58. Słysząc grzmot
Kiedy Abdullah ibn Zubajr, niech Allah będzie z niego zadowolony, słyszał grzmot, milknął, a następnie mówił:
سُبْـحانَ الّذي يُسَبِّـحُ الـرَّعْدُ بِحَمْـدِهِ، وَالملائِكـةُ مِنْ خيـفَته.
Subḥaanal-ladhii jusabbiḥur-ra‘du biḥamdihi łal-malaa’ikatu min khiifatih.
Wszelka chwała niech będzie Temu, którego grzmot oddaje cześć przez Jego chwałę, a anioły z obawy przed Nim.[1]
[1] Malik, Al-Mułatta, 2/992