muzyka

Źródło: www.troid.org; przekład z arabskiego: Maaz Qureszi

przekład z angielskiego: Iman

[Koran 31:6] {Wśród ludzi jest i taki, który zakupuje zabawne opowiadania [lahłal hadis], by sprowadzać z drogi Allaha, nieświadomie, i brać ją sobie za przedmiot szyderstwa. Dla takich będzie kara poniżająca. A kiedy jemu recytują Nasze znaki, on się odwraca pełen dumy, jak gdyby ich nie słyszał, jak gdyby w jego uszach była głuchota. Obwieść mu więc karę bolesną!}[1]

WSTĘP: Wszelka chwała Allahowi, wychwalamy Go, szukamy Jego pomocy i przebaczenia. Szukamy schronienia u Allaha przed złem naszych dusz i złem naszych czynów. Kogo Allah prowadzi, nie ma nikogo, kto mógłby go zwieść, a kogo Allah zwodzi, nie ma nikogo, kto mógłby go poprowadzić. Zaświadczam, że nie ma żadnego boga godnego czci poza Allahem, Jedynym, który nie ma współtowarzyszy i zaświadczam, że Muhammad jest Jego Sługą i Wysłannikiem.

[Koran 3:103] {I trzymajcie się razem węzła Allaha, i nie rozdzielajcie się! Wspominajcie dobroć Allaha nad wami! Oto byliście wrogami, a On uczynił przyjaźń w waszych sercach i staliście się przez Jego dobroć braćmi! Byliście na skraju przepaści ognia, a On was od niego wyratował. W ten sposób Allah wyjaśnia wam Swoje znaki. Być może, wy pójdziecie drogą prostą!}

[Koran 4:1] {O ludzie! Bójcie się waszego Pana, który was stworzył z jednej istoty i stworzył z niej druga do pary; a z nich dwojga rozprzestrzenił wiele mężczyzn i kobiet. Bójcie się Allaha, o którego jedni drugich pytacie, i czcijcie łona!}

[Koran 33:70-71] {O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Allaha i mówcie proste słowa! I On ulepszy wasze działania i przebaczy wam wasze grzechy. A kto słucha Allaha i Jego Posłańca, ten zdobędzie w nagrodę wielkie szczęście.}

Zaprawdę, najlepszą mową jest Księga Allaha, a najlepszym przewodnictwem jest przewodnictwo Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). A najgorszymi sprawami są rzeczy nowo wymyślone, każda nowo wymyślona rzecz jest innowacją, każda innowacja jest zbłądzeniem, a wszelkie zbłądzenie jest w Ogniu.

Wiedz, że pośród zagadnień, które musisz znać obowiązkowo i które powinny być jasne, jeśli chodzi o orzeczenia islamu ich dotyczące, są kwestie muzyki, instrumentów strunowych oraz śpiewu. Zaprawdę, Prawodawca orzekł, że są one zabronione. Wiadomo również z szariatu (szaria), zgodnie z opinią ludzi wiedzy, takich jak Czterej Imamowie: Abi Hanifa (zm. 150 r.h.), Malik (zm. 179 r.h.), Szafii (zm. 204 r.h.) i Ahmad bin Hanbal (zm. 241 r.h.) – oby Allah się nad nimi zmiłował – że muzyka jest zabroniona. Decydujące dowody z Księgi i Sunny wyjaśniły, że muzyka jest niedozwolona… To są ludzie wskazówki, religii i prawdy, towarzysze wiedzy obfitującej w korzyści i prawych czynów. Ich światło świeci, ich cnoty są powszechnie znane, ich znaki lśnią, ich szkoły prawa (mazhahib) są oczywiste, a ich dowody przytłaczające…

Tak więc Księga jest ich narzędziem, a Sunna ich dowodem, nie skłaniają się ku żądzom ani nie wpływa na nich opinia. Akceptują to, co przekazał Wysłannik (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), wierzą w to i są godni zaufania. Ochraniają i są skarbcami religii, oni są naczyniami i nosicielami wiedzy. Kiedy pojawia się różnica odnośnie jakiegoś hadisu, do nich należy się odwołać. Zatem należy przyjąć i słuchać tego, co orzekli w związku z nim. Oni są godni zaufania (udul), a ich droga to Droga Prosta. A każdy innowator, zmyślający wiedzę i ślepy zwolennik zostanie zdemaskowany przez ich mazhhab. U Allaha, Wszechmogącego szukamy pomocy.

Są oni tymi, o których Allah zaświadczył w Swej Księdze, a Wysłannik (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zaświadczył o nich w swej Sunnie, zaś oni nie sprzeciwili się im (Allahowi i Wysłannikowi) i byli im posłuszni w tym, co nakazali. Na Allaha, Ibnul-Qasim – oby Allah się nad nim zmiłował – znakomicie wyjaśnił wyższość czterech imamów. Powiedział: „Czterej imamowie mają zaletę i to samo odnosi się do innych imamów poza nimi. I obowiązkowym jest ich kochać i szanować oraz ostrzec tych, którzy czują do nich nienawiść i chcieliby im wyrządzić szkodę. Zaprawdę, sprawili, że zwyciężyły wersety i autentyczne przekazy oraz przedstawili jednocześnie dowody z intelektu i tekstu i zgromadzili je. Są więc ludźmi przewyższającymi nas i zachowali dla nas religię. I większość muzułmanów polega na ich madzahib w swych czynach od wczesnych dni islamu po dzień dzisiejszy. Ściśle mówiąc, wiedza nie realizuje się inaczej jak przez ich księgi, a religia nie została zachowana inaczej, jak poprzez ich ścieżkę. Obowiązkowym jest więc ich kochać i szanować, znać ich status i dobrze o nich myśleć. Są oni najlepszymi spośród ummy i następcami Wysłannika (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). A poznanie ich orzeczeń umożliwia kroczenie właściwą drogą i poznanie prawdy.”[2]

Rozprawa ta ma na celu wyjaśnienie właściwej fatwy (werdyktu prawnego) czterech imamów odnośnie orzeczenia w kwestii instrumentów muzycznych i śpiewu, jak również posłużenie za lek na poważny problem, jaki dotyka dziś muzułmanów. Jest to problem ignorancji reguły dotyczącej muzyki w tym zagmatwanym i zmieniającym się świecie.

I proszę Allaha, by dał nam korzyść z tego, czego nas nauczył i by wciąż uczył nas tego, co przyniesie nam pożytek oraz sprawił, by wiedza stała się dowodem na naszą korzyść w tym świecie i w następnym. I proszę Allaha, by nie czynił wiedzy dowodem przeciwko nam. Oby pokój i błogosławieństwo Allaha były z naszym Prorokiem Muhammadem, jego rodziną i Towarzyszami.

Abu Abder-Rahman al-Fałzi al-Asari

DOWODY Z WYPOWIEDZI CZTERECH IMAMÓW ODNOŚNIE NIELEGALNOŚCI SŁUCHANIA INSTRUMENTÓW MUZYCZNYCH I ŚPIEWU:

Mazhab imama Abu hanifa (szkoła hanaficka):

Abut-Tajjib at-Tabari powiedział: „Abu Hanifa nienawidził muzyki, a tego, który jej słuchał stawiał na równi z grzesznikami.”[3] I powiedział: „Tak samo, był to mazhab reszty ludzi z Kufy.”[4]

Abu Hanifa –oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział: „Muzyka jest zabroniona (haram) według wszystkich religii.”[5]

A Ibnul- Qajjim (zm. 751) – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział w ‘Ighasatul-Lahfan’ (str. 348): „Mazhhab Abu Hanifa był najsurowszym mazhhabem w tej kwestii, a jego orzeczenie było najsurowszym orzeczeniem w tej kwestii. W rzeczy samej, jego towarzysze wyjaśnili, że niedozwolonym jest słuchanie jakichkolwiek instrumentów muzycznych, takich jak drewniany obój, ręczny bęben lub wybijanie taktu i wyjaśnili, że jest to nieposłuszeństwem pociągającym za sobą grzech nieposłuszeństwa (fisq) i odrzucali taką osobę jako świadka. Najbardziej gruntownym dowodem na to jest ich orzeczenie, że słuchanie muzyki jest fisq, a czerpanie przyjemności z tego uznawane za niewiarę (kufr).”

Mazhab imama Malika Ibn Anas (szkoła malikicka):

Ishaq ibn Isa at-Tabba powiedział: „Spytałem Malika Ibn Anas, jaka była postawa ludzi z Medyny wobec muzyki.” Powiedział: „Zaprawdę, według nas ci, którzy to czynią, są uważani za fussaq (l. m. od fasiq - grzesznik).”[6]

Ja mówię: to wyjaśnia, że zezwalanie na muzykę nie jest ze szkoły (mazhab) imama Malika. I umocnił on orzeczenie uczonych Medyny.

Abut-Tajjib at-Tabari powiedział: „Co się tyczy Malika Ibn Anas, zabronił on muzyki i słuchania jej… i jest to mazhhab reszty ludzi z Medyny.”[7]

Ibnul-Qasim powiedział: „Spytałem Malika o śpiew, a on powiedział: „Allah Wywyższony powiedział (interpretacja znacznia): [Koran 10:32] {A cóż jest poza prawdą - jeśli nie błąd?}, więc czy to jest prawda?”[8]

Ibrahim Ibnul-Munzir al-Madani został spytany: „Czy pozwalasz na muzykę?” On odrzekł: „Schronienia szuka się u Allaha! Według nas, czyni to tylko nieposłuszny grzesznik (fasiq).”[9]

Abut-Tajjib at-Tabari powiedział: „Jest to również mazhhab reszty ludzi Medyny.”

Mazhhab imama Asz-Szafii (szkoła szafiicka):

Asz-Szafii (zm. 241 r.h) – oby Allah się nad nim zmiłował - powiedział: „W al-Iraq (Iraku) zostawiłem coś, co zwie się at-taghbir[10] co zostało wymyślone przez heretyków (zanadiqa), by odciągnąć ludzi od Koranu.”[11]

Ibn Tajmijja (zm. 728 r.h.) – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział w „Al-Fatwa” (11/507): „I to, co asz-Szafii wymienił z tego jako innowacje heretyków, jest mową imama dobrze obeznanego z fundamentami islamu. Więc nikt się tym nie rozkoszuje, ani nie nawołuje do tego, oprócz tego, kogo podejrzewa się o herezję.”

Ibnul-Dżałzi (zm. 597) – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział: „W rzeczy samej, główni towarzysze asz-Szafiiego (oby Allah się nad nimi zmiłował) zabronili słuchania muzyki.”[12]

Abut-Tajjib at-Tabari – oby Allah się nad nim zmiłował - powiedział: „Muzyka nie jest dozwolona, ani słuchanie jej, ani nie jest dozwolone wybijanie taktu. I ktokolwiek przypisuje to asz-Szafi’iemu – skłamał o nim.”[13]

A Ibnul-Dżałzi – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział: „Jest to więc orzeczenie uczonych szafiijja i ludzi religii spośród nich. Jedynie późniejsi spośród nich pozwolili na to ze względu na brak wiedzy i na to, że poddali się żądzom.”[14]

Asz-Szafii – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział w „Al-umm” (6/209): „Zaprawdę, muzyka jest rozrywką makruh[15] przypominającą fałsz. A ktokolwiek dużo jej słucha, jest idiotą (safih), którego świadectwo powinno być odrzucone.”

Abut-Tajjib at-Tabari powiedział: „Nazwał idiotą tego, kto dużo słucha muzyki, ponieważ wzywa on ludzi do fałszu, a ten, kto wzywa do fałszu, jest idiotycznym nieposłusznym grzesznikiem.”[16]

W ‘Ighasatul-Lahfan’ (str. 350) Ibnul-Qajjim powiedział: „I asz-Szafii, jego starsi towarzysze i uczeni jego mazhhabu byli jednymi z najsurowszych ludzi, sprzeciwiających się muzyce.”

Madhhab imama Ahmad Ibn Hanbal (szkoła hanbalicka):

Adbullah Ibn Ahmad Ibn Hanbal powiedział: „Spytałem mojego ojca o muzykę, a on powiedział: „Nie dziwi mnie, że muzyka rozwija hipokryzję w sercach.”[17]

Abul-Haris powiedział: „Spytałem Aba Abdullah, co sądził na temat at-taghbir[18] i czy rozczula on serca czy nie, a on powiedział: „To jest innowacja.””[19]

Ibnul-Dżałzi powiedział: „Tak więc co się tyczy muzyki znanej dziś, on (Ahmad bin Hanbal) ostrzega przed nią. Co by było, gdyby wiedział, jakie innowacje wymyślili ludzie.”[20]

Ja mówię: oby Allah się zmiłował nad Ibnul-Dżałzi. Co by było, gdyby wiedział, jakie innowacje wymyślili ludzie w kwestii muzyki w dzisiejszych czasach!

Ibnul-Dżałzi powiedział: „I uczeni prawa (fuqaha) spośród naszych towarzyszy – tzn. uczonych szkoły hanbali (hanabila) - nie przyjmują świadectwa śpiewaka i tancerza. Allah jest Tym, Który daje pomyślność.”[21]

Ibn Tajmijja powiedział w „Al-Fatwa” (11/576): „Tak więc mazhhabem wszystkich czterech imamów było, że wszystkie instrumenty muzycznych uciech były niedozwolone.”

W ‘Ighasatul-Lahfan’ (1/250) Ibnul-Qajjim powiedział: „Więc niech wiadomym będzie, że jeśli połączone są ręczny bęben (duff), flet stroikowy[22] i śpiew, jest to zabronione (haram) według imamów szkół (mazhahib) oraz według innych uczonych muzułmańskich.”

Ibn Tajmijja powiedział w ‘Minhadżus-Sunna’ (3/439): „Wszyscy czterej imamowie byli zgodni co do zakazu/nielegalności (tahrim) muzyki, jak gra na flecie i jemu podobnych (instrumentach).”

Imam Nasirud-Din al-Albani (zm. 1420) – oby Allah się nad nim zmiłował – powiedział w „Tahrim Alatut-Tarab” (str. 105): „W rzeczy samej, uczeni i prawnicy – a pośród nich czterej imamowie – byli zgodni co do zakazu gry na instrumentach muzycznych, podążając za hadisami od Proroka i przekazami Salaf.”

Tak więc ci czterej imamowie, będący wśród najznakomitszych uczonych muzułmańskich, orzekli, że zakazanym (haram) jest słuchanie instrumentów muzycznych, strunowych i śpiewu. Kto więc może przyjść z wiedzą większą od tej, którą oni posiadali, czy to zgadzając się z nimi czy sprzeciwiając się im? I czy oprócz prawdy istnieje coś innego niż fałsz? A nasze ostatnie wezwanie brzmi: wszelka chwała Allahowi, Panu światów, i oby pokój, pozdrowienie i błogosławieństwo Allaha były z Prorokiem Muhammadem, jego rodziną i Towarzyszami.

Opracowanie: Szeich Abu Abder-Rahman al-Fałzi al-Asari

[1] To, co następuje to tłumaczenie książeczki pt.: „Hukmul-Ghinaa’ ‘indal-Alimmatil-Arba” Szeicha Fałzi al-Asari

[2] Haszijatur-Rałdil-Marbi’ (1/19-20)

[3] Talbis Iblis, str. 282, Ibnul-Dżałzi oraz Ighasatul-Lahfan, str. 347, Ibnul-Qajjim

[4] Talbis Iblis, str. 282, Ibnul-Dżałzi

[5] Ruhul-Maani, (21/67), al-Alusi

[6] Sahih: Przekazał al-Khallal w „Al-Amr bil-Maruf łan-Nahi anil-Munkar” (str.142) i Ibnul-Dżałzi w „Tablis Iblis” (str. 282) według przekazu Abdullaha ibn Ahmad od jego ojca, od Ishaq. Ja mówię: ten isnad jest sahih, jego autentyczność została potwierdzona przez al-Albani w „Tahrimul-Alatit-Tarab” (str. 98)

[7] Tablis Iblis, Ibnul-Dżałzi, str. 272

[8] Dżami’ Ahkamul-Quran, At-Tabari

[9] Sahih: Przekazał al-Khallaal w „Al-Amr bil-Ma’ruf wan-Nahi ‘anil-Munkar” (str.142) według przekazu al-‘Abbaas Ibn Muhammad ad-Dawri, który powiedział: „Słyszałem, jak Ibrahim…” Ja mówię: isnad ten jest sahih

[10] At-Taghbir – jest to poezja potępiająca życie doczesne śpiewana przez śpiewaka. Kiedy śpiew ustaje, niektórzy obecni przy tym zaczynają wybijąc takt (rytm). Ighasatul-Lahfan (1/351). A w języku Salafów, at-taghbir to śpiew i prośba o bycie wysłuchanym. Ighasatul-Lahfan (str. 123)

[11] Sahih: Przekazał Abu Nu’ajm w „Al-Hiljah” (9/146), al-Khallaal w „Al-Amr bil-Ma’ruf wan-Nahi ‘anil-Munkar” (str.151) i Ibnul-Dżawzi w „Tablis Iblis” (str. 283) wg przekazu al-Hasan Ibn Abdul-Aziz, który powiedział: „Słyszałem, jak asz-Szafii powiedział…”. Ja mówię: ten isnad jest sahih

[12] Tablis Iblis, str. 283

[13] Tablis Iblis, str. 283

[14] Tablis Iblis, str. 283

[15] Jego stwierdzenie ‘makruh’ oznacza, że jest to niedozwolone, ponieważ takie było znaczenie tego słowa pośród wczesnych uczonych.

[16] Masalatul-Sama, str. 119, Ibnul-Qajjim

[17] Sahih: Przekazał al-Khallal w „Al-Amr bil-Maruf łan-Nahi anil-Munkar” (str.142). Ja mówię: isnad ten jest sahih. Ibnul-Dżałzi wspomniał to również w „Tablis Iblis”, str. 280.

[18] wspomniany wcześniej typ śpiewanej poezji

[19] Sahih: Przekazał al-Khallal w „Al-Amr bil-Maruf łan-Nahi anil-Munkar” (str.151) wg przekazu Muhammada Ibn Abi Harun Ibn Dżafar, że Abal-Haris mu to przekazał. Ja mówię: isnad ten jest sahih

[20] Tablis Iblis, str. 284

[21] Tablis Iblis, str. 284

[22] stroik - przyrząd w postaci blaszki lub listewki trzcinowej, służący do wprowadzania w drganie słupa powietrza zawartego wewnątrz

piszczałki lub rezonatora w niektórych instrumentach