ROZDZIAŁ 42. DOBRE POSTĘPOWANIE WOBEC PRZYJACIÓŁ ZMARŁYCH RODZICÓW I INNYCH KREWNYCH

341. Przekazał Abdullah ibn Umar, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Aktem najwyższej dobroci jest dobre traktowanie osób miłych swemu ojcu (przyjaciół ojca - przyp. tłum.)”.

[Muslim]

342. Przekazał Abdullah ibn Dinar, że Abdullah ibn Umar w drodze do Mekki spotkał Beduina, pozdrowił go, zaoferował by dosiadł osła, na którym sam jechał, i dał mu turban, który miał na głowie. Ibn Dinar powiedział do niego: „Beduin zadowoliłby się czymkolwiek, co byś mu dał (tzn. dałeś mu zbyt wiele)”, na co Abdullah ibn Umar oparł: „Ojciec tego człowieka był jednym z ukochanych przyjaciół Umara (tj. ojca Abdullaha), a słyszałem, jak Prorok mówił: ‘Aktem najwyższej dobroci jest dobre traktowanie osób miłych swemu ojcu (przyjaciół ojca - przyp. tłum.)''.

Według innego przekazu: Kiedy Abdullah ibn Umar wyruszył do Mekki, miał ze sobą osła, na którym jechał kiedy zmęczył się jazdą na wielbłądzie, i turban obwiązany wokół głowy. Pewnego dnia, gdy jechał na ośle, minął Beduina. Abdullah zapytał go, czy nazywa się tak i tak, a Beduin potwierdził. Ibn Umar dał mu swój turban i swojego osła mówiąc: „Jedź na ośle i owiń turbanem głowę”. Niektórzy z towarzyszy Abdullaha Ibn Umara powiedzieli: „Niech Allah Ci wybaczy, dałeś Beduinowi osła, na którym jechałeś, i turban, który miałeś na głowie!”, a on odparł: „Słyszałem, jak Prorok mówił: ‘Aktem najwyższej dobroci jest dobre traktowanie osób miłych swemu ojcu (przyjaciół ojca - przyp. tłum.)’ , a ojciec tego człowieka był przyjacielem Umara (mojego ojca)”.

[Muslim]

Komentarz:

Powyższy hadis jest pouczeniem, że po śmierci rodziców należy utrzymywać kontakt z ich przyjaciółmi i dobrze ich traktować. Jest to bardzo istotne, ponieważ jest związane z podtrzymywaniem więzi rodzinnych. Zapominanie o przyjaciołach rodziców i zerwanie kontaktu z nimi jest sprzeczne z prawem islamskim.

343. Przekazał Abu Usaid Malik ibn Rabia As-Saidi, że siedział z Prorokiem (pokój z nim), kiedy człowiek z plemienia Salama przyszedł do niego i spytał: „Proroku, czy jest jakieś zobowiązanie, które mam wobec rodziców po ich śmierci?”. Odpowiedział: „Tak, modlić się za nich, prosić Allaha o przebaczenie dla nich, wypełniać złożone przez nich obietnice, utrzymywać w ich zastępstwie więzi pokrewieństwa oraz szanować ich przyjaciół”.

[Abu Dałud]

Komentarz:

Powyższy przekaz poucza, że żyjący rodzice są błogosławieństwem, ponieważ dzięki temu możemy być im oddani (służyć im) całym sercem, co zostało ustanowione (nakazane) przez Allaha. Natomiast jeśli ktoś chce być dobry dla rodziców po ich śmierci, powinien stosować metody określone w hadisie.

Należy podkreślić, że nie wspomniano w nim o takich ceremoniach rozpowszechnionych wśród muzułmanów jak czytanie/recytacja Koranu w trzecim, siódmym lub czternastym dniu od zgonu. Takie obrzędy, mające na celu przekazanie nagrody za dobry uczynek (jakim jest recytacja Koranu – przyp. tłum.) są błędne, ponieważ nie pomogą ani zmarłemu ani żyjącemu. To, co naprawdę przynosi korzyść zmarłemu oraz pozostałym przy życiu krewnym, to modlitwa i błaganie Allaha o przebaczenie. W omawianym przekazie właśnie te czynności zostały określone jako przynoszące korzyść zmarłym rodzicom. Oznacza to, że dzieci zmarłych będą nagrodzone za szlachetne uczynki, które wykonują z myślą o rodzicach, a status tych, którzy odeszli zostanie podniesiony w przyszłym życiu.

Przyjęcie przez Allaha modlitw za zmarłych rodziców jest potwierdzone przez hadis, według którego śmierć kończy wszystkie działania (przynoszące nagrodę od Allaha – przyp. tłum.) poza następującymi:

- trwałą jałmużną (sadaka dżarija, tj. jałmużna niejednorazową, przynoszącą innym korzyść przez długi czas – przyp. tłum.) – wykopanie studni, zbudowanie meczetu itp.

- wiedzą, która przynosi korzyść muzułmanom,

- modlitwą ofiarowywaną przez prawych potomków.

344. Przekazała Aisza, że nigdy była tak zazdrosna o inne żony Proroka (pokój z nim) jak o Hadidżę, chociaż nigdy jej nie widziała, ale Prorok (pokój z nim) bardzo często ją wspominał. Za każdym razem, kiedy zarzynał owcę i kroił ją, posyłał kawałki mięsa do przyjaciółek Hadidży. Aisza mówiła czasami do Proroka (pokój z nim) „Traktujesz Hadidżę w taki sposób, jakby nie było poza nią innych kobiet na ziemi”. Prorok (pokój z nim) odpowiadał: „Hadidża była taka i taka (opowiedział o niej i wymienił jej zalety) i miałem z nią dzieci”.

[Al-Bukhari i Muslim]

Według innego przekazu: (…) a jeśli zarzynał owcę, posyłał mięso w prezencie przyjaciołom Hadidży w wystarczającej ilości.

Według jeszcze innego przekazu: Kiedy zarżnięto owcę, Prorok (pokój z nim) mówił: „Poślijcie to mięso do przyjaciół Hadidży”. Pewnego razu Hala bint Khułajlid, siostra Hadidży poprosiła Proroka (pokój z nim) o pozwolenie na wejście. Poznał ją i (jej zachowanie – przyp. tłum.) przypomniało mu zachowanie Hadidży. Głęboko poruszony powiedział: „Na Allaha, to musi być Hala bint Khułajlid”.

[Al-Bukhari i Muslim]

Komentarz:

Powyższy hadis wskazuje kilka kwestii:

- zalety Hadidży

- wielką miłość Proroka (pokój z nim) do Hadidży

- wspomina życzliwość, z jaką Prorok (pokój z nim) traktował kobiety bliskie zmarłej żonie

- jest obrazem uczuć, jakie wywołał w Proroku (pokój z nim) widok przyjaciółki zmarłej. Uczucia te mogą być przyjemne i jednocześnie bolesne (przypominające o stracie – przyp. tłum.)

345. Przekazał Anas ibn Malik, że wyruszył w podróż z Dżarirem ibn Abdullah Al Badżali, który chciał go obsłużyć. Powiedział do niego: „Nie rób tego”, a następnie dodał: „Widziałem Ansarów służących Prorokowi (pokój z nim) i przysiągłem na Allaha, że kiedykolwiek będę w towarzystwie Ansara, to ja będę służył jemu”.

[Al-Bukhari i Muslim]

Komentarz:

Powyższa historia obrazuje miłość, jaką darzyli Proroka (pokój z nim) jego Towarzysze. Było to uczucie tak głębokie, że uważali za zaszczyt możliwość służenia tym, którzy usługiwali Prorokowi, nawet jeśli byli od nich młodsi. Należy również zwrócić uwagę na gościnność towarzyszy Proroka (pokój z nim), którzy nie wahali się usługiwać młodszym od siebie, i nie odczuwali z tego powodu wstydu. Utrzymywali między sobą przyjacielskie, braterskie i szczere relacje, których podstawą było oddanie Prorokowi (pokój z nim).

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 43. SZACUNEK WOBEC CZŁONKÓW RODZINY PROROKA