75. KSIĘGA O UBIORZE
Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh
Wszelkie prawa zastrzeżone.
W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!
75. KSIĘGA O UBIORZE
I słowa Wszechmocnego Boga:
{Powiedz: „Kto uznał za zakazane ozdoby Boga, które On przygotował dla Swoich sług”.} [7:32]
Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jedzcie, pijcie, odziewajcie się i rozdawajcie jałmużnę wystrzegając przesady i pychy”.
Ibn Abbas powiedział: Jedzcie, co chcecie i przyodziewajcie się w co chcecie, pokąd unikać będziecie dwóch: przesady i pychy.
5446. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg nawet nie spojrzy na tego, kto z pychy powłóczy po ziemi szatą”.
1. Rozdział: Powłóczenie izarem nie powodując się pychą
5447. Przekazał Abd Allah [Ibn Umar]: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „W Dniu Sądu, Bóg nawet nie spojrzy na tego, kto z pychy powłóczy szatą po ziemi”. Abu Bakr rzekł na to: Posłańcu Boga, zdarza się, że, gdy nie przywdzieję go należycie, jeden z krańców mego izaru opuszcza się ku dołowi. Prorok rzekł mu na to: „Ty nie czynisz tego, powodując się pychą”.
5448. Przekazał Abu Bakr: Gdy byliśmy z Prorokiem, zdarzyło się zaćmienie słońca i uniósł się pospieszne i ruszył ku meczetowi ciągnąc za sobą szatę. Ludzie dołączyli do niego, a on odmówił dwa rakaty. Gdy zaćmienie minęło, zwrócił się ku nam twarzą, i rzekł: „Słońce i księżyc to dwa ze znaków Boga, toteż, gdy ujrzycie ich zaćmienie odmawiajcie modlitwę i wznoście prośby do Boga pokąd nie minie”.
2. Rozdział: Podwijanie ubrań
5449. Przekazał Abu Dżuhajfa: Widziałem, jak Bilal przyniósł dziryt, wbił go w ziemię, po czym ogłosił iqamę na modlitwę. I widziałem, jak Posłaniec Boga wyszedł z podwiniętymi rękawami. Odmówił dwa rakaty zwrócony twarzą ku dzirytowi [pełniącemu rolę przeszkody], i widziałem, jak przechodzili przed dzirytem ludzie i zwierzęta.
3. Rozdział: Kraj szaty zwisający poniżej kostek jest w Ogniu
5450. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kraj izaru poniżej kostek u nóg jest w Ogniu Piekielnym”.
4. Rozdział: Włóczenie szatą po ziemi powodując się pychą
5451. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „W Dniu Zmartwychwstania, Bóg nawet nie spojrzy na tego, kto pyszniąc się powłóczy izarem po ziemi”.
5452. Przekazał Abu Hurajra: Prorok (lub Abu al-Qasim) rzekł: „Gdy mężczyzna kroczył odziany w hulla, w pysze, z ufryzowaną głową, Bóg sprawił, iż zapadła się pod nim ziemia i będzie się tak zapadał w jej głąb po Dzień Zmartwychwstania”.
5453. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Gdy mężczyzna powłóczył izarem, Bóg sprawił, iż zapadła się pod nim ziemia, i będzie się zapadał w jej głąb po Dzień Zmartwychwstania”.
5454. Dżarir Ibn Zajd powiedział, że stał z Salimem Ibn Ab Allahem na progu domu tego ostatniego, i rzekł on: Abu Hurajra mówił, że słyszał to od Proroka.
5455. Przekazał Szuba: Ujrzałem Muhariba Ibn Disara[1], gdy konno udawał się do miejsca, w którym przesiadywał i orzekał. Zapytałem go o ów hadis i rzekł mi: Słyszałem od Abd Allaha Ibn Umara, że Posłaniec Boga powiedział: „W Dniu Zmartwychwstania Bóg nawet nie spojrzy na tego, kto pyszniąc się powłóczy po ziemi szatą”. Zapytałem Muhariba, czy Prorok wspomniał o izarze, a on odparł, że nie wymienił ani izaru ani koszuli.
Ibn Umar przekazał, że Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ten, kto pyszniąc się powłóczy swą szatą po ziemi”.
5. Rozdział: Izar z frędzlami
Wspomniano, że Az-Zuhri, Abu Bakr Ibn Muhammad, Hamza Ibn Abu Usajd i Mu’awija Ibn Abd Allah Ibn Dżafar nosili szaty z frędzlami.
5456. Przekazała Aisza: Gdy siedziałam z Prorokiem, u którego boku był Abu Bakr, przyszła żona Rifa’a al-Quraziego i rzekła: Posłańcu Boga, byłam żoną Rifa’a, a on rozwiódł się ze mną. I wyszłam za mąż za Abd ar-Rahmana Ibn Az-Zubajra, ale on, na Boga, Posłańcu Boga, jak niczym ta oto frędzla[2] - i mówiąc to, ujęła rąbek [lub frędzlę] swego dżilbabu. Chalid Ibn Sa’id, który stał na progu, albowiem nie otrzymał zgody na wejście, słysząc jej słowa, rzekł: Abu Bakrze! Nie uczynisz nic, by powstrzymać tę kobietę przed wyjawianiem takich rzeczy Posłańcowi Boga?! A, na Boga, Posłaniec Boga tylko uśmiechnął się i zwrócił do niej słowami: „A może chcesz wrócić do Rifa’a? Nie, to niemożliwe dopóki Abd Ar-Rahman nie doświadczy twej słodyczy, a ty nie doświadczysz jego”. I odtąd stało się to tradycją.
6. Rozdział: Rida – okrycie górnej części tułowia
Anas powiedział: Beduin pociągnął Proroka za rida.
5457. Przekazał Ali: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, poprosił o rida, przywdział go i wyszedł w nim z domu. Ruszyłem za nim z Zajdem Ibn Harisą pokąd nie dotarł do domostwa, w którym był Hamza [Ibn Abd al-Muttalib]. Poprosili o pozwolenie na wejście i otrzymali je.
7. Rozdział: Noszenie qamis - długich koszul
I słowa Wszechmocnego Boga, w historii proroka Józefa:
{Zabierzcie tę moją koszulę i zarzućcie ją na twarz mojego ojca, a on przejrzy na oczy. } [12:93]
5458. Przekazał Ibn Umar: Mężczyzna zapytał Posłańca Boga jakie ubranie powinien przywdziać pielgrzym, i Prorok rzekł mu: „Niechaj nie odziewa koszuli, spodni, burnusa ani skórzanych skarpet nad kostkę, chyba że nie ma sandałów, wówczas niech obetnie część, która ją zakrywa”.
5459. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Gdy Prorok przybył, ciało Abd Allaha Ibn Ubajja [Ibn Salula] złożono już do grobu, toteż polecił je wydobyć. Gdy spoczęło na jego kolanach, lekko nań splunął i okrył swą koszulą. A Bóg wie lepiej.
5460. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Gdy umarł Abd Allah Ibn Ubajj [Ibn Salul], jego syn przyszedł do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i rzekł: Posłańcu Boga, daj mi twą koszulę, bym okrył nią ciało ojca i odmów proszę za niego modlitwę pogrzebową i proś Boga o przebaczenie. I Prorok, podając mu koszulę, polecił: „Powiadom nas, gdy skończysz”. I gdy tak się stało, Prorok już chciał odmówić modlitwę pogrzebową, gdy zatrzymał go Umar i rzekł: Czyż Bóg nie zabronił ci odmawiać modlitwy pogrzebowej za obłudników słowami: {Proś o przebaczenie dla nich albo nie proś dla nich o przebaczenie. Jeśli będziesz prosił siedemdziesiąt razy o przebaczenie dla nich, Bóg im nie wybaczy} [9:80]? I po tym przyszło objawienie: {I nie módl się za któregokolwiek z nich, kiedy umrze, ani nie stój nad jego grobem! } [9:84] - odtąd, Prorok nie odmawiał nad nimi [obłudnikami] modlitw.
8. Rozdział: Dżajb – dekolt na piersi i w innych miejscach
5461. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, podał za przykład skąpca i jałmużnika [człowieka hojnie rozdającego jałmużnę] - dwóch mężczyzn ubranych w kolczugi (dżubby[3] z żelaza), o rękach po obojczyki przytroczonych do klatek piersiowych. I kiedy jałmużnik daje jałmużnę, jego kolczuga rozszerza się i okrywa całe ciało po koniuszki palców i zaciera ślady jego stóp. A gdy skąpiec chce dać (jałmużnę), jego kolczuga zaciska się, a każda jej obręcz zakleszcza”. Abu Hurajra dodał: Widziałem, jak Posłaniec Boga położył swój palec na dekolcie [dżajb] jego koszuli (na klatce piersiowej), o tak. Gdybyście widzieli, jak próbował poszerzyć dekolt, a on nie rozszerzał się.
9. Rozdział: Nakładanie w podróży płaszcza [dżubby] o wąskich rękawach
5462. Przekazał Al-Mughira Ibn Szuba: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, udał się za potrzebą, a gdy wrócił, podałem mu wodę i wykonał wudu ubrany syryjską dżubbę [płaszcz]. Przepłukał usta oraz nos wodą, wciągając ją do środka i wydmuchując, obmył twarz i spróbował podwinąć rękawy, lecz były za wąskie, toteż wyjął ręce przez dekolt, obmył je, po czym przetarł wilgotnymi dłońmi głowę i skórzane skarpety [chuffajn].
10. Rozdział: Nakładanie wełnianej dżubby [płaszcza] podczas wypraw wojennych
5463. Przekazał Al-Mughira: Pewnej nocy, gdy wyprawiłem się z Prorokiem, zapytał: „Czy masz przy sobie wodę?”. Odpowiedziałem twierdząco, a on zsiadł z wielbłądzicy i zniknął w ciemnościach. Gdy wrócił, polałem mu wodę z naczynia. Obmył twarz, dłonie, a ponieważ miał na sobie wełnianą dżubbę [płaszcz o wąskich rękawach] i nie mógł odsłonić przedramion, wyjął je od dołu i obmył, po czym przetarł mokrymi dłońmi głowę. Gdy chciałem zdjąć mu skórzane skarpety, rzekł: „Zostaw je, wykonałem ablucję nim je nałożyłem”. I przetarł tylko ich wierzch mokrymi dłońmi.
11. Rozdział: Qaba [wierzchnie okrycie, kaftan] i jedwabny farrudż
Farrudż to rodzaj kaftana [qaby], aczkolwiek mówi się, że ma rozcięcie na dole.
5464. Przekazał Al-Miswar Ibn Machrama: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rozdał wśród ludzi kaftany, lecz nie dał żadnego Machramie, toteż rzekł on (do mnie): Synu mój, pójdźmy do Posłańca Boga. I poszedłem z nim, a on rzekł: Wejdź do środka i poproś go do mnie. Przekazałem jego prośbę Prorokowi i ten wyszedł doń w kaftanie [qabie] i rzekł mu: „Zatrzymałem go dla ciebie”. Machrama spojrzał nań i rzekł: Machrama jest uradowany.
5465. Przekazał Uqba Ibn Amir: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, przywdział otrzymany w podarunku jedwabny farrudż, i odmówił w nim modlitwę. Skończywszy, ściągnął go z siebie, jakby coś go rozgniewało, i rzekł: „Ta szata nie przystoi bogobojnym”.
12. Rozdział: Burnus[4]
Przekazał Mutamir, że słyszał, jak jego ojciec mówił: Widziałem Anasa w żółtym burnusie z chazz [mieszanki jedwabiu i wełny, czasami odnosi się tylko do jedwabiu].
5466. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Mężczyzna zapytał Posłańca Boga, jakie ubranie powinien przywdziać pielgrzym, i ten rzekł: „Niech nie odziewa koszuli, turbanu, spodni, burnusa ani skórzanych skarpet, choć jeśli nie ma sandałów, są mu dozwolone, gdy skróci je poniżej kostki. I nie przywdziewajcie szat farbowanych szafranem i (lub) kurkumą”.
13. Rozdział: Spodnie
5467. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Niechaj ten, kto nie ma izaru, przywdzieje spodnie, zaś ten, kto nie ma sandałów, nałoży skórzane skarpety”.
5468. Przekazał Abd Allah: Mężczyzna podniósł się i powiedział: Posłańcu Boga, co mamy przywdziać wstępując w stan uświęcenia? Prorok rzekł: „Nie odziewajcie koszuli, spodni, turbanu, burnusa ani skórzanych skarpet, choć jeśli nie macie sandałów, są wam dozwolone, lecz musicie skrócić je poniżej kostki. I nie odziewajcie szat farbowanych szafranem lub kurkumą”.
15. Rozdział: Turbany
5469. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Niechaj pielgrzym nie odziewa koszuli, turbanu, spodni, burnusa ani szat farbowanych szafranem lub kurkumą; i niechaj nie nakłada skórzanych skarpet, chyba że nie ma sandałów, wtedy są mu dozwolone – lecz musi skrócić je poniżej kostki”.
16. Rozdział: Taqannu - okrycie głowy i części twarzy
Ibn Abbas powiedział: Gdy Prorok do nas wyszedł, miał na głowie czarny turban.
Anas Ibn Malik powiedział: Prorok obwiązał głowę skrajem wierzchniego płaszcza [burda].
5470. Przekazała Aisza: Grupa muzułmanów wywędrowała do Abisynii i Abu Bakr gotował się do wędrówki, lecz Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nie śpiesz się, oczekuję na przyzwolenie Boga [na emigrację]”. Abu Bakr rzekł: Oby mój ojciec okupił cię swym życiem, ufasz, że to się spełni? I gdy Prorok odparł twierdząco, Abu Bakr czekał na Proroka przez cztery miesiące karmiąc wielbłądzice liśćmi akacji.
I według Urwy, Aisza rzekła: I pewnego dnia, w południe, gdy siedzieliśmy w naszym domostwie, powiedziano Abu Bakrowi: Nadchodzi ku nam Posłaniec Boga! Ma głowę owiniętą kawałkiem szaty! Nigdy nie odwiedzał nas o tym czasie. Abu Bakr rzekł: Oby mój ojciec i matka okupili go swym życiem, nigdy nas nie odwiedzał o tej porze. Musiało wydarzyć się coś ważnego. Otrzymawszy pozwolenie na wejście, Prorok poprosił Abu Bakra, by odprawił wszystkich obecnych, jednak Abu Bakr rzekł: To moi bliscy, Posłańcu Boga, oby mój ojciec okupił cię swym życiem. A zatem Prorok rzekł: „Otrzymałem przyzwolenie na emigrację”. Abu Bakr zapytał: Razem ze mną, Posłańcu Boga, oby mój ojciec i matka okupili cię swym życiem? I Prorok potwierdził. Abu Bakr rzekł mu: Posłańcu Boga, oby mój ojciec okupił cię swym życiem, weź jedną z wielbłądzic. Prorok odparł: „Zapłacę ci jej cenę”. I przygotowaliśmy rzeczy potrzebne na drogę, a zaopatrzenie zapakowaliśmy do skórzanej torby, którą związała kawałkiem swego paska Asma Bint Abu Bakr, i stąd jej przezwisko: Zat an-nitaqajn [Ta, o Dwóch Paskach].
Aisza mówiła dalej: I Prorok wyruszył z Abu Bakrem ku grocie w górze Saur i spędzili w niej trzy noce. Abd Allah Ibn Abu Bakr, jako iż był z niego roztropny młodzieniec, przybywał do nich nocą a opuszczał o brzasku, by Kurajszyci sądzili, że spędził w Mekce noc. Wiedząc o knowaniach Kurajszytów przeciwko Prorokowi i Abu Bakrowi, zasięgał języka i przynosił wieści Posłańcowi Boga. Amir Ibn Fuhajra, wyzwoleniec Abu Bakra, wypasał dla nich stadko owiec i przyprowadzał je do nich godzinę po modlitwie isza. Potem szli spać i każdej nocy Amir Ibn Fuhajra budził ich, gdy panowały jeszcze ciemności.
17. Rozdział: Hełm
5471. Przekazał Anas Ibn Malik: W roku podboju Mekki, Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wkroczył do Mekki w hełmie na głowie.
18. Rozdział: Burda[5], hibra[6] i szamla[7]
Chabab powiedział: Poskarżyliśmy się Prorokowi (na naszą sytuację), gdy leżał z burda [płaszczem] pod głową.
5472. Przekazał Anas Ibn Malik: Kiedy szedłem z Posłańcem Boga, i miał na sobie burdę nadżrani o grubej krawędzi, Beduin podszedł do niego i pociągnął za szatę tak, że odcisnęła ślad na jego ramieniu. Beduin rzekł: Muhammadzie, poleć dać mi z majątku Boga, który jest u ciebie. I Posłaniec Boga odwrócił się, spojrzał na niego, uśmiechnął i polecił mu dać.
5473. Przekazał Abu Hazim: Sahl Ibn Sad rzekł: Przyszła niewiasta z burdą. Sahl zapytał (ludzi): Czy wiecie, co to burda? Odpowiedzieli: To szamla o tkanej lamówce. Sahl rzekł: Niewiasta powiedziała: Posłańcu Boga, sama utkałam ją dla ciebie. I Posłaniec Boga przyjął ją, choć nie był w potrzebie. I wyszedł do nas przepasany burdą jak izarem. Jeden z mężczyzn dotknął ją i rzekł: Posłańcu Boga, daj mi ją do noszenia. I Prorok wysłuchał jego prośby – posiedziawszy trochę, złożył burdę i dał mu. Ludzie rzekli owemu mężczyźnie Cóżeś uczynił? Poprosiłeś go o burdę, wiedząc, że on nigdy nie odmawia? Mężczyzna zaś rzekł im: Na Boga! Poprosiłem go tylko po to, bym okrył nią me ciało po śmierci. Sahl dodał: I posłużyła mu za całun.
5474. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Siedemdziesiąt tysięcy spośród moich współwyznawców wjedzie do Raju bez rozliczania rachunków a ich twarze będą lśniły niczym księżyc”. Ukasza Ibn Muhsin Al-Asadi wstał unosząc szatę i rzekł: Posłańcu Boga, proś Boga, by mnie do nich zaliczył. Prorok rzekł: „Boże, spraw, by był jednym z nich”. Potem wstał inny ansar i rzekł: Posłańcu Boga, proś Boga, by mnie do nich zaliczył. Na to Posłaniec Boga odparł: „Ukasza cię ubiegł”.
5475. Przekazał Qatada, iż zapytał Anasa, jaka szata najmilsza była Prorokowi, a ten odparł: Hibra.
5476. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, najmilsza była hibra.
5477. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, umarł odziany w burdę hibra.
19. Rozdział: Kisy i chamisy – czarne okrycia wierzchnie z wełny
5478. Przekazali Aisza i Abd Allah Ibn Abbas: Kiedy choroba Posłańca Boga się pogorszyła, okrył twarz chamisą, a gdy brakło mu tchu, uniósł ją i rzekł: „Niechaj Bóg obłoży klątwą Żydów i chrześcijan za to, że obrali groby swych proroków za miejsca czci” – ostrzegając przed ich naśladownictwem.
5479. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmawiał modlitwę we wzorzystej chamisie i zdobienia odwróciły jego uwagę od modlitwy. Gdy skończył, rzekł: „Zanieś tę chamisę dla Abu Dżahma, albowiem odwróciła mą uwagę od modlitwy i przynieś mi w zamian anbidżaniję [prostą szatę bez wzorów] Abu Dżahma Ibn Huzajfy Ibn Ghanima, z rodu Adiego Ibn Kaba”.
5480. Przekazał Abu Burda: Aisza przyniosła nam chamisę i izar i powiedziała: Kiedy Prorok umarł, miał je na sobie.
20. Rozdział: Isztimal as-samma – owinięcie ciała ciasno szatą, co uniemożliwia uniesienie krańca odzienia lub wyjęcie spod niego ręki
5481. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił sprzedaży mulamasa[8] i munabaza[9]; odmawiania modlitw - po obowiązkowej modlitwie fadżr do wschodu słońca i po modlitwie asr do zachodu oraz przyjmowania takiej pozycji siedzącej, w której widoczne były intymne części ciała. Zabronił również isztimal as-samma [zob. H. 5482].
5482. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił dwóch sposobów przyodziewku i dwóch rodzajów transakcji handlowych - mulamasa i munabaza. W mulamasa - kupującego do nabycia towaru zobowiązywało jego dotknięcie, niezależnie od tego, czy dotykał go w nocy, czy za dnia. W munabaza mężczyźni przerzucali się ubraniami i transakcję zawierano bez sprawdzania i przymierzania odzienia. Dwa sposoby przyodziewku - to isztimal as-samma, a drugi - okrycie szatą, która w pozycji siedzącej nie zasłaniała intymnych części ciała.
21. Rozdział: Ihtiba – pozycja siedząca z uniesionymi kolanami i rozstawionymi szeroko stopami, obejmując dłońmi kolana – w jednym okryciu
5483. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił dwóch sposobów przyodziewku - takiego, który w pozycji siedzącej ihtiba odkrywa intymne części ciała oraz takiego, który zakrywając jedną część ciała, odkrywa nagość drugiej. Prorok zabronił również transakcji mulamasa i munabaza. [zob. H. 5482]
5484. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił isztimal as-samma oraz przywdziewania szat, które nie zakrywały intymnych części ciała.
22. Rozdział: Czarna chamisa
5485. Przekazała Umm Chalid Bint Chalid: Wśród szat, które podarowano Prorokowi była czarna chamisa i Prorok zapytał: „Komu powinniśmy ją dać?”. Ludzie milczeli, toteż Prorok rzekł: „Przyprowadźcie do mnie Umm Chalid”. I przyprowadzono mnie (a byłam wtedy dzieckiem), i Prorok wziął w ręce chamisę, pomógł mi ją przyodziać i rzekł: „Niechaj ci długo służy!”. Chamisa miała na sobie zielone lub jasne zdobienia, i Prorok rzekł wskazując na nie: „Umm Chalid, to jest sanah [ładne - w języku abisyńskim]”.
5486. Przekazał Anas: Kiedy Umm Sulajm urodziła, rzekła do mnie: Anasie, doglądaj dziecka, lecz nie karm go, ani nie pój, pokąd nie zaniesiesz go rankiem do Proroka na tahnik. I tak, następnego ranka zaniosłem niemowlę do Proroka, i zastałem go w ogrodzie, odzianego w chamisę hurajsiję [rodzaj okrycia wierzchniego], jak znakował wielbłądzicę, na której przybył w dniu podboju Mekki.
23. Rozdział: Szaty o zielonym kolorze
5487. Przekazał Ikrima: Po tym jak Rifa’a rozwiódł się z żoną, poślubił ją Abd Ar-Rahman Ibn Az-Zubajr Al-Qurazi. Aisza powiedziała, że kobieta owa przyszła do niej okryta zielonym chimarem i pożaliła na męża ukazując zielony siniak. Kobiety wspierały się nawzajem, toteż gdy odwiedził Aiszę Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekła: Nie uświadczyłam kobiet cierpiących bardziej od wierzących! Spójrz tylko! Jej skóra jest zieleńsza od jej szaty! Dowiedziawszy się, że jego żona udała się do Proroka, Abd Ar-Rahman przybył doń z dwoma synami z innej żony. Powiedziała: Na Boga! Nie jestem ku niemu źle usposobiona, ale z niego taki pożytek, jak z tej oto – i tu ujęła dłonią frędzel (rąbek) swej szaty. Abd Ar-Rahman rzekł na to: Na Boga, Posłańcu Boga! Ona kłamie! Jestem w pełni sił i mogę ją zadowolić, lecz to ona się opiera i co więcej - chce wrócić do Rifa’a. Na to Posłaniec Boga rzekł jej: „Jeśli taki jest twój zamiar, wiedz, że wbrew prawu jest, byś wyszła ponownie za mąż za Rifa’a dopóki Abd Ar-Rahman nie zakosztuje twej słodyczy”. A ujrzawszy synów chłopców przy Abd Ar-Rahmanie, zapytał go: „To twoi synowie?”. I Abd Ar-Rahman potwierdził. Prorok rzekł na to: „Czy obstajesz przy twym słowie? Ależ na Boga, ci chłopcy podobni są do niego jak dwie krople wody (dosł. jak kruk do kruka)”.
24. Rozdział: Szaty o białym kolorze
5488. Przekazał Sad: W dniu bitwy pod Uhud, po prawej i lewej stronie Proroka stali dwaj mężczyźni w białych szatach, i nigdy ich – ani wcześniej ani później - nie widziałem.
5489. Przekazał Abu Zarr: Przyszedłem do Proroka, kiedy spał w białej szacie. Wróciłem do niego, kiedy się obudził. Powiedział: „Ten, kto mówi, że nie ma boga poza Bogiem i umiera wierząc w to, dostąpi Raju”. Powiedziałem: Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży? Odparł: „Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży”. Powtórzyłem: Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży? Odpowiedział: „Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży”. Powtórzyłem: Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży? Odpowiedział: „Nawet, jeśli dopuścił się czynu nierządnego i kradzieży, choć nie jest to miłe Abu Zarrowi”. Abu Abd Allah wyjaśnił, że oznacza to: w godzinie śmierci lub wcześniej - jeśli nawróci się i okaże skruchę i oświadczy: nie ma boga poza Bogiem, wówczas otrzyma przebaczenie.
25. Rozdział: Noszenie jedwabnych szat przez mężczyzn, i co jest w związku z tym dozwolone
5490. Przekazał Aba Usman an-Nahdi: Gdy byliśmy z Utbą Ibn Farqadem w Azerbejdżanie, przyszło pismo od Umara wskazujące, że Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił jedwabiu poza taką ilością - i zobrazował to używając palca wskazującego i środkowego. Według naszej wiedzy, miał na myśli zdobienia.
5491. Przekazał Abu Usman: Gdy byliśmy w Azerbejdżanie, Umar napisał do nas: Posłaniec Boga zabronił noszenia jedwabiu, za wyjątkiem takiej ilości – i Prorok złączył dla nas dwa palce. Zuhajr - jeden z przekazicieli - uniósł środkowy i wskazujący palec.
5492. Przekazał Abu Usman: Kiedy byliśmy z Utbą, Umar napisał do nas: Prorok rzekł: „Ten, kto przywdziewa jedwab na tym świecie, nie przywdzieje go na tamtym” – i Abu Usman zobrazował to za pomocą palca środkowego i wskazującego.
5493. Przekazał Ibn Abu Lajla: Gdy Huzajfa był w Al-Madain, poprosił o wodę i naczelnik wioski przyniósł mu ją w srebrnym kubku. Huzajfa cisnął weń kubkiem i rzekł: Ileż razy mu tego zabraniałem, a on nie poprzestał! Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Złoto, srebro, jedwab i brokat (dibadż) są dla nich (niewiernych)na tym świecie, a dla was (muzułmanie) na tamtym”.
5494. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ten, kto przywdziewa jedwab na tym świecie, nie przywdzieje go na tamtym”.
5495. Przekazał Sabit: Słyszałem, jak Ibn Az-Zubajr mówił podczas kazania: Oto co rzekł Muhammad: „Ten, kto nosi jedwab na tym świecie, nie będzie nosił go w Życiu Przyszłym”.
5496. Przekazał Ibn Az-Zubajr: Słyszałem, jak Umar mówił: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kto nosi jedwab na tym świecie, nie będzie nosił go w Życiu Przyszłym”.
5497. Przekazał Umar Ibn al-Chattab: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kto nosi jedwab na tym świecie, ten nie będzie miał udziału w Życiu Przyszłym”.
26. Rozdział: Dotykanie jedwabnej szaty nie przywdziewając jej
5498. Przekazał Al-Bara’: Podarowano Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, jedwabną szatę i podziwiając dotknął jej, po czym rzekł: „Czyż nie wzbudza w was zachwytu?”. Odparliśmy, iż wzbudza, na co rzekł: „Chustki Sada Ibn Mu’aza w Raju są od niej piękniejsze”.
27. Rozdział: Użycie jedwabiu na posłaniu
Ubajda powiedział, że jest takie samo jak noszenie go.
5499. Przekazał Huzajfa: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił nam jeść ze złotych i srebrnych naczyń, odziewać szat z jedwabiu i brokatu oraz siedzieć na poduchach z nich uszytych.
28. Rozdział: Noszenie qassiji – lnianej szaty z domieszką jedwabiu
Przekazał Abu Burda, iż zapytał Ala’, o qassiji, a ten rzekł mu: Toszata z Syrii lub Egiptu, prążkowana, z domieszką jedwabiu, a prążki przypominają cytrusy. A misara była to poducha, którą kobiety szyły dla mężów.
Według Jazida, qassij to prążkowane szaty z domieszką jedwabiu, które sprowadzano z Egiptu. Misara robiono ze skóry.
Abu Abdullah orzekł, że słowa Asima są bardziej wiarygodne.
5500. Przekazał Ibn Azib: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił nam szkarłatnych majasir [jedwabnych poduch wypchanych bawełną umieszczanych pod jeźdźcem] i qassijji [lnianych szat z domieszką jedwabiu].
29. Rozdział: Mężczyźni cierpiący na chorobę skóry mogą nosić jedwab
5501. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, pozwolił Az-Zubajrowi i Abd Ar-Rahmanowi nosić jedwab, ponieważ cierpieli na chorobę skóry [byli uczuleni na inne rodzaje materiału]
30. Rozdział: Jedwab dla kobiet
5502. Przekazał Ali Ibn Abu Talib: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, dał mi jedwabną szatę i toteż przywdziałem ją, lecz ujrzawszy niezadowolenie na jego twarzy, porwałem i rozdzieliłem wśród kobiet w mym domu.
5503. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Ujrzawszy jedwabną szatę wystawioną na sprzedaż, Umar rzekł: Posłańcu Boga, kup ją i przywdziewaj w piątki podczas odwiedzin delegacji, lecz Prorok odparł: „Ową szatę nosi ten, kto nie ma udziału w Życiu Przyszłym”. Po pewnym czasie Prorok podarował Umarowi jedwabną szatę zdatną do noszenia i Umar rzekł mu: Dałeś mi, bym ją nosił, a co z tym co od ciebie na jej temat słyszałem? Na to Prorok odparł: „Darowałem ją tobie, byś ją sprzedał lub oddał innym”.
5504. Przekazał Anas Ibn Malik, że widział Umm Kulsum, córkę Posłańca Boga, w prążkowanej jedwabnej szacie.
31. Rozdział: Prorok zadawalał się jakimkolwiek odzieniem i matami
5505. Przekazał Ibn Abbas: Przez cały rok zbierałem się, by zapytać Umara o kobiety, które zmówiły się przeciwko Prorokowi, ale krępowałem się. I pewnego dnia zsiadł ze zwierzęcia, na którym jechał i ruszył się między drzewa arakowe za potrzebą, a gdy wrócił, zapytałem go o to. Odrzekł: Były to Aisza i Hafsa. O dodał: Nie liczyliśmy się z kobietami za dżahilijji, lecz kiedy nadszedł islam i Bóg wspomniał o prawach kobiet, przestrzegaliśmy należnych im praw, ale nie pozwalaliśmy wtrącać się w nasze sprawy. Pewnego razu pokłóciłem się z żoną, i odburknęła mi opryskliwie. Rzekłem jej: Jak śmiesz? A ona odparła: I ty mi to mówisz, gdy Posłaniec Boga doświadcza przykrości ze strony twej córki?! Ruszyłem zatem do Hafsy i rzekłem jej, by nie sprzeciwiała się Bogu i Jego Posłańcowi i udałem się do Umm Salamy, i jej rzekłem to samo, a ona odparła: Doprawdy, Umarze, wtrącasz się do naszego życia do tego stopnia, że stajesz między Prorokiem Boga a jego żonami! I nie chciała mnie słuchać. A mieszkał tam [w Medynie] wtedy pewien ansar - kiedy nie było go przy Posłańcu Boga, przekazywałem mu, co się wydarzyło, a kiedy mnie nie było, on dzielił się ze mną nowinami o Posłańcu Boga. W tym czasie, wszyscy władcy pobliskich krajów podporządkowali się Posłańcowi Boga, poza królem Ghassanidów w Syrii i obawialiśmy się, że może nas zaatakować. Ansar przyszedł do mnie i rzekł: Stało się coś strasznego! Zapytałem go: Co? Czyżby przybył władca Ghassanidów? Oznajmił: Coś straszniejszego! Posłaniec Boga rozwiódł się z żonami! Od razu do nich ruszyłem i zastałem je zapłakane w domach, a Prorok siedział u siebie, na poddaszu. W drzwiach komnaty stał niewolnik – podszedłem do niego i poleciłem, by zapytał Proroka, czy mnie przyjmie. Wpuścił mnie i zastałem Proroka leżącego na macie, która zostawiła mu ślad na boku. Pod głową miał skórzaną poduchę, wypchaną fibrami palmowymi. Wisiały tam skóry i trawa do garbowania. Wspomniałem o tym, co rzekłem Hafsie i Umm Salamie, oraz o odpowiedzi, jakiej udzieliła mi Umm Salama. Posłaniec Boga uśmiechnął się. I spędził tam dwadzieścia dziewięć dni, po czym wyszedł do żon.
5506. Przekazała Umm Salama: Pewnej nocy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, obudził się i rzekł: „Nie ma boga poza Bogiem! Ileż pokus zostało zesłanych tej nocy i ileż skarbów zostało ujawnionych! Kto obudzi [na modlitwę] mieszkanki tych komnat? Iluż z dobrze odzianych na tym świecie, będzie nagimi w Życiu Przyszłym!”.
32. Rozdział: Jakie suplikacje należy wznosić za tego, kto nowe szaty
5507. Przekazała Umm Chalid Bint Chalid: Wśród ubrań, które podarowano Posłańcowi Boga, była czarna, prążkowana chamisa. Prorok zapytał (towarzyszy): „Jak sądzicie, komu powinniśmy ją dać?”. Ci jednak milczeli, toteż rzekł: „Przyprowadźcie do mnie Umm Chalid!”. I gdy przed nim stanęłam, pomógł mi ją przywdziać i rzekł dwa razy: „Niechaj ci długo służy”. Potem, spoglądając na zdobienia chamisy, rzekł: „Umm Chalid, to jest sanah!” [ładne - w języku abisyńskim; Umm Chalid była jeszcze dzieckiem po powrocie z emigracji do Abisynii]. Ishaq, jeden z przekazicieli, powiedział: „Kobieta z mojej rodziny, powiedziała mi, że widziała Umm Chalid w tej chamisie”.
33. Rozdział: Szaty farbowane szafranem nie są dozwolone mężczyznom
5508. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił mężczyznom szat farbowanych szafranem.
34. Rozdział: Szaty farbowane szafranem
5509. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił pielgrzymowi przywdziewać szat farbowanych kurkumą lub szafranem..
35. Rozdział: Szaty w czerwonym kolorze
5510. Przekazał Al-Bara’: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, był średniego wzrostu. Widziałem, jak go w czerwonej szacie, i nigdy nie widziałem podobnej do niej.
36. Rozdział: Czerwona misara - jedwabna poduszka (kładziona na siodle pod jeźdźcem)
5511. Przekazał Al-Bara’: Oto siedem rzeczy, jakie zalecił nam Prorok: odwiedziny chorych, udział w konduktach pogrzebowych, mówienie: niech Bóg się nad tobą zmiłuje (jarhamuk Allah) kichającemu, jeśli ten powie: Bogu niech będą dzięki (al-hamdu li-llah). I zabronił nam nosić jedwabiu, brokatu, lnianych ubrań z domieszką jedwabiu, aksamitu i używać majasir – jedwabnych poduch wypchanych bawełną.
37. Rozdział: Sibtija – sandały z garbowanej skóry oraz inne obuwie
5512. Przekazał Sa’id Abu Maslama: Zapytałem Anasa [Ibn Malika], czy Prorok odmawiał modlitwy w sandałach i ten powiedział, że tak.
5513. Przekazał Sa’id al-Maqburi: Ubajd Ibn Dżurajdż powiedział Abd Allahowi Ibn Umarowi: Widziałem, jak robiłeś cztery rzeczy, ale nigdy nie widziałem, by robił je któryś z twoich towarzyszy. Ibn Umar zapytał: Jakie to rzeczy, Ibn Dżurajdżu? Ten rzekł mu: Widzę, że dotykasz tylko dwóch jemeńskich rogów Kaby [dopełniając rytuału jej okrążania]; że nosisz sandały z garbowanej skóry i farbujesz włosy na kolor sufra[10], a gdy byłeś w Mekce i ludzie recytowali talbiję ujrzawszy nów [1. zu al-hidżdża], ty zacząłeś recytować ją dopiero w dniu tarwija [8. zzień Kaj wabiunej, odpowiadać aw ul-hidżdża]”. Abd Allah Ibn Umar odparł: Jeśli chodzi o rogi Kaby, nie widziałem by Posłaniec Boga dotykał innych poza dwoma rogami jemeńskimi. Odnośnie sandałów sibtija, widziałem, jak Posłaniec Boga nosił skórzane sandały z garbowanej skóry [bez włosia] i wykonywał w nich wudu, dlatego jest mi to miłe. Jeśli chodzi o sufra, widziałem, jak Posłaniec Boga farbował tak swoje włosy i dlatego jest mi to miłe. Jeśli zaś chodzi o talbiję, nie widziałem, by Posłaniec Boga recytował ją, nim nie uniosła go na swym grzbiecie jego wielbłądzica.
5514. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił pielgrzymom szat farbowanych szafranem lub (i) kurkumą, i rzekł: „Kto nie ma sandałów, może nałożyć skórzane skarpety skróciwszy je uprzednio poniżej kostki”.
5515. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kto nie ma izaru, może przywdziać spodnie, a kto nie ma sandałów, może przywdziać skórzane skarpety (skróciwszy je poniżej kostki)”.
38. Rozdział: Wkładając obuwie (tu: sandały), należy zacząć od prawej stopy
5516. Przekazała Aisza: Wykonując ablucję, czesząc włosy i wkładając buty, Prorokowi miłe było zaczynanie ich od prawej strony.
45. Rozdział: Złoty sygnet pieczętny
5525. Przekazał Al-Bara’ Ibn Azib: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił nam siedmiu rzeczy: noszenia złotych sygnetów, jedwabiu, brokatu, aksamitu, siedzenia na purpurowych jedwabnych poduchach, noszenia lnianych ubrań z domieszką jedwabiu [sprowadzanych z Egiptu] i używania naczyń ze srebra I nakazał nam siedem rzeczy: abyśmy odwiedzali chorych, brali udział w konduktach pogrzebowych; mówili taszmit: niech Bóg się nad tobą zmiłuje (jarhamuk Allah) kichającemu, jeśli ten powie: Bogu niech będą dzięki (al-hamdu li-llah); odpowiadali na pozdrowienia, przyjmowali zaproszenia, wspierali się nawzajem dotrzymując zobowiązań i udzielali pomocy uciskanym.
5526. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił noszenia sygnetów ze złota.
5527. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nosił złoty sygnet i umieścił go pieczęcią do dłoni, i ludzie również zaczęli nosić złote sygnety. Gdy Prorok to zobaczył, pozbył się złotego sygnetu, i w zamian zaczął nosić srebrny.
46. Rozdział: Srebrny sygnet pieczętny
5528. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nosił złoty lub srebrny sygnet [pieczętny] pieczęcią do wnętrza dłoni i wygrawerowane na nim było: Muhammad, Posłaniec Boga. Ludzie również zaczęli nosić złote sygnety i gdy Prorok to ujrzał, wyrzucił swój i rzekł: „Nie nałożę go więcej”. Potem nosił srebrny sygnet i ludzie również takie nosili. Ibn Umar dodał: Po Proroku, jego sygnet nosił Abu Bakr, po nim Umar, a po nim Usman pokąd nie wpadł mu do studni Aris.
5529. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nosił złoty sygnet, ale potem wyrzucił go i rzekł: „Nie nałożę go więcej”. Ludzie również się ich pozbyli.
5530. Przekazał Anas Ibn Malik, że tylko jednego dnia widział srebrny sygnet na ręce Posłańca Boga. Gdy ludzie sprawili sobie srebrne pierścienie i zaczęli je nosić, Posłaniec Boga wyrzucił swój sygnet, i ludzie również się ich pozbyli.
47. Rozdział: Oczko sygnetu [pieczętnego]
5531. Przekazał Humajd: Zapytano Anasa, czy Prorok nosił sygnet, i Anas odrzekł: Pewnego razu opóźnił modlitwę isza do północy, potem wyszedł i zwrócił się ku nam - jakbym widział, jak błyszczy się jego sygnet – i rzekł: „Ludzie odmówili modlitwę i zasnęli, wy zaś odmawialiście modlitwę tak długo, jak długo na nią czekaliście”.
5532. Przekazał Anas: Sygnet Proroka był ze srebra, i miał srebrne oczko (pieczęć).
48. Rozdział: Pierścień z żelaza
5533. Przekazał Sahl: Do Posłańca Boga przyszła kobieta i powiedziała: Posłańcu Boga, przyszłam ci się oświadczyć! – i stała tak przez dłuższą chwilę, podczas gdy Posłaniec Boga przyglądał jej się uważnie… I wstał jeden z mężczyzn i rzekł do Proroka: Jeśli nie pragniesz ożenku, wydaj ją za mnie! Prorok zapytał: „Czy masz coś, co mógłbyś jej podarować [we wianie]?”. Mężczyzna zaprzeczył. Prorok rzekł mu: „Idź (do domu) i poszukaj czegoś”. Mężczyzna oddalił się, a gdy wrócił, rzekł: Nic, na Boga, nic nie znalazłem. Posłaniec Boga powiedział mu: „Poszukaj czegoś, choć pierścionka z żelaza”. I Mężczyzna oddalił się, a gdy wrócił, rzekł: Nic, na Boga, Posłańcu Boga! Nie znalazłem nawet pierścionka z żelaza. A mężczyzna ów miał tylko izar, nie miał nawet rida. I rzekł: Oddam jej mój izar we wianie. Na to Posłaniec Boga odparł: „Twój izar? Przecież, jeśli ona go nałoży, ty będziesz nagim, a jeśli ty go odziejesz, ona się odkryje”. Mężczyzna zatem odszedł na bok i spoczął. Gdy Prorok zauważył, iż zamierza się oddalić, zapytał go: „Ile zapamiętałeś z Koranu?”. Ten odpowiedział: Znam takie a takie sury, i wymienił je. Na to Prorok rzekł mu: „Wydaje ją za ciebie za mąż, za tyle Koranu, ile zapamiętałeś”.
49. Rozdział: Sygnet z wygrawerowanym napisem
5534. Przekazał Anas Ibn Malik: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, umyślił posłać pismo do społeczności lub ludzi, którzy nie byli Arabami, i powiedziano mu, że ci nie czytają nieopieczętowanych pism, toteż Prorok polecił wykonać srebrny sygnet i wygrawerować na nim: Muhammad, Posłaniec Boga. Jakbym widział, jak błyszczy się na palcu (lub - dłoni) Proroka...
5535. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, sprawił sobie srebrny sygnet i nosił go na palcu. Po nim nosił go Abu Bakr, po nim Umar, a po nim Usman pokąd nie wpadł mu do studni Aris. Wygrawerowane na nim było: Muhammad, Posłaniec Boga.
50. Rozdział: Noszenie sygnetu na małym palcu
5536. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, kazał wykonać dla siebie sygnet i rzekł: „Poleciłem wykonać dla mnie sygnet i wygrawerować na nim napis, lecz niechaj nikt nie sprawia sobie takiego samego napisu na swym sygnecie” – i pamiętam nadal, jak błyszczał ów sygnet na jego małym palcu.
51. Rozdział: Pieczętowanie sygnetem pism do ludzi Księgi
5537. Przekazał Anas Ibn Malik: Kiedy Prorok zamierzał napisać pismo do Bizantyjczyków, powiedziano mu, iż nie czytają nieopieczętowanych listów, toteż Prorok polecił wykonać srebrny sygnet, na którym wygrawerowano: Muhammad, Posłaniec Boga. Wciąż pamiętam, jak błyszczał się na jego dłoni.
52. Rozdział: Umieszczenie sygnetu pieczęcią ku wnętrzu dłoni
5538. Przekazał Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, sprawił sobie złoty sygnet i nosił go oczkiem ku dłoni. Ludzie również sprawili sobie złote sygnety. Potem Prorok wszedł na minbar, wychwalił i wysławił Boga, i rzekł: „Wykonano go dla mnie, ale nie będę już go nosił” – i wyrzucił sygnet, i ludzie je również wyrzucili. Dżuwajrija, jeden z przekazicieli, dodał, że wydawało mu się, że Anas powiedział, że Prorok nosił sygnet na prawej dłoni.
53. Rozdział: Słowa Proroka: „Niechaj żaden z was graweruje na swoim sygnecie tego, co jest na moim”.
5539. Przekazał Anas Ibn Malik: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, sprawił sobie srebrny sygnet, na którym wygrawerowano: Muhammad, Posłaniec Boga, i rzekł ludziom: „Mam srebrny sygnet, na którym wygrawerowano: Muhammad, Posłaniec Boga i niechaj żaden z was nie graweruje tego na swoim sygnecie”.
54. Rozdział: Czy można grawerować na sygnecie tekst w trzech liniach
5540. Przekazał Anas, że kiedy Abu Bakr objął kalifat, napisał do niego list (i opieczętował sygnetem Proroka), a na sygnecie wygrawerowane było w trzech liniach: Muhammad - w pierwszej, Posłaniec - w drugiej i Boga - w trzeciej.
Przekazał Anas: Sygnet Proroka po jego śmierci znalazł się u Abu Bakra, a po jego śmierci - u Umara. Kiedy Usman objął kalifat, pewnego dnia siedząc u studni Aris, zdjął sygnet z dłoni i obracając go w dłoni, upuścił do studni. Schodziliśmy do niej z Usmanem przez trzy dni pod rząd szukając sygnetu… W końcu ją osuszono, ale sygnetu nie było.
55. Rozdział: Pierścionki kobiet
Aisza nosiła złote pierścionki.
5541. Przekazał Ibn Abbas: Odmawiałem modlitwę świąteczną z Prorokiem, i wygłosił przed nią kazanie. Po modlitwie zaś udał się ku kobietom i zalecił im rozdać jałmużnę, i wrzucały do szaty Bilala pierścienie, i duże i małe.
56. Rozdział: Kolie (qawaid) i korale (sichab) dla kobiet
Sihab to naszyjnik z koralików z pachnącego drewna.
5542. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wyszedł w dniu świątecznym, odmówił dwurakatową modlitwę i nie odmawiał żadnych modlitw przed nią ani po niej. Potem udał się do kobiet i zalecił im rozdać jałmużnę, a te zaczęły oddawać swe kolczyki i korale.
57. Rozdział: Pożyczanie naszyjnika
5543. Przekazała Aisza: Kiedy zaginął naszyjnik Asmy, Prorok wysłał na poszukiwania mężczyzn i tak zastał ich czas modlitwy, a nie wykonali wcześniej ablucji i nie mogli znaleźć wody [na pustyni]. Odmówili zatem modlitwę bez ablucji, i gdy później wspomnieli o tym Prorokowi, Bóg objawił wersety ablucji na sucho [tajammum]. Aisza powiedziała, że pożyczyła naszyjnik od Asma’y.
58. Rozdział: Kolczyki kobiet
Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zalecił kobietom dać jałmużnę i widziałem, jak sięgały rękoma do uszu i szyj po ozdoby.
5544. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, odmówił dwurakatową modlitwę w dniu świątecznym i nie odmawiał żadnych modlitw przed nią ani po niej. Potem udał się z Bilalem do kobiet i polecił im dać jałmużnę, a one zaczęły oddawać mu swe kolczyki.
59. Rozdział: Koraliki (sichab) dla chłopców
5545. Przekazał Abu Hurajra: Byłem z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, na rynku medyńskim, i gdy go opuściliśmy, Prorok zapytał trzy razy, gdzie jest chłopiec, i polecił przywołać Hassana Ibn Alego. I Hassan Ibn Ali zbliżył się, a miał na szyi naszyjnik z koralików – i Prorok wyciągnął rękę - o tak - i Hassan uczynił tak samo. I Prorok objął go i rzekł: „Boże! Miłuj go, albowiem go miłuję, i miłuj tych, którzy jego miłują” – i odtąd nikt nie był mi droższy nad Hassana.
60. Rozdział: Mężczyźni upodabniający się do kobiet i kobiety upodabniające się do mężczyzn
5546. Przekazał Ibn Abbas: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, potępił mężczyzn upodabniających się do kobiet i kobiety upodabniające się do mężczyzn.
61. Rozdział: Wydalanie z domów mężczyzn upodabniających się do kobiet
5547. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, potępił mężczyzn upodabniających się do kobiet i kobiety upodabniające do mężczyzn, i zalecił: „Nie przyjmujcie ich w waszych domach”. I Prorok wyprosił takiego mężczyznę, a Umar kobietę.
5548. Przekazała Umm Salama, że pewnego dnia, gdy odwiedził ją Prorok, zastał u niej mężczyznę, który miał to, co właściwe mężczyźnie i to, co właściwe kobiecie [hermafrodyta]. Rzekł on do Abd Allaha [brata Umm Salamy] „Abd Allahu, gdyby zdobyto jutro Ta’if, skierowałbym cię do córki Ghajlana – gdy staje ku tobie twarzą, widać jej cztery fałdy, a gdy się odwraca – osiem”. Prorok rzekł swym żonom: „Nie przyjmujcie takich jak on w waszych domach”.
62. Rozdział: Przycinanie wąsów
Ibn Umar przycinał wąsy tak krótko, że widać było biel jego skóry [nad górną wargą] i przycinał włosy między wąsami a brodą.
5549. Przekazał Ibn Umar: Prorok rzekł: „Przycinanie wąsów zalicza się do fitry”.
5550. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Fitra to pięć (praktyk) lub pięć zalicza się do fitry: obrzezanie, usuwanie owłosienia z miejsc intymnych oraz spod ramion, obcinanie paznokci i przycinanie wąsów”.
63. Rozdział: Obcinanie paznokci
5551. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Rzeczą zgodną z naturą (fitra) jest dla człowieka usuwanie owłosienia z miejsc intymnych, obcinanie paznokci i skracanie wąsów”.
5552. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Jest pięć rzeczy zgodnych z naturą (fitra): obrzezanie, usuwanie owłosienia z miejsc intymnych, przycinanie na krótko wąsów, obcinanie paznokci i usuwanie owłosienia spod ramion”.
5553. Przekazał Nafi, iż Ibn Umar powiedział: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Czyńcie inaczej niż poganie - zapuszczajcie długie brody i przycinajcie krótko wąsy”. I zawsze, gdy Ibn Umar odprawiał hadżdż lub umrę, chwytał brodę dłonią i ścinał tylko te włosy, które poza nią wystawały.
64. Rozdział: Zapuszczanie brody
5554. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przycinajcie wąsy i zapuszczajcie brody”.
65. Rozdział: O siwych włosach
5555. Przekazał Muhammad Ibn Sirin, iż zapytał Anasa, czy Prorok farbował włosy, zaś Anas orzekł, iż Prorok nie miał wielu siwych włosów.
5556. Przekazał Sabit: Gdy zapytano Anasa, czy Prorok farbował włosy, odrzekł: Prorok nie miał aż tak wielu siwych włosów, by je farbować. Siwe włosy na jego brodzie można by policzyć na palcach jednej ręki.
5557. Przekazał Isra’il, że Usman Ibn Abd Allah Ibn Mauhab powiedział: Moi ludzie wysłali mnie do Umm Salamy z kubkiem wody – i tu Isra’il złożył trzy palce (obrazując rozmiar kubka) – po naczynie, w którym były włosy Proroka. Usman dodał: Kiedy ktoś cierpiał z powodu złego oka lub choroby, posyłał do niej naczynie [z wodą]. Zajrzałem do krągłego kubka (w którym był włosy Proroka) i ujrzałem w nim kilka rudawych włosów.
5558. Przekazał Usman Ibn Abd Allah Ibn Mauhab: Udałem się do Umm Salamy, a ona przyniosła nam kilka farbowanych włosów Proroka.
5558. Ibn Mauhab powiedział też, że Umm Salama pokazała mu rudawe (farbowane) włosy Proroka.
66. Rozdział: Farbowanie włosów
5559. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Żydzi i chrześcijanie nie farbują włosów, czyńcie zatem inaczej”.
67. Rozdział: Kręcone włosy
5560. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nie był ani specjalnie wysoki ani niski; ani bardzo biały ani śniady. Jego włosy nie były ani bardzo kręcone ani proste. Bóg powołał go na proroka, gdy miał czterdzieści lat, i przez dziesięć lat głosił islam w Mekce, po czym dziesięć lat przeżył w Medynie. Bóg zabrał go do siebie, kiedy skończył sześćdziesiąt lat, i miał może z dwadzieścia siwych włosów na głowie i brodzie.
5561. Przekazał Al-Bara’: Nie takiego, kto wyglądałby lepiej w czerwonej hulla (pelerynie) niż Prorok.
Malik przekazał, że włosy sięgały Prorokowi nad ramiona. Szuba przekazał, że sięgały uszu.
5562. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Dzisiejszej nocy przyśniło mi się, że byłem przy Kabie, i ujrzałem tam mężczyznę o smagłej cerze, najprzystojniejszego z smagłych mężczyzn, jakiego moglibyście sobie wyobrazić. Jego włosy sięgały ramion, i były najwspanialsze, jaki tylko moglibyście sobie wyobrazić. Były uczesane i skapywała z nich woda. Oprawiał rytuał okrążania Kaby, wspierając na dwóch mężczyznach lub na barkach dwóch mężczyzn. Zapytałem: „Kto to?”. Powiedziano mi: Mesjasz, syn Marii (Al-Masih Ibn Marjam). I ujrzałem mężczyznę o kręconych włosach, niewidomego na prawe oko, które przypominało wyłupiaste winogrono. Zapytałem „Kto to?”. Powiedziano mi: Antychryst.
5563. Przekazał Anas: Włosy sięgały Prorokowi do ramion.
5564. Przekazał Anas: Włosy sięgały Prorokowi do ramion.
5565. Przekazał Qatada: Zapytałem Anasa Ibn Malika o włosy Posłańca Boga, a on rzekł: Nie były ani proste, ani kręcone i sięgały mu za uszy, nad ramiona.
5566. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, miał duże dłonie i nigdy nie widziałem człowieka, który byłby do niego podobny. A włosy miał faliste, ani bardzo kręcone ani zupełnie proste.
5567. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, miał duże dłonie i stopy, i nie widziałem nikogo, kto byłby do niego podobny - ani przed nim ani po nim. I miał delikatne dłonie.
5568. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, miał duże stopy i przystojną twarz, i nie widziałem nikogo, kto byłby do niego podobny.
Przekazał Anas: Prorok miał duże stopy i dłonie.
Przekazał Anas lub Dżabir Ibn Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, miał duże dłonie i stopy, i nie widziałem po nim nikogo, kto byłby do niego podobny.
5569. Przekazał Mudżahid: Byliśmy z Ibn Abbasem i ludzie wspomnieli Antychrysta, i ktoś rzekł: Będzie miał słowo kafir (niewierny) między oczami. I Ibn Abbas rzekł: Nie słyszałem tego od Proroka. Wiem, że rzekł: „Co do Abrahama... Przypomina wyglądem waszego towarzysza [proroka Muhammada], Mojżesz zaś to szatyn o falistych włosach dosiadający wielbłąda o uździe z włókna jutowego… jakbym widział go, jak zsiada w dolinie powtarzając: Labbajk”.
68. Rozdział: Talbid - sklejanie włosów (żywicą)
5570. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Słyszałem, jak Umar mawiał: Niechaj ten, kto zaplótł włosy, ogoli je (opuszczając stan uświęcenia), i lepiej dla was, byście nie sklejali włosów żywicą. Ibn Umar mawiał, że widział Posłańca Boga z włosami sklejonymi żywicą.
5571. Przekazał Ibn Umar: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, w stanie uświęcenia, z włosami sklejonymi żywicą, powtarzał: „Labbajk, Allahumma labbajk, labbajk la szarika Lak, labbajk, innal-hamda wan-nimata, Laka wal-mulk, la szarika lak”. I niczego więcej nie dodawał.
5572. Przekazała Hafsa, żona Proroka: Zapytałam Posłańca Boga, dlaczego ludzie opuścili stan uświęcenia dopełniwszy umry, a on tego nie uczynił, i rzekł mi: „Skleiłem włosy i przyozdobiłem zwierzę girlandami, toteż nie mogę opuścić stanu uświęcenia pokąd nie złożę go w ofierze”.
69. Rozdział: Rozdzielanie (włosów)
5573. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, naśladował ludzi Księgi w kwestiach, odnośnie których nie otrzymał wskazówek od Boga. Ludzie Księgi rozpuszczali włosy, a poganie rozdzielali. I Prorok najpierw rozpuszczał włosy, a później je rozdzielał.
5574. Przekazała Aisza: Dobrze pamiętam, jak błyszczały od olejku włosy Proroka. A był wtedy w stanie uświęcenia.
70. Rozdział: Dawaib – pukiel włosów
5575. Przekazał Ibn Abbas: Pewnego razu zostałem na noc w domu mej ciotki, Majmuny Bint Al-Haris, i wypadała wówczas jej kolej na odwiedziny Posłańca Boga. Gdy Posłaniec Boga obudził się na [zalecaną] modlitwę, stanąłem po jego lewej stronie, a on - ująwszy me dwa pukle - przeciągnął mnie na prawą.
Abu Biszr powiedział, że Ibn Abbas rzekł: Ująwszy me dwa pukle lub ująwszy mnie za głowę.
71. Rozdział: Qaza – pozostawianie kępek włosów na głowie
5576. Przekazał Ubajd Allah Ibn Hafs że Umar Ibn Nafi powiedział mu, że Nafi, wyzwoleniec Abd Allaha słyszał, jak Ibn Umar mówił: Słyszałem, jak Posłaniec Boga zabronił qaza. Ubajd Allah dodał: Powiedziałem: Co to qaza?. Ubajd Allah wskazał (na swą głowę) i rzekł, że Nafi powiedział: To jest, gdy chłopiec goli głowę i zostają na niej to tu, to tam kępki włosów – i Ubajd Allah wskazał na czoło i skronie. Zapytano go, czy dotyczy to zarówno dziewcząt jak i chłopców, lecz nie posiadał o tym wiedzy, choć zaznaczył, że według Nafiego, tylko chłopców. I Ubajd Allah dodał: Zapytałem Nafiego a on rzekł mi: Co do zostawiania włosów na skroniach i z tyłu głowy chłopca, nie jest to nic złego, ale qaza to zostawianie niezgolonej kępki włosów nad czołem, gdy w ogóle nie ma włosów na pozostałej części głowy, i zostawianie włosów na części głowy.
5577. Przekazał (Abd Allah) Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił zostawiania kępek włosów na głowie.
72. Rozdział: Namaszczanie męża przez żonę wonnymi olejkami
5578. Przekazała Aisza: Własnoręcznie namaszczałam Proroka wonnymi olejkami nim przyjął stan uświęcenia i namaszczałam go w Mina nim stamtąd wyruszył [by dopełnić rytuału tawaf al-ifada[11]].
73. Rozdział: Namaszczanie włosów i brody wonnymi olejkami
5579. Przekazała Aisza: Namaszczałam Posłańca Boga najlepszymi wonnościami aż lśniły mu włosy na brodzie i głowie.
74. Rozdział: Czesanie włosów
5580. Przekazał Sad: Mężczyzna zerkał do domu Proroka przez dziurkę, gdy Prorok drapał się w głowę grzebieniem i Prorok rzekł: „Gdybym wiedział, że mnie podglądasz, dźgnąłbym cię nim w oko, albowiem nakazane zostało proszenie o zgodę na wejście po to, by nie podglądać (domowników)”.
75. Rozdział: Czesanie włosów męża przez żonę, która miesiączkuje
5581. Przekazała Aisza: Używałam grzebienia Posłańca Boga, gdy miesiączkowałam.
76. Rozdział: Rozpoczęcie czesania włosów od prawej strony
5582. Przekazała Aisza: Prorok lubił zaczynać wszystko od prawej strony, i zaczynał od niej czesanie włosów, jak i ablucję.
77. Rozdział: Co powiedziano o piżmie
5583. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „[Bóg rzecze:] Każde dobre dzieło człowiek pełni dla siebie, poza postem, który jest dla Mnie i Ja go zań nagrodzę. I zaprawdę, woń z ust poszczącego milsza jest Bogu nad woń piżma”.
78. Rozdział: Jaki rodzaj wonności jest pożądany
5584. Przekazała Aisza: Namaszczałam Proroka najlepszymi wonnymi olejkami nim przyjął stan uświęcenia.
79. Rozdział: Ten, kto nie odmawia przyjęcia w podarunku wonności
5585. Przekazał Sumama Ibn Abd Allah: Anas nigdy nie odmawiał przyjęcia w podarunku wonności i mawiał, że Prorok nigdy ich nie odmawiał.
80. Rozdział: Wonny olejek zarira
5586. Przekazała Aisza: Podczas Pożegnalnej Pielgrzymki namaszczałam Posłańca Boga wonnym olejkiem zarira – nim przyjął stan uświęcenia i po tym, jak go opuścił.
81. Rozdział: Robienie przerw między zębami dla ozdoby
5587. Przekazał Abd Allah: Bóg potępił kobiety, które wykonują tatuaże i które je sobie sprawiają, i te, które usuwają sobie i innym włosy z brwi, i te, które robią sztuczne przerwy między zębami. by ładniej wyglądać – zmieniają bowiem stworzenie Boga. Dlaczegóż mam nie potępiać tych, które potępił Prorok? I to jest w Księdze Boga, i odnoszą się do tego słowa: {…A to co daje wam Posłaniec, bierzcie, czego wam zakazał powstrzymajcie się (od tego)…} [59:7]”.
82. Rozdział: Używanie sztucznych włosów (peruk i innych)
5588. Przekazał Humajd Ibn Abd ar-Rahman Ibn Auf, że w roku, w którym odprawił hadżdż, słyszał jak Mu’awija Ibn Abu Sufjan, który znajdował się na minbarze i zdejmował perukę z jednego ze strażników, mówił: Gdzie wasi uczeni w religii?! Słyszałem, jak Posłaniec Boga ich zabronił (sztucznych włosów, peruk) i rzekł: „One doprowadziły Izraelitów do zguby!”.
5589. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg potępił niewiasty, które przedłużają włosy wbrew naturze i te, które czynią tatuaże i które je sobie sprawiają”.
5590. Przekazała Aisza: Pewna ansarka zachorowała po ślubie i wypadły jej włosy. Chciano sprawić jej perukę, i zapytano o to Proroka, a on rzekł: „Bóg potępił niewiasty, które przedłużają włosy wbrew naturze – sobie i innym”.
5591. Przekazała Asma, córka Abu Bakra: Do Posłańca Boga przyszła kobieta i powiedziała: Wydałam córkę za mąż, ale zachorowała i wypadły jej włosy, i mąż nie znajduje w niej upodobania. Czy może nosić perukę? I wtedy to Prorok potępił niewiasty, które przedłużają włosy wbrew naturze, sobie i innym.
5592. Przekazała Asma, córka Abu Bakra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, potępił niewiasty, które przedłużały włosy wbrew naturze, sobie i innym.
5593. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg potępił niewiasty, które czynią tatuaże i te, które je sobie sprawiają, i te, które przedłużały włosy wbrew naturze – sobie i innym”.
5594. Przekazał Sa’id Ibn al-Musajjab: Kiedy Mu’awija przybył po raz ostatni do Medyny, ujął perukę i zwrócił się do nas tymi słowy: Myślałem, że tylko Żydzi je noszą. Prorok nazwał noszenie peruk oszukiwaniem.
83. Rozdział: Kobiety, które depilują brwi
5595. Przekazał Alqama: Abd Allah potępił kobiety, które wykonywały tatuaże i te, które je sobie sprawiały; te, które depilowały brwi, i te, które robiły przerwy między zębami, by się upiększyć, albowiem zmieniały stworzenie Boga. Umm Jaqub rzekła na to: A cóż to? I Abd Allah odparł jej: Dlaczegóż bym nie miał potępiać tych, których potępił Posłaniec Boga, i do których odnosi się Księga Boga? Na to rzekła mu: Na Boga, przeczytałam cały Koran i tego w nim nie znalazłam. Lecz Abd Allah odparł: Na Boga, jeśli czytałaś, znalazłaś. Czyż Bóg nie mówi: {…A to, co daje wam Posłaniec, bierzcie, czego wam zakazał powstrzymajcie się…} [59:7]?
84. Rozdział: Niewiasty, które przedłużają włosy
5596. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, potępił niewiasty, które przedłużają włosy wbrew naturze – sobie i innym i te, które czynią tatuaże i te, które je sobie sprawiają.
5597. Przekazała Asma: Kobieta rzekła do Proroka: Posłańcu Boga, moja córka zachorowała na odrę i wypadły jej włosy. Wydałam ją za mąż, czy możemy przedłużyć jej włosy? Na to odparł jej: „Bóg potępił niewiasty, która przedłużają włosy sobie i innym”.
5598. Przekazał Ibn Umar: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Bóg potępił niewiasty, które wykonują tatuaże i te, które je sobie sprawiają, i potępił też te, które przedłużają włosy wbrew naturze”. I Prorok potępił takie niewiasty.
5599. Przekazał Ibn Masud: Bóg potępił kobiety, które wykonują tatuaże i które je sobie sprawiają, i te, które usuwają włosy z brwi sobie i innym, i te, które robią sztuczne przerwy między zębami. by ładniej wyglądać – zmieniają bowiem stworzenie Boga. Dlaczegóż mam nie potępiać tych, które potępił Prorok, i które potępia Księga Boga?
85. Rozdział: Kobieta, która robi tatuaże
5600. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Złe oko jest faktem”. I zabronił tatuowania.
5601. Przekazał Abu Dżuhajfa: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił pobierania ceny krwi, psa, zjadania i pobierania lichwy oraz tatuowania.
86. Rozdział: Kobieta, która się tatuuje
5602. Przekazał Abu Hurajra: Przyprowadzono do Umara kobietę, która robiła tatuaże, i Umar podniósł się i zapytał: Zaklinam was, na Boga, kto z was słyszał, co Prorok rzekł o tatuażach? Podniosłem się i rzekłem: Wodzu Wiernych, ja słyszałem! Zapytał: Cóż słyszałeś? Odparłem: Słyszałem, jak Prorok mówił: „Nie tatuujcie ani siebie ani innych”.
5603. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, potępił niewiasty, które wydłużają włosy wbrew naturze, i te, które czynią tatuaże i te, które je sobie sprawiają.
5604. Przekazał Abd Allah: Bóg potępił kobiety, które czynią tatuaże oraz te, które je sobie sprawiają, i te, które usuwały włosy z brwi i robiły przerwy między zębami, by się upiększyć - albowiem zmieniały stworzenie Boże. Dlaczegóż mam nie potępiać tych, które potępił Posłaniec Boga, i jest to w Księdze Boga.
87. Rozdział: Wizerunki
5605. Przekazał Abu Talha: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Aniołowie nie wchodzą do domów, w których są psy lub wizerunki”.
88. Rozdział: Kara dla twórców wizerunków w Dniu Zmartwychwstania
5606. Przekazał Muslim: Udaliśmy się z Masruqiem do Jasara Ibn Numajra, i ujrzeliśmy na gzymsie (lub tarasie) jego domu wizerunki istot żywych. Masruq powiedział: Słyszałem od Abd Allaha, że Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Bóg srogo ukarze twórców wizerunków w Dniu Zmartwychwstania”.
5607. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg srogo ukarze twórców wizerunków w Dniu Zmartwychwstania i zostanie im powiedziane: »Ożywcie to, co stworzyliście«”.
89. Rozdział: Niszczenie (usuwanie) wizerunków
5608. Przekazała Aisza: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, nie trzymał w domu rzeczy, na których znajdowały się wizerunki lub znaki krzyża, niszczył je.
5609. Przekazał Abu Zura: Wszedłem z Abu Hurajrą do jednego z domów Medyny i ujrzeliśmy mężczyznę, który robił wizerunki na dachu domu. Abu Hurajra rzekł: Słyszałem od Posłańca Boga, że Bóg rzecze: »Któż dopuszcza się większej niesprawiedliwości nad tego, kto chce dokonać stworzenia na podobieństwo Mego stworzenia? Niech stworzy ziarno, niech stworzy pyłek!« I Abu Hurajra poprosił o naczynie z wodą i obmył ręce po łokcie. Zapytałem go, czy słyszał coś o tym [myciu rąk do łokci] od Posłańca Boga, a on odparł mi: Granica [wudu sięga miejsca] ozdób[12].
90. Rozdział: Wizerunki na rzeczach rozkładanych na ziemi
5610. Przekazała Aisza: Zawiesiłam w domu kotarę, na której były wizerunki, i gdy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, ujrzał ją po powrocie z podróży, podarł ją na kawałki i rzekł: „Najcięższą karę w Dniu Zmartwychwstania otrzymają ci, którzy próbują dokonać stworzenia na podobieństwo stworzenia Boga”. I uszyłyśmy z niej poduchę lub dwie.
5611. Przekazała Aisza: Zawiesiłam u siebie kotarę, na której były wizerunki, lecz gdy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, ujrzał ją po powrocie z podróży, polecił mi ją zdjąć, co też i uczyniłam. Aisza dodała: Brałam kąpiel rytualną z Prorokiem z jednego naczynia.
91. Rozdział: Ten, komu niemiłe jest siedzenie (leżenie) na wizerunkach
5612. Przekazała Aisza: Kupiłam poduchę, na której były wizerunki. Prorok (przyszedł i) stanął w drzwiach i nie wszedł do środka. Powiedziałam: Niech mi Bóg wybaczy, jeśli uczyniłam coś złego. Powiedział: „Cóż to za poducha?”. Powiedziałam: Dla ciebie, abyś na niej siedział i opierał się o nią. A on rzekł: „Twórcy tych wizerunków zostaną ukarani w Dniu Zmartwychwstania i zostanie im nakazane ożywienie tego, co stworzyli. I do domów, w których są wizerunki nie wchodzą aniołowie miłosierdzia”.
5613. Przekazał Abu Talha: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Do domów, w których są wizerunki nie wchodzą aniołowie miłosierdzia”. Jeden z przekazicieli, Busr, rzekł: Odwiedziliśmy Zajda, gdy zachorował – na drzwiach jego domu wisiała zasłona zdobiona wizerunkiem. Rzekłem do Ubajd Allaha Al-Chaulaniego, pasierba Majmuny, żony Proroka: Czyż Zajd nie wspominał nam o wizerunkach? Ubajd Allah rzekł: Nie słyszałeś, jak mówił: Poza deseniem na ubraniach?
92. Rozdział: Nie należy modlić się w miejscu, w którym są wizerunki
5614. Przekazał Anas: Aisza miała cienką wzorzystą zasłonę, którą przedzielała swą komnatę. I pewnego dnia Prorok rzekł jej: „Zdejmij ją, wizerunki na niej rozpraszają mą uwagę podczas modlitwy”.
93. Rozdział: Aniołowie nie wchodzą do domu, w którym są wizerunki
5615. Przekazał ojciec Salima: Pewnego razu Gabriel obiecał złożyć Prorokowi wizytę, lecz spóźniał się, co zmartwiło Proroka. Gdy wyszedł z domu, ujrzał Gabriela i wyraził swój żal, ten zaś rzekł mu: „Nie wchodzimy do domów, w który są wizerunki lub psy”.
94. Rozdział: Poniechanie wejścia do domu, w którym są wizerunki
5616. Przekazała Aisza, żona Proroka: Kupiłam poduchę, na której były wizerunki i gdy zobaczył ją Posłaniec Boga, stanął w progu i nie wszedł do środka. Po wyrazie jego twarzy poznałam, że coś wywołało jego niezadowolenie - zapytałam: Posłańcu Boga, niechaj mi Bóg i Jego Posłaniec wybaczą, cóżem uczyniła? A on rzekł: „Cóż to za poducha?”. Odparłam: Kupiłam ją dla ciebie, byś na niej spoczywał. Na to, Posłaniec Boga rzekł: „Twórcy wizerunków otrzymają karę w Dniu Zmartwychwstania i zostanie im powiedziane: »Ożywcie, co stworzyliście«, i rzekł też: „Aniołowie nie wchodzą do domów w których są wizerunki”.
95. Rozdział: Ten, kto potępił twórców wizerunków
5617. Abu Dżuhajfa powiedział, że kupił niewolnika, który zajmował się upuszczaniem krwi i dodał: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zabronił ceny krwi, psa i zarobków nierządnicy; potępił też tych, którzy dawali i pobierali lichwę, niewiasty tatuujące siebie i innych, i twórców wizerunków.
96. Rozdział: W Dniu Zmartwychwstania twórca wizerunków otrzyma polecenie ich ożywienia i nie będzie w stanie tego uczynić
5618. Przekazał Ibn Abbas: Słyszałem, jak Muhammad powiedział: „W Dniu Zmartwychwstania, temu, kto tworzył wizerunki zostanie powiedziane: »Ożyw to, co stworzyłeś« – i nie będzie w stanie temu podołać”.
96. Rozdział: Podróżowanie we dwóch na jednym zwierzęciu
5619. Przekazał Usama Ibn Zajd: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, usadził mnie z tyłu za sobą, a jechał wtedy na osiodłanym ośle, z siodłem okrytym aksamitnym.
97. Rozdział: Trzech jeźdźców na jednym zwierzęciu
5620. Przekazał Ibn Abbas: Kiedy Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wjeżdżał do Mekki, wyszły mu na powitanie dzieci z rodu Abd Al-Muttaliba. Usadził jedno przed sobą, a drugie z tyłu – za sobą.
98. Rozdział: Dosiadanie zwierzęcia przez właściciela i inną osobę przed nim
Ktoś powiedział: Właściciel zwierzęcia ma prawo siedzieć z przodu, chyba że pozwoli innemu zająć to miejsce.
5621. Przekazał Ajjub: Wspomniano w obecności Ikrimy o złym postępowaniu trzech, którzy dosiadają jednego zwierzęcia. Ikrima powiedział, że Ibn Abbas rzekł: Gdy Prorok przybył do Mekki, z przodu, przed nim siedział Qusam, a z tyłu za nim Al-Fadl, lub Qusam z tyłu, a Al-Fadl z przodu. Teraz, który postąpił źle, a który dobrze?
99. Rozdział: Podróżowanie dwóch mężczyzn na jednym zwierzęciu
5622. Przekazał Mu’az Ibn Dżabal: Kiedy jechałem za Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i oddzielała nas od siebie tylko tylna część siodła, zwrócił się do mnie: „Mu’azie!”. Odpowiedziałem: Słucham, Posłańcu Boga! Powiedział: „Czy wiesz, jakie prawo przysługuje Bogu od Jego sług?”. Rzekłem: Bóg i Jego Posłaniec wiedzą lepiej. Powiedział: „By oddawali cześć tylko i wyłącznie Jemu, i nikomu poza Nim”. I jechał dalej, aż rzekł do mnie „Mu’azie Ibn Dżabalu!”. Odparłem: Słucham, Posłańcu Boga! A on rzekł mi: „Czy wiesz, co przysługuje sługom od ich Pana, jeśli Go posłuchają?”. Odparłem: Bóg i Jego Posłaniec wiedzą lepiej. A on rzekł mi: „Nie doświadczą kary”.
100. Rozdział: Usadzenie kobiety za jej mahramem
5623. Przekazał Anas Ibn Malik: Wracaliśmy z Chajbaru z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, a ja siedziałem za Abu Talhą i on prowadził. Jedna z żon Posłańca Boga jechała za Posłańcem Boga, gdy nagle ich wielbłądowi podwinęła się noga, i krzyknąłem (lub Abu Talha krzyknął): Kobieta! - i zeskoczyliśmy z naszego zwierzęcia. Posłaniec Boga rzekł: „Ona jest waszą Matką”, toteż osiodłałem – lub Abu Talha osiodłał - wielbłądzicę i Posłaniec Boga dosiadł jej. I widząc Medynę, rzekł: „Wracamy w skrusze, oddając cześć i wychwalając naszego Pana (Ajibun, tajibun, abidun, li-Rabbina hamidun)”.
101. Rozdział: Ułożenie jednej nogi na drugiej w pozycji leżącej
5624. Przekazał wuj Abbad Ibn Tamim: Widziałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, leżał na podłodze w meczecie i trzymał jedną nogę na drugiej.
[1] Muharib Ibn Disar był qadim - sędzią i przesiadywał w rogu meczetu w Kufie, i tamże orzekał w przedkładanych mu sprawach.
[2] Frędzla - luźno zwisające nitki lub sznureczki, często łączone po kilka.
[3] Dżubba – strój arabski, długi płaszcz z rozpięciem z przodu i szerokimi rękawami.
[4] Burnus - długie, obszerne okrycie wierzchnie, płaszcz z kapturem, bez rękawów, zwykle z grubej wełny o białym kolorze.
[5] Burda - rodzaj okrycia wierzchniego, duża kwadratowa wełniana tkanina o jednolitym kolorze (szaroburym, brązowym lub czerwonym) lub prążkowana, którą spowijano całe ciało, kolorze, na podstawie: E. W. Lane, Arabic English Lexicon, s. 184.
[6] Hibra - rodzaj burdy z tkaniny z Jemenu, bawełnianej lub lnianej, prążkowanej; E. W. Lane, Arabic English Lexicon, s. 499.
[7] Szamla - Rodzaj wierzchniego odzienia, którym spowija, okrywa się ciało, mniejszej niż qatifa; E. W. Lane, Arabic English Lexicon, s. 1600.
[8] Kupującego do nabycia towaru zobowiązywało tylko jego dotknięcie, niezależnie od tego, czy dotykał go w ciemnościach nocy czy w świetle dnia.
[9] Jeden z mężczyzn rzucał jedno ubranie na drugie, drugie na pierwsze i transakcję zawierano bez sprawdzania i przymierzania.
[10] Sufra – określony barwnik, sam nazwa wskazuje na żółcień, aczkolwiek używano jej również na określenie barwy mniej intensywnej od czerwieni, niekiedy też w odniesieniu do czerni; Edward William Lane, Arabic English Lexicon, s. 169; tutaj zapewne chodzi o kolor mniej intensywny od czerwieni; może też być to inna nazwa kurkumy, która nazywana jest też żółcieniem.
[11] Tawaf al-ifada – rytuał okrążania Kaby odprawiany dniu Ofiarowania, 10. dnia zu al-hidżdża, jeden z rytuałów hadżdż.
[12] Oznacza to, że ręce należy obmywać do łokci. Abu Hurajra odnosił się do hadisu „Ozdoby wiernego (w Raju) sięgać będą miejsca, do którego sięga jego wudu”.