ROZDZIAŁ 40. DOBRE TRAKTOWANIE RODZICÓW I PODTRZYMYWANIE WIĘZÓW RODZINNYCH

Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):

{Czcijcie Boga i nie dodawajcie współtowarzyszy! Okazujcie dobroć rodzicom i bliskim krewnym, i sierotom, i biednym, sąsiadowi bliskiemu krewnemu i sąsiadowi, który jest wam obcy, i towarzyszowi będącemu u boku, i podróżnemu, i temu, którym zawładnęły wasze prawice.} (Koran 4:36)

{Bójcie się Boga, na Którego jedni drugich prosicie i dbajcie o więzy pokrewieństwa} (Koran 4:1)

{ci, którzy łączą to, co Bóg nakazał łączyć} (Koran 13:21)

{Nakazaliśmy człowiekowi dobro względem jego rodziców.} (Koran 29:8)

{I postanowił twój Pan, abyście nie czcili nikogo innego, jak tylko Jego; i dla rodziców - dobroć! A jeśli jedno z nich lub oboje osiągną przy tobie starość, to nie mów im: "precz!" i nie popychaj ich, lecz mów do nich słowami pełnymi szacunku! Pochylaj ku nim skrzydło łagodności, przez miłosierdzie, i mów: "Panie mój, bądź dla nich miłosierny, tak jak oni byli, wychowując mnie, kiedy byłem mały."} (Koran 17:23-24)

(I nakazaliśmy człowiekowi co do jego rodziców: - matka nosiła go pośród wielu trudów, a odłączenie jego nastąpiło po dwóch latach - "Bądź wdzięczny Mnie i twoim rodzicom!} (Koran 31:14)

312. Przekazał Abdullah ibn Masud, że spytał Proroka (pokój z nim), które uczynki są najbardziej ukochane przez Allaha, a on odpowiedział: „Modlitwa w odpowiednim czasie”. Spytał, co jeszcze, a Prorok (pokój z nim) powiedział: „Dobroć dla rodziców”. Abdullah ibn Masud spytał, co jeszcze, a Prorok powiedział: „Walka na drodze Allaha”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Odmawianie modlitwy w oznaczonym czasie jest obowiązkiem i nie można przedkładać nic ponad to. Jednocześnie modlitwa i walka na drodze Allaha to dwa najpoważniejsze obowiązki muzułmanów i umieszczenie między nimi dobroci dla rodziców kładzie specjalny nacisk na ten nakaz.

313. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Syn nie jest w stanie odwdzięczyć się ojcu (za okazaną dobroć), chyba że zastałby go niewolnikiem, wykupił go i wyzwolił”.

[Muslim]

Komentarz:

Również ten przekaz podkreśla ważną rolę rodziców i ich prawa względem dzieci.

314. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Wierzący w Allaha i Dzień Sądu niech okazuje życzliwość gościom; i wierzący w Allaha i Dzień Sądu niech utrzymuje dobre relacje z krewnymi oraz wierzący w Allaha i Dzień Sądu niech mówi dobre [rzeczy – przyp. tłum.] lub zachowa milczenie”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Jest to kolejny hadis podkreślający konieczność utrzymywania dobrych relacji z krewnymi za wszelką cenę. Prawdziwym znaczeniem „dobroci dla krewnych”, zarówno tych ze strony matki jak i ojca, jest podejmowanie wysiłku utrzymania dobrych relacji i wywiązywania się z obowiązków względem nich, nawet jeśli źle się zachowują i nadwyrężają więzi rodzinne. Islam kładzie na to duży nacisk.

315. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah stworzył wszystkie stworzenia, a kiedy ukończył to dzieło, więzy pokrewieństwa [ar-rahm – łono] powiedziały: ‘Boże, w tym miejscu szukam ochrony u Ciebie przed zerwaniem moich więzi’. Allah odpowiedział: ‘Potraktuję dobrotliwie tych, którzy będą dobrze traktować ciebie, i zerwę więzi z tymi, którzy zerwą więzi z tobą’. Ar-Rahm powiedziało: ‘To mi wystarczy’, na co Allah odparł: ‘Więc należy to do ciebie’”. Następnie Prorok (pokój z nim) powiedział: „Recytujcie ten werset, kiedy chcecie {Czy, wy może, jeśli się odwrócicie, będziecie mogli szerzyć zgorszenie na ziemi i zrywać wasze związki pokrewieństwa? Tamci to tacy, których przeklął Bóg, tak iż uczynił ich głuchymi i oślepił ich spojrzenia}(Koran 47:22-23)

[Al-Buchari i Muslim]

Według Buchariego, Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah powiedział: ‘Jeśli chodzi o tego, kto będzie utrzymywał z tobą dobre relacje, ja utrzymam więź, a jeśli chodzi o tego, który zerwie z tobą więzi, ja również z nim zerwę więzi’.”

Komentarz:

Utrzymywanie dobrych relacji z krewnymi jest ważne, ponieważ jest środkiem do osiągnięcia miłosierdzia Allaha, a zachowanie przeciwne - zerwanie więzi i wyobcowanie z rodziny - powoduje Jego gniew.

316. Przekazał Abu Hurajra, że mężczyzna przyszedł do Proroka (pokój z nim) i zapytał: „Kto spośród ludzi najbardziej zasługuje na moje dobre traktowanie?”. Prorok (pokój z nim) odparł: „Twoja matka”. Mężczyzna ponowił pytanie i Prorok (pokój z nim) znów odparł: „Twoja matka”. Spytał: „Kto jeszcze?”, i Prorok (pokój z nim) znowu odpowiedział: „Twoja matka”. Pytający chciał wiedzieć kto następnie, na co Prorok (pokój z nim) odparł: „Następnie twój ojciec”.

Według innego przekazu: „Posłańcu Allaha, kto najbardziej zasługuje na moje dobre traktowanie?”. Prorok (pokój z nim) odpowiedział: „Twoja matka, potem twoja matka, dalej twoja matka, następnie twój ojciec, a dalej twoi bliscy krewni”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Na podstawie powyższego przekazu wiadomo, że prawa matki są trzykrotnie większe niż prawa ojca, ponieważ jest ona słabsza. Ponadto to ona doświadcza trzech rodzajów trudów, w których ojciec nie bierze udziału: noszenie dziecka w czasie ciąży, bóle porodowe, wychowanie dziecka w pierwszych dwóch latach życia (brak snu, karmienie piersią, dobieranie pokarmu stosownie do potrzeb dziecka).

317. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Hańba, hańba i jeszcze raz hańba temu, którego rodzice, jedno lub dwoje, za jego życia zestarzeją się (a on nie będzie wywiązywał się z obowiązku względem nich) i [taki jak on] nie wejdzie do Raju”.

[Muslim]

Komentarz:

W hadisie użyto arabskiego słowa ‘ragham’ oznaczającego ubrudzenie ziemią. Ubrudzenie nosa w ten sposób jest znakiem krańcowego upokorzenia. Ta metafora jest przekleństwem ciążącym na osobach nie starających się zadowolić Allaha poprzez pomoc i posłuszeństwo rodzicom. Pomaganie rodzicom jest podstawą, niezależnie czy są młodzi, czy starzy, ale wspomniany hadis dotyczy ich późnego okresu życia, kiedy to ich potrzeby są większe i wymagają silniejszego zaangażowania ze strony dzieci. Trzeba być bardzo gruboskórnym, by zostawić ich na łaskę losu kiedy się zestarzeją i staną zależni od innych. Jest to jeden z większych grzechów, za które Allah karze Piekłem.

318. Przekazał Abu Hurajra, że mężczyzna powiedział do Proroka (pokój z nim): „Mam krewnych, z którymi staram się utrzymać więzi, ale oni odcinają się ode mnie; ci, których traktuję dobrze, są dla mnie źli, jestem dla nich delikatny, a oni szorstcy wobec mnie”. Prorok (pokój z nim) odpowiedział: „Jeśli jest tak jak mówisz, to jakbyś karmił ich gorącym popiołem, i będziesz otrzymywał od Allaha wsparcie przeciwko nim tak długo, jak będziesz dalej tak postępował”.

[Muslim]

Komentarz:

Na podstawie przekazu wiadomo, że:

Złe zachowanie krewnych nie usprawiedliwia złego zachowania względem nich, odseparowania się od nich, zerwania z nimi stosunków.
Allah błogosławi i daje wsparcie osobie traktującej dobrze krewnych niezależnie od sytuacji.
Brak współczucia i miłosierdzia względem krewnych będzie w przyszłym życiu bolesne tak, jak jedzenie gorącego popiołu.

319. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ten, kto chce hojnego zaopatrzenia i przedłużenia życia, powinien utrzymywać dobre relacje z krewnymi”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Osoba życzliwa i miłosierna względem krewnych może, poza nagrodą w życiu przyszłym, otrzymać dwa profity – pomnożenie majątku oraz długie życie.

Przez pomnożenie zaopatrzenia, majątku, należy rozumieć, że Allah powiększy ilość posiadanych środków materialnych lub, że zostaną one szczególnie pobłogosławione. Podobnie należy rozumieć wydłużenie życia – może być dłuższe w czasie lub w specjalny sposób nagrodzone, i obie interpretacje są prawidłowe.

320. Przekazał Anas, że Abu Talha był najbogatszym z Ansarów w Medynie. Posiadał duży sad palmowy, a tym, co najbardziej kochał w swoim majątku był położony w sąsiedztwie meczetu ogród zwany Bairuha, a Prorok (pokój z nim) często przychodził tam i pił świeżą wodę. Kiedy objawiono ayat {Nigdy nie osiągniecie prawdziwej pobożności [al birr] , dopóki nie będziecie rozdawać z tego, co kochacie - Koran 3:92} Abu Talha poszedł do Proroka (pokój z nim) i powiedział: „Allah mówi {Nigdy nie osiągniecie prawdziwej pobożności [al birr], dopóki nie będziecie rozdawać z tego, co kochacie}, a najdroższym z mojego majątku jest mi ogród Bairuha, więc oddaję go jako jałmużnę w imię Allaha, i oczekuję za to nagrody od Allaha, więc rozporządzaj nim, Posłańcu Allaha, jak Allah ci wskaże”. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Brawo! Oto majątek przynoszący dochód. Słyszałem, co powiedziałeś, ale myślę, że powinieneś go rozdać między twoich najbliższych krewnych”. Tak więc Abu Talha rozdał go między najbliższymi krewnymi i kuzynami.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Powyższy hadis zamieszczono już w rozdziale dotyczącym wydawania najcenniejszych rzeczy na drodze Allaha, ale powtórzono go tutaj, aby podkreślić wagę dobroci dla krewnych. Jest jasne, że osoba rozdająca jałmużnę powinna w pierwszej kolejności rozważyć wsparcie bliższej i dalszej rodziny i pomóc im, jeśli tego wymagają, a dopiero po zaspokojeniu ich potrzeb wspierać innych.

321. Przekazał Abdullah ibn Amr ibn Al-As, że mężczyzna przyszedł do Proroka (pokój z nim) i powiedział: „Ślubuję ci posłuszeństwo w emigracji, walce w Imię Allaha oraz poszukiwaniu nagrody u Allaha”. Prorok spytał, czy któryś z jego rodziców żyje, a mężczyzna odpowiedział, że oboje. Następnie Prorok spytał: „Czy chcesz zapracować na nagrodę od Allaha?”, a mężczyzna odpowiedział twierdząco, więc Prorok polecił: „Wróć do rodziców i bądź dla nich dobrym towarzyszem”.

[Al-Buchari i Muslim]

Według innego przekazu pewien człowiek przyszedł do Proroka (pokój z nim) i poprosił o pozwolenie wzięcia udziału w walce w Imię Allaha. Prorok spytał, czy jego rodzice żyją, a kiedy ten odpowiedział twierdząco, Prorok rzekł: „Uznaj służbę u nich jako walkę w Imię Allaha”.

Komentarz:

W normalnych warunkach walka w Imię Allaha jest obowiązkiem zbiorowym [fard kifaja - jeżeli niektórzy z muzułmanów go spełniają, uważa się że jest on spełniony przez wszystkich; a jeżeli nikt go nie spełnia, wszyscy muzułmanie uważani są za grzesznych, np. pogrzeb muzułmanina], ale w tej szczególnej sytuacji pozwolenie rodziców na udział w niej jest konieczne, ponieważ pomoc im jest obowiązkiem indywidualnym [fard ajn], a nie można przedkładać obowiązków społecznych nad te ostatnie. Takiej sytuacji dotyczy powyższy przekaz.

Natomiast w wyjątkowych sytuacjach (agresja zbrojna - przyp. tłum.) walka staje się obowiązkiem indywidualnym i w takim przypadku udział w niej nie wymaga pozwolenia rodziców, ponieważ każdy muzułmanin jest do niego zobowiązany.

322. Przekazał Abdullah ibn Amr ibn Al-As, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Osoba, która w doskonały sposób utrzymuje więzi rodzinne to nie ta, która je odwzajemnia (traktuje krewnych dobrze, jeśli oni dobrze ją traktują), lecz prawdziwie utrzymującym dobre relacje z krewnymi jest ten, kto podtrzymuje więzi rodzinne choć jego krewni się od niego odcinają”.

[Al-Buchari]

Komentarz:

Dobre traktowanie krewnych jest kluczowe dla muzułmanina. Jest oczywiste, że krewnych szanujących nas będziemy szanować i traktować sprawiedliwe, ponieważ ludzie zazwyczaj odwzajemniają uczucia i względy okazywane im i nie można tego nazwać podtrzymywaniem więzi rodzinnych.

Z drugiej strony zawsze znajdzie się jakiś krewny, który jest szorstki, niegrzeczny i nadwyręża relacje, ale tolerujemy jego zachowanie cierpliwie i ze spokojem, odpłacając mu dobrocią i starając się, pomimo wszystkich jego wysiłków aby zerwać kontakt, utrzymać poprawne relacje – i to jest właśnie podtrzymywanie więzi rodzinnych.

Właśnie tego islam naucza, do tego potrzeba silnej wiary i każdy powinien starać się tak postępować.

323. Przekazała Aisza, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Więzi rodzinne uwieszone są u Tronu Allaha i mówią: ‘Z tym, kto utrzymuje dobre więzi ze mną, Allah utrzyma dobre relacje, a z tym, kto zrywa więzi ze mną, Allah zerwie więzi’”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Wspomniana w powyższym przekazie rozmowa dotycząca współczucia krewnym nie jest niemożliwa, ponieważ Allah (słt) jest Wszechmogący i może zrobić, co zechce. Może wszystkiemu nadać zdolność pojmowania, świadomość i umiejętność mówienia. Sens przekazu jest podobny, jak w hadisach przytoczonych wcześniej.

324. Przekazano, że Majmuna bint Al-Harith wyzwoliła niewolnicę bez pozwolenia Proroka (pokój z nim). Kiedy przyszła jej kolej na spędzanie czasu z Prorokiem (pokój z nim), wspomniała mu o tym mówiąc: „Wiesz, że wyzwoliłam niewolnicę?”, a on odparł: „Naprawdę?”, a ona to potwierdziła. Prorok (pokój z nim) odparł: „Gdybyś oddała ją twoim wujom ze strony matki, twoja nagroda byłaby większa”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Na podstawie powyższego hadisu wiadomo, że:

Kobieta może rozporządzać swoim majątkiem tak, jak chce (tylko swoją własnością), bez pytania męża o pozwolenie.

Wydawanie na biednych krewnych jest wartościowsze niż wyzwolenie niewolnika, ponieważ wyzwolenie jest tylko jałmużną (sadaka), zaś jałmużna dla rodziny ma podwójną wartość – jałmużny i podtrzymywania więzi rodzinnych.

325. Przekazała Asma bint Abu Bakr As-Siddiq, że jej matka, będąca politeistką, odwiedziła ją, więc spytała Proroka (pokój z nim): „Moja matka odwiedziła mnie i poprosiła o coś. Czy powinnam utrzymywać z nią kontakt?”. Proroka (pokój z nim) odparł: „Tak, utrzymuj dobre relacje z twoją matką”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Kobieta opisana w hadisie przybyła do Medyny z Mekki. Przekaz podkreśla wagę dobroci względem rodziców, nawet jeśli są politeistami i niewiernymi. Allah w Koranie mówi (co znaczy): {jednak zachowuj się w stosunku do nich na tym świecie w sposób godny! - Koran 31:15}

326. Przekazała Zajnab Ath-Thaqafija, żona Abdullaha ibn Masuda, że kiedy Prorok (pokój z nim) zalecił kobietom przekazywanie jałmużny (sadaka), nawet jeśli miałaby to być ich biżuteria, zwróciła się do Abdullaha mówiąc: „Jesteś ubogim człowiekiem, a Prorok (pokój z nim) nakazał nam dawać jałmużnę. Idź więc do niego i spytaj, czy mogę dać jałmużnę tobie; jeśli nie, oddam ją komuś innemu”, ale on poprosił, żeby poszła sama. Poszła więc i przed drzwiami Proroka (pokój z nim) spotkała Ansarkę, czekającą z podobnym pytaniem. (…) Wyszedł do nas Bilal powiedziałyśmy mu: „Idź do Proroka (pokój z nim) i powiedz mu, że przy drzwiach są dwie kobiety chcące go spytać, czy jeśli przeznaczą coś dla mężów i dzieci pod ich opieką, będzie to jałmużną, ale nie mów, kim jesteśmy”. Bilal poszedł i zadał pytanie, a Prorok (pokój z nim) chciał wiedzieć, kim są te kobiety, więc Bilal powiedział, że chodzi o jedną z Ansarek i o Zajnab. Prorok (pokój z nim) chciał wiedzieć, która Zajnab i Bilal uściślił, że chodzi o żonę Abdullaha ibn Masuda. Wtedy Prorok (pokój z nim) odpowiedział na pytanie: „Otrzymają podwójną nagrodę, jedną za podtrzymywanie więzi rodzinnych, a drugą za jałmużnę”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Kobieta może przeznaczyć jałmużnę dla męża, jeśli jest on ubogi, jednak w przeciwnym wypadku nie jest to poprawne. Mąż nie może dać zakatu żonie, ponieważ jest odpowiedzialny za jej utrzymanie, zaś żona nie jest w ten sposób zobowiązana względem niego. Na podstawie przekazu wnioskuje się, że osoba chcąca wypłacić zakat zgodnie z szariatem nie może przekazać go swoim podopiecznym.
Jeśli istnieje potrzeba, kobieta może opuścić dom, pod warunkiem osłonięcia ciała zgodnie z prawem islamskim.
Kobieta ma prawo, na równi z mężczyzną, zdobywać wiedzę religijną i nie powinna być z tego powodu zawstydzona.

327. Abu Sufijan opisał spotkanie z Herakliuszem, który spytał o to, co Prorok (pokój z nim) nakazał swoim naśladowcom. Abu Sufijan odparł: „Nakazał czcić jedynie Allaha i nie dodawać Mu towarzyszy we czci, i zakazał tego, co nasi przodkowie robili. Nakazał modlić się, być prawdomównym, cnotliwym i podtrzymywać więzi rodzinne”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Poza koniecznością wiary w jedność Allaha, odprawianiem modlitw na czas i nienagannymi manierami hadis podkreśla obowiązek podtrzymywania więzi rodzinnych.

Modlitwa jest najważniejszym z aktów czci wobec Allaha, najważniejszą z zalet jest prawdomówność. Muzułmanie wierzący w Allaha jedynego i Muhammada, jako Jego Proroka, powinni być punktualni w modlitwie i pracować nad doskonałością charakteru.

328. Przekazał Abu Dharr, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Niebawem zdobędziecie ziemię, gdzie często wspomina się al-qirat (karat* lub egipski qirat**)”.

* w jubilerstwie jednostka masy kamieni szlachetnych i pereł oraz jednostka czystości złota

**jednostka miary powierzchni ziemi w Egipcie równa 175m²

Według innego przekazu Prorok (pokój z nim) powiedział: „Niebawem zdobędziecie Egipt, w którym wspomina się al-qirat. A kiedy go zdobędziecie, traktujcie dobrze jego mieszkańców, gdyż są oni pod waszą ochroną (dhimma) i wiążą was więzi pokrewieństwa”. A w innym przekazie „są oni pod waszą ochroną (dhimma) i wiążą was więzi powinowactwa”.

[Muslim]

Komentarz:

W tym przekazie Prorok (pokój z nim) uczulił swoich towarzyszy, aby dobrze traktowali Egipcjan ze względu na więzi pokrewieństwa (stamtąd wywodziła się Hagar, matka Proroka Ismaela) i powinowactwa (jedna z żon Proroka była Egipcjanką); dlatego ten hadis zamieszczono w rozdziale dotyczącym podtrzymywania więzi rodzinnych. Powyższy hadis jest również świadectwem jednej z przepowiedni Proroka (pokój z nim), która się ziściła, ponieważ niedługo po jego śmierci Egipt stał się częścią państwa islamskiego.

329. Przekazał Abu Hurajra, że kiedy został objawiony werset {I ostrzegaj twój ród bliskich krewnych! – Koran 26:214}, Prorok (pokój z nim) wezwał Kurajszytów, a kiedy się zebrali, powiedział do nich: Potomkowie Abd Szamsa, synowie Kaba ibn Luaj, ratujcie się przed Ogniem! Synowie Murry ibn Kab ratujcie się przed Ogniem! Synowie Abd Mandafa, ratujcie się przed Ogniem! Synowie Haszima, ratujcie się przed Ogniem! Synowie Abdul Muttaliba, ratujcie się przed Ogniem! Fatimo, ratuj się przed ogniem, ponieważ nie mam posiadam nic, by ochronić was przed [gniewem] Allaha poza utrzymaniem związku między nami”.

[Muslim]

Komentarz:

Hadis mówi, że w przyszłym życiu pokrewieństwo nie będzie pomocne, do tego stopnia, że związek z Prorokiem (pokój z nim) będzie bezwartościowy w Dniu Sądu. Jedyną nadzieją na ratunek są dobre uczynki. Osoby, za którymi Prorok (pokój z nim) i pobożni ludzie będą mogli się wstawić, to wierzący, którzy zgrzeszyli, a nie ludzie pozbawieni wiary i dobrych uczynków . Za niewiernymi nikt się nie wstawi, ani nie zostaną ocaleni.

W czasie nauczana religii największą uwagę należy zwrócić na własną rodzinę. Zasługuje ona na to bardziej niż ktokolwiek inny, i dlatego to właśnie bliskich należy informować jako pierwszych o Boskich nakazach i naukach.

Jeśli krewni muzułmanina są poganami i politeistami, mimo to islamski obowiązek utrzymania więzi z nimi musi być wypełniony. Najważniejszym prawem rodziny jest zaproszenie jej do islamu, dzięki czemu będzie mogła uchronić się przed karą Ognia.

330. Przekazał Abu Abdullah Amr ibn Al-As, że słyszał jak Prorok (pokój z nim) mówił otwarcie, nie w sekrecie: „Krewni tego a tego (tzn. Abu Taliba) nie są moimi opiekunami (pomocnikami). Moim opiekunem (pomocnikiem) jest Allah i prawdziwie wierzący ludzie. Aczkolwiek oni (wspomniana rodzina) związani są (ze mną) więzami pokrewieństwa, a ja je utrzymam”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Prorok (pokój z nim) wyraził jasno, że chociaż wspomniane osoby były jego krewnymi, nie darzył ich miłością i przyjaźnią, ponieważ byli poganami. Są to uczucia zarezerwowane dla Allaha i wierzących w niego. Można podtrzymywać więzi rodzinne z nie-muzułmanami pod warunkiem, że nie są z muzułmanami w stanie wojny.

331. Przekazał Abu Ajjub Chalid ibn Zajd Al-Ansari, że pewien mężczyzna przyszedł do Proroka (pokój z nim) i powiedział: „Wskaż mi uczynek, który doprowadzi mnie do Raju, a odwiedzie od Ognia”. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Czcij Allaha Jedynego i nie dodawaj Mu towarzyszy w czci, odmawiaj modlitwę, płać zakat i podtrzymuj więzi pokrewieństwa”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Z przekazu wynika, jakie rzeczy pomagają osiągnąć Raj i są ratunkiem przed Piekłem. Jasne jest, że Raju nie można osiągnąć poprzez życzenie go sobie, ale przez silną wiarę i dobre uczynki. Bez spełnienia tych dwóch warunków żadne wstawiennictwo nie będzie przyjęte.

332. Przekazał Salman ibn Amir, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Kiedy przerywasz post, uczyń to przy pomocy daktyla, gdyż jest w nim błogosławieństwo, a jeśli nie znajdziesz daktyla, przerwij go wodą, gdyż ona jest czysta” i dodał: „Jałmużna wobec ubogich jest [liczona jako – przyp. tłum.] jałmużną, zaś jałmużna wobec krewnych jest jałmużną, jak i podtrzymywaniem więzi rodzinnych”.

[Tirmidhi]

Komentarz:

Na podstawie hadisu uczeni wysnuli dwa wnioski: po pierwsze przełamanie postu daktylem jest lepsze niż wodą, a po drugie wspieranie materialne krewnych jest nagradzane przez Allaha podwójnie.

333. Ibn Umar przekazał, że kochał swoją żonę, ale Umar (jego ojciec) jej nie lubił i poprosił go, żeby się z nią rozwiódł, ale ten odmówił. Umar poszedł więc do Proroka (pokój z nim) i wspomniał mu o tej sytuacji. Po tym Prorok (pokój z nim) kazał Ibn Umarowi się rozwieść.

[At-Tirmidhi i Abu Dałud]

Komentarz:

Jeśli rodzice proszą, aby dziecko rozwiodło się i jest to zgodne z prawem islamskim, należy ich posłuchać, co udowadnia powyższy hadis. Jeśli kierują nimi inne pobudki, należy starać się przekonać ich łagodnie do swojego zdania. Wspomniany Ibn Umar kochał swoją żonę, jednak jego ojciec, Umar Ibn Chattab, jej nie lubił ze względów religijnych i właśnie dlatego Prorok (pokój z nim) nakazał Ibn Umarowi, aby posłuchał ojca.

334. Przekazał Abu Darda, że pewien mężczyzna przyszedł do niego i powiedział: „Mam żonę z którą matka każe mi się rozwieść”, więc Abu Darda powtórzył mu to, co słyszał od Proroka (pokój z nim): „Rodzic (al-łalid) jest najlepszą bramą do Raju, wiec jeśli chcesz, zatrzymaj ją lub strać”.

[At-Tirmidhi i Ibn Madżah]

Komentarz:

W oryginalnym brzmieniu hadisu użyto słowa „łalid” (ojciec bądź rodzic), które może odnosić się zarówno do ojca jak i matki, a jego odmiana w liczbie podwójnej „łalidajn” oznacza oboje rodziców. Hadis podkreśla jak ważne jest posłuszeństwo wobec rodziców i że ma ono pierwszeństwo przed miłością małżeńską, do momentu gdy ich polecenia nie staną się błędne i niesprawiedliwe.

335. Przekazał Al-Bara ibn Azib, że słyszał Proroka (pokój z nim) mówiącego: „Siostra matki jest równa (statusem – przyp. tłum.) prawdziwej matce”.

[At-Tirmidhi]

Komentarz:

Na podstawie tego przekazu ciotka ze strony matki, jej siostra, powinna być traktowana z takim szacunkiem jak mama.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ ROZDZIAŁ 41. ZAKAZ NIEPOSŁUSZEŃSTWA WOBEC RODZICÓW I ZRYWANIA WIĘZÓW KRWI