ROZDZIAŁ 07. SIŁA WIARY I PEŁNE ZAUFANIE ALLAHOWI

Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):

{A kiedy wierni zobaczyli frakcje, powiedzieli: „Oto co obiecał nam Bóg i Jego Posłaniec. Prawdziwy jest Bóg i Jego Posłaniec!”. To pomnożyło jeszcze wiarę i całkowite poddanie się.} (Koran 33:22)

{Niektórym mówiono: „Oto ludzie zebrali się przeciwko wam, bójcie się ich!”; lecz to pomnożyło tylko ich wiarę i oni powiedzieli: „Wystarczy nam Bóg! Jakże to wspaniały poręczyciel!” I oni powrócili z dobrocią i łaską od Boga, i nie dotknęło ich żadne zło. Oni postąpili zgodnie z upodobaniem Boga, a Bóg jest władcą łaski ogromnej}. (Koran 3:173-174)

{I zaufaj Żyjącemu, który nie umiera!} (Koran 25:58)

{Niech więc zaufają Bogu ludzie wierzący!} (Koran 14:11)

{A kiedy poweźmiesz decyzję, to zaufaj Bogu!} (Koran 3:159)

{A temu, kto ufa Bogu, On sam wystarczy} (Koran 65:3)

{Wierzącymi są tylko: ci, których serca drżą z przerażenia, kiedy wspomina się Boga; ci, których wiara się powiększa, kiedy są im recytowane Jego znaki - oni ufają swojemu Panu} (Koran 8:2)

74. Przekazał Ibn Abbas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Pokazano mi poprzednie narody. Widziałem proroka, któremu towarzyszyła bardzo mała, mniejsza niż 10 osób grupa (naśladowców – przyp. tłum). Innego proroka, któremu towarzyszył jeden człowiek lub dwóch, oraz takich, którzy nie mieli nawet jednego towarzysza. Pokazano mi wielki tłum i pomyślałem, że to jest moja wspólnota (umma), ale powiedziano mi: ‚To ludzie Mojżesza, ale popatrz w inną stronę’. Spojrzałem i ujrzałem wielkie zbiorowisko. Powiedziano mi: ‚To są twoi ludzie i między nimi jest siedemdziesiąt tysięcy takich, którzy wejdą do Raju (Dżannah) bez rozliczenia lub kary”.

Następnie Prorok wstał i udał się do swojego mieszkania, a Towarzysze zaczęli zgadywać, kim mogą być ci ludzie, który wejdą do Raju bez rozliczenia i kary. Ktoś powiedział: „Prawdopodobnie to ci, którzy towarzyszyli Prorokowi (pokój z nim)”, inni rzekli: „Prawdopodobnie to ci, którzy urodzili się muzułmanami i nigdy nie dodawali Allahowi towarzyszy w czci”.

Wtedy Prorok (pokój z nim) wyszedł i spytał: „O czym rozmawiacie?”, więc odpowiedzieli mu. Rzekł: „To są ci, którzy nie wykonują ruqjah (chuchanie na siebie po recytacji Koranu lub niektóre modlitwy i suplikacje Proroka), ani tego nie szukają, nie wierzą w omen (tzn. nie są pesymistami), ale ufają swojemu Panu (Allahowi)”. Na to Ukaszah bin Mihsan wstał i powiedział: „Proś Allaha, aby uczynił mnie jednym z nich”, a Prorok odpowiedział: „Jesteś jednym z nich”. Potem kolejny wstał i poprosił o to samo. Prorok odparł: „Ukaszah cię uprzedził”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Hadis przypomina o istocie wiary w Allaha, nakazuje pokładanie w Nim zaufania i wyróżnia ludzi o tych cechach.
Chociaż chuchanie na siebie po recytacji Koranu, prośby, jakie wznosił Prorok (pokój z nim) i leczenie w ten sposób są dozwolone, ci, którzy nie robią tego z powodu ogromnego zaufania do Allaha oraz chronią się przed (wiarą) w zły omen, cieszą się wyższą pozycją.
Cechy poszczególnych wspólnot zostały pokazane Prorokowi (pokój z nim) w snach (a zaiste sny proroków pokazują prawdę) przez objawienia lub był ich świadkiem w czasie Nocnej Podróży (Isra).
Liczba naśladowców Proroka Muhammada (pokój z nim) jest większa niż liczba naśladowców innych proroków.

75. Przekazał Ibn Abbas, że Prorok (pokój z nim) zwykł mówić: „Allahu, Tobie się poddałem, w Ciebie uwierzyłem, Tobie całkowicie zawierzyłem, do Ciebie się zwracam i dla Ciebie się sprzeczałem. Allahu, szukam schronienia poprzez Twoją Moc - nie ma boga poza Tobą Jedynym - abyś strzegł mnie przed zboczeniem z drogi prostej. Ty Jesteś al-Hajj (Wiecznie Żyjący, Jedyny, Który utrzymuje i chroni wszystkie istnienia), Który nie umiera, podczas gdy wszyscy ludzie i dżiny umierają.”

(Al-Buchari i Muslim)

76. Ibn Abbas powiedział, że kiedy Proroka Abrahama wrzucono do ognia powiedział: „Allah Jedyny mi wystarczy, On jest Najlepszym Rozporządzającym”. Tak też zrobił Prorok Muhammad (pokój z nim), kiedy mu powiedziano, że ogromna pogańska armia zebrała się przeciwko niemu i powinien się jej obawiać. Ale to ostrzeżenie tylko utwierdziło jego (pokój z nim) i muzułmanów w wierze i powiedzieli: „Allah Jedyny nam wystarczy, On jest (dla nas) Najlepszym Rozporządzającym”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Nawet w najcięższych warunkach należy wierzyć w Allaha i ufać Mu.

77. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Grupa ludzi (kobiet i mężczyzn), których serca będą jak serca ptaków, wejdzie do Raju (Dżannah)”.

(Muslim)

Zostało to zinterpretowane, że tacy ludzie pokładają zaufanie w Allahu, a wg innej interpretacji są to ludzie o wrażliwych sercach.

Komentarz:

Doskonałe zaufanie Allahowi i dobroć serca są najbardziej wartościowymi cechami, ponieważ obydwie prowadzą do Raju.
Nie powinno się zbytnio martwić o żywność i warunki życia. Ludzie powinni mieć serca jak ptaki, które nie zbierają zapasów i wylatują codziennie, by zdobyć pożywienie i wracają do swych gniazd z pełnymi żołądkami. To zalecenie jest powtórzone w innym hadisie, by podkreślić, że ptaki, gdy opuszczają swoje gniazda są głodne, ale kiedy wracają, ich żołądki są pełne i nie potrzebują więcej jedzenia.

78. Przekazał Dżabar, że wyruszył na wyprawę wojenną pod wodzą Proroka (pokój z nim) w kierunku Nadżdu. Kiedy Prorok (pokój z nim) zawrócił, on zawrócił z nim. Czas południowej drzemki nadszedł, gdy znajdowali się w dolinie pełnej ciernistych krzewów. Prorok (pokój z nim) siadł i ludzie rozeszli się w poszukiwaniu cienia pod drzewami. Posłaniec Allaha (pokój z nim) powiesił swój miecz na gałęzi. Drzemaliśmy, gdy nagle wezwał nas Prorok, a obok niego stał Beduin. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ten człowiek machał moim mieczem nade mną, kiedy spałem. Obudziłem się i zobaczyłem obnażony miecz w jego ręce. On zapytał mnie: „Kto Cię obroni przede mną?”, a ja opowiedziałem trzykrotnie: ‚Allah’”. Nie ukarał go i usiadł.

(Al-Buchari i Muslim)

Wg innego przekazu Dżabar powiedział, że towarzyszyli Prorokowi (pokój z nim) w wyprawie wojennej Dhat-ur-Riqa. Zostawili Proroka (pokój z nim), aby odpoczął pod cienistym drzewem. Jeden z politeistów podszedł do niego. Miecz Proroka wisiał na drzewie. Mężczyzna wziął go i spytał: „Boisz się mnie?”. Prorok odpowiedział: „Nie”. Wtedy spytał: „Kto cię przede mną obroni?”, a Prorok (pokój z nim) odparł: „Allah”.

Wg przekazu Abu Bakra Al-Ismaili politeista spytał: „Kto cię przede mną obroni?”, na co Prorok (pokój z nim) odpowiedział: „Allah”. Kiedy tylko to powiedział, miecz wypadł z ręki politeisty, a Prorok (pokój z nim), łapiąc go, spytał: „Kto cię przede mną obroni?”. Ten powiedział: „Wybacz mi proszę”. Prorok odparł: „Pod warunkiem, że zaświadczysz, że nie ma boga poza Allahem, a ja jestem jego posłańcem”. Niewierny odpowiedział: „Nie, ale obiecuję nie walczyć przeciwko tobie, ani nie będę z tymi, którzy przeciwko tobie walczą”. Prorok (pokój z nim) pozwolił mu odejść. Tamten wrócił do swoich towarzyszy i powiedział: „Przychodzę do was od najlepszego z ludzi”.

Komentarz:

Oprócz tego że Prorok miał zwyczaj wybaczania, hadis wspomina jego najwyższy stopień zaufania Allahowi. Mówi o tym, że kto zaufał Allahowi, otrzyma od Niego pomoc.

W bitwie Dhat-ur-Riqa, która miała miejsce w szóstym roku po emigracji, przez wzgląd na straszny upał i brak obuwia, Towarzysze Proroka (pokój z nim) owinęli stopy skrawkami odzieży. Z tej przyczyny została nazwana „Wojną Skrawków” (Dhat-ur-Riqa). Niektórzy uczeni podają jednak inne powody dla tej nazwy.

79. Przekazał Umar, że słyszał Proroka (pokój z nim) mówiącego: „Jeśli szczerze polegacie na Allahu, ufając Mu, z pewnością da On wam zaopatrzenie tak, jak daje je ptakom, które wylatują rano głodne i wracają o zmroku z pełnymi żołądkami”.

(At-Tirmidhi)

Komentarz:

Zaufanie do Allaha nie oznacza, że należy nie dbać o zaopatrzenie. W rzeczywistości chodzi o to, że wraz z nadaniem mu odpowiedniej wagi, człowiek powinien jednocześnie w pełni ufać Allahowi. Bez Jego Pozwolenia bogactwa materialne są bezużyteczne. Mimo to zaopatrzenie jest rzeczą potrzebną, ponieważ sposób, w jaki zostaje dostarczone jest również zrządzeniem Allaha. Ptaki nie siedzą w gniazdach, aby dostać jedzenie, ale wylatują, by je znaleźć.

80. Przekazał Al-Bara bin Azib, że Prorok (pokój z nim) kazał mu recytować zawsze, kiedy będzie kładł się do łóżka: „Allahumma aslamtu nafsi ilaika, wa wadżdzahtu wadżhi ilaika, wa fawwadtu amri ilaika, wal-dża’tu zahri ilaika, raghbatan wa rahbatan ilaika, la maldża wa la mandża minka illa ilaika. Amantu bikitabikal-ladhi anzalta, wa nabijjikal - ladhi arsalta” (Allahu, Tobie się poddałem, do Ciebie zwróciłem me oblicze, Tobie powierzyłem moje sprawy; i odwróciłem moje plecy od Ciebie z upragnienia Twojej Osoby i z obawy przed Tobą, spodziewając się Twojej nagrody i obawiając Twojej kary. Nie ma azylu ani schronienia przed Tobą, jak tylko u Ciebie. Wierzę w Księgę, którą objawiłeś i w Proroka, którego posłałeś.)

(Al-Buchari i Muslim)

Prorok (pokój z nim) powiedział, że jeśli ktokolwiek wypowie te słowa i umrze w nocy, umrze jako prawdziwie wierzący. Jeśli rano będzie dalej żył, spotka go dobro (dobra rzecz – przyp. tłum.).

Wg innej narracji – on (Al-Bara bin Azib) przekazał, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Jeśli kładziesz się do łóżka, wykonaj ablucję jak przed modlitwą, połóż się na prawym boku i powiedz (wymienioną powyżej suplikację) i uczyń te słowa twoimi ostatnimi”.

Komentarz:

Lepiej wykonać ablucję (wudu) przed snem. Ważne jest również wypowiedzenie prośby wspomnianej w hadisie przed położeniem się do łóżka, ponieważ są to suplikacje o odnowę islamu i wiary, dające spokój i bezpieczeństwo.

81. Przekazał Abu Bakr As-Siddiq, że kiedy był w grocie Thaur (wieczorem, kiedy wyemigrował z Mekki do Medyny) z Prorokiem (pokój z nim), zobaczył stopy politeistów, którzy stali nad nimi u wyjścia groty i rzekł: „Proroku, jeśli któryś spojrzy do dołu, zobaczy nas”. Prorok (pokój z nim) odparł: „Abu Bakrze, co myślisz o dwóch, z którymi Allah jest jako trzeci?”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Zdarzenie miało miejsce, gdy Prorok (pokój z nim) z Abu Bakrem As-Siddiq uciekali z Mekki do Medyny. Niewiernym została obiecana wielka nagroda za ich schwytanie, dlatego ludzie szukali ich bardzo uważnie. W czasie tych poszukiwań jedni odkryli grotę Thaur, gdzie Prorok (pokój z nim) i Abu Bakr ukryci odpoczywali. Hadis opisuje dzielność, nieustraszenie i zaufanie, jakie Prorok pokładał w Allahu, oraz pokazuje jak Allah ochrania tych, których chce. Odnośnie tego zobacz: Koran 40:51.

82. Umm Salamah przekazała, że kiedykolwiek Prorok (pokój z nim) wychodził z domu, mówił: „Bismillah, tawakkaltu ala Allah. Allahumma inni audhu bika an adilla aw udalla, aw azilla aw uzalla, aw azlima aw uzlama, aw adżhala aw judżhala alajja (W Imię Allaha, ufam Allahowi. Allahu, u Ciebie szukam schronienia przed zbłądzeniem lub byciem sprowadzonym na błędną drogę; przed poślizgnięciem własnym i spowodowanym; przed uczynieniem niesprawiedliwości i byciem jej ofiarą; wyrządzeniem krzywdy i byciem skrzywdzonym)”.

(rzekazali Abu Dawud i At-Tirmidhi. At-Tirmidhi sklasyfikował ten hadis jako hasan sahih (dobry autentyczny); brzmienie wg Abu Dawud)

83. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ktokolwiek wychodząc z domu powie: ‚Bismillah, tawakkaltu ala Allah, wa la hawla wa la quwwata illa billah’ (W imię Allaha, ufam Allahowi, nie ma żadnej zmiany, tylko dzięki Jego Mocy) zostanie nad nim powiedziane: ‚Jesteś prowadzony, broniony i osłonięty’ i szatan będzie trzymal się z dala od niego”.

(Abu Dawud, At-Tirmidhi i An-Nasa’i)

Abu Dawud przekazał dodatkowo: „Jeden szatan powie do drugiego: ‚Co możesz zrobić z człowiekiem, który jest prowadzony, broniony i osłonięty?’”.

Komentarz:

Dua - suplikacje - wspomniane w hadisie udowadniają ważność zaufania Allahowi i próśb o obronę przed szkodami szatana.

84. Przekazał Anas, że za czasów Proroka (pokój z nim) było dwóch braci. Jeden z nich zwykle asystował Prorokowi (aby zdobyć wiedzę), a drugi zarabiał na ich (obu – przyp. tłum.) utrzymanie. Kiedyś ten drugi poskarżył się Prorokowi (pokój z nim) na brata (niezarabiającego), a Prorok (pokój z nim) odpowiedział: „Być może z jego powodu otrzymujesz zaopatrzenie”.

[At-Tirmidhi]

Komentarz:

Hadis udowadnia, że jest dozwolone i pochwalane poświęcenie siebie lub kogoś innego zdobywaniu wiedzy religijnej. Taki uczeń nie powinien być uważany za ciężar. Również nie wolno lekceważyć takich uczniów i nauczycieli, którzy poświęcają się nauce, ponieważ Allah powiększa majątek i utrzymanie ofiarodawców, którzy im pomagają.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 8. PRAWOŚĆ I NIEZŁOMNOŚĆ