3. Praktyki islamu w Biblii
Zakładając, że „ISLAM” nie jest nową religią, oraz że wszyscy Prorocy Boga, włącznie z Jezusem (pokój z nim), oraz ich wierni naśladowcy byli „MUZUŁMANAMI”, to nasuwa się pytanie, czy wierzenia i praktyki islamskie także znajdujemy z Biblii? Sprawdźmy.
(a) ISLAMSKIE WYZNANIE WIARY:
Islam naucza o prawdziwym monoteizmie. Najbardziej fundamentalnym wierzeniem w islamie jest Jedność Boga, bez przypisywania Mu „partnerów” czy uznawania kogoś, kto dzieli z Nim Boskość. Bez tego nie ma islamu. Islamskie kredo wyraża się prostym, lecz wiele znaczącym oświadczeniem: Nie ma bóstwa poza Jedynym Prawdziwym Bogiem (Allahem), a Muhammad jest Wysłannikiem Boga.
Każdy, kto wierzy w to oświadczenie jest „muzułmaninem”. To wyznanie wiary składa się z dwóch części:
i) Pierwsza część dotyczy Boskości, Władzy i Suwerenności Jednego i Jedynego Boga, iż tylko On jest Stwórcą, Podtrzymującym, Zbawicielem, Odkupicielem i Bogiem; i nie ma poza Nim innego.
ii) Druga część dotyczy środka przekazu pomiędzy Stwórcą a ludźmi, czyli „misji proroczej”. Muzułmanin musi wierzyć w Wysłannika Boga i stosować się do jego nauk, gdyż jest to jedyna droga prowadząca do Boga.
Wspomnieliśmy wcześniej, że islam był religią wszystkich proroków Boga. Skoro tak, to islamskie wyznanie wiary przed nadejściem Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powinno zawierać:
- wiarę w Jednego Prawdziwego Boga, czyli że nikt nie jest godny czci z wyjątkiem Niego,
- wiarę w ówczesnego Wysłannika Boga jako jednego z Proroków.
i) Wiara w Jednego Prawdziwego Boga ukazana w Biblii
Oznacza to czysty monoteizm, którzy pozostaje cały czas niezmienny. Przykłady:
1. Pierwsze z Dziesięciu Przykazań: Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. (Wj 20,2-5)
2. Niech wszystkie ludy świata dowiedzą się, że jedynie Pan jest Bogiem, a innego nie ma. (I Krl 8,60)
3. Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. (Pwt 4,39)
4. … abyście mogli poznać i uwierzyć Mi, oraz zrozumieć, że tylko Ja istnieję. Boga utworzonego przede Mną nie było ani po Mnie nie będzie. Ja, Pan, tylko Ja istnieję i poza Mną nie ma żadnego zbawcy. (Iz 43,10-11)
5. Czyż nie Ja jestem Pan, a nie ma innego Boga prócz Mnie? Bóg sprawiedliwy i zbawiający nie istnieje poza Mną. Nawróćcie się do Mnie, by się zbawić, wszystkie krańce świata, bo Ja jestem Bogiem, i nikt inny! Przysięgam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwość, słowo nieodwołalne. Tak, przede Mną się zegnie wszelkie kolano, wszelki język na Mnie przysięgać będzie. (Iz 45,21-23)
6. … Ja jestem Bogiem i nie ma innego, Bogiem, i nikogo nie ma jak Ja. (Iz 46,9)
7. Jezus (pokój z nim) powiedział to samo: … Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. (Mk 12,29)
ii) Wiara w Wysłannika Boga ukazana w Biblii:
To wierzenie zmieniało się z czasem, w zależności od konkretnej, ukazującej się wówczas misji proroczej. Dlatego w czasach Mojżesza (pokój z nim) wyznanie wiary brzmiałoby:
„a Mojżesz jest Wysłannikiem Boga”.
Po nadejściu Jezusa (pokój z nim) natomiast brzmiałoby ono:
„a Jezus jest Wysłannikiem Boga”.
To pokazuje, że powinno się wierzyć we wszystkich wcześniejszych Wysłanników Boga, oraz w obecnego Wysłannika.
Mojżesz (pokój z nim) przekazywał ludziom słowo Boga. Był zatem Wysłannikiem Bożym, lub przekazicielem Bożej woli. Powiedział do swych ludzi:
W tym czasie ja stałem między Panem a wami, aby wam oznajmić słowa Pana… (Pwt 5,5)
Zaś ludzie odpowiedzieli Mojżeszowi (pokój z nim):
Mów ty do nas wszystko, co powie do ciebie Pan, Bóg nasz, a my usłuchamy i wykonamy to. (Pwt 5,27)
Ujawnienie woli Boga rozpoczęło się wraz z pierwszym przykazaniem:
Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał bogów innych oprócz Mnie. (Pwt 5,6-7)
Z powyższych cytatów biblijnych wynika „islamskie” wyznanie wiary: „Nie ma bóstwa z wyjątkiem jedynego prawdziwego Boga, a Mojżesz jest Wysłannikiem Boga”.
Jezus (pokój z nim) wyraził całe „islamskie” wyznanie wiary w prostym zdaniu:
A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. (J 7,3)
Co przekazuje nam ten werset? Mówi nam, że życie wieczne, tj. zbawienie, zależy od następujących dwóch rzeczy:
a) „poznania jedynego prawdziwego Boga” - tutaj słowo „poznanie” nie oznacza biernego poznania; to coś więcej. Pociąga ono za sobą:
- wiedzę, że jest On jedynym godnym czci, czy że jest On jedynym bóstwem,
- wiedzę, że jest On jedynym Zbawcą i Odkupicielem, oraz
- akceptację Jego jako jedynego godnego czci i porzucenie czczenia kogokolwiek innego.
Sama wiedza jest bezużyteczna. Szatan/Lucyfer także wiedział o Bogu, kiedy został przeklęty i odrzucony z powodu odmowy bycia posłusznym Bogu.
Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz – lecz także i złe duchy wierzą i drżą. (Jk 2,19)
b) „znać Jezusa Chrystusa jako Wysłannika Boga” wskazuje, że jedynie do jego nauk należy się stosować, z wyłączeniem innych ideologii. Werset (J 17,3) może zatem być parafrazą obecnego islamskiego wyznania wiary:
„Nie ma bóstwa poza jedynym prawdziwym Bogiem, a Jezus Chrystus jest Wysłannikiem Boga”.
Oto inny przykład „islamskiego” wyznania wiary:
Następnie w porze składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: „O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja Twój sługa na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem.” (I Krl 18,36)
Możemy to sparafrazować następująco: „Nie ma bóstwa poza jedynym prawdziwym Bogiem, a Eljasz jest Wysłannikiem Boga”.
(b) ISLAMSKIE MODLITWY/AKTY CZCI/OBRZĘDY RELIGIJNE
Muzułmanie modlą się i oddają cześć Bogu w sposób podobny do tego, w jaki czynili to wcześniejsi prorocy Boga. W Biblii znajdujemy o tym następujące wzmianki:
i) Ukłony i pokłony do ziemi:
Jezus (pokój z nim):
I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się… (Mt 26,39)
Mojżesz (pokój z nim):
I natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon (Wj 34,8)
Mojżesz i Aaron (pokój z nimi):
Mojżesz i Aaron odeszli od tłumu i skierowali się ku wejściu do Namiotu Spotkania. Tam padli na twarz… (Lb 20,6)
Abraham (pokój z nim):
Abraham padł na oblicze… (Rdz 17,3)
Sługa Abrahama:
Gdy sługa Abrahama usłyszał te ich słowa, oddał pokłon Panu. (Rdz 24,52)
Jozue (pokój z nim):
Wtedy Jozue upadł twarzą na ziemię, oddał mu pokłon… (Joz 5,14)
Ezdrasz i jego ludzie:
Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. (Ne 8,6)
ii) Recytowanie podczas pięciu codziennych modlitw czegoś, co mogłoby zostać nazwane Modlitwą Pańską muzułmanów (rozdziałem otwierającym Koran). Porównajcie to z tym, czego – zgodnie z przekazem – nauczał Jezus (Mt 6:9-13).
iii) Modlitwy od świtu do wieczora, jak zostało wspomniane w Psalmach (113,3).
Od wschodu słońca aż po zachód jego niech imię Pańskie będzie pochwalone! (Ps 113,3)
iv) Odprawianie modlitw o określonych porach dnia, tak jak robili to Piotr i Jan, apostołowie Jezusa (pokój z nim), co było odpowiednikiem muzułmańskiej modlitwy popołudniowej (Asr):
Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej* (Dz 3:1)
* Tzn. trzeciej po południu (piętnastej) – przypis z Biblii Tysiąclecia (przyp. tłum.)
v) Wznoszenie próśb, z uniesionymi dłońmi:
Salomon (pokój z nim):
Potem, kiedy Salomon skończył zanosić do Pana te wszystkie modły i błagania, podniósł się sprzed ołtarza Pańskiego, z miejsca, gdzie klęczał, i ręce wyciągnął do nieba (Krl 8,54)
Ezdrasz (pokój z nim)
I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud z podniesieniem rąk swoich odpowiedział: „Amen1 Amen!” (Ne 8,6)
vi) Wykonywanie ablucji przed odprawianiem modlitw:
I myli w niej ręce i nogi Mojżesz i Aaron oraz jego synowie, przed wchodzeniem do Namiotu Spotkania i przystąpieniem do ołtarza, jak to nakazał Pan Mojżeszowi. (Wj 40,31-32)
v) Zdejmowanie butów przy wchodzeniu na miejsce modlitwy, tak jak Bóg nakazał Mojżeszowi (pokój z nim):
Rzekł mu [Bóg]: „Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą” (Wj 3,5)
Zdejmij sandały z nóg – powiedział do niego Pan – bo miejsce na którym stoisz, jest ziemią świętą. (Dz 7,33)
Na to rzekł wódz zastępów Pańskich do Jozuego: „Zdejm obuwie z nóg twoich, albowiem miejsce, na którym stoisz, jest święte”. I Jozue tak uczynił. (Joz 5,15)
viii) Nazywanie namiotu Boga „domem modlitwy” [po arabsku „Masdżid”], tak jak robił to Jezus (pokój z nim)
I rzekł do nich: „Napisane jest: Mój dom ma być domem modlitwy…” (Mt 21,13)
ix) Korzystanie z kalendarza lunarnego:
Sprawdzi się to, że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w szabat, przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon – mówi Pan. (Iz 66,23)
x) Post jest w islamie formą oddawania czci. Obowiązkiem muzułmanina jest zachowywanie postu przez jeden pełny miesiąc (zwany Ramadan) w roku, jako ćwiczenie w rozbudzaniu i odnawianiu prawej świadomości i czynów. Jezus (pokój z nim) pościł przez czterdzieści dni (Mt 4,2), a o tych, którzy pozwalają sobie na wzmożenie pragnienia jedzenia i picia (tzn. poszczą) powiedział:
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.(Mt 5,6)
Jego nauczanie odnośnie postu (Mt 6,16) jest „islamskie”:
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą.
xi) Jałmużna jest innym obowiązkowym aktem czci w islamie; nazywana jest „Zakah” (biblijny termin „tithe”). Prawa związane z nią są wspomniane w (Wj 27,30-33). Jezus (pokój z nim) przypominał ludziom o jej duchu:
Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. (…) Zaprawdę powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka co czyni prawa. (Mt 6,1-3)
xii) Pielgrzymka: Biblia wspomina, że ludzie powinni przychodzić w miejsce wybrane przez Boga i wysławiać Jego imię.
Jeśli szukać będziecie miejsca, które sobie wybierze Pan, Bóg wasz, spomiędzy wszystkich pokoleń, by tam umieścić swe imię na mieszkanie, tam pójdziecie, tam zaniesiecie wasze całopalenia, krwawe ofiary (…) Tam też wobec Pana, Boga waszego, ucztować będziecie wy ze swymi rodzinami, cieszyć się z dóbr, które waza ręka osiągnęła, w czym błogosławił wam Pan, Bóg wasz. (Pwt 12,5-7)
Kiedy przybył Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), wykonał tę instrukcję. Muzułmanie udają się do Mekki – miejsca [na „pustyni Paran”, jak określa to Biblia (Rdz 21,21)] błogosławionego przez Boga, gdzie Prorok Abraham (pokój z nim) wybudował dom modlitwy, czy „Dom Boga” [po arabsku „Baitullah”, a po hebrajsku „Bethel” (Rdz 35,15; 28,18)] – by chwalić Boga.
…Przybędę, by zebrać wszystkie narody i języki; przyjdą i ujrzą moją chwałę. (Iz 66,18)
Podczas pielgrzymki muzułmanie rytualnie piją wodę ze źródła Zamzam. Było to źródło, z którego Hagar nabrała wody dla swego spragnionego syna, Izmaela (pokój z nim):
Po czym Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą; a ona poszła, napełniła bukłak wodą i dała chłopcu pić. (Rdz 21,19)
Źródło to (w Mekce, w Arabii Saudyjskiej) od tego czasu dostarcza wody.
c) NIEKTÓRE Z PRAKTYK ISLAMSKICH TAKIE, JAKIMI WIDZI JE BIBLIA
i) Muzułmanie nie jedzą wieprzowiny. Biblia także zabrania spożywania wieprzowiny.
Wieprz, ponieważ ma rozdzielone kopyto, ale nie przeżuwa – będzie dla was nieczysty. Nie będziecie jedli ich mięsa ani dotykali ich padliny – są one dla was nieczyste. (Kpł 11,7-8; Pwt 14,8)
Ci, którzy jedzą mięso świni są określeni przez Boga jako
…lud buntowniczy i niesforny, który postępował drogą złą, za swoimi zachciankami… (Iż 65,1-4)
Muzułmanie nie jedzą padliny, ani zwierząt rozszarpanych przez dzikie zwierzęta. Te zakazy znajdują się też w Biblii:
Nie będziecie spożywać żadnej padliny. (Pwt 14,21)
Nie będziecie spożywać mięsa zwierzęcia rozszarpanego przez dzikie zwierzęta, ale je rzucicie psom. (Wj 22,30)
ii) Muzułmanie stronią od nierządu i wina. Biblia podaje powody.
nierząd, wino i moszcz odbierają rozum(…) bo go (tnz. lud – przyp. tłum.) duch nierządu omamił – opuścili Boga swojego, aby cudzołożyć. (Oz 4,11-12)
Szydercą jest wino, swarliwą – sycera, każdy kto tutaj błądzi, niemądry. (Prz 20,1)
Następnie Pan powiedział do Aarona: „Kiedy będziecie wchodzić do Namiotu Spotkania, ty i synowie twoi, nie będziecie pić wina ani sycery, abyście nie pomarli! To jest ustawa wieczysta dla wszystkich waszych pokoleń. (Kpł 10,8-9)
Nie bądź z tych, co winu hołdują lub mięsem się lubią obżerać; bo pijak i żarłok jest w nędzy, ospałość chodzi w łachmanach. (Prz 23,20-21)
Nie patrz na wino, jak się czerwieni, jak pięknie błyszczy w kielichu, jak łatwo płynie [przez gardło]: bo w końcu kąsa jak żmija, swój jad niby wąż wypuszcza. (Prz 23,31-32)
iii) Muzułmanom zabroniony jest udział w lichwie (odsetkach). Biblia nakazuje:
Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek. (Wj 22,24)
iv) Muzułmanie (mężczyźni) są obrzezani. Sam Jezus (pokój z nim) także był obrzezany (Łk 2,21), podobnie jak Abraham (pokój z nim) i wszyscy izraeliccy prorocy oraz wierni żydzi.
v) Sposób ubioru kobiet: Od muzułmanek wymagany jest skromny ubiór. Zakonnice ubierają się w sposób muzułmański. Biblia mówi, że Rebeka, żona Proroka Izaaka, zakrywała się zasłoną:
… wtedy Rebeka wzięła zasłonę i zakryła twarz. (Rdz 24,65)
Zgodnie z Nowym Testamentem, kobiety nie zakrywające głowy w publicznym oddawaniu czci postrzegane są za zhańbione:
Jeśli więc jakaś kobieta nie nakrywa głowy, niechże ostrzyże swe włosy! Jeśli natomiast hańbi kobietę to, że jest ostrzyżona lub ogolona, niechże nakrywa głowę! (I Kor 11,6)
Oto inna islamska regulacja dotycząca stroju, która znajduje się w Biblii:
Kobieta nie będzie nosiła ubioru mężczyzny, ani mężczyzna ubioru kobiety; gdyż każdy, kto tak postępuje, obrzydły jest dla Pana, Boga swego. (Pwt 22,5)
vi) Muzułmanie pozdrawiają się nawzajem mówiąc „Assalamu alejkum”, co oznacza „Pokój wam”. Biblia daje nam dowód na to, że była to także praktyka Jezusa (pokój z nim):
… przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!” (J 20,19;21;26; Łk 24,36)
Tak naprawdę Jezus (pokój z nim) pouczył swych apostołów, kiedy wysyłał ich na misję, że powinni oni używać tego pozdrowienia, kiedy wchodzą do jakiegoś domu. Jest to nauka „islamska”.
Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was! (Mt 10,12-13)
vii) Muzułmanie często używają zwrotu „in sza Allah”, który oznacza „z woli Boga”, czy „jak Bóg da”. Znajdujemy to pouczenie także w Biblii:
Wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: „Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. (Jk 4,14-15)
Zastanawia nas, jak wiele z tych praktyk jest przestrzeganych dziś przez chrześcijan. A zatem kto bardziej zasługuje na miano naśladowcy Jezusa Chrystusa – muzułmanie, którzy znani są z tych praktyk, czy też ci, którzy nazywają siebie chrześcijanami?
Dlatego jasnym jest, że to, co robią muzułmanie to nic nowego czy dziwnego, jak może wydawać się chrześcijanom, lecz pochodzi to z Biblii. Jasnym jest także, że „islam” był religią wszystkich Proroków Boga. Islam był także religią Jezusa (pokój z nim).
Na tym nie koniec; ciągłość religii Abrahama aż po Muhammada (pokój z nim) także widoczna jest w Biblii, gdyż znajdziemy proroctwa, tak w Starym, jak i w Nowym Testamencie, dotyczące nadejścia Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Ta kwestia jest odrębnym tematem i wymaga osobnego omówienia. Dwa artykuły na ten temat są dodane w Załączniku.