczenie męża, dzieci i dalszych krewnych

6358. Przekazał Ibn Abbas: [W pierwszych dniach islamu] spadek otrzymywało potomstwo i spuściznę zapisywano rodzicom; a potem Bóg zniósł z tego zgodnie ze Swą Wolą i ustanowił, że mężczyźnie przypada udział równy udziałom dwóch kobiet, rodzicom po jednej szóstej dla każdego, a żonie ósma część [jeśli zmarły zostawił potomstwo] lub czwartą [jeśli umarł bezpotomnie], mężowi zaś jedna druga [jeśli żona zmarła bezpotomnie] lub jedna czwarta [jeśli zostawiła potomstwo].

11. Rozdział: Dziedziczenie żony i męża, gdy przy życiu są dzieci i inni krewni

6359. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, orzekł, że należy przekazać niewolnika lub niewolnicę w ramach odwetu za spowodowanie poronienia u kobiety z Banu Lihjan, a ponieważ sprawczyni zmarła, Prorok nakazał przekazać jej spadek jej dzieciom i mężowi, zaś karę uregulować jej krewnym w linii męskiej (asaba).

12. Rozdział: Siostry dziedziczą z córkami zmarłego i są jak bliscy

6360. Przekazał Al-Aswad: Mu’az Ibn Dżabal tak orzekł dla nas za życia Posłańca Boga: połowa spadku miała przypaść córce i połowa siostrze. Sulajman powiedział: Mu’az orzekł… - ale nie wspomniał, że było to za życia Posłańca Boga.

6361. Przekazał Huzajl: Abd Allah powiedział: „Osąd w tej sprawie jest taki, jak Proroka, to znaczy połowa należy się córce, szósta część synowi córki, czyli oba udziały stanowią dwie trzecie całego majątku; pozostała część należy się siostrze”.

13. Rozdział: Udziały w spadku należne siostrom i braciom

6362. Przekazał Dżabir: Kiedy byłem chory, odwiedził mnie Prorok i poprosił o wodę na wudu. Gdy skończył, pokropił mnie resztkami. Odzyskawszy świadomość, rzekłem: Posłańcu Boga! Mam siostry…. I potem zostały objawione wersety dotyczące udziału w spadku.

14. Rozdział: Słowa Boga: {Pytają ciebie o pouczenie. Powiedz: „Bóg daje wam pouczenie o dziedziczeniu w linii bocznej: Jeśli mężczyzna zginie nie mając dziecka, a ma on siostrę, to jej przypada połowa z tego, co on pozostawił; a mężczyzna dziedziczy po siostrze, jeśli ona nie ma dziecka. A jeśli ma dwie siostry, to im przypada dwie trzecie z tego, co zostawił. A jeśli ma braci i siostry, to mężczyźnie przypada udział dwóch kobiet”. Wyjaśnia wam Bóg, abyście nie błądzili. Bóg jest o każdej rzeczy wszechwiedzący!} [4:176]

6363. Przekazał Al-Bara’: Ostatnim wersetem Koranu, który został objawiony był werset sury Kobiety:

{Pytają ciebie o pouczenie. Powiedz: „Bóg daje wam pouczenie o dziedziczeniu w linii bocznej...} [4:176].

15. Rozdział: Spadkobiercy niewiasty, która umiera zostawiając dwóch kuzynów – brata ze strony matki i swego męża

Ali powiedział: Mężowi przysługuje połowa majątku, a bratu ze strony matki – szósta część. Resztę należy podzielić po równo między nich.

6364. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bliższy jestem wiernym niż oni są sami sobie, toteż spadek przynależy się krewnym zmarłego (asaba). A jeśli zmarły zostawia długi, podopiecznych lub potomstwo bez środków do życia, ja będę ich żywicielem”.

6365. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przekażcie udziały w spadku przypisane w Koranie tym, którzy mają do nich prawo, zaś to, co zostanie - najbliższemu krewnemu zmarłego w linii męskiej”.

16. Rozdział: Więzi krwi (zawi al-arham) a udział w spadku

Przekazał Ibn Abbas odnośnie:

{I każdemu wyznaczyliśmy spadkobierców…} [4:33]

- kiedy emigranci przybyli do Medyny, ansarowie dziedziczyli po muhadżirach (i odwrotnie), zamiast ich własnych krewnych, a było tak ze względu na więzi braterstwa, którymi Prorok połączył ansarów i muhadżirów. Lecz gdy został objawiony werset:

{I każdemu wyznaczyliśmy spadkobierców} [4:33],

unieważnił on poprzedni nakaz:

{oraz ci, z którymi związały was przysięgi} [4:33.]

17. Rozdział: Spadek po przeprowadzeniu procesu li’an – obkładania klątwą

6367. Przekazał Ibn Umar: Małżeństwo poddało się procesowi li’an - obkładania klątwą - za życia Proroka i mężczyzna wypierał się ojcostwa. Prorok orzekł, że powinni się rozwieść, zaś dziecko przypisano do żony.

18. Rozdział: Dziecko przynależy do właściciela łoża, niezależnie od tego, czy matka jest wolną czy niewolnicą

6368. Przekazała ‎Aisza: Utba (Ibn Abu Waqqas) powiedział swemu bratu, Sadowi: Syn niewolnicy Zam’a jest moim synem, więc otocz go swą opieką. I w roku podboju Mekki, Sad zabrał chłopca i rzekł: Jest moim bratankiem, a brat polecił mi otoczyć go opieką. Na to, Abu Ibn Zam’a podniósł się i rzekł: Chłopak jest moim bratem i synem niewolnicy mego ojca, albowiem urodził się na jego łożu. Udali się zatem do Proroka. Sad rzekł: Posłańcu Boga! On jest mym bratankiem, zaś brat polecił mi otoczyć go opieką. Na to Abu Ibn Zam’a rzekł: On jest moim bratem i synem niewolnicy mego ojca, zrodzonym na jego łożu. Prorok rzekł im na to: „Chłopak przynależy tobie Abu Ibn Zam’a, albowiem dziecko należy się właścicielowi łoża, a cudzołożnikowi - kamień”. Po tym, nakazał (swej żonie) Saudzie Bint Zam’a zakryć się przed chłopcem, albowiem ujrzał podobieństwo do Utby. Odtąd po kres dni, chłopiec nie oglądał więcej Saudy.

6369. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Chłopiec należy się właścicielowi łoża”.

19. Rozdział: Patronat (wala) przysługuje wyzwalającemu i dziedziczenie dziecka lub człowieka słabego na umyśle nie mających prawnego opiekuna

Umar powiedział: Al-Laqit to wolny, a nie niewolnik.

6370. Przekazała ‎Aisza: Wykupiłam Barirę, i Prorok rzekł mi: „Wykup ją, albowiem patronat (wala) przysługuje wyzwalającemu”. I pewnego razu Barira otrzymała owcę [w jałmużnie], i Prorok rzekł: „To jałmużna dla niej, a podarunek dla nas”. Według Al-Hakama, mąż Bariry był wolnym człowiekiem, zaś Ibn Abbas rzekł, że gdy do widział był niewolnikiem,.

6371. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Patronat przysługuje temu, kto wyzwala”.

20. Rozdział: Spadkobiercy sa’iba - niewolnika, któremu właściciel daruje wolność zaznaczając, iż nikomu nie przysługuje nad nim patronat

6372. Przekazał Abd Allah: Muzułmanie nie uwalniali niewolników na zasadzie sa’iba, postępowali tak ludzie za czasów dżahiliji.

6373. Przekazał Al-Aswad: ‎Aisza wykupiła Barirę, by ją wyzwolić, lecz właściciele zaznaczyli, iż oni będą jej patronami. ‎ Aisza rzekła: Posłańcu Boga, wykupiłam Barirę, by ją wyzwolić, ale jej właściciele zaznaczyli, że patronat nad nią będzie im przysługiwać. Prorok rzekł: „Wyzwól ją, albowiem patronat przysługuje wyzwalającemu” - lub powiedział: „płatnikowi ceny”. ‎Aisza wykupiła ją i wyzwoliła. Potem Barirze dano do wyboru (zostać z mężem lub odejść od niego). Rzekła: Nawet gdyby dał mi tyle, nie zostanę z nim. (Al-Aswad dodał, że jej mąż był wolnym człowiekiem.) Jeden z przekazicieli dodał, że łańcuch przekazicieli wypowiedzi Al-Aswada nie jest autentyczny. Wypowiedź Ibn Abbasa, to jest: Kiedy go widziałem, był niewolnikiem - jest bardziej autentyczna.

21. Rozdział: Grzech wyzwoleńca wypierającego się właściciela darującego mu wolność

6374. Przekazał Ali: Nie mieliśmy innej księgi do recytacji oprócz Koranu i tego oto zwoju. Tu Ali wyjął go i... zważcie! Na nim zapisane były reguły prawne dotyczące odwetu za rany i wieku wielbłądów [należnych w ramach zakatu lub odszkodowania za przelaną krew]. Stało tam również: „Medyna jest sanktuarium od góry Air po górę Saur. Zatem ten, kto dopuszcza się w niej herezji, przestępstwa lub udziela schronienia heretykowi, ściągnie na siebie klątwę Boga, aniołów i wszystkich ludzi, i żaden z jego obowiązkowych lub nieobowiązkowych dobrych uczynków nie zostanie przyjęty w Dniu Zmartwychwstania. A ten (wyzwoleniec), kto bierze za patrona (wali) kogo innego niż jego właściciel, bez zgody tego ostatniego, ściągnie na siebie klątwę Boga, aniołów i ludzi, i żaden z jego obowiązkowych i nieobowiązkowych dobrych uczynków nie zostanie przyjęty w Dniu Zmartwychwstania. Zaś poszanowanie gwarancji bezpieczeństwa udzielonej przez muzułmanina, choćby najniższego stanem, obowiązuje wszystkich muzułmanów; a kto zdradzi zasłuży na klątwę Boga, aniołów i ludzi, i żaden z jego obowiązkowych ani nieobowiązkowych uczynków nie zostanie przyjęty w Dniu Zmartwychwstania”.

6375. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił odstępować odpłatnie prawa do patronatu jak i czynić go przedmiotem podarunku.

22. Rozdział: Jeśli przyjmuje się dzięki komuś islam

Al-Hasan (Al-Basri) nie sądził, że ten ostatni ma prawo do udziału w spadku po konwertycie. Prorok rzekł: „Patronat [nad wyzwolonym niewolnikiem] przysługuje wyzwalającemu”.

I twierdzi się, że Tamim Ad-Dari przekazał, że Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ten, kto przyczynia się do przyjęcia przez innego islamu, jest dla niego najbliższym z ludzi, czy to za życia czy po śmierci”. Uczeni jednak różnią się co do autentyczności tej narracji.

6376. Przekazał Ibn Umar, że ‎Aisza, Matka Wiernych, zamierzała wykupić niewolnicę, by ją wyzwolić. Właściciele niewolnicy rzekli: Sprzedamy ci ją pod warunkiem, że patronat będzie nam przysługiwał. ‎Aisza wspomniała o tym Posłańcowi Boga, a on rzekł: „Niechaj cię to nie zniechęca od wykupu, albowiem patronat przysługuje wyzwalającemu”.

6377. Przekazał Al-Aswad: ‎Aisza powiedziała: Wykupiłam Barirę, lecz właściciele postawili warunek, że patronat będzie im przysługiwał. ‎Aisza wspomniała o tym Prorokowi, a on rzekł: „Wyzwól ją, albowiem patronat przysługuje dawcy srebra”. Aisza dodała: A zatem wyzwoliłam ją. Później, Prorok wezwał Barirę i zapytał, czy chce wrócić do męża. Powiedziała: (Nawet) gdyby dał mi tyle i tyle, nie zostałabym z nim. Dokonała zatem sama wyboru”.

23. Rozdział: Co kobieta może odziedziczyć w związku z patronatem

6378. Przekazał Ibn Umar: Kiedy ‎Aisza chciała wykupić Barirę, powiedziała Prorokowi: Właściciele Bariry postawili warunek, że patronat nad nią będzie im przysługiwać. Na to Prorok rzekł jej: „Wykup ją, albowiem patronat przysługuje wyzwalającemu”.

6379. Przekazała ‎Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Patronat [nad wyzwolonym niewolnikiem] przysługuje temu, kto daje srebro i świadczy dobro [wyzwala]”.

24. Rozdział: Wyzwoleniec należy do wyzwoliciela, a syn siostry jest jednym z jej ludzi

6380. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Wyzwoleniec przypisany jest do tego, kto go wyzwolił” - lub powiedział coś podobnego.

6381. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Syn siostry wywodzi się od jej ludzi lub jest jednym z nich”.

25. Rozdział: Spadek jeńca [w rękach wroga]

Szurajh przekazywał spadek jeńcowi, który był w rękach wroga i mawiał: On potrzebuje go bardziej, niż ktokolwiek inny.

Umar Ibn Abd Al-Aziz powiedział: Wypełniajcie wolę jeńca, i wypełnijcie jego polecenie wyzwolenia niewolników, i pozwólcie mu dysponować jego majątkiem zgodnie z jego wolą.

6382. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jeśli muzułmanin zostawia majątek, należy się jego spadkobiercom; a jeśli zostawia długi lub podopiecznych, my się nimi zajmiemy”.

26. Rozdział: Muzułmanin nie dziedziczy po innowiercy ani innowierca po muzułmaninie. I jeśli ktoś przyjmuje islam przed podziałem spadku po krewnym (innowiercy), nie przysługuje mu w nim udział

6383. Przekazał Usama Ibn Zajd: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Muzułmanin nie dziedziczy po niewiernym, ani niewierny nie dziedziczy po muzułmaninie”.

27. Rozdział: Spadek po chrześcijańskim niewolniku i chrześcijańskim niewolniku, który otrzymał zapis wyzwoleńczy; i grzech tego, kto wypiera się ojcostwa swych dzieci

28. Rozdział: Ten, kto twierdzi, że ktoś jest jego bratem lub kuzynem

6384. Przekazała ‎Aisza: Sad Ibn Abu Waqqas i Abu Ibn Zam’a sprzeczali się o chłopca. Sad powiedział: Posłańcu Boga, on jest synem mego brata, Utby Ibn Abu Waqqasa, który powiedział mi, bym się nim zaopiekował. Spójrz na podobieństwo! A Abu Ibn Zam’a rzekł: Jest moim bratem, Posłańcu Boga. Zrodziła go niewolnica mego ojca na jego łożu. Prorok spojrzał na chłopca i widząc podobieństwo do Utby, rzekł: „Należy się tobie, Abu Ibn Zam’a, albowiem syn należy do właściciela łoża, zaś cudzołożnikowi – kamień. Zasłoń się przed chłopcem, Saudo Bint Zam’a”. ‎Aisza dodała, że od tego czasu, nie ujrzał on więcej Saudy.

29. Rozdział: Wyparcie się rodzonego ojca

6385. Przekazał Sad: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Raj zabroniony będzie temu, kto wypiera się rodzonego ojca, twierdząc, że jest synem innego”. Wspomniałem o tym Abu Bakrowi, a on rzekł: Słyszałem to od Posłańca Boga i zapamiętałem.

6386. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nie wypierajcie się waszych ojców! Wyparcie się rodzica jest odstępstwem od wiary!”.

30. Rozdział: Jeśli niewiasta twierdzi, że jest matką dziecka

6387. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Były dwie kobiety i każda miała syna. Przyszedł wilk i porwał jednego. Kobieta powiedziała swej towarzyszce: Wilk porwał twojego syna. Ta rzekła: Ależ porwał twego. I udały się po werdykt do Dawida, który zasądził, że chłopca należy oddać starszej. Potem udały się do Salomona, syna Dawida i powiadomiły o tym co zaszło. Salomon rzekł im: Dajcie mi nóż, przetnę dziecko na pół i dam każdej z was połowę! Młodsza rzekła: Nie rób tego, na miłość Boską! Oddaj jej dziecko! – na co oddał je młodszej”. Abu Hurajra dodał: Na Boga! Nigdy wcześniej nie słyszałem, by słowo sikkin oznaczało nóż; my nazywaliśmy go mudja”.

31. Rozdział: Qaif - fizjonomista

6388. Przekazała ‎Aisza: Pewnego razu Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odwiedził mnie w wesołym usposobieniu i na jego obliczu malowała się radość. Rzekł mi: „Aiszo, wiesz, Mujazziz (fizjonomista) ujrzał Zajda Ibn Harisa i Usamę Ibn Zajda i powiedział: One (stopy Usama i jego ojca) są do siebie podobne”.

6389. Przekazała ‎Aisza: Pewnego razu Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odwiedził mnie w bardzo wesołym nastroju, i powiedział: „Aiszo, wiesz, Mujazziz Al-Mudliji przyjechał i ujrzał Usamę i Zajda okrytych atłasowym pledem i ich głowy były okryte, a stopy odsłonięte. Powiedział: „Te stopy są ze sobą powiązane”.